Μια ανατολή

Πορευόμενοι από το ιστορικό Άργος προς την Αθήνα, πριν από λίγες ημέρες, κατά τις πρώτες πρωϊνές ώρες, είδαμε την ανατολή να προβάλει το θεσπέσιο φως και τα πανέμορφα χρώματά της ενώπιόν μας.

Κατ’ αρχάς κατακοκκίνησε τον ουρανό κοντά στις... πολύχρυσες Μυκήνες. Ύστερα μας τύφλωσε με τις πορτοκαλί ανταύγειες της, κάπου εκεί στην Κόρινθο των εθνών.

Στη συνέχεια μας αντάμειψε με το κιτρινο-χρυσαφί χρώμα της, που έπαιζε για ώρα κρυφτούλι με το γαλάζιο της θάλασσάς μας, μετά το κανάλι του Ισθμού...

Τούτο το φως το ελληνικό, το δικό μας, παραμένει πάντα η ισχυρή, η μοναδική, η ανεπανάληπτη αδυναμία και δύναμή μας μαζί. Ίσως νάναι το μόνο πολύτιμο στοιχείο και στοιχειό που μας απόμεινε στην πληγωμένη, αλλά και παντοτινά αγαπημένη Πατρίδα!