«Ανάσταση» του Βλαντιμίρ Χόλαν

Πριν από λίγες ημέρες βρέθηκα καλεσμένος στην Κηδεία ενός Άγγλου φίλου μου. Η Νεκρώσιμη Ακολουθία τελέσθηκε στον Αγγλικανικό Ναό, όπου ο κεκοιμημένος είχε υπηρετήσει ως Εκκλ. Επίτροπος.

Στη διάρκεια της τελετής αναγνώσθηκε ένα ωραίο ποίημα, με τον τίτλο «Ανάσταση», του Τσέχου ποιητή Βλαντιμίρ Χόλαν (Vladimír Holan).

Το ποίημα, σε μια πρόχειρη δική μου μετάφραση, έχει ως εξής:

Ανάσταση

Είναι άραγε αλήθεια πως μετά από τούτη τη ζωή μας θα

ξυπνήσουμε

από μια τρομακτική βοή σαλπίγγων;

Συγχώρα με, Θεέ, όμως παρηγοριέμαι

πως η νεκρανάσταση όλων ημών των κεκοιμημένων

θα ανακοινωθεί απλά με το λάλημα του πετεινού.

Μετά απ’ αυτό θα μείνουμε ξαπλωμένοι για λίγο...

Ο πρώτος που θα σηκωθεί

θα ’ναι η Μητέρα... Θα την ακούσουμε

να ετοιμάζει σιωπηλά τη φωτιά,

να βάζει σιωπηλά τον βραστήρα πάνω στη σόμπα

και να παίρνει με άνεση την τσαγιέρα από το ερμάρι.

Έτσι θα αισθανθούμε πως είμαστε και πάλι στο σπιτικό μας.