Μέγα Σάββατο

Το πρωί τελείται ο Εσπερινός της Αναστάσεως. Σήμερα όλα είναι σιωπηλά. «Σιγησάτω πάσα σάρξ βροτεία και στήτω μετά φόβου και τρόμου...» ψέλνουμε. Ο Χριστός πήγε στον Άδη και ανέστησε όλες τις ψυχές, που κατείχε στο βασίλειό του, γι’ αυτό και φωνάζει: «Κατελύθη μου η εξουσία...».

.

Στην αρχαία Εκκλησία, όταν διαβάζονταν τα αναγνώσματα της Παλαιάς Διαθήκης οι κατηχούμενοι πήγαιναν προς το Βαπτιστήριο για να βαπτιστούν. Γι’ αυτό αντηχεί ο λόγος του Παύλου: «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθημεν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν...», «ει δε αποθάνομεν συν Χριστώ, πιστεύομεν, ότι και συζήσομεν αυτώ...». Η πασχαλινή χαρά κορυφώνεται με τον προφητικό στίχο: «Ανάστα, ο Θεός, κρίνον την γην...» και ο ιερέας ντυμένος τα λευκά του άμφια, σκορπίζει στην εκκλησία και ραίνει τους πιστούς με δαφνόφυλλα και άνθη. «Εξηγέρθη ως ο υπνών Κύριος, και ανέστη σώζων ημάς».

ΣΑΒΒΑΤΟ ΜΕΓΑ
Αυτές οι ευλογημένες
και μεγάλες ώρες
.....σαν καντήλι ακοίμητο
δεν περνάνε εύκολα
.....και μακάρι να
.....έμεναν εδώ
.....για πολύ καιρό.

Η αλήθεια πάντως είναι
πως μια άλλη συνείδηση
κυριαρχεί τώρα.

Ο λαιμός καίει
.....σαν το κατακόκκινο καρβουνάκι
.....του θυμιατού
Ελαφριά ζάλη στο κεφάλι
.....αίσθηση ετερόκοσμη προσφέρει
..........της αγρυπνίας αντίδωρο
Πόδια βαριά
.....τα βήματα οδηγούν
.....πέρα από τα όρια των εγκοσμίων
Τα χέρια μουδιασμένα
.....σφιχτά αγκαλιάζουν
.....τον Ατίμητο.

Μεγάλο Σάββατο πρωΐ
.....και εν αναμονή
.....χαράς λαμπροφόρου.

Λονδίνο, Μεγ. Σάββατο 2005