Στον τόπο της φιλοξενίας και αποδημίας μας όμως ο ήλιος λάμπει. Είναι σαν εκείνο του Ελύτη: «στο χωριό της γλώσσας μου τη Λύπη τηνε λένε Λάμπουσα».
Κι όχι μόνο αυτό, αλλά αυτές τις ημέρες ανακάλυψα ανάμεσα στα ξερά του κήπου κι ένα φούντωμα αναστάσιμο, εορταστικό.
Η Άνοιξη σκέφτηκα είναι εδώ. Η ζωή νίκησε. Το σκοτάδι διαλύεται. Η ελπίδα γεννιέται...
No comments:
Post a Comment