Για το Άγιο Φως

Η ΔΕΗΤΙΚΗ ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ

Το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου στην Αγία Ιερουσαλήμ, κατά την διάρκεια της μοναδικής και αρχαιοτάτης Τελετής του Αγίου Φωτός από το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων στον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως, ο Πατριάρχης φορώντας μονάχα το λευκό του στιχάρι, κρατώντας δύο πολυσώματες σβηστές λαμπάδες (των 33 κεριών), γονατίζει μπροστά στον Πανάγιο Τάφο και αναπέμπει στο Μέγα Αρχιερέα Χριστό την ακόλουθη ευχή:

«Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, η Αρχίφωτος σοφία του ανάρχου Πατρός. Ο φως οικών απρόσιτον, ο ειπών εκ σκότους φως λάμψαι, ο ειπών γεννηθήτω φως και εγένετο φως.

Κύριε, ο του φωτός χορηγός, ο εξαγαγών ημάς από του σκότους της πλάνης και εισαγαγών εις το θαυμαστόν φως της σης επιγνώσεως, ο την γην μεν πάσαν δια της εν αυτή ενσάρκου παρουσίας σου, τα καταχθόνια δε δια της εις Άδην καταβάσεώς σου φωτός πληρώσας και χαράς, μετά δε ταύτα δια των Αγίων σου αποστόλων φως καταγγείλας πάσι τοις έθνεσιν.

Ευχαριστούμε σοι, ότι δια της ευσεβούς πίστεως μετήγαγες ημάς από σκότους εις φως και γεγόναμεν υιοί δια του Αγίου Βαπτίσματος, θεασάμενοι την δόξαν σου πλήρη ούσα χάριτος και αληθείας.

Αλλ’ ω φωτοπάροχε Κύριε. Ο το μέγα φως ων, ο ειπών, ο λαός καθήμενος εν σκότει. Δέσποτα Κύριε, το φως το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον. Το μόνο φως του κόσμου και φως της ζωής των ανθρώπων, ου από της δόξης επληρώθει τα σύμπαντα, ότι φως εις τον κόσμον ελήλυθας δια της ενσάρκου σου οικονομίας, ει και οι άνθρωποι ηγάπησαν μάλλον το σκότος ή το φως.

Συ Κύριε φωτοδότα επάκουσον ημών των αμαρτωλών και αναξίων δούλων σου των τη ώρα ταύτη παρισταμένων τω παναγίω σου και φωτοφώρω τούτω τάφω και πρόσδεξαι ημάς τιμώντας τα άχραντα πάθη σου, την παναγίαν σου σταύρωσινν, τον εκούσιον θάνατον και την εν τω πανσεβάστω τούτω μνήματι του τεθεωμένου σου σώματος κατάθεσιν και ταφήν και τριήμερον εξανάστασιν, ην χαρμονικώς ήδη αρξάμενοι εορτάζειν, μνείαν ποιούμεθα και της εν Άδου καθόδου σου, δι΄ης τας εκείσε των δικαίων κατεχομένας ψυχάς δεσποτικώς ηλευθερώσας τη αστραπή της σης θεότητος φωτός πληρώσας τα καταχθόνια. Όθεν δη αγγαλομένη καρδία και χαρά πνευματική και τούτο το υπερευλογημένον Σάββατον το εν τη γή και υπό την γην θεοπρεπώς τελεσθέντα σοι σωτηριωδέστατα μυστήριά σου εορτάζοντες και σε το όντως ιλαρόν και εφετόν φως εν τοις καταχθονίοις θεϊκώς επιλάμψαν, εκ τάφου δε θεοπρεπώς αναλάμψαν αναμιμνησκόμενοι, φωτοφάνειαν ποιούμεθα, σου την προς ημάς συμπαθώς γενομένην θεοφανείαν, εικονίζοντες.

Επειδή γαρ τη σωτηρίω και φωταυγή νυκτί πάντα πεπλήρωται φωτός ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια δια το υπερφυές μυστήριον της εν Άδου καθόδου σου και της εκ Τάφου σου τριημέρου αναστάσεως. Δια τούτο, εκ του επί τούτον τον φωτοφόρον σου Τάφον ενδελεχώς και αειφώτως εκκαιομένου φωτός ευλαβώς λαμβάνοντες, διαδιδόαμεν τοις πιστεύουσιν εις σε το αληθινόν φως και παρακαλούμεν και δεόμεθά σου Πανάγιε Δέσποτα, όπως αναδείξης αυτό αγιασμού δώρον και πάσης θεϊκής σου χάριτος πεπληρωμένον, δια της χάριτος του Παναγίου και φωτοφόρου Τάφου σου.

Και τους απτομένους ευλαβώς αυτού ευλογήσης και αγιάσης, του σκότους των παθών ελευθερών και των φωτεινοτάτων σου σκηνών καταξιώσεις, όπου φως το ανέσπερον της σης θεότητος λάμπει. Χάρισαι αυτοίς, Κύριε, υγείαν και ευζωίαν και τους οίκους αυτών παντός αγαθού πλήρωσον.

Ναι, Δέσποτα φωτοπάροχε, επάκουσόν μου του αμαρτωλού εν τη ώρα ταύτη και δος ημίν και αυτοίς περιπατείν εν τω φωτί σου και εν αυτώ μένειν, έως το φως της προσκαίρου ζωής έχομεν.

Δος ημίν Κύριε, ίνα το φως των καλών έργων ημών λάμπει έμπροσθεν των ανθρώπων και δοξάσωσί σε συν τω ανάρχω σου Πατρί και τω Παναγίω Πνεύματι.

Εις φως γαρ εθνών ημάς τέθηκας, ίνα αυτοίς τη σκοτία περιπατούσι φαίνωμεν. Αλλ΄ημείς ηγαπήσαμεν το σκότος μάλλον ή το φως, φαύλα πράσσοντες. Πας γαρ ο φαύλα πράσσων μισεί το φως κατά τον αψευδή λόγον σου, δια τούτο οσημέραι προσκόπτομεν αμαρτάνοντες, επειδή περιπατούμεν εν τη σκοτία. Αλλ΄αξίωσον ημάς το υπόλοιπον της ζωής ημών βιωτεύσαι πεφωτισμένους τους οφθαλμούς της διανοίας ημών.

Δος ημίν, ίνα ως τέκνα φωτός περιπατήσωμεν εν τω φωτί των εντολών σου, το του αγίου βαπτίσματος φωτεινόν ένδυμα, όπερ δια των έργων ημαυρώσαμεν, λεύκανον ως το φως, ο αναβαλλόμενος το φως ώσπερ ιμάτιον.

Δος ημίν ενδύσασθαιτα όπλα του φωτός, ώσπερ ιμάτιον. Δος ημίν ενδύσασθαι τα όπλα του φωτός, ίνα δι΄αυτών τον άρχοντα του σκότουςτροπούμεθα, ος μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός.

Ναι, Κύριε, και ως εν ταύτη τη ημέρα τοις εν σκότει και σκιά θανάτου καθημένοις φως έλαμψας, ούτω σήμερον λάμψον εν ταις καρδίαις ημών το σον ακήρατον φως, ίνα δια τούτου φωτιζόμενοι και θερμενόμενοι εν τη πίστει δοξάζομέν σε το μόνον εκ τούτου του αρχιφώτου φωτός ιλαρόν εις τους ατελευτήτους αιώνας. Αμήν».