Tuesday 31 July 2012

«Ανέσπερον Φως»

To Σάββατο 28η Ιουλίου μεταδόθηκε από την Ελληνική Τηλεόραση Λονδίνου μια μαγνητοσκοπημένη εκπομπή, μέσα στο πλαίσιο της θρησκευτικής εκπομπής «Ανέσπερον Φως»!



Παρουσιαστής της εκπομπής είναι ο Πρεσβ. Σάββας - Δαβίδ Βασιλειάδης. Στην εν λόγω εκπομπή ο παρόν ιστολόγος συζήτησε με τον τακτικό παρουσιαστή για τον Άγιο Παντελεήμονα και για την Κοινότητα Αγ. Παντελεήμονος ΒΔ Λονδίνου.

Monday 30 July 2012

"Ἐλθόντες ἐπί τήν ἡλίου δύσιν..."

(σπεριν Βιματα ποιμαντικς ατογνωσας)

Τότε πού ἀρχίζει νά χαμηλώνει τό φῶς τῆς μέρας, τήν ἀπόβραδη ὥρα, τήν ὥρα τή νοσταλγική τοῦ Λυχνικοῦ τοῦ Ἑσπερινοῦ, κατά τήν ὥρα ἐκείνη, λοιπόν, τῆς ἱερᾶς ἀκολουθίας, ἐπαναλαμβάνεις τά ἴδια πάντοτε λόγια, ἐκεῖνες τίς λέξεις κλειδιά, πού ἀνήκουν στήν ἐπιλύχνιο εὐχαριστία, στό γνωστό «Φῶς ἰλαρόν...».  Κι εἶναι ἐκεῖνες οἱ λίγες λέξεις μέ τό ἐκρηκτικό, ὅσον ἀφορᾶ τή διαδρομή σου στήν πνευματική ζωή, περιεχόμενο: «Ἐλθόντες ἐπί τήν ἡλίου δύσιν...», πού ἁπλώνουν μέ τούς εὐλογημένους σου στοχασμούς, κάποιους ρυθμούς μιᾶς  νέας ἔκφρασης, ὁποία σημασιοδοτεῖ τόν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς σου.
Εἶναι βέβαιο, πώς ἄν ψάξουμε μιά-μιά τίς λέξεις, τότε θ΄ ἀτενίσουμε ἕνα ὑπέρλογο καί θαυμαστό τοπίο θεολογικῆς σκέψης καί βιοτῆς. Μιά πυξίδα πού μᾶς καθοδηγεῖ πρός τήν ἐπαρκῆ κατανόηση τοῦ Μυστηρίου τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου, καθώς ἀνοίγουμε νέους δρόμους πρός τήν ἐμβίωση τῶν γεγονότων αὐτῶν. Δρόμους, πού περνοῦν μέσα ἀπό τήν ἀφορμή γιά παραίτηση, ἔστω γιά λίγο, ἀπό τά βιοτικά καί τά ἐφήμερα: τά συμβατικά καί ἀνυποψίαστα, ὅτι δηλαδή σιμά μας ὑπάρχει καί μᾶς σημαδεύει τό πικρό τό δόντι τοῦ θανάτου. Γιατί κάποτε θἄρθει ἡ στιγμή, ἡ ὥρα, ὅπου θά ποῦμε ἤ θά ψάλλουμε γιά στερνή φορά αὐτή τή φράση. Θά κλείσουμε ἥσυχα τό βιβλίο, θ᾿ ἀτενίσουμε τό δειλινό πού σύρθηκε μέ τό μελιχρό του τό φῶς  στούς τοίχους τοῦ ναοῦ, κι ὕστερα θά μαζέψουμε τά πράγματά μας, ὡσάν τούς μαθητές τῆς τελευταίας ἡμέρας στό σχολεῖο τους, καί δέν θά ἐπιστρέψουμε ξανά στόν ἴδιο χῶρο... Γιατί θά ἔχουμε ἔλθει πιά στή δική μας τή δύση καί θά πρέπει νά ἑτοιμαζόμαστε γιά τήν κοίμηση, πού ὅμως αὐτή τή φορά θἄχει ἔναν διαφορετικό Ὄρθρο, τήν Ἀκολουθία εἰς Κεκοιμημένους ἱερεῖς, ἱερομονάχους, Ἀρχιερεῖς... καί μιάν ὑπέρφωτη κάι ὑπέρλαμπρη Θεία Λειτουργία, ὅπου θά προΐσταται ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς, θ᾿ ἀκολουθοῦν οἱ τάξεις τῶν Ἁγίων Του, θά ψάλλει ὁ Χορός τῶν Ἀγγέλων κι ἐμεῖς θά ψάχνουμε ποῦ νά κρύψουμε τίς ὅσες μας ἁμαρτίες... Τίς ὅσες μας ὑπερβολές, τίς ἀδικαιολόγητες ἀπουσίες, τά ἄγχη καί τά ὅσα ἐφάμαρτα καί ἀνήσυχα μᾶς τάιζε καθημερινά ὁ ναρκισσισμός μας καί ἡ διάθεσή μας γιά αὐτο-προβολή...

«Ἐλθόντες ἐπί τήν ἡλίου δύσιν...». Μάθημα μέγιστον αὐτές οἱ λέξεις, πού ἀσφαλῶς θά τίς λάμβανε ὑπόψη του καί ὁ Πλάτων, καθώς μᾶς δίδαξε, μέσω τοῦ Διδασκάλου του, τοῦ Σωκράτη, «τό μέγιστον μάθημα» (Βλ. τήν ὡραία ἀνάλυση τοῦ Ἰω. Ν. Θεοδωρακόπουλου, Μελέτη θανάτου, στό βιβλίο του, Εἰσαγωγή στόν Πλάτωνα, Ἀθήνα 51970 , σελ. 267-310), τή «μελέτη τοῦ θανάτου». Μόνο πού οἱ ἱεροί Νηπτικοί Πατέρες (Φιλοκαλία ἱερῶν Νηπτικῶν,  ἐκδ. Ἀστήρ. τ. Α΄ σελ. 165, τ. Β΄ σελ. 286 κ.ἀ. Τά παραθέματα   βλ.  στό βιβλίο τοῦ π. Μιχαήλ Καρδαμάκη, Ὀρθόδοξη Πνευματικότητα, Ἀκρίτας, Ἀθήνα 21993, σελ. 451-460, στό κεφ. "Μνήμη θανάτου". Βλ. καί Ἀρχιμ. Ζαχαρία (Ζαχάρου), Ἀναφορά στή θεολογία τοῦ Γέροντος Σωφρονίου, Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου, Ἔσσεξ Ἀγγλίας 2000, σελ. 101 ἑξ.), ἴσως κατανοώντας τόν ἰσχυρό νοηματισμό πού προσφέρει ὁ Ὕμνος αὐτός, κατόρθωσαν νά ὑπερβοῦν μέ δοκιμασμένα κριτήρια τήν ἀτελῆ πλατωνική σκέψη καί νά τήν ἐμπεδώσουν, ἀλλά, παράλληλα, καί νά τή διδάξουν μέ κριτήρια καθαρά βιωματικά καί θεόσοφα σέ ὅσους ἐπιθυμοῦν νά πραγματεύονται καί νά διάγουν <τόν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς> τους μέ εἰρήνη καί μετάνοια. Ἀγαθά θεοδωρούμενα, ἀλλ᾿ ἀπό μέρους τοῦ ἀνθρώπου ἀπωθούμενα, γιατί οἱ προτεραιότητές συμβαδίζουν, σχεδόν πάντοτε, μέ τό <ἴδιον θέλημα>. Γιατί ὁ λόγος τῶν Νηπτικῶν Πατέρων περί τῆς μνήμης τοὺ θανάτου, δέν εἶναι μόνο τρόπος βίωσης τοῦ μυστηρίου τοῦ θανάτου, ἀλλά ἀνανέωση τῶν κυττάρων τῆς ψυχῆς, καθώς πάνω τους ἔχει συσσωρευτεῖ ἡ στάχτη ἀπό τίς ἐκπυρώσεις καί τίς κολάσεις τῶν ἐφαμάρτων μας λογισμῶν καί πράξεων. 
.
«Ἐλθόντες ἐπί τήν ἡλίου δύσιν...». Ὅλα συγκλίνουν σέ μιά βαθύτερη κατανόηση περί τοῦ λόγου τῆς προσωπικῆς μας δύσεως, ἀποχωρήσεως, ἀλλά καί κλήσεως στό Μεγάλο Δεῖπνο (πρβλ. Λκ. 14, 16-24).

Τουλάχιστον ἐκεῖ ἄς μήν τό λησμονήσουμε, ὅπως συνέβη στούς κεκλημμένους τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς, νά παραβρεθοῦμε... Καί φυσικά μέ <ἔνδυμα γάμου> ( Μτθ. 22, 11-13), γιατί ἄν ὁλ᾿ αὐτά τά χρόνια δέν τό ἑτοιμάζουμε, μεριμνώντας, ὅπως Μάρθα <περί πολλά> (Λκ. 10, 42), τότε ἀσφαλῶς θά θεωρηθοῦμε, καί δίκαια μάλιστα, ὡς δοῦλοι πονηροί καί ὀκνηροί. Καί τό χειρότερο, θἄχουμε πεῖ χιλιάδες φορές τή φράση <ἐλθόντες ἐπί τήν ἡλίου δύσιν>, χωρίς οὔτε μιά φορά νά σηκώσουμε τό παραπέτασμα τῶν λέξεων, γιά νά συγκλονιστοῦμε ἀπό τήν κραυγή ἀγωνίας τοῦ θείου ὑμνογράφου, πού συμπυκνώνει στίς λίγες αὐτές λέξεις τό Μυστήριο τῆς Ζωῆς καί τοῦ Θανάτου.

Τό μόνο πού ἀφήνει σέ μᾶς, εἶναι ἡ ἐπιλογή.

π. Κων. Ν. Καλλιανός

Σ.Σ.: Τό ἄτεχνο αὐτό κείμενο πιστεύω ὅτι τό συμπληρώνει πλήρως τό θεολογικό σχόλιο τοῦ Ἀρχιμ. Βασιλείου, Ἡγουμένου τῆς Μονῆς τῶν Ἰβήρων, πού φέρει τόν τίτλο "Ἐπί τήν ἡλίου δύσιν...", βλ. τό βιβλίο του, Λειτουργικός τρόπος, Ι.Μ. Ἰβήρων 2000, σελ. 103-109.

Sunday 29 July 2012

Εγκύκλιος Δεκαπενταυγούστου

Προς τους Ευλαβεστάτους Ιερείς και Διακόνους,
τους Αξιοτίμους Προέδρους και τα Μέλη
των Επιτροπών των Εκκλησιών, των Βοηθητικών Αδελφοτήτων
και των Σχολικών Εφορειών των Κοινοτήτων
και το Χριστεπώνυμον Πλήρωμα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων
και Μεγάλης Βρετανίας


Αγαπητοί μας εν Κυρίω,

Με την βοήθεια και την χάρη του εν Τριάδι Προσκυνουμένου και Δεδοξασμένου Θεού αξιωθήκαμε και φέτος να φθάσωμε τις Άγιες Μέρες του Δεκαπενταυγούστου. Η Μάνα Εκκλησία αφιέρωσε τούτες τις μέρες εις τιμήν και μνήμην της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, της οποίας εορτάζομε την μακαρία Κοίμηση στις 15 Αυγούστου κάθε χρόνο. Η είσοδος του Αυγούστου μπαίνει με την χαροποιό και θεραπευτική γιορτή της πρόοδου του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού και τις Ιερές Ακολουθίες της Μικρής και Μεγάλης Παράκλησης, τις οποίες ψάλλομε κάθε βράδυ στους Ναούς, και τα Μοναστήρια για πνευματική μας οικοδομή, αλλά και να ζητήσουμε την προστασία και τις ιερές μεσιτείες της Παναγίας, Μάνας του Σωτήρος ημών Χριστού. Γι’ αυτό απευθύνω τούτο το Εγκύκλιο Γράμμα στον Κλήρο και το λαό αυτής της Βιβλικής Επαρχίας του Οικουμενικού Θρόνου Κωνσταντινουπόλεως για να σας παρακαλέσω και πατρικά, να σας προτρέψω, να ψάλλετε καθημερινά στις Εκκλησίες και τα σπίτια σας την Παράκληση της Παναγίας. Με ευλάβεια και βαθεία πίστη, όλοι μας να καταφύγουμε στην προσευχή και την ψαλμωδία και από βάθους καρδίας να ζητήσουμε βοήθειαν και παρηγορία από την Παναγία, όπως κάμνει από τους αποστολικούς χρόνους η προσευχομένη και λατρεύουσα Εκκλησία του Χριστού. Σαν τον ιερόν υμνογράφον να επαναλάβουμε «Πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς, πρός σε καταφεύγω σωτηρίαν επιζητών, ω μήτηρ του Λόγου και Παρθένε, των δυσχερών και δεινών με διάσωσον» (Μικρή Παράκλησις). Ο ιερός Ευαγγελιστής Ιωάννης γράφει ότι η Παναγία εζήτησε από τον Χριστό να επέμβει στο γάμο της Κανά της Γαλιλαίας όταν εκείνη αντελήφθηκε ότι «οίνον ουκ έχουσι» (Ιωάν. Κεφ.Β, 3) και σαν αποτέλεσμα αυτής της μεσιτείας, έγινε το πρώτο θαύμα Του. Ακόμη μαθαίνουμε και τα τελευταία λόγια της Παναγίας προς τους υπεύθυνους της χαράς του ιστορικού εκείνου γάμου τους προτρέπει μητρικά «ό,τι αν (ο Χριστός) λέγη ημίν, ποιήσατε» (Ιωαν, Κεφ. Β5).
.
Αυτά και τόσα άλλα μας διδάσκει η Αγία Γραφή και η Παράδοση της Εκκλησίας μας, να καταφεύγουμε δηλαδή στην προσευχή, και μετά πολλών δακρύων και στεναγμών, να ζητήσουμε από τον Χριστό να δεχθεί τις δεήσεις και τα κλάμματα του ανθρώπου. Είναι δε πανθομολογούμενον ότι η ανθρώπινη φύση στις δοκιμασίες της, δεν βρίσκει πουθενά παρηγορία και ανάπαυση άλλη, παρά μόνο στο Θεόν, όπως χαρακτηριστικά τονίζει και ο υμνογράφος της Παρακλήσεως «Πρός τίνα καταφύγω άλλην, Αγνή; Πού προσδράμω λοιπόν και σωθήσομαι; πού πορευθώ; ποίαν δε εφεύρω καταφυγήν; Ποίαν θερμήν αντίληψιν; ποίαν εν τοις θλίψεσι βοηθόν; Εις σε μόνην ελπίζω, εις σε μόνην καυχώμαι, και επί σε θαρρών κατέφυγον» (Μεγάλη Παράκλησις).

Η Καταφυγή του ανθρώπου εις τον Θεόν είναι σύμφυτη με την ύπαρξή μας, όλοι αισθανόμεθα ότι ο Θεός είναι η πηγή της χαράς και της ελπίδος. Αυτός είναι η σωτηρία, η λύτρωση και η απελευθέρωσή μας από τα πάθη, τις κακίες και τις αλγηδόνες της ψυχής και του σώματος. Τότε μαλακώνουν, τότε υποχωρούν, τότε μόνον απομακρύνονται, τότε ειρηνεύει η ψυχή και νους μας, όταν επικρατήσει η χάρη και το έλεος και η άμετρος αγάπη και η ειρήνη του Θεού μέσα μας. Ο Προφήτης Ησαΐας ζώντας οκτακόσια χρόνια προ Χριστού, γράφει: «παρακαλείτε, παρακαλείτε τον λαόν μου, λέγει ο Θεός, Ιερείς λαλήσατε εις την καρδίαν Ιερουσαλήμ, παρακαλέσατε αυτήν» (Ησαΐας, Κεφ 40, 1-2). Γι’ αυτό αδελφοί και πατέρες, να ψάλλουμε και εφέτος με ενθουσιασμό, με κατάνυξη και με πίστη θερμή και ταπείνωση ειλικρινή, την ιερή Παράκληση της Παναγίας. Με ευλάβεια δε και φόβο Θεού να ζητήσουμε την βοήθειά και την επέμβασή Της στο Θρόνο του Χριστού γιατί «πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη» (Ιακωβ. Κεφ. Ε, 16).

Με την βοήθεια και την μεσιτεία της Παναγίας και πάντων των Αγίων, μπορούμε να σηκώσουμε με θάρρος και υπομονή τα λυπηρά, που μας περιστοιχίζουν και σαν τις μέλισσες μας περικυκλώνουν οι μέριμνες του βίου, όπως είναι τα οικονομικά, τα οικογενειακά, οι αρρώστειες, ο θάνατος, οι αμαρτίες, η κακία και η διαφθορά που μαστίζει την Κοινωνία. Όλα αυτά τα λυπηρά και δύσκολα προβλήματα που δέρνουν σήμερα τις κοινωνίες και τους λαούς, δεν λύνονται ούτε με τους πολέμους, ούτε με τις αδικίες και τους ανθρώπινους υπολογισμούς, ούτε δε μόνο με τις δυνάμεις μας. Χρειάζεται η βοήθεια και η επέμβαση της θείας σοφίας και φιλανθρωπίας. Χρειάζεται η θεία χάρις για να φωτίσει τους δυνατούς και τους Άρχοντες. Χρειάζεται η προσευχή και η καταφυγή του λαού προς τον Θεόν, για να μας παρηγορήσει, να μας ενθαρρύνει, να μας δώσει πίστη και όραμα θείον για να ανακαλύψουμε μέσα μας και γύρω μας την αρετή, την ανθρωπιά, την απλότητα, την αυτάρκεια και την ολιγάρκεια του βίου. Χωρίς το πνεύμα της ταπείνωσης, της θυσίας, της συγγνώμης και της συγχωρήσεως, δεν θα μπορέσουμε να διορθώσουμε την ζωή μας και να προστατεύσουμε την οικογένειά μας. Να ανακαλύψουμε τα δώρα του Θεού με τα οποία ήσαν προικισμένοι οι Άγιοι του Θεού άνθρωποι, όπως η Παναγία, της οποίας αυτές τις μέρες οι Χριστιανοί και ιδιαίτερα εμείς οι Ορθόδοξοι, λαμπροφανώς και με κάθε δυνατή μεγαλοπρέπεια και ευλάβεια γιορτάζουμε την μακαρίαν Κοίμηση Της. Την συνοδεύουμε με δεήσεις, προσευχές και νηστείες, με ύμνους εμπνευσμένους και παρακλήσεις ικετευτικές. Και ολοκληρώνουμε την έξοδιον αυτήν Πανήγυρη και εορτή με την τέλεση της Θείας Λειτουργίας και μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης, μεταλαμβάνουμε του Τιμίου Σώματος και Αίματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον.

Με αυτές τις ταπεινές σκέψεις και με την ευχή όπως με υγεία διέλθομεν αυτές τις άγιες και κατανυκτικές ημέρες του Καλοκαιρινού Πάσχα των Ελληνορθοδόξων Χριστιανών, σας απευθύνω εόρτιον χαιρετισμόν και σας εύχομαι πάσαν από Κυρίου χαράν και ευλογίαν, διά πρεσβειών της Κυρίας Θεοτόκου, μαζί δε με τον υμνωδόν επαναλαμβάνω «Δέσποινα και μήτηρ του Λυτρωτού, δέξαι παρακλήσεις αναξίων σων ικετών, ίνα μεσιτεύσης προς τον εκ σου τεχθέντα, ω Δέσποινα του Κόσμου, γενού μεσίτρια». Και διατελώ μετά θερμών ευχών και της εν Κυρίω αγάπης και τιμής.

Λονδίνο, Αύγουστος 2012

Ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας Γρηγόριος

Σημείωση: Να αναγνωσθεί, αντί Κηρύγματος, την Κυριακήν 29ην Ιουλίου ή την 5ην Αυγούστου 2012

Saturday 28 July 2012

Ολυμπιακά γραμματόσημα

Κυκλοφόρησαν χθες, με την ευκαιρία της έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου 2012, τα νέα αγγλικά γραμματόσημα. Είναι 4 μεγάλα γραμματόσημα, τα οποία απεικονίζουν έναν ποδηλάτη, έναν ξιφομάχο, έναν καταδύτη και δρομείς δίπλα από 4 αξιοθέατα του Λονδίνου, που είναι το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Tate, η Γέφυρα του Πύργου (Tower Bridge), το Ολυμπιακό Στάδιο και το Μάτι του Λονδίνου (London Eye).


Ο Δήμαρχος του Λονδίνου, Boris Johnson, είπε για τη νέα αυτή σειρά: "Even fleet-footed Hermes himself would hang up his winged sandals and send his letters through Royal Mail if he saw the quality of these beautiful Olympic-themed stamps. It's fantastic that some of London's most iconic landmarks are now set to grace the doormats of millions of homes and businesses, helping to seal our city's status as a world-class destination."


Πιστεύεται πως τα γραμματόσημα αυτά θα έχουν μεγάλη εμπορική επιτυχία και θα γίνουν πραγματικά ανάρπαστα, όπως έγιναν κι εκείνα που ήταν αφιερωμένα στο πρόσφατο Ιωβηλαίο της Βασίλισσας της Αγγλίας Ελισάβετ, τα οποία έχουν ήδη εξαντληθεί.

Friday 27 July 2012

Εικόνα Αγ. Παντελήμονος

Εορτή του Αγίου Ενδόξου Μεγαλομάρτυρα Παντελεήμονα του Ιαματικού σήμερα. Στο Γαλαξείδι, και συγκεκριμένα στον ιστορικό Ι.Ν. Αγ. Νικολάου, σώζεται και διατηρείται μια πανέμορφη εικόνα, βυζαντινής τεχνοτροπίας, στην οποία απεικονίζεται στο κέντρο ο Άγ. Παντελεήμονας και γύρω - γύρω σκηνές από το βίο του.


Η εικόνα χρονολογείται από το 1839 και αποτελεί δωρεά Γαλαξειδιωτών προς τον αγαπημένο τους Ναό, με σκοπό τη διακόσμησή του. Δυστυχώς δεν διασώζεται το όνομα του αγιογράφου.


Είναι τοποθετημένη πάνω σε κομψότατο και αρκετά πρωτότυπης τέχνης ξυλόγλυπτο προσκυνητάρι, στην κορυφή του οποίου δεσπόζει το περιστέρι - σύμβολο βέβαια του Αγίου Πνεύματος.

Thursday 26 July 2012

Ολυμπιακοί επί θύραις

Αύριο είναι η μεγάλη ημέρα. Η ημέρα έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου 2012. Στο Λονδίνο και γενικά στην Αγγλία επικρατούν πυρετώδεις προετοιμασίες και μεγάλος ενθουσιασμός. Η Ολυμπιακή φλόγα έχει κυριολεκτικά καταγοητεύσει όλη η Βρετανία. Χθες μάλιστα πέρασε έξω από το σπίτι μας.


Οι Ολυμπιακές ομάδες όλων των συμμετεχόντων χωρών έρχονται στο Λονδίνο μέσω του αεροδρομίου Χήθροου, που υποδέχεται τους αθλητές σημαιοστολισμένο. Είχα την ευκαιρία τις τελευταίες ημέρες που βρέθηκα 2-3 φορές στο αεροδρόμιο να παρακολουθήσω υποδοχές Ολυμπιακών ομάδων. Όλοι είναι πολύ χαρούμενοι και δεν βλέπουν την ώρα να αρχίσουν οι αγώνες.


Ας ευχηθούμε να έχουμε καλούς Αγώνες, χωρίς προβλήματα και με την πλήρη απουσία αναβολικών ουσιών. Κι ας ελπίσουμε η Ελληνική Ολυμπιακή ομάδα να έχει μια καλή παρουσία και να κατακτήσει όσα περισσότερα μετάλλια γίνεται.

Wednesday 25 July 2012

H Mαρίνα με μαλλιά

Η μικρή Μαρίνα, με το μεγάλο βάσανο στη σάρκα, για την οποία έχουμε κάνει κάποια αφιερώματα στο παρελθόν, που οι τακτικοί αναγνώστες σίγουρα τα θυμούνται, ήλθε πάλι για μια σύντομη επίσκεψη ρουτίνας στους Λονδρέζους γιατρούς, που με τις γνώσεις και την εμπειρία τους της έχουν δώσει... ανάσα ζωής.

Το ωραίο τώρα είναι ότι το πανέξυπνο κεφαλάκι της έχει γεμίσει από μαλλιά, κι αυτό δίνει σ’ εκείνη και σ’ εμάς μεγάλη χαρά. Άρχισε να πηγαίνει τακτικά στο σχολείο, και μας ανακοίνωσε με περηφάνεια πως έχει ήδη κάνει 4 μπάνια στη θάλασσα. Είναι μόλις 6 χρονών αλλά παίζει ήδη το διαδίκτυο και το facebook... στα δάκτυλα!

Ο μεγάλος αγώνας συνεχίζεται αμείωτος, με φόβο, αγωνία, αλλά και με παιδικό χαμόγελο και αγάπη πολλή. Πάντως η Μαρίνα ανεχώρησε από το Λονδίνο με ένα χρυσό παιδικό μετάλλιο των... Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου 2012. Είναι κι αυτή αναμφισβήτητα μια μεγάλη νικήτρια της ζωής!

Tuesday 24 July 2012

Ο Χριστιανισμός στην Ουαλία

Η Ουαλία είναι ένα ημιαυτόνομο Πριγκηπάτο στη Μεγάλη Βρετανία. Η κύρια χριστιανική Ομολογία είναι η Αγγλικανική. Το τελευταίο διάστημα οι Αγγλικανοί της Ουαλίας έχοντας παρατηρήσει κάποια παρακμή στον εκκλησιασμό των πιστών, αλλά και άλλα ανησυχητικά στοιχεία, ζήτησαν από τον πρώην Αγγλικανό Επίσκοπο της Οξφόρδης (Lord Richard Harries) και δύο Πανεπιστημιακούς Καθηγητές (Patricia Peattie και Charles Handy) να τους προτείνουν τρόπους ανατροπής του αρνητικού κλίματος.

Οι διακεκριμένες αυτές προσωπικότητες αφού συζήτησαν τα σχετικά προβλήματα με πολλά άτομα σε ολόκληρο το Πριγκηπάτο έδωσαν πριν από λίγες ημέρες την αναφορά τους στη Σύνοδο της Αγγλικανικής Ομολογίας στην Ουαλία.

Η αναφορά προσφέρει 50 προτάσεις, μεταξύ των οποίων είναι και οι εξής:

Oι Ενορίες να αντικατασταθούν με μεγαλύτερες «περιοχές διακονίας», αντίστοιχες με την περιοχές που καλύπτουν τα σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτές οι νέες εκκλησιαστικές μονάδες θα διακονούνται από ομάδες κληρικών και λαϊκών.

• Να γίνει δημιουργική χρήση των Ναών ώστε να χρησιμοποιούνται από όλη την τοπική κοινωνία.

• Να εκπαιδευθούν οι λαϊκοί για να παίξουν μεγαλύτερο ρόλο στην εκκλησιαστική διοίκηση.

• Να γίνουν μεγαλύτερες επενδύσεις στη διακονία των νέων ανθρώπων.


• Να δημιουργηθούν νέοι λειτουργικοί τύποι, έτσι ώστε να προσελκυσθούν εκείνοι που δεν έχουν μεγάλη οικειότητα με τις εκκλησιαστικές Ακολουθίες.

• Να ενθαρρυνθεί η οικονομική προσφορά προς την «Εκκλησία» μέσω της δεκάτης.

Ο πρώην Αγγλικανός Επίσκοπος της Οξφόρδης και οι δύο εμπειρογνώμονες Καθηγητές ανέφεραν χαρακτηριστικά πως η χριστιανική πίστη καθίσταται  μειοψηφούσα θρησκεία στην Ουαλία και πως για τους περισσότερους ανθρώπους, ιδιαίτερα τους νέους, ο Χριστιανισμός έχει γίνει πια κάτι σαν την ξένη γλώσσα κι ό,τι γίνεται στην «Εκκλησία» (εννοώντας την Αγγλικανική Ομολογία) τους φαίνεται παράξενο και ίσως και εξωπραγματικό.

Από τη μελέτη των παραπάνω βλέπει κανείς πως οι Αγγλικανοί της Ουαλίας οδεύουν ολοταχώς προς έναν εκκλησιαστικό «Καλλικράτη», αντίστοιχο της ελληνικής διοικητικής μεταρρύθμισης. Επίσης έχουν διαγνώσει μεγάλο πρόβλημα όσον αφορά την θρησκευτική ταυτότητα των πιστών τους και ιδιαίτερα της νεολαίας, στοιχείο το οποίο δείχνει που οδηγεί -και μάλιστα με μαθηματική ακρίβεια- το πνεύμα της εκκοσμίκευσης που κυριαρχεί στην εποχή μας.

Η πραγματικότητα βέβαια είναι πως όλοι οι Χρισιανοί προφανώς έχουμε ανάγκη να μελετήσουμε και να συζητήσουμε νέους τρόπους επικοινωνίας μεταξύ μας, και επανευαγγελισμού των πιστών μας, αφού -ούτως ή άλλως- παραδεχόμαστε ότι η τρέχουσα κρίση στον πολιτισμένο κόσμο σαφώς δεν είναι μόνο οικονομική αλλά πρωτίστως ηθική.

Πρωτοπρ. Αναστασίου Δ. Σαλαπάτα

Monday 23 July 2012

Μεθέορτα βιώματα ποιμαντικῆς διακονίας

σα καταθτω δ εναι βιματα μις εκοσιπεντάχρονης διακονας σ κποιον στορικ να, νς π τος παλιος "μαχαλδες" -τσι ναφρει τς νορες στ Κατστιχ του ττε πσκοπος- το νησιο. Τ σα δ γρφονται δ εναι ατοσιες μπειρες, στς ποες μπεριχεται τ στοιχεο τς ἑόρτιας τμσφαιρας, λλ κα τς Χαρμολπης. Τποτε παραπνω. Γιατ διρκεια τς ποιμαντικς μας διακονας, πως κα τ πντα, μς τ ρζει κενος, στο ποου τ θλημα χουμε, προσπαθομε ν ποταχθομε.

π νωρς, σως κα π τ μσα το ουλου, ρχισαν ο προετοιμασες γι τν Πανγυρι το γου. Προφθαναμε δ μχρι στς 27 ουλου πο Γιρταζε! μως λα πρεπε ν συγυριστον, ν ταχτοποιηθον, ν φρεσκαρισθον: π τ τζμια μχρι τ μανουλια· π τ καντλια μχρι κα τς λουσρνες το ερο.
.
 Ξεστρθηκαν τ καθημεριν νδματα τς γας Τραπζης, τς Πρθεσης κα τ πλοιπα το  ναο. Βγκαν π τ συρτρια τ καλ, τ πσημα, σιδερθηκαν στν "κλα" κα τσι μορφοντθηκε κκλησι.

Λγες μρες πρν π τ Γιορτ μαζετηκαν κάποιες γυνακες π τ γειτονι κα γυλισαν τ μεγλα, τ μπροτζινα μανουλια, τ μικρτερα, λλ κα τ "Εσοδικά", καθς κα τ  "σαμντνια" π τ ερ. τσι, λα πραν τν πρτη τους μορφ, τ γυαλδα κα τ λμψη, σν ν βγκαν κενη τν ρα π τ καμνι το χαλκα, χλωρ κμα, θαυμσια στ τχνη κα τ κάλλος τους, μ λπδες γι γιορτς φορτωμνα κα χαρς... Πο νξεραν μως πσες λαμπδες κεκοιμημνων νοριτν θ φιλοξενοσαν κα μλιστα κενων πο, ετε τ θαμασαν κα κολακετηκαν πο πχτησε κκλησι τους καλ μανουλι,  ετε κενων πο δωσαν π τ στρημα τν βολ τους, γι ν τ᾿ γορσουν ο πτροποι!

Τ δπεδο, τ στασδια, ο πρτες κι λα σφουγγαρστηκαν μ προσοχ κα πιμλεια. Μρες τρα, γιατ τ χρια χρνο τ χρνο λο κα λιγοστεουν, καθς γκαταλεπουν ο νορτες τς παλις τους κατοικες κα κτζουν σπτια σγχρονα, ερχωρα, νετα, που μως ο μνμες εναι μηδενικς κα συναισθηματικ φρτιση π τν παρουσα τν ερν σκιν τν προγνων νπαρκτη. Ν γιατ χνουμε τν παφ μ τν παρδοση. πειδ τεμαχζουμε τ χρνο κα κρατμε ,τι μς βολεει. Λιγοστεει, λοιπν,  κσμος, πως λιγοστεει πλοιπος χρνος "τς ζως μν".

Τν παραμον τς Γιορτς π νωρς, φο λα τοιμστηκαν, "κατβηκε"π τ προσκυνητρι βαρει Εκνα το γου κα στολστηκε μ τ᾿ ργυρ κα τ χρυσ φιερματα. ρχαα φιερματα, πο δ γνωρζει κανες τ βθος το χρνου τους, οτε τς πονεμνες ψυχς πο τ πρσφεραν στ Χρη Του. Τσαπρκια, σταυρο, κοννες κ. .... Μι σειρ π χρυσοποκιλτα ργυρ κοσμματα, πο στ σπλχνα τους κρβουν να νομα, γνωστο μν σ μς, γνωστ μως στ Θε κα τν γιο, πο μαζ του χει εσπρξει τν δολη προσευχ κα τν καρδιακ κατθεση ατο το Εαγγελικο δλεπτου (πρβλ. Λκ. 21, 3).

Λίγα π ατ χουν "ταυττητα", δηλαδ γνωρζουμε τν φιερωτ. Κα δν τ ξεχνομε, γιατ καθνας εναι κα μι διατερη περπτωση νθρπου, πο φορτωμνος ἀρρστεια, πνο κα πελπισα προσφεγει στ "μισθον ατρν", τν γιο.

Στ χρνια τς  εκοσιπενταετος μου ερατικς διακονας καννας δ ζτησε ν μθει τνος εναι ατ κενο τ φιρωμα. Μνο  μι γιαγι, κουρασμνη π τ φαρμκι κα τ χρνια ρθε μετ τ γιορτ κα μο επε μ τρεμμενη φων, σ ν ταν τοιμη ν κλψει: "Γιατ παπ μ᾿ δν βαλες στ χαρσματα κα τ ρολϊ τ' παιδιο μ᾿;" Ρτησα κα μ πληροφρησαν πς γις τς γιαγις, ταν ταν ρρωστος πρν π χρνια εχε χαρσει στν γιο τ παλι ρολϊ τσπης. Τ ναζτησα κα τ δειξα στ γιαγι ξηγντας της πς δν εναι εκολο ν προστεθε στ λλα κοσμματα, γιατ ταν ρκετ βαρ. Τ εδε κα χάρηκε. Δ θυμμαι τ επε. Πρασαν π ττε γρω στ εκοσιτρα εκοσιτσσερα χρνια. Τ ρολϊ κενο πντως μο θυμζει κποιον. Κι ατς εναι καϋμνη γιαγι πο γργορα φυγε, γι ν βρε τ χαμνο της γι. Καί τ ρολϊ πομνει μρτυρας κανς κα σιωπηλς μις προσφορς, μις παρκλησης κα μις καρποφρας ναζτησης πο δδαξε πολλ.

μως πρχουν κα μι σειρ π "χαρσματα", τ ποα δν θ τ γυρψει καννας. μως κθε χρνο, κατ τν παραμον κα τν μρα τς Πανηγρεως, ο σκις τν κεκοιμημνων κα διαίτερα ατν πο τ πρσφεραν, εμαι ββαιος τι θ σκβουν π τ ψος πο βρσκονται κα θ᾿ γλλονται, καθς θ βλπουν τν Εκνα πλουμισμνη κα μ τ δικι τους ψηφδα-προσφορ.

Μλις χτυπσουν ο καμπνες τν ρα το σπερινο μαζ μ τ πρσφορα κομζονται κα ο φροντισμνες γλστρες μ τ βασιλικ, γι ν μορφοστολσουν τ να, δοξολογα κι ατ στν γιο, αἰῶνες τρα.

Τ πρσφορα, πο δν εναι τ παλιά, τ ζυμωτ στ σπτι, λλ τ᾿ γορασμνα π τος φορνους, τ πηγανουν σ λευκς καθαρς πετστες, πολλς π τς ποες εναι κεντημνες. Μνο πο τ τελευταα χρνια που κυριαρχε τ νυλον κποιοι τ φρνουν μσα σ ττοιου εδους τσντες γι εκολα. πως πισης κα τ λδι· δν τ φρνουν στ παλι χρωματιστ μπουκαλκια, τ ποα τ παρνανε πσω, ταν πτροπος δειαζε τ περιεχμενο στ μεγλο δοχεο, ποτ μως ντελς δεια, γι ν μν δεισει τ σπτι, λλ σ πλαστικ πο τ᾿ φνουν στ να.

σον φορ δ τ λουλοδια μ τ ποα στολζουν τν Εκνα, λγα εναι π τς γλστρες τν σπιτιν. Τ περισστερα χουν γοραστε π τ νθοπωλεο. Εναι κα ατ σημεο τν καιρν, πο παιτον πι τν εκολα κα τποτε παραπνω.

φο χτυπσουν τρες φορς ο καμπνες, ρχζει Μγας σπερινς, μ τ λιτνευση τς Εκνας π τ δια σοκκκια, πο χουν κιλας σβεστωθε, ψλλεται Λιτ, τ πστιχα, τ πολυτίκια κα τλος ρτοκλασα.

Γι ν τελεστε τν λλη μερα τ Πανηγύρι κι στερα λοι μας ν περιμένουμε, ατ πο κάθε τέτοια μέρα πό καρδις ναφέρουμε, πως τ λειτουργιά, τν δέηση τν κεσία μας... Κα το χρόνου.

π. K.N. Kαλλιανός