Συγνεφοστεφανωμένο

...το Μπούρτζι μας

Στην παραλία του Ναυπλίου η ματιά καρφώνεται πάνω στο ανάλαφρο εκείνο κάστρο, που λες και το ‘χουν κτίσει πάνω στα κύματα, το Μπούρτζι.

Αν δεν πιεις καφέ στην παραλία, δεν το αγναντέψεις καλά - καλά, δεν το φωτογραφίσεις μαζί με ό,τι άλλο φέρνει μαζί του, όπως το στεφάνι από σύννεφα στη δική μας περίπτωση, είναι σαν να μην πήγες στο Ναύπλιο.

Για την ιστορία το Μπούρτζι είναι κτισμένο πάνω στο νησάκι των Αγίων Θεοδώρων. Κτίστηκε από τους Ενετούς το 1471. Η πρώτη του ονομασία ήταν Castello dello Soglio, χτίστηκε από τον Ιταλό μηχανικό Gabello και οχυρώθηκε για πρώτη φορά κατά την πρώτη Ενετοκρατία. Υπήρξε το κέντρο της άμυνας των Ελλήνων στην επιδρομή του Ιμπραήμ.

Το Μπούρτζι έπαψε να χρησιμοποιείται ως φρούριο το 1865 και ,από τότε, μετατράπηκε σε τόπο διαμονής των δημίων των θανατοποινιτών του Παλαμηδίου. Μπούρτζι στα τουρκικοαραβικά, σημαίνει νησί-φρούριο. Απέχει γύρω στα 300 μέτρα από τον λιμενοβραχίονα.

Στη διάρκεια του 20ου αι. είχε διάφορες χρήσεις. Σήμερα ο υπαίθριος χώρος του χρησιμοποιείται για πολιτιστικές εκδηλώσεις, ενώ ένα τμήμα του χρησιμεύει συχνά και ως συνεδριακός χώρος.