Ουγκάντα, Κριστό Αζούκιτε!

Η Τζάτζα μουτσάρα (η γιαγιά):

Εδώ πιο πριν είχε πέτρες και ξερόχωμα, δάκρυα και παράπονο, και πόνο απαράκλητο…

Εδώ πιο πριν ξεχασμένος ήταν ο Θεός, και ο Ουρανός δεν έστελνε φωνές και δρόσους  μα μόνο φωτιά που έκαιγε την ελπίδα…

Θυμάμαι τα χαμόγελα από καλούς ανθρώπους που ψάχναν να πιουν ένα μικρό ξεδιψαστικό όνειρο, που ήξεραν πως κάπου ξημέρωνε Ήλιος άδυτος!

Κι ήρθαν τα δροσερά τα καλοκαίρια με γεμάτες τις χούφτες τους από καραμέλες…

Κι ήρθαν απεσταλμένοι του Ουρανού κρατώντας στα χέρια τους μεγάλους ντορβάδες με  παπούτσια  για να πατούν τη γη γοργόφτερα ποδαράκια μαύρων αγγέλων με κατάλευκες καρδιές…

Και γέμισαν κολυμβήθρες με του εξαγνισμού και της αναγέννησης τα νάματα…

Και σκάφτηκε το ξερόχωμα και μπήκαν θεμέλια η Ελπίδα και το Φως, να στηρίξουν την πιο όμορφη Εκκλησιά του κόσμου…

Το παιδί:

Κι ήρθε και ο Αη Σπυρίδωνας και πήρε στην ποδιά του και στην αγκάλη του όλα τα παιδιά του χωριού μας… Και εκείνος γελούσε συνέχεια φορώντας το μυρωμένο σκουφί του που όλο και του το πέρναμε και το φοράγαμε στα μικρά δικά μας κεφάλια…

Η Τζάτζα μουτσάρα:

Κι ήρθε κι ο παπα-Γιώργης με τον Παπά Εφραίμ και βάλανε Ευλογητός… Και γέμισαν οι άδειοι τοίχοι από Αγίους και παραστάσεις και δωδεκάορτα που ζωντάνευαν μπροστά μας… Και τα πολυκαιρισμένα υφάσματα απόχτησαν το πιο λαμπερό χρώμα της πορφύρας, να σκεπάζουν τα Άγια και τα Αγιωτικά… Και πλημμύρισε το τέμπλο της ψυχής μας από χρυσό και ασήμι και η φτώχεια μας γίνηκε με μιας θησαυρός αδαπάνητος που δεν θα στερέψει ποτέ!

Και ξημέρωσε Ανάσταση!

Το παιδί:

Κάναμε το Σταυρό μας πριν το κουδούνι στο σχολειό ακουστεί…

Τα αδελφάκια μας στην Ελλάδα τώρα κοιμούνται…

Κι ο ίδιος Ουρανός μας ενώνει…

Κι η Αγάπη του Χριστού δεν χορταίνεται… όπως οι καραμέλες…

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από την εκπομπή με τίτλο: Του Θεού η καρδιά χτυπά στο Λουγκουζί.

Αφιερωμένη σε παλαιότερη Αποστολή της Ι.Μ. Παναγίας Χρυσοπηγής στην Ουγκάντα.