Εγκύκλιος Δεκαπενταυγούστου

Προς τους Ευλαβεστάτους Ιερείς και Διακόνους,
τους Αξιοτίμους Προέδρους και τα Μέλη
των Επιτροπών των Εκκλησιών, των Βοηθητικών Αδελφοτήτων
και των Σχολικών Εφορειών των Κοινοτήτων
και το Χριστεπώνυμον Πλήρωμα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων
και Μεγάλης Βρετανίας

Αγαπητοί μας εν Κυρίω,

Με την βοήθεια και την χάρη του εν Τριάδι Προσκυνουμένου και Δεδοξασμένου Θεού αξιωθήκαμε και φέτος να φθάσωμε τις Άγιες Μέρες του Δεκαπενταυγούστου. Η Μάνα Εκκλησία αφιέρωσε τούτες τις μέρες εις τιμήν και μνήμην της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, της οποίας εορτάζομε την μακαρία Κοίμηση στις 15 Αυγούστου κάθε χρόνο. Η είσοδος του Αυγούστου μπαίνει με την χαροποιό και θεραπευτική γιορτή της πρόοδου του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού και τις Ιερές Ακολουθίες της Μικρής και Μεγάλης Παράκλησης, τις οποίες ψάλλομε κάθε βράδυ στους Ναούς, και τα Μοναστήρια για πνευματική μας οικοδομή, αλλά και να ζητήσουμε την προστασία και τις ιερές μεσιτείες της Παναγίας, Μάνας του Σωτήρος ημών Χριστού. Γι’ αυτό απευθύνω τούτο το Εγκύκλιο Γράμμα στον Κλήρο και το λαό αυτής της Βιβλικής Επαρχίας του Οικουμενικού Θρόνου Κωνσταντινουπόλεως για να σας παρακαλέσω και πατρικά, να σας προτρέψω, να ψάλλετε καθημερινά στις Εκκλησίες και τα σπίτια σας την Παράκληση της Παναγίας. Με ευλάβεια και βαθεία πίστη, όλοι μας να καταφύγουμε στην προσευχή και την ψαλμωδία και από βάθους καρδίας να ζητήσουμε βοήθειαν και παρηγορία από την Παναγία, όπως κάμνει από τους αποστολικούς χρόνους η προσευχομένη και λατρεύουσα Εκκλησία του Χριστού. Σαν τον ιερόν υμνογράφον να επαναλάβουμε «Πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς, πρός σε καταφεύγω σωτηρίαν επιζητών, ω μήτηρ του Λόγου και Παρθένε, των δυσχερών και δεινών με διάσωσον» (Μικρή Παράκλησις). Ο ιερός Ευαγγελιστής Ιωάννης γράφει ότι η Παναγία εζήτησε από τον Χριστό να επέμβει στο γάμο της Κανά της Γαλιλαίας όταν εκείνη αντελήφθηκε ότι «οίνον ουκ έχουσι» (Ιωάν. Κεφ.Β, 3) και σαν αποτέλεσμα αυτής της μεσιτείας, έγινε το πρώτο θαύμα Του. Ακόμη μαθαίνουμε και τα τελευταία λόγια της Παναγίας προς τους υπεύθυνους της χαράς του ιστορικού εκείνου γάμου τους προτρέπει μητρικά «ό,τι αν (ο Χριστός) λέγη ημίν, ποιήσατε» (Ιωαν, Κεφ. Β5).

.

Αυτά και τόσα άλλα μας διδάσκει η Αγία Γραφή και η Παράδοση της Εκκλησίας μας, να καταφεύγουμε δηλαδή στην προσευχή, και μετά πολλών δακρύων και στεναγμών, να ζητήσουμε από τον Χριστό να δεχθεί τις δεήσεις και τα κλάμματα του ανθρώπου. Είναι δε πανθομολογούμενον ότι η ανθρώπινη φύση στις δοκιμασίες της, δεν βρίσκει πουθενά παρηγορία και ανάπαυση άλλη, παρά μόνο στο Θεόν, όπως χαρακτηριστικά τονίζει και ο υμνογράφος της Παρακλήσεως «Πρός τίνα καταφύγω άλλην, Αγνή; Πού προσδράμω λοιπόν και σωθήσομαι; πού πορευθώ; ποίαν δε εφεύρω καταφυγήν; Ποίαν θερμήν αντίληψιν; ποίαν εν τοις θλίψεσι βοηθόν; Εις σε μόνην ελπίζω, εις σε μόνην καυχώμαι, και επί σε θαρρών κατέφυγον» (Μεγάλη Παράκλησις).

Η Καταφυγή του ανθρώπου εις τον Θεόν είναι σύμφυτη με την ύπαρξή μας, όλοι αισθανόμεθα ότι ο Θεός είναι η πηγή της χαράς και της ελπίδος. Αυτός είναι η σωτηρία, η λύτρωση και η απελευθέρωσή μας από τα πάθη, τις κακίες και τις αλγηδόνες της ψυχής και του σώματος. Τότε μαλακώνουν, τότε υποχωρούν, τότε μόνον απομακρύνονται, τότε ειρηνεύει η ψυχή και νους μας, όταν επικρατήσει η χάρη και το έλεος και η άμετρος αγάπη και η ειρήνη του Θεού μέσα μας. Ο Προφήτης Ησαΐας ζώντας οκτακόσια χρόνια προ Χριστού, γράφει: «παρακαλείτε, παρακαλείτε τον λαόν μου, λέγει ο Θεός, Ιερείς λαλήσατε εις την καρδίαν Ιερουσαλήμ, παρακαλέσατε αυτήν» (Ησαΐας, Κεφ 40, 1-2). Γι’ αυτό αδελφοί και πατέρες, να ψάλλουμε και εφέτος με ενθουσιασμό, με κατάνυξη και με πίστη θερμή και ταπείνωση ειλικρινή, την ιερή Παράκληση της Παναγίας. Με ευλάβεια δε και φόβο Θεού να ζητήσουμε την βοήθειά και την επέμβασή Της στο Θρόνο του Χριστού γιατί «πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη» (Ιακωβ. Κεφ. Ε, 16).

Με την βοήθεια και την μεσιτεία της Παναγίας και πάντων των Αγίων, μπορούμε να σηκώσουμε με θάρρος και υπομονή τα λυπηρά, που μας περιστοιχίζουν και σαν τις μέλισσες μας περικυκλώνουν οι μέριμνες του βίου, όπως είναι τα οικονομικά, τα οικογενειακά, οι αρρώστειες, ο θάνατος, οι αμαρτίες, η κακία και η διαφθορά που μαστίζει την Κοινωνία. Όλα αυτά τα λυπηρά και δύσκολα προβλήματα που δέρνουν σήμερα τις κοινωνίες και τους λαούς, δεν λύνονται ούτε με τους πολέμους, ούτε με τις αδικίες και τους ανθρώπινους υπολογισμούς, ούτε δε μόνο με τις δυνάμεις μας. Χρειάζεται η βοήθεια και η επέμβαση της θείας σοφίας και φιλανθρωπίας. Χρειάζεται η θεία χάρις για να φωτίσει τους δυνατούς και τους Άρχοντες. Χρειάζεται η προσευχή και η καταφυγή του λαού προς τον Θεόν, για να μας παρηγορήσει, να μας ενθαρρύνει, να μας δώσει πίστη και όραμα θείον για να ανακαλύψουμε μέσα μας και γύρω μας την αρετή, την ανθρωπιά, την απλότητα, την αυτάρκεια και την ολιγάρκεια του βίου. Χωρίς το πνεύμα της ταπείνωσης, της θυσίας, της συγγνώμης και της συγχωρήσεως, δεν θα μπορέσουμε να διορθώσουμε την ζωή μας και να προστατεύσουμε την οικογένειά μας. Να ανακαλύψουμε τα δώρα του Θεού με τα οποία ήσαν προικισμένοι οι Άγιοι του Θεού άνθρωποι, όπως η Παναγία, της οποίας αυτές τις μέρες οι Χριστιανοί και ιδιαίτερα εμείς οι Ορθόδοξοι, λαμπροφανώς και με κάθε δυνατή μεγαλοπρέπεια και ευλάβεια γιορτάζουμε την μακαρίαν Κοίμηση Της. Την συνοδεύουμε με δεήσεις, προσευχές και νηστείες, με ύμνους εμπνευσμένους και παρακλήσεις ικετευτικές. Και ολοκληρώνουμε την έξοδιον αυτήν Πανήγυρη και εορτή με την τέλεση της Θείας Λειτουργίας και μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης, μεταλαμβάνουμε του Τιμίου Σώματος και Αίματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον.

Με αυτές τις ταπεινές σκέψεις και με την ευχή όπως με υγεία διέλθομεν αυτές τις άγιες και κατανυκτικές ημέρες του Καλοκαιρινού Πάσχα των Ελληνορθοδόξων Χριστιανών, σας απευθύνω εόρτιον χαιρετισμόν και σας εύχομαι πάσαν από Κυρίου χαράν και ευλογίαν, διά πρεσβειών της Κυρίας Θεοτόκου, μαζί δε με τον υμνωδόν επαναλαμβάνω «Δέσποινα και μήτηρ του Λυτρωτού, δέξαι παρακλήσεις αναξίων σων ικετών, ίνα μεσιτεύσης προς τον εκ σου τεχθέντα, ω Δέσποινα του Κόσμου, γενού μεσίτρια». Και διατελώ μετά θερμών ευχών και της εν Κυρίω αγάπης και τιμής.

Λονδίνο, Αύγουστος 2012

Ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας Γρηγόριος

Σημείωση: Να αναγνωσθεί, αντί Κηρύγματος, την Κυριακήν 29^ην Ιουλίου ή την 5^ην Αυγούστου 2012