«Δώρα στά χέρια του πολλά» κι ἕνα ἀκόμα...

Πρωτομαγιά σήμερα καί στή νοσταλγική συγκίνηση πού ἀνεβαίνει στήν ψυχή, καθώς ἀναθυμόμαστε τίς παλιές κληματιανές πρωτομαγιές, ἦρθε νά προστεθεῖ κι ἡ ἄλλη συγκίνηση. Ἐκείνης πού ἀφορᾶ τό παλιό μας τό Σχολεῖο, πού σιωπηλό κι ἄδειο ἀπό πρόσωπα στέκει ἀγέρωχο στόν «Ἐλιώνα» νά θυμίζει καί νά φορτίζει τήν ψυχή μέ συναισθήματα εὐγνωμοσύνης καί σεβασμοῦ. Γιατί ἀναμφίβολα αὐτό τό κτίριο εἶναι ὁ ναός τοῦ Πνεύματος τοῦ παλιοῦ χωριοῦ μας αὐτός ὁ χῶρος.

Μέ ἄφατη, λοιπόν, συγκίνηση ἔλαβα σήμερα ἀπό τόν συγχωριανό μου Παναγιώτη Γρ. Σταμούλη, Γιατρό, δύο φωτ. πού μέ χαροποίησαν, καθώς εἶδα τό παλιό μας τό Σχολεῖο σέ δύο φάσεις: Στήν πρώτη χωμένο καί χαμένο μέσα στά ἄγρια χόρτα καί στά ξερόκλαδα καί στή δεύτερη καθαρισμένο, νοικοκυρεμένο, συμμαζεμένο πιά κι ὄχι παραμελημένο καί παραπεταμένο. Κι εἶναι πρός τιμήν τοῦ Γιατροῦ καί τῶν ὅσων βοήθησαν νά συμμαζευτεῖ ὁ χῶρος αὐτός, γιατί ἐκεῖ μέσα ἔχουμε ὅλοι ἐμεῖς, γενιές καί γενιές δηλ. Κληματιανῶν, ταμιεύσει ὅ,τι τό τρυφερό, τό ὡραῖο, τό σημαδιακό, ἀφοῦ ἐκεῖ πραγματοποιήθηκαν τά πιό ὅμορφα ὄνειρά μας, οἱ πιό κορυφαῖες στιγμές τῆς παιδικῆς μας ἡλικίας.

Πρωτομαγιά σήμερα... Καί καθώς στοχάζομαι ἐκεῖνα τά σεργιάνια πρός τήν Ἁρμενόπετρα,  γιά νά γιορτάσουμε τή μέρα αὐτή κι  ἀκούγαμε ἐκεῖνο τό ὅμορφο τραγούδι «Ὁ Μάϊος μᾶς ἔφτασε...»,  ἔρχεται στό νοῦ ὁ στίχος, «δῶρα στά χέρια του πολλά κι ἔμορφα κρατεῖ...».

Γιά μένα, λοιπόν, τό δῶρο τοῦ Μάη εἶναι αὐτές οἰ φωτογραφίες, πού πιστοποιοῦν ὅτι ὑπάρχουν ἀκόμα  Ἄνθρωποι μέ εὐαισθησίες, πού ξέρουν πολύ καλά, στούς ἄφιλους καιρούς μας, νά ἐκτιμοῦν καί νά φροντίζουν κάποιους χώρους ἱερούς καί ἀθάνατους. Γιατί τέτοιος χῶρος εἶναι καί τό παλιό μας τό Σχολεῖο.

Χρόνια πολλά.

π. Κ.Ν. Καλλιανός

Πρωτομαγιά 2017