Γιαγιά Δήμητρα

Είχα αφιερώσει μια ανάρτηση πρόσφατα στην άλλη μου γιαγιά (τη Γεωργία), μητέρα του πατέρα μου. Σήμερα σκέφθηκα να πω δυο λόγια για την γιαγιά Δήμητρα, μητέρα της μητέρας μου.

Η γιαγιά μου Δήμητρα Παλυβού, το γένος Βαρβιτσιώτη, σύζυγος Χαραλάμπους Παλυβού, γεννήθηκε στο χωριό Ψάρι Στυμφαλίας Κορινθίας το 1908. Οι γονείς της ήταν ο Βασίλειος και η Παναγιώτα. Είχε δύο αδελφές.

Στο Ψάρι είχαν ένα πολύ ωραίο αρχοντικό σπίτι, με ξύλινη εσωτερική σκάλα. Το έκαψαν όμως οι Γερμανοί στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Δήμητρα βέβαια είχε φύγει, αφού είχε παντρευτεί το 1928. Όταν παντρεύθηκε πήγε να ζήσει με τον σύζυγό της στο χωριό Λινούς της Νεμέας. Εκεί ζούσε μαζί με τον σύζυγό της, αλλά και με τα πεθερικά της, Ιωάννη και Αγγελική. Ο πεθερός της Ιωάννης είχε μετακομίσει στους Λινούς από το ιστορικό Βαλτέτσι της Αρκαδίας.

Η Δήμητρα και ο Χαράλαμπος ήταν αγαπημένο ζευγάρι. Από τον ευτυχισμένο γάμο τους απέκτησαν 10 παιδιά, από τα οποία έζησαν μόνο τα τρία. Τα υπόλοιπαν πέθαναν από διάφορες αιτίες. Εκείνα που έζησαν είναι:

- Αγγελική, γεννήθηκε το 1932
- Ελένη (η μητέρα μου), γεννήθηκε το 1937
- Ιωάννης, γεννήθηκε το 1939 (απεβίωσε πρόσφατα)

Τελικά, η Δήμητρα απεβίωσε το 1954 από καρκίνο.

Όσοι την γνώρισαν έχουν να πουν πως ήταν καλοκάγαθη και ευπροσήγορη γυναίκα. Ντύνονταν πολύ ωραία. Είχε πλήρη οδοντοστοιχία και μακριά μαύρα μαλλιά (κοτσίδες). Η μητέρα μου ανέφερε χαρακτηριστικά πως «όταν γελούσε γελούσαν και τα κεραμίδια». Τόσο πρόσχαρο και κεφάτο άτομο ήταν.

Είχε δε μετάσχει στον αντιστασιακό αγώνα ενάντια στους Γερμανούς. Συγκεκριμένα, επειδή κατάφερνε να σφυρίζει δυνατά, σφυρίζοντας έδινε νεύμα στους αντιστασιακούς Έλληνες να κρύβονται όταν κατέφθαναν οι Γερμανοί.