Wednesday 15 May 2024

Σχολικοί κανόνες

 
Βρέθηκα πρόσφατα σε αγγλικό σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, στο κέντρο του Bristol, με σκοπό να εξετάσω ένα ελληνόπουλο - μαθητή του σχολείου, που επρόκειτο να δώσει εξετάσεις ελληνικής γλώσσας. Σε πίνακα ανακοινώσεων του εν λόγω σχολείου, βρήκα και διάβασα την αφίσα της παρούσας ανάρτησης.
 

Με χαρά μου ανέγνωσα εκεί κάποια ιδιαίτερα ενδιαφέροντα στοιχεία συμπεριφοράς που προωθεί το σχολείο, όπως τη σημασία του χρόνου και της προετοιμασίας, την προσοχή προς τους ανωτέρους και τον σεβασμό προς όλους, την σκληρή εργασία και την αλληλοβοήθεια, όπως επίσης και την σημασία των θεμάτων υγείας και ασφάλειας. Κι αυτά προφανώς είναι στοιχεία που αφορούν κι ενδιαφέρουν όχι μόνο μαθητές, αλλά όλους τους πολίτες των ευνομούμενων κοινωνιών!

Tuesday 14 May 2024

Pirates, Poets and ‘Plagiarism’

 
How Byron translated and was translated by
Greek poetry and reality

 

Detail: ‘Byron as Don Juan, with Haidee, 1831’ Alexandre Colin.


This is the title of a lecture given in Oxford on 9 May by Alicia Stallings, the Professor of Poetry at Oxford University. She is an American classicist and poet who has lived in Athens for the last 25 years and is married to the Greek journalist, John Psaropoulos.
 
We think of plagiarism as intellectual dishonesty. The root of the word is plagiare – Latin ‘to kidnap or steal slaves’. Plagiarism could be seen as ‘a kidnapping of words’. The lecture began with this observation but no charge of ‘plagiarism’ was brought; rather, the lecture explored Byron’s cultural debts and influences: his to Greece and the Greeks to him.
 
Byron travelled twice to Greece: in 1809, aged 21, and again in 1823. He would die there, at Missolonghi, on 19 April 1824. In 1809 he was shipwrecked and encountered some ‘friendly’ pirates. His grandfather, Admiral John Byron, had survived a shipwreck off Chile as a young sailor and no doubt the young Byron heard many tales about what happened next. Between his visits to Greece, Byron completed his two great works, Childe Harold’s Pilgrimage and Don Juan.
 
Don Juan tells of the adventures of a young Spaniard who, the sole survivor, is shipwrecked on an unnamed Aegean Island. There he meets Haidee, the daughter of a pirate, and her maid, Zoe. The pirates later sell him into slavery in Ottoman Constantinople.
 
The lecture featured a close reading of ‘The Isles of Greece’, Canto 3 of Don Juan (Stanzas 1-4 below)
 
THE isles of Greece! the isles of Greece
    Where burning Sappho loved and sung,
Where grew the arts of war and peace,
    Where Delos rose, and Phoebus sprung!
Eternal summer gilds them yet,
But all, except their sun, is set.
The Scian and the Teian muse,
    The hero’s harp, the lover’s lute,
Have found the fame your shores refuse:
    Their place of birth alone is mute
To sounds which echo further west
Than your sires’ ‘Islands of the Blest’.
The mountains look on Marathon—
    And Marathon looks on the sea;
And musing there an hour alone,
    I dream’d that Greece might still be free;
For standing on the Persians’ grave,
I could not deem myself a slave.
A king sate on the rocky brow
    Which looks o’er sea-born Salamis;
And ships, by thousands, lay below,
    And men in nations;—all were his!
He counted them at break of day—
And when the sun set, where were they?
 
Byron acknowledges numerous significant events and individuals in the history and culture of ancient Greece. These verses were first published in 1821 as the Greek struggle for liberation took on a new and decisive energy. Byron memorably writes: ‘Trust not for freedom to the Franks’ by which term he meant ‘the West’, including Britain.
 
The poem honours ‘Suli’s rock, and Parga’s shore’ and Stallings explained the relevance of the Dance of Zalongo in 1803; the syrtaki, the ‘dragging dance’, with which the mothers dragged themselves and their children over the edge of the cliff to avoid a worse fate at the hands of the Ottomans. Clearly, their sacrifice had a powerful effect on Byron.
 
Byron had an empathy with that part of Greece as it had been Christian Albanian pirates / bandits who had helped him when he had been shipwrecked in 1809. Ten years later Britain sold Parga, over which it held a protectorate, to Ali Pasha which Byron saw as an act of betrayal. This is a political poem.
 
Tradition has it that shipwrecked sailors are handsome and, when ‘rescued’ by young maidens, are inevitably all but naked. Stallings saw the origins of the name ‘Haidee’ in ‘χάδι’ – ‘caress’ and might even be translated ‘pet’ – a term of endearment in some parts of Britain. As happened in the Odyssey, when Haidee and Zoe met the shipwrecked Don Juan, they fed and clothed him.
 
The returning pirate, Lambro (based on a real pirate of that name), is not happy to find the young Spaniard being entertained in this way. Don Juan is sold into slavery and Haidee dies carrying his child.
 
Stallings suggested, but then seemed to discount, as a further possible source of Byron’s poem, the Cretan tale of ‘The Shepherdess’ – ‘Η Βοσκοπούλα’ – in which the tragic heroine dies of a broken-heart when the young man she ‘rescued’ was late in keeping their subsequent tryst.
 
The lecture moved on to consider two stand-out songs of the era of the Greek Revolution. Byron wrote that he had heard of Rigas Feraios when he visited in 1809. Stallings compared Byron’s translation of his War Song – Ο Θούριος – with that of Hobhouse.
 
It seems that Byron may have met Dionysios Solomos though that later was ten years younger than him and completed ‘The Hymn to Liberty’ in 1823, only months before Byron’s death. She said that Solomos, from Zakynthos, had been raised in Italy, that his Greek was poor when he returned to Greece but, after something of a crash-course, he acquired enough Greek to write his great work (all 158 stanzas of it). It was set to music in 1828 and adopted as the Greek National Anthem in 1864.
 
In it, Solomos references the tale of Don Juan and Haidee which illustrates that traffic flows in both directions along cultural highways. The lecture ended with Alicia Stallings singing, in a very sweet voice, the Greek National Anthem. To great applause.
 
The writer has found it worthwhile and interesting going up to Oxford to hear the three lectures Alicia Stallings has given on poems with a strong Greek connection in each of the three terms of her first year in the role of Professor of Poetry and looks forward to the ones she will give over the next three years. Had he not brought to these lectures a degree of familiarity with Greek history, language and poetry, the lectures would have been far less rewarding.
 
Richard Devereux

Monday 13 May 2024

Γαλάζιες Πατρίδες

 
Με την ευκαιρία της σημερινής επίσκεψης του Έλληνα Πρωθυπουργού στη γείτονα τουρκία (πάντα με το «τ» μικρό), όπου θα συζητηθούν για λίγες ώρες (άλλοι λένε 5, άλλοι 7) διμερή θέματα, με διεθνή αντανάκλαση, αξίζει να δώσουμε μια ελληνική γνώμη σε ένα θέμα που έχει ανακινήσει ο τούρκος πρόεδρος.
 

Αυτό είναι το θέμα με τις -όπως τις αποκαλεί- «γαλάζιες πατρίδες». Και βέβαια είναι παντελώς ανιστόρητη η άποψή του και δεν εδράζεται σε καμμία ιστορική πηγή.
 
Ακόμα και όρος «γαλάζιες», αυτός καθ’ αυτός, δεν έχει καμμία απολύτως σχέση με τα οποιαδήποτε χρώματα χρησιμοποιεί η τουρκία, με την ερμηνεία και την ιστορία του όρου, με τη λογοτεχνική του διάσταση, με τη σχέση του με την Αρχαιο-Ελληνική πότνια αλς, με τον Βυζαντινό Ουρανό και την περηφάνια που προσδίδει ο εν λόγω όρος στο Ελληνικό Έθνος!
 
Ξεχνά επίσης ο νεο-σουλτάνος, ή προσποιείται πως ξεχνά, ότι ο λαός του δεν είναι ιδοκτήτης αλλά φιλοξενούμενος στις δικές μας... τις ελληνικές «Γαλάζιες Πατρίδες», όπως ορθότατα τις αποδίδει ο χάρτης της παρούσας ανάρτησης.
 
Ας δείξει λοιπόν ταπεινότητα και ακριβή ιστορική συνείδηση, για να έχουμε καλή γειτονία... Αυτός είναι ο αναγκαστικός μονόδρομός του προς την πορεία μιας ειρηνικής συμβίωσης στην περιοχή μας.
 
Αλλιώς...

Sunday 12 May 2024

Κυριακή του Θωμά

 
Τ ατ μρ, Κυριακ δευτρ π το Πσχα, τ γκανια ορτζομεν τς Χριστο ναστσεως, κα τν το γου ποστλου  Θωμ ψηλφησιν.
 

Τας το σο ποστλου Θωμ πρεσβεαις, Χριστ Θες μν, λησον μς. μν.

Saturday 11 May 2024

Τζαμί η Μονή της Χώρας

 
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΩΝ
 
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
 
Για την εν τοις πράγμασι μετατροπή του Ι.Ν. Χριστού Σωτήρος της Μονής της Χώρας Κωνσταντινουπόλεως
9-5-2024
 

Οι τοιχογραφίες και τα ψηφιδωτά της Ι. Μονής της Χώρας είναι από τα σπουδαιότερα του κόσμου. Ο Ι.Ν. Χριστού Σωτήρος της Μονής της Χώρας αποτελεί ένα συμβολικό μνημείο της Βυζαντινής Ναοδομίας και Αγιογραφίας, το οποίο επί 78 χρόνια λειτουργούσε ως μουσείο. Η εν τοις πράγμασι μετατροπή του σε τέμενος, με την προ τετραετίας απόφαση του Προέδρου της Τουρκίας κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αποδεικνύει την ύπαρξη εμπάθειας κατά των μνημείων της Ορθοδοξίας και την εργαλειοποίηση, για πολιτικούς σκοπούς, μιας αλυσίδας μετατροπών Βυζαντινών Ι. Ναών εντός της Τουρκίας. Τούτο επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι η μετατροπή του Ναού σε τέμενος δεν υπαγορεύεται από σχετική λατρευτική ανάγκη, καθώς ο Ναός έχει ελάχιστη χωρητικότητα και σε ακτίνα 500 μέτρων υπάρχουν 5 τεμένη. Αντιθέτως, με την μετατροπή του σε τέμενος, όλοι οι τοίχοι του, τους οποίους κοσμούσαν ψηφιδωτά και αγιογραφίες ιδιαίτερης πολιτιστικής αξίας και κάλους, έχουν καλυφθεί, εμποδίζοντας τους επισκέπτες να τα θαυμάσουν.
 
Η απόφαση μετατροπής του Ι.Ν. σε τέμενος, όπως εξάλλου όλες οι αποφάσεις μετατροπής Ι. Ναών της Βυζαντινής εποχής αφιερωμένων στην Αγία Σοφία, στερείται οποιασδήποτε νομικής βάσης σύμφωνα με τους νόμους της Τουρκίας.
 

Καλούμε τον Πρόεδρο της Τουρκίας να αναθεωρήσει τη μέχρι τώρα στάση του στο θέμα, η οποία αποτελεί εκδήλωση καταφρόνησης της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και της UNESCO, η οποία, ως διεθνής οργανισμός, έχει αναλάβει την προστασία τους και προκαλεί την - εσφαλμένη και αντίθετη προς την προστασία που διεθνώς επιφυλάσσεται στα μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς - εντύπωση ότι ο καθένας, κατά βούληση, αποφασίζει για τη μοίρα των μνημείων αυτών που βρίσκονται σε κάθε χώρα. Τα μνημεία των οποίων την προστασία παγκοσμίως έχει αναλάβει η UNESCO, δεν αποτελούν μόνο τη συνέχεια της ιστορικής πορείας του κάθε τόπου, η οποία δεν πρέπει να παραποιείται και να παραλλάσσεται, με προσπάθεια απαλοιφής κάποιων εποχών της, αλλά αποτελούν στοιχεία του πολιτιστικού γίγνεσθαι της ανθρωπότητας.
 
Η Οι.Ομ.Κω. συνεχίζει τον αγώνα για την προστασία των μνημείων αυτών, σε διεθνή φόρα, προς τις αρχές της Τουρκίας και προς τους οργανισμούς που έχουν την ευθύνη της διαφύλαξης της παγκόσμιας κληρονομιάς πολιτισμού της ανθρωπότητας (UNESCO) και της ειρήνης (UNAOC) μεταξύ των λαών, και όχι της έντασης που προκαλούν ενέργειες όπως αυτή.

Friday 10 May 2024

Η Φλόγα στη Μασσαλία

 
Η Ολυμπιακή Φλόγα έφτασε στη Μασσαλία, πόλη των Φωκέων
 

Προχθές Τετάρτη το ιστορικό ιστιοφόρο της Γαλλίας με την επωνυμία «Belem» μετέφερε την Ολυμπιακή Φλόγα στη Μασσαλία.
 
Πριν από την άφιξη του ιστιοφόρου και της Ολυμπιακής Φλόγας στη Μασσαλία, το χορευτικό συγκρότημα της Ελληνικής Ένωσης Μασσαλίας και Περιχώρων παρουσίασε Ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς , παρουσία του κ. Δημητρίου Ζεβελάκη, Πρέσβη της Ελλάδας στη Γαλλία, του κ. Πέτρου Θεοδωράκη, Προέδρου του συλλόγου, και πλήθος κόσμου.
 
ΠΗΓΗ: Ελληνική Διασπορά Γαλλίας

Thursday 9 May 2024

Η Κύπρος στο Ledbury

 
Μέσα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Ποίησης στο Ledbury της Αγγλίας (Burgage Hall, Herefordshire, HR8 1DW), θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 29 Ιουνίου 2024 (10.00 - 11.00 π.μ.) μια Γιορτή Ευρωπαϊκής Ποίησης.
 

Σε αυτήν, εκτός των άλλων, θα λάβει μέρος και ο Αλέξανδρος Χρονίδης, ένας εξαίρετος νέος Κύπριος Ποιητής, που γεννήθηκε στη Γερμανία το 1994, ανατράφηκε στην Κύπρο (όπου έχει κερδίσει πολλά λογοτεχνικά βραβεία) και στις δύο Ποιητικές του Συλλογές, με τον γενικό τίτλο «Πέτρες και Έλεος» και «Interim Report on Growing Up», γράφει Ποιήματα στα Ελληνικά και τα Αγγλικά.
 
Οι διοργανωτές αναφέρουν χαρακτηριστικά: “A wonderful opportunity to hear an island Poet of the Mediterranean”.

Wednesday 8 May 2024

Καταδικασμένοι σε αθανασία

 
Ένα από τα θεολογικότερα κείμενα για την Ανάσταση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού είναι αυτό που έγραψε ο Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) το 1936*. Γράφει:
 

«Οι άνθρωποι κατεδίκασαν τον Θεόν εις Θάνατον, ο Θεός όμως δια της αναστάσεως Του “καταδικάζει” τους ανθρώπους εις αθανασία… Οι άνθρωποι ήθελαν να καταστήσουν τον Θεόν θνητό, αλλ’ ο Θεός δια της Αναστάσεώς Του, κατέστησε τους ανθρώπους αθανάτους… Όλη η ιστορία του Χριστιανισμού δεν είναι κάτι άλλο παρά ιστορία ενός και μοναδικού θαύματος, του θαύματος της του Χριστού αναστάσεως, το οποίο συνεχίζεται διαρκώς εις όλας τας καρδίας των χριστιανών από ημέρας εις ημέραν, από έτους εις έτος, από αιώνος εις αιώνα μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας».
 
Ο Άγιος Ιουστίνος σημειώνει πως η αμαρτία βαθμιαίως σμικρύνει την ψυχή του ανθρώπου, την πλησιάζει προς τον θάνατο, την μεταβάλλει από αθάνατη εις θνητή, από άφθαρτη και απέραντη εις φθαρτή και πεπερασμένη. Όσο περισσότερες αμαρτίες έχει ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο είναι θνητός. Και προσθέτει: «Εις τον ανθρώπινο κόσμο μας ο θάνατος είναι το μεγαλύτερο βάσανο και η πιο φρικιαστική απανθρωπία. Η απελευθέρωσις από αυτό το βάσανο και από αυτή την απανθρωπία είναι ακριβώς η σωτηρία. Αυτή τη σωτηρία δώρισε εις το ανθρώπινο γένος μόνο ο Νικητής του θανάτου - ο Αναστάς Θεάνθρωπος… Εις τέσσερις μόνο λέξεις συγκεφαλαιούνται και τα τέσσερα Ευαγγέλια του Χριστού: Χριστός Ανέστη! - Αληθώς Ανέστη!».
 
Τον ίδιο χρόνο (1936) που ο Άγιος Ιουστίνος έγραψε το αναφερθέν πόνημά του ο ποιητής και στοχαστής Γιώργος Σαραντάρης στο φιλοσοφικό του δοκίμιο «Συμβολή σε μια φιλοσοφία της ύπαρξης» έγραψε πως «ο χρόνος της ζωής ενός ανθρώπου είναι η αιωνιότητα, αλλά μονάχα σαν αγκαλιαστεί από τον Ιησού Χριστό… Τα σύνορα του Ανθρώπου είναι η αιωνιότητα». Και προσθέτει: «Για να υφίσταται η αιωνιότητα… είναι αναγκαία η πίστη σα στοιχείο ψυχολογικό, αλλά και εννοιολογικό συνάμα… Αν κανείς δεν προχωρήσει πέρα, μα τουναντίον πιστέψει μονάχα στην παρούσα ζωή τελικά δεν θα πιστέψει σε τίποτε, ή, όπως λ.χ. συνέβηκε στον Φρόϊντ, θα πιστέψει στη libido και ουσιαστικά στον θάνατο».
 
Στο επόμενο φιλοσοφικό δοκίμιό του «Η παρουσία του ανθρώπου», γραμμένο από τον Οκτώβριο του 1937 έως τον Φεβρουάριο του 1938, ο Γιώργος Σαραντάρης τονίζει ότι το παράδειγμα του Θεανθρώπου Χριστού είναι όχι μόνο για τους χριστιανούς όλων των εποχών, αλλά για όλα τα άτομα της γης και όλων των μελλούμενων εποχών, γιατί κάθε άνθρωπος όταν δώσει λόγο στη γέννησή του δεν μπορεί να αποφύγει το όραμα, το νόημα και την αλήθεια Του. Και διερωτάται: «Αλλά πώς, εμείς τα τωρινά άτομα, εμείς που έχουμε στις φλέβες μας το δηλητήριο του ηδονισμού των πρόσφατων αιώνων της ευρωπαϊκής ιστορίας και που κατά συνέπεια μας αποκλείεται η οδός της αγάπης… πώς οι τέτοιοι εμείς θα επιτύχουμε ο Θεάνθρωπος να διαμορφώσει ολάκερο το βίο μας, να βρίσκεται παρών σε όλες τις πράξεις μας, να γίνει έμμονη ενεργητική πίστη;». Και απαντά ότι για να πετύχουμε να ζήσουμε κατά Χριστό χρειάζεται θαρραλέα να αντικρύσουμε τον ηδονισμό μας και να απομακρυνθούμε από αυτόν, για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα του θανάτου και να ζήσουμε από αυτή τη ζωή την αιωνιότητα.
 
Αν δούμε την καθημερινότητα του σύγχρονου ανθρώπου, από την ώρα που γεννιέται έως τη θανή του, διαπιστώνουμε ότι, όπως σε κάθε εποχή, έτσι και τώρα κατευθύνεται από τις συνθήκες. Χαρακτηριστικό φαινόμενο αυτών των συνθηκών είναι στις μεγαλουπόλεις το πώς ζουν και το πώς κινούνται οι εργαζόμενοι προς και από τις εργασίες τους στους διαδρόμους του μετρό και στους δρόμους. Βλέπει κανείς στις δύο κατευθύνσεις  εκατομμύρια ανθρώπων να κινούνται με το ίδιο ταχύ βήμα, που θυμίζει βηματισμό στρατευμάτων. Το πρόγραμμα ζωής συγκεκριμένο, που δεν ευνοεί τις σχέσεις των γονέων μεταξύ τους και με τα παιδιά τους. Το διάβασμα ελαχιστοποιείται. Η προσέλευση σε πολιτισμικές εκδηλώσεις μειώνεται. Ο ηδονισμός και ο ατομισμός μαζί με τις συνθήκες διαβίωσης οδηγούν σε μείωση των γεννήσεων, σε απαξίωση του θεσμού της οικογένειας και σε αδιαφορία προς τον σκοπό της ζωής. Οδηγούν επίσης σε παράλογες έως και ανθρωποκτόνες διαθέσεις για την αρχή και το τέλος της ανθρώπινης ζωής.
 
Σε αυτές τις συνθήκες ζωής, όπως γράφει ο Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς), για την ανθρώπινη ύπαρξη ο Αναστάς Θεάνθρωπος παραμένει τα πάντα εν πάσι: Ό,τι το Ωραίο, το Καλό, το Αληθές, το Προσφιλές, το Χαρμόσυνο, το Θείο, το Σοφό, το Αιώνιο. Γι’ αυτό και πάλιν και πολλάκις και αναρίθμητες φορές: Χριστός Ανέστη!
  
*Το κείμενο είναι μεταφρασμένο από τον αείμνηστο Μητροπολίτη πρ. Ερζεγοβίνης Αθανάσιο (Γιέβτιτς) στα ελληνικά και δημοσιεύεται στο βιβλίο «Άνθρωπος και Θεάνθρωπος» του Εκδ. Οίκου «Αστήρ», Εκδ. 1969, σελ. 40-49. 
 
Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Tuesday 7 May 2024

Η Αγάπη στο Bristol

 
Τελέσαμε την Κυριακή του Πάσχα στον Ι.Ν. Απ. Πέτρου και Παύλου στο Bristol την ωραία, λαμπροστόλιστη και μοναδική Ακολουθία του Εσπερινού της Αγάπης!
 


Στη διάρκεια της εν λόγω τελετής αναγνώσαμε το Ιερό Ευαγγέλιο σε 11 γλώσσες και διαλέκτους, δείχνοντας έτσι πως μεταλαμπαδεύουμε το μήνυμα της Αναστάσεως του Κυρίου σε όλα τα έθνη και τις φυλές του κόσμου.
 


Στιχηρν Δʹ. χος βʹ.
νεκεν το νματς σου πμειν σε, Κριε, πμεινεν ψυχ μου ες τν λγον σου. λπισεν ψυχ μου π τν Κριον.
Σ τν σταυρωθντα κα ταφντα, γγελος κρυξε Δεσπτην, κα λεγε τας γυναιξ· Δετε δετε, που κειτο Κριος· νστη γρ, καθς επεν, ς παντοδναμος· δι σε προσκυνομεν τν μνον θνατον. Ζωοδτα Χριστ, λησον μς.



χος πλ. αʹ.
ναστσεως μρα, κα λαμπρυνθμεν τ πανηγρει, κα λλλους περιπτυξμεθα. Επωμεν δελφο, κα τος μισοσιν μς· Συγχωρσωμεν πντα τ ναστσει, κα οτω βοσωμεν· Χριστς νστη κ νεκρν, θαντ θνατον πατσας, κα τος ν τος μνμασι, ζων χαρισμενος.

Monday 6 May 2024

Ανάσταση στο Μπαχρέϊν

 
Το μέλος της Ομάδας Νέων Επιστημόνων της Κοινότητας του Bristol Λαμπρινή Δελλαπόρτα βρέθηκε αυτές τις ιδιαίτερες, ξεχωριστές και Άγιες Ημέρες στο Μπαχρέϊν.
 

Εκεί, εκτός των άλλων, είχε και την ωραία και πνευματική ευκαιρία και εμπειρία να παρακολουθήσει την Ακολουθία της Αναστάσεως στον σήμερα εορταζόμενο Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου (Πατριαρχείου Αντιοχείας).
 

Η τελετή πραγματοποιήθηκε μισή στα ελληνικά και μισή στα αραβικά. Παραθέτουμε ένα σύντομο βιντεάκι από την τελετή, που μας έστειλε η Λαμπρινή, την οποία ευχαριστούμε.

Sunday 5 May 2024

Μήνυμα Πρωτοσυγκέλλου

 
Με πολλή χαρά και τιμή λάβαμε Πασχαλινό μήνυμα του Πανοσιολογιωτάτου Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μ.Β. Αρχιμανδρίτου Νήφωνος Τσιμαλή.
 

Το μήνυμα μας μετέφερε εόρτιες αναστάσιμες ευχές και προσρήσεις, όπως επίσης προσευχές και ευχαριστίες για την ιερατική μας διακονία.

Saturday 4 May 2024

Αποκαθήλωση στο Bristol

 
Το πρωΐ της Αγίας και Μεγάλης Παρασκευής είχαμε στην εκκλησία μας στο Bristol της Δυτικής Αγγλίας τα κάτωθι:
 


v Στολισμό Επιταφίου, από Κυρίες και Δεσποινίδες της Κοινότητάς μας, με την επιστασία της Βοηθητικής Αδελφότητας Κυριών «Αγ. Ταβιθά».
v Μεγάλες και Βασιλικές Ώρες της Μεγ. Παρασκευής.
v Εσπερινό Αποκαθήλωσης.
 


πολυτκια. χος βʹ.
εσχμων ωσφ, π το ξλου καθελν τ χραντν σου Σμα, σινδνι καθαρ, ελσας κα ρμασιν, ν μνματι καιν κηδεσας πθετο.
 


Τας Μυροφροις Γυναιξ, παρ τ μνμα πιστς, γγελος βα· Τ μρα τος θνητος πρχει ρμδια, Χριστς, δ διαφθορς δεχθη λλτριος.



πστιχα. χος βʹ. Ατμελον.
τε κ το ξλου σε νεκρν, ριμαθαας καθελε, τν τν πντων ζων, σμρν κα σινδνι σε Χριστ κδευσε, κα τ πθ πεγετο, καρδίᾳ, κα χελει, σμα τ κρατον, σο περιπτξασθαι, μως συστελλμενος φβ, χαρων νεβα σοι· Δξα, τ συγκαταβσει σου Φιλνθρωπε.