Απ΄αυτά τα δύο στοιχεία αποτελείται το
ανθρώπινο σύνολο. Πιστεύουμε δε ότι η μεν ψυχή μας εδόθει από μία ανώτερη δύναμη,
που ονομάζουμε Θεό. Ενώ το σώμα μας το δημιούργησαν οι γονείς μας,
σε εκδήλωση ερωτικής αγάπης, διαιωνίζοντας το
ανθρώπινο είδος.
Από την ημέρα που θα δεί ο άνθρωπος το
φως επί της γης, αγωνίζεται
να επιβιώσει παντοιοτρόπως, όχι μόνο για την
εξοικονόμηση των αγαθών,
τα προς το ζείν, αλλά και για την
προαγωγή του στον τομέα που έχει
κλίση.
Τα πρώτα χρόνια της ζωής μας,
λοιπόν,
καταναλώνονται στη θεωρητική αλλά και πρακτική
μάθηση. Αυτά είναι τα πρώτα
βήματα της μαθητικής ζωής, γεμάτα
όνειρα και φιλοδοξίες για το μέλλον της
ζωής που έχουμε σχεδιάσει.
Το σώμα όμως δεν μπορεί να επιβιώσει
χωρίς την συμπαράσταση της ψυχής, η οποία στέκεται οδηγός στη σκέψη μας και
στις συγκρίσεις που κάνουμε, αλλά και στις αποφάσεις που παίρνουμε. Χωρίς
την συμμετοχή της ψυχής σε κάποια απόφασή μας το αποτέλεσμα θα ήταν οδυνηρό, αν
όχι
αποτυχημένο.
Ψυχή μου, λέγει ο ποιητής, και όλος
αναστατώνεται σύγκορμος με βουρκωμένα μάτια. Τί έκαμα και
προξένησα κακό στον συνάνθρωπό μου; Άθελα
ρωτάμε, τί είναι αυτό που τον έκανε να
αισθανθεί αυστηρό τον έλεγχο των πράξεών
του; Ερευνώντας ανακαλύπτουμε ότι η ψυχή διαμαρτύρεται,
χρησιμοποιώντας την συνείδησή του ο ανθρώπος να προκαλεί έλεγχο των πράξεων του.
Χιλιάδες παραδείγματα αποδεικνύουν τη
δυναμική της ψυχής μας η οποία στέκει σαν φωτοστάτης στο διάβα της ζωής μας. Αλίμονο
όμως στην άρρωστη ψυχή που στερείται τον δυναμισμό αυτό της διαμαρτυρίας και
κατά εξακολούθηση τον ελέγχο των πράξεων. Ένα
ζωντανό παράδειγμα άρρωστης ψυχής είναι οι πράξεις των
χιτλερικών που και τα ζώα ακόμη ωχρειούν.
Η ψυχική συγκατάθεση των πράξεών μας
δημιουργεί υψηλά συναισθήματα, που
διερμηνεύονται σε αισιοδοξία, πίστη στο αποτέλεσμα και χαρά στην ικανοποίηση
των επιδιώξεών
μας. Χαίρεται
ο άνθρωπος γιατί αισθάνεται κυρίαρχος του εαυτού του, γιατί
έχει σύμμαχο την συνείδησή του και κατ΄εξακολούθηση την ψυχήν αυτού που είναι η
έδρα της υπάρξεώς του.
Νικόλαος Πούλιος
Ομότιμος Αρχιγραμματέας Ι.Α. Θυατείρων & Μ.Β.
No comments:
Post a Comment