Έλαβα πρόσφατα ένα κομψότατο στην όψη και πλουσιότατο σε περιεχόμενο βιβλίο ποίησης, αλλά και πεζολογημάτων, του εκλεκτού λόγιου Βαγγέλη Τασιόπουλου, με τον τίτλο «Γράνα». Ο Β. Τασιόπουλος γεννήθηκε το 1959 στον Μελιγαλά. Ποιητής και συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας. Σπούδασε παιδαγωγικά στο ΑΠΘ και Ειδική Αγωγή. Ποιήματα και κείμενά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ουγγρικά και ιταλικά.
Στην εργογραφία του συμπεριλαμβάνονται τα παρακάτω:
Ποίηση: "Η εποχή της Άνοιξης" (1983), "Το νέον της οδού" (1987), "Το δάκρυ του Πολύφημου" (1992), "Η μνήμη της σιωπής" (1995), "Ποιήματα 1979-1995" (1999), "Οι λάμιες του θολού βυθού" (1999), "Γράνα" (2007).
Παιδικά: "Δρακοντομυστικό" (έμμετρο παραμύθι, 1997), "Κόσμο λένε την αυλή μας" (ποιήματα για παιδιά, 2000), "Χίλιοι μύθοι, ένα μαρούλι" (ποιήματα για παιδιά, 2000), "Ο καλικάντζαρος που έχασε το δρόμο" (παραμύθι, 2000), "Μύθοι από τους μύθους του Λαφοντέν" (μεταγραφή μύθων, δύο τόμοι, 2001), "Ο Τούφας στο μεγάλο δάσος" (2003, με εικονογράφηση Stanislav Marianovits), "Η συμμορία του Πουρ-Πας" (νουβέλα για παιδιά, 2006).
Ποίηση: "Η εποχή της Άνοιξης" (1983), "Το νέον της οδού" (1987), "Το δάκρυ του Πολύφημου" (1992), "Η μνήμη της σιωπής" (1995), "Ποιήματα 1979-1995" (1999), "Οι λάμιες του θολού βυθού" (1999), "Γράνα" (2007).
Παιδικά: "Δρακοντομυστικό" (έμμετρο παραμύθι, 1997), "Κόσμο λένε την αυλή μας" (ποιήματα για παιδιά, 2000), "Χίλιοι μύθοι, ένα μαρούλι" (ποιήματα για παιδιά, 2000), "Ο καλικάντζαρος που έχασε το δρόμο" (παραμύθι, 2000), "Μύθοι από τους μύθους του Λαφοντέν" (μεταγραφή μύθων, δύο τόμοι, 2001), "Ο Τούφας στο μεγάλο δάσος" (2003, με εικονογράφηση Stanislav Marianovits), "Η συμμορία του Πουρ-Πας" (νουβέλα για παιδιά, 2006).
Στο έργο «Γράνα», με το διακριτό καλλιτεχνικό στίγμα, διαβάζουμε και τα παρακάτω όμορφα ποιήματα:
Η κλητική των αρσενικών
Πάντα με γοήτευε των αρσενικών η κλητική
εκείνο το έψιλον που ευημερούσε στην κατάληξη:
άνθρωπε, θάνατε...
σαν δύο ερωτευμένες ημισέληνοι που αγρυπνούν
συλλέγοντας τις προσευχές της νύχτας
η ευρυχωρία κι ο ψόγος του δηλωτικού
της ευγένειας δωρεά και υποψία
Θα πρέπει κάπου να ευνοήθηκε αυτή η πτώση
-δεν εξηγείται αλλιώς-
με τ’ αριθμητικά του παραδείσου,
της υπερφύσης την ασέλγεια
με τα φθαρμένα ενώτια και την αχλή
περισπωμένη τ’ ουρανού θηρεύει
τη φωτοσκιά των λυπημένων.
. l .
Η κλητική των αρσενικών
Πάντα με γοήτευε των αρσενικών η κλητική
εκείνο το έψιλον που ευημερούσε στην κατάληξη:
άνθρωπε, θάνατε...
σαν δύο ερωτευμένες ημισέληνοι που αγρυπνούν
συλλέγοντας τις προσευχές της νύχτας
η ευρυχωρία κι ο ψόγος του δηλωτικού
της ευγένειας δωρεά και υποψία
Θα πρέπει κάπου να ευνοήθηκε αυτή η πτώση
-δεν εξηγείται αλλιώς-
με τ’ αριθμητικά του παραδείσου,
της υπερφύσης την ασέλγεια
με τα φθαρμένα ενώτια και την αχλή
περισπωμένη τ’ ουρανού θηρεύει
τη φωτοσκιά των λυπημένων.
. l .
Οι συγγενείς μας
Κι όμως δεν τελειώσαμε εδώ
ακούς; ακούς; τους ποδηλάτες που ανεβαίνουν
ασθμαίνουσα την προσευχή των μοναχών
ερίζουν για τον πόνο που υπέθαλψαν
και τους βαραίνει η σιωπή
κοιτάς ψηλά κι η Λάχεση σου γνέφει
πιστοποιεί το χρόνο
τα μυστικά της διαδρομής εγκυμονεί
μα έχει θάρρος η συνήθεια
και πως να φύγεις
οι συνομήλικοί μας δυστυχώς αποστρατεύτηκαν
δεν έχει συγγενείς αυτός ο δρόμος.
No comments:
Post a Comment