Έλαβα πρόσφατα το τελευταίο τεύχος (τεύχ. 64, Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2008) του σπουδαίου παμπελοποννησιακού περιοδικού ποικίλης ύλης, με την επωνυμία «Έπαθλο». Το καλαίσθητο εξώφυλλό του έχει τα χρώματα του φθινοπώρου και προβάλλει τα πεσμένα φύλλα της φύσης και της βιοτής μας.
Το «Έπαθλο»εκδίδεται με έδρα το Μέρμπακα της Αργολίδας. Εκδότρια είναι η Γεωργία Ντόκου, Υπεύθυνος Έκδοσης ο Κωνσταντίνος Ντόκος και Αρχισυντάκτρια η Ελένη Παπαδοπούλου, η οποία φαίνεται πως είναι η ψυχή της όλης προσπάθειας.
Η Ελένη Παπαδοπούλου γράφει πολλά κείμενα για το περιοδικό, βγάζει η ίδια φωτογραφίες, αλλά πάνω απ’ όλα είναι μια εξαίρετη και βραβευμένη ποιήτρια. Ποιητικά έργα της δημοσιεύονται συχνά στο «Έπαθλο». Στο τελευταίο τεύχος διαβάζουμε το παρακάτω ποίημά της:
Ή του Πάθους ή του βάθους
Με ταξιδεύεις σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη...
Μα εμένα η Ιθάκη μου είναι ο αρχέτυπος Μοριάς
Όπου κι αν πάω, η απουσία του με πληγώνει
και ο καημός του νόστου μου θηρεύει τη χαρά
Κάθε λαβωματιά στη γη του είναι μαχαίρι στην καρδιά μου
Κάθε αποχή από τις μάχες και τον πόνο του
είναι οδύνη αείρυτος για τη συνείδησή μου.
Με ταξιδεύεις σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη...
Εξωτικά και όμορφα, πλούσια και ζηλεμένα...
Μα ο Μοριάς μου καίγεται...
κι έχω ποτάμια στην ψυχή τις φλόγες του να πνίξω
Έχω τα λόγια της αλήθειας του σπαθιά ακονισμένα
να πολεμήσω των εχθρών τους δούρειους λόγους...
Έχω αντιβάσκανο από το μυστικό καντήλι
που σιγοκαίει στο έρημο Αρκουδόρεμα
για να τρομάξω τις ορδές που τον τυφλώνουν.
Με ταξιδεύεις σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη...
Σε χρυσοστόλιστα παλάτια και κατάφορτες αυλές...
Μα στο Μοριά μου έχω κρυμμένο
το γιατροσόφι της Στυγός κατά των επιόρκων...
Και φυλαγμένο έχω στον Ταΰγετο
το ελιξίριο κατά της ανανδρίας και του φόβου
Με ταξιδεύεις σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη...
και τριγυρνώ στις ξενιτιές απαρηγόρητη
χωρίς την αγιασμένη γη μου κάτω από την αχίλλειο πτέρνα μου!
Το «Έπαθλο»εκδίδεται με έδρα το Μέρμπακα της Αργολίδας. Εκδότρια είναι η Γεωργία Ντόκου, Υπεύθυνος Έκδοσης ο Κωνσταντίνος Ντόκος και Αρχισυντάκτρια η Ελένη Παπαδοπούλου, η οποία φαίνεται πως είναι η ψυχή της όλης προσπάθειας.
Η Ελένη Παπαδοπούλου γράφει πολλά κείμενα για το περιοδικό, βγάζει η ίδια φωτογραφίες, αλλά πάνω απ’ όλα είναι μια εξαίρετη και βραβευμένη ποιήτρια. Ποιητικά έργα της δημοσιεύονται συχνά στο «Έπαθλο». Στο τελευταίο τεύχος διαβάζουμε το παρακάτω ποίημά της:
Ή του Πάθους ή του βάθους
Με ταξιδεύεις σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη...
Μα εμένα η Ιθάκη μου είναι ο αρχέτυπος Μοριάς
Όπου κι αν πάω, η απουσία του με πληγώνει
και ο καημός του νόστου μου θηρεύει τη χαρά
Κάθε λαβωματιά στη γη του είναι μαχαίρι στην καρδιά μου
Κάθε αποχή από τις μάχες και τον πόνο του
είναι οδύνη αείρυτος για τη συνείδησή μου.
Με ταξιδεύεις σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη...
Εξωτικά και όμορφα, πλούσια και ζηλεμένα...
Μα ο Μοριάς μου καίγεται...
κι έχω ποτάμια στην ψυχή τις φλόγες του να πνίξω
Έχω τα λόγια της αλήθειας του σπαθιά ακονισμένα
να πολεμήσω των εχθρών τους δούρειους λόγους...
Έχω αντιβάσκανο από το μυστικό καντήλι
που σιγοκαίει στο έρημο Αρκουδόρεμα
για να τρομάξω τις ορδές που τον τυφλώνουν.
Με ταξιδεύεις σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη...
Σε χρυσοστόλιστα παλάτια και κατάφορτες αυλές...
Μα στο Μοριά μου έχω κρυμμένο
το γιατροσόφι της Στυγός κατά των επιόρκων...
Και φυλαγμένο έχω στον Ταΰγετο
το ελιξίριο κατά της ανανδρίας και του φόβου
Με ταξιδεύεις σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη...
και τριγυρνώ στις ξενιτιές απαρηγόρητη
χωρίς την αγιασμένη γη μου κάτω από την αχίλλειο πτέρνα μου!
No comments:
Post a Comment