Ένας οδηγός γύριζε το βράδυ στην Κυψέλη, στο σπίτι του. Ψάχνει να παρκάρει, τίποτα. Γύρισε, ξαναγύρισε στους δρόμους..., ούτε μια θέση. Οπότε στην απελπισία του απευθύνεται στο Θεό:
- Θεούλη μου, βρες μου μια θέση και θα σου φέρω μια λαμπάδα ίσα με το μπόϊ μου... Βρες μου να παρκάρω κι εγώ κάθε Κυριακή θα είμαι από τους πρώτους στην εκκλησία...
- Θεούλη μου, βρες μου μια θέση και θα σου φέρω μια λαμπάδα ίσα με το μπόϊ μου... Βρες μου να παρκάρω κι εγώ κάθε Κυριακή θα είμαι από τους πρώτους στην εκκλησία...
Εκείνη τη στιγμή νάσου μπροστά του ένας άλλος οδηγός να φεύγει και να αφήνει άδεια τη θέση. Οπότε ο Κυψελιώτης λέει:
- Άσε Θεέ μου, βρήκα, δεν πειράζει...
- Άσε Θεέ μου, βρήκα, δεν πειράζει...
Θυμίζει κάπως τον μύθο του Αισώπου για τον γέρο ξυλοκόπο που ζητάει να τον πάρει ο Χάρος, κι όταν εκείνος εμφανίζεται και τον ρωτάει τί τον θέλει, εκείνος απαντά: "Να μου κουβαλήσεις τα ξύλα". Δυστυχώς είμαστε ωφελιμιστές ακόμη και στη σχέση μας προς τον Θεό.
ReplyDelete@ Α. Παπαγιάννης,
ReplyDeleteΗ αλήθεια είναι πως η σχέση μας με τον Θεό περνάει (με δική μας πρωτοβουλία, για να μην πω υπαιτιότητα) από... σαράντα κύματα.
@ Coula,
ReplyDeleteΧαίρομαι που σου άρεσε! Καλή Κυριακή!
Πολύ καλό ! Έτσι είμαστε δυστυχώς πάτερ!
ReplyDeleteΧρειαζόμαστε λίγο γέλιο, ειδικά τώρα πάτερ, το εισόδημα μειώθηκε, το κόστος ζωής αυξήθηκε και έπεται συνέχεια.
@ Thomas Georgas,
ReplyDeleteΜακάρι να μπορέσουμε να κρατήσουμε το χιούμορ μας, μέσα σ' αυτές τις δύσκολες όντως στιγμές που περνά η Πατρίδα μας και ο κόσμος ολόκληρος.
Χαχαχαχαχα!
ReplyDelete