Πόνος

Έχει σωστά λεχθείς πως οι ασθένειες συχνά βοηθούν τον άνθρωπο να ταπεινώνεται και να γίνεται στην ψυχή καθαρότερος. Μεγάλοι άνδρες, ομολόγησαν μ’ ευγνωμοσύνη αυτή τη δωρεά Θεού: τον πόνο.

Ο Παύλος μίλησε για τον σκώλοπα της σαρκός του, που τον έκανε να μην υπεραίρεται. Ο Ιωάννης και ο Βασίλειος έκαναν λόγο για τον επίμονο πυρετό που τους έψηνε το σώμα αλλά και τους πυράκτωνε την ψυχή. Και έκαμε έτσι ώστε να μείνουν στην Ιστορία της Ανθρωπότητας ως Χρυσόστομος ο ένας και Μέγας ο άλλος.

Ο Μίλτων με την τύφλωσή του είδε καθαρότερα τα μυστήρια της πίστης και τα τραγούδησε στον «Απωλεσθέντα Παράδεισό» του. Ο Μπετόβεν, από τότε που κουφάθηκε, ανέβηκε με τη μουσική του σε ύψη θείας έκστασης. Ενώ ο μέγας Πασκάλ μπήκε στη χριστιανική ζωή εξ αιτίας της αρρώστιας που του κατερείπωσε το σώμα αλλά του χαλύβδωσε την πίστη στο Χριστό.

Για τον ευεργετικό πόνο έχει γραφεί κι ένα θαυμάσιο βιβλίο από τον Άγγλο ιατρό Δρα. Paul Brand, το οποίο έχει μεταφρασθεί στα ελληνικά από τον αγαπημένο φίλο και συνιστολόγο ιατρό Δρα. Αντώνη Παπαγιάννη. Τίτλος του βιβλίου είναι: «Πόνος, ένα δώρο που κανένας δεν θέλει». Εκδόθηκε στη Θεσσαλονίκη (2006) από το University Studio Press.

Μια από τις ανακαλύψεις του σπουδαίου και πρωτοπόρου αυτού ιατρού είναι πως «η έλλειψη της αίσθησης του πόνου ήταν αυτή που προκαλούσε τις χαρακτηριστικές παραμορφώσεις της λέπρας». Έτσι, όσο κι αν φαίνεται οξύμωρο, αποδεικνύεται περίτρανα ότι ο πόνος έχει ουσιαστική αξία για τη ζωή και την υγεία των ανθρώπων.