Το Συναξάρι της Μεγάλης Δευτέρας

«Τη Αγία και Μεγάλη Δευτέρα μνείαν ποιούμεθα του μακαρίου Ιωσήφ του παγκάλου και της υπό του Κυρίου καταραθείσης και ξηρανθείσης συκής».

Ο Ιωσήφ θεωρείται από την Εκκλησία μας ως "εικών" και "τύπος" του Χριστού. Οπως ο Ιωσήφ φθονήθηκε από τους αδελφούς του, έτσι και ο Χριστός, κατά το Συναξάρι της Μεγάλης Δευτέρας, "παρά των ομοφύλων φθονείται". Οπως ο Ιωσήφ πωλήθηκε στους ισμαηλίτες εμπόρους για τριάκοντα αργύρια, έτσι και ο Κύριος "παρά του μαθητού τριάκοντα αργυρίοις πιπράσκεται". Όπως ο Ιωσήφ εγκαταλείφθηκε από τα αδέλφια του "εις τον ζοφώδη σκοτεινόν λάκκον", έτσι και ο Κύριος κλείσθηκε στο σκοτεινό τάφο. Τέλος, όπως ο Ιωσήφ δοξάσθηκε και βασίλευσε στην Αίγυπτο, έτσι και ο Κύριος ανέστη και την αμαρτία "κατά κράτος νικά, του κόσμου τε παντός άρχει, και φιλάνθρωπος εξυκνείται ημάς δια της μυστικής σιτοδοσίας, ως εαυτόν υπέρ ημών δους και ότι τρέφει ημάς ουρανίω άρτω".

Η άκαρπη συκιά, που ξηράθηκε, είναι το σύμβολο κάθε ανθρώπου, που δεν παρουσιάζει καρπούς αρετής και του λαού εκείνου, που δεν φάνηκε άξιος της κλήσεως του.