Η δέηση υπέρ υγείας: απαίτηση ή ικεσία;

Στην εποχή που ζούμε, διακηρύττεται πανηγυρικά ότι κάθε άτομο έχει το απόλυτο δικαίωμα να αποκτήσει ό,τι θέλει και να απολαύσει ό,τι επιθυμεί. Έτσι, επηρεαζόμενοι από αυτή τη νοοτροπία, η προσευχή μας υπέρ υγείας και ιάσεως πολλές φορές μοιάζει περισσότερο σαν απαίτηση παρά σαν μία ικετευτική παράκληση. Αδυνατούμε πια να κατανοήσουμε ότι η ζωή είναι ένα δώρο από τον Θεό για το οποίο πρέπει πάντοτε να προσφέρουμε ευχαριστίες σε Αυτόν. Επίσης, αγνοούμε το γεγονός ότι η θέληση του ανθρώπου δόθηκε, ώστε να τον ωθήσει προς την αγάπη. Η δε θέληση χρειάζεται να είναι ριζωμένη στην ταπείνωση, ώστε να διαμορφωθούν και να καλλιεργηθούν ανθρώπινες σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης που δίνουν νόημα στη ζωή.

Η Χαναναία είχε έναν διαφορετικό χαρακτήρα από τον άνθρωπο της εποχής μας.  Η πίστη της ήταν δυνατή γιατί ήταν βαθιά θεμελιωμένη στη μακροθυμία και στην ταπεινοφροσύνη.  Η αποφασιστικότητά της να παρακαλέσει τον Χριστό να θεραπεύσει την κόρη της έδειξε απόλυτη εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του και έναν πόθο να συνάψει σχέση με Αυτόν. Αναγνωρίζοντας αυτές τις αρετές, ο Χριστός αναφώνησε: «Ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις· γενηθήτω σοι ως θέλεις. Και ιάθη η θυγάτηρ αυτής από της ώρας εκείνης» (Ματ. 15:28).

Με αυτό το θαύμα ο Χριστός ήθελε να μας δείξει τη δύναμη μιας τέτοιας πίστης. Θεραπεύοντας την παιδίσκη έδειξε πόσο σημαντικό είναι να μείνουμε σταθεροί και επίμονοι στην προσευχή μας με καρτερία. Ο Θεός προτιμά, όσο ανάξιοι και να είμαστε, να τον ικετεύσουμε ευθέως γι’ αυτό που θέλουμε και για τους οικείους μας παρά να αναπαυθούμε ότι οι άλλοι θα τον  ικετεύσουν για εμάς.

Όπως η Χαναναία δεν απογοητεύθηκε, όταν ο Χριστός την επέπληξε, δεν πρέπει να χάσουμε την πίστη μας και την προσευχή μας, νομίζοντας ότι ο Θεός δεν μας ακούει. Να έχουμε ελπίδα στο έλεος του Θεού! Εφόσον θελήσουμε να αγαπήσουμε τον Θεό, ο Θεός θα μας δείξει την αγάπη του με τρόπους που ούτε καν περιμέναμε. Όσο βαθαίνει η αγάπη μας γι’ Αυτόν τόσο θα ωριμάζει η πίστη μας. Όσο ωριμάζει η πίστη μας, θα ωριμάζει και η προσευχή μας.  Θα παύσει να είναι απαίτηση και θα γίνει ικεσία. Μετά, από ικεσία θα γίνει δοξολογία.

Πρωτοπρ. Σταύρος Κ. Κοφινάς

ΠΗΓΗ: Ποιμαντική Διακονία στο Χώρο της Υγείας