Ιάκωβος ο Σεμνός

Στα μεθέορτα της μεγάλης Θεομητορικής Εορτής του Ευαγγελισμού της Παναγίας μας, στις 26 Μαρτίου 2013, αποχαιρέτησε τη στρατευομένη Εκκλησία ο πανάξιος οιακοστρόφος της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος κυρός Ιάκωβος Β΄, που η βιοτή και η πολιτεία του μπορούν άνετα να του προσδώσουν την επωνυμία «ο Σεμνός»!

Τα βιογραφικά στοιχεία έχουν οπωσδήποτε την αξία τους, αλλά εμένα δεν με κίνησαν αυτά και δεν ήταν αυτά που με έκαναν να πάρω ένα από τα πρώτα αεροπλάνα, αφότου πληροφορήθηκα το γεγονός, και ταξιδεύοντας μια ολόκληρη ημέρα, από τις 7.00 το πρωΐ μέχρι τις 10.00 το βράδυ, να βρεθώ στο πλευρό του ιερού λειψάνου του.

Ήταν η προσωπική σχέση, η άδολη αγάπη του προς την ταπεινότητά μου και την οικογένειά μας, το απλόχερο πνεύμα της προσφοράς και η γνήσια Πατερική ευεργεσία του, που κίνησαν άμεσα τη σκέψη και την απόφασή μου να ταξιδέψω για να βρεθώ κοντά του, σ’ αυτή την έσχατη και ακραία, θλιβερή συνάμα και ιερή στιγμή, του επίγειου ταξιδιού και της προσωπικής και εκκλησιαστικής ιστορίας του.

Στο λεωφορείο του ΚΤΕΛ, που με μετέφερε από την Αθήνα στο Ναύπλιο, όλοι οι επιβάτες, τουλάχιστον εκείνοι που βρίσκονταν στα κοντινά μου καθίσματα, μιλούσαν στη διάρκεια της διαδρομής, μεταξύ τους και στα κινητά τους τηλέφωνα, για το ιστορικό γεγονός της κοιμήσεως του Σεβασμιωτάτου, αναφερόμενοι με λόγια θλίψης κι οδύνης για την αναχώρησή του, αλλά και με γλυκύτητα, αγάπη και σεβασμό για την μακρόχρονη και πλουσιότατη προσφορά του στην τοπική Εκκλησία της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος.

Στο Άργος και στο Ναύπλιο, όπου το λείψανό του τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα, διαπιστώθηκε περίτρανα η μεγάλη αγάπη και ο σεβασμός που του είχε ο κόσμος των πόλεων και των γύρω περιοχών. Μικροί και μεγάλοι στην ηλικία, άνδρες και γυναίκες, μαθητές των σχολείων της περιοχής, νέοι και νέες με μοντέρνα εμφάνιση αλλά με ευλάβεια περισσή, περίμεναν υπομονετικά στην ουρά για να αποτίσουν τιμή στον Πατέρα που μετακόμιζε από τα επίγεια στα ουράνια.

Στην Κηδεία του δημιουργήθηκε το αδιαχώρητο. Ο Αρχιεπίσκοπος της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος προεξήρχε, ενώ περί τους 30 Αρχιερείς παραστέκονταν γύρω από το φέρετρο του Αγίου Πατρός. Αμέτρητοι Ιερείς και μοναχοί, ετερόδοξοι κληρικοί, πρόσκοποι και στρατιώτες παραβρέθηκαν στην μοναδική αυτή τελετή. Πλήθη προσκυνητών κατέφθασαν όχι μόνο από διάφορες περιοχές της Αργολίδας, που ο κυρός Ιάκωβος διαποίμανε για 3 δεκαετίες θεοφιλώς, αλλά και από την Αθήνα, την Άρτα (όπου είχε διακονήσει ως Ιεροκήρυκας), την Ευρώπη και την Αφρική. Οι ευεργετηθέντες από τον αείμνηστο Γέροντα ήταν όλοι εκεί. Η θλίψη περίσσευε. Όλοι δε εύχονταν από καρδιάς: «Την ευχή του να έχουμε»!

Μετά από δυόμιση ώρες Νεκρώσιμη Ακολουθία στον Ι.Ν. Αγ. Αναστασίου του Ναυπλιέως, η νεκρική πομπή ξεκίνησε -με μεγάλη συνοδεία- για το τελευταίο επί γης ταξίδι του σεπτού Ιεράρχη της Αργολίδας. Προορισμός το Ησυχαστήριο του Ακαθίστου Ύμνου στα Νερά του Αχλαδόκαμπου, το οποίο ο ίδιος είχε ιδρύσει, σ’ ένα κορυφαίο γεωγραφικό σημείο απ’ όπου θα επισκοπεί για πάντα την αγαπημένη του Μητρόπολη, από την οποία -όπως ο ίδιος είχε λίγο πριν την κοίμησή του υποσχεθεί- δεν επρόκειτο να φύγει ποτέ!

Την αμέσως επομένη οδηγήθηκαν ευλαβικά και τα δικά μας βήματα στον αγιασμένο αυτό τόπο των Νερών, στον οποίο η σπορά του Γέροντα προσδίδει πια μια ιδιαίτερη ιστορική αξία και οντότητα, που ο χρόνος και οι προσευχές των πιστών θα δείξουν το πραγματικό της μέγεθος.

Εισήλθαμε εκεί, μέσα στην πυκνή ομίχλη του ψηλού βουνού, ακούσαμε τη γλυκόλαλη και συνεχή ροή των τρεχούμενων νερών και γίναμε δεκτοί από τους φιλόξενους μοναχούς, τα γνήσια πνευματικά αναστήματα του Αγίου Κτήτορα. Αφού προσκυνήσαμε στο Καθολικό των Χαιρετισμών της Παναγίας μας, οδηγηθήκαμε στην Κρύπτη του Ιερού Βήματος, όπου είχε -όπως εκείνος επιθυμούσε- ενταφιασθεί ο Γέροντάς μας.

Το θυμιατό ήταν αναμμένο, το καρβουνάκι έκαιγε, το λιβάνι ανέδυε την ουράνια ευωδία του. Το οφειλόμενο Τρισάγιο τελέσθηκε. Η αιώνια μνήμη επικυρώθηκε λειτουργικά και συναισθηματικά. Το όνομά του, οι αρετές του, ο βίος και η πολιτεία του παραμένουν -για πάντα- στη σκέψη και στην καρδιά μας.

Ας έχουμε την ευχή και την ευλογία του Σεμνού και Ταπεινού Γέροντα Ιακώβου Αρχιερέως, Πατρός και Ποιμενάρχου ημών γενομένου, και ας την κρατήσουμε ως πολύτιμο φυλακτό στη ζωή και στα έργα μας. Αμήν.

Πρωτοπρ. Αναστασίου Δ. Σαλαπάτα