Monday 7 January 2019

Τοῦ νέου ἐνιαυτοῦ ἡ σωστική χαρμολύπη


Βεβαιωθήκαμε πι τι τ 2018 παρήλθε κα μαζ μ᾿ ατ λα του τ θλιβερ χαρωπ γεγονότα. Καί, φυσικά, εσήλθαμε σ μι νέα χρονιά, σ μιν λλη πραγματικότητα, πο μ τ συβιλλική της μορφ μς γνέθει ν τν προσεγγίσουμε. Ν τν προσεγγίσουμε κα ν τ δομε, χι μ ασιοδοξία -πως συνήθως εχόμαστε- λλ μ τ στοργικ πρόταση τς κκλησίας, ποία κι εχεται ν τ διανύσουμε θεοφιλς κα επρεπς, μ να κα μοναδικ κλειδ, πο νοίγει τς ποιες θύρες μας. Κι ατ εναι χαρμολύπη. ρετή, δηλαδ, πο ζυγιάζει τ πράγματα κατ τέτοιο τρόπο, στε κάθε συνετς νθρωπος ν μ φτάνει στ κρα: Δηλαδή, ν μν ναζητε, μήτε τν περβολικ εδαιμονία, μήτε ν παρασύρεται κα βηματίζει σ δρόμους πόγνωσης κα πνευματικς ατοκτονίας σ καιρος χαλεπούς. Γιατ τ τος ατό, πως κα τ προηγούμενα, σες εχς κα ν δεχτε, σες προσπάθειες κι ν γίνονται, στε ν δημιουργομε τμόσφαιρα εχάριστη πάντοτε,  θ κρύβει σ κάποια του κρη τ σύννεφο κενο, πο θ χαμηλώνει πάνω μας κα θ σκεπάζει μ τ γκρίζο του μανδύα τν ψυχή μας.


μως πς ρίζεται χαρμολύπη ς ρυθμιστς το βίου μας μέσα στ νέο νιαυτ; Ποι ναχώματα σηκώνει κα ποις δυνατότηες παρέχει, στε ν ξαγοράζουμε τν καιρόν μ πευθυνότητα κα σύνεση;

ν χουμε στ νο μας τ παρακάτω λόγια το Κυρίου μας ησο, τότε θ καταλάβουμε τ πς θ μπορέσουμε ν᾿ ξιοποιήσουμε τ χρόνο μας.

«μήν, μήν λέγω μν τι κλαύσετε κα θρηνήσετε μες, δ κόσμος χαρήσεται· μες δ λυπηθήσεσθε, λλ᾿ λύπη μν ες χαρν γενήσεται.» (ω. 16, 20)

Εναι λήθεια, πς μέσα στ καθημερινότητα πο κινούμαστε κα πάρχουμε, ο θλίψεις κα ο γωνίες πο δεχόμαστε εναι πολλς κα ποικίλες, «Κα  δι’ πομονς τρέχομεν» (βρ. 12, 1-2). Μέχρι νρθει περιούσια ρα τς νύχτας, που μ τν συχία της μς ναπαύει, πως πίσης κα η πλέον κορυφαία ρα τς Πρωτοχρονις: κείνη δηλαδή, πο συνορεύει μ τ χρόνο πο φεύγει κα τ χρόνο πο ρχεται. Τότε, λοιπόν, παιτεται ν δε κανες συνετά, ψύχραιμα κα μ ντιμη σκέψη τ «δοναι κα λαβεν», κατ τν ποιητή, τ πέρ κα τ κατὰ, τ σα δηλαδή τν φέλησαν δυσαρέστησαν. , καλύτερα, ποιος διος πίκρανε φέλησε κα συνέδραμε. Κι ρχίζοντας ατν τν πολογισμό, ν κοιτάξει ν ποσχεθε, πς στ νέο χρόνο πο ρχεται, θ φήσει πολλς π τς λανθασμένες του νέργειες στ λήθη. Τότε θ καταλάβει πς «νέος χρόνος λθε πάλι». Νέος, μ νέες προοπτικς πρς φέλεια κα καταρτισμό το διου πρωτίστως κι στερα σων μπορε ν διδάξει κα νουθετήσει. Τότε δ θ λειτουργήσει κι χαρμολύπη ς ρυθμιστς το βίου, φο μέσω ατς θ μπορέσει κάθε πιστς ν καταννοήσει, πς βίος μας εναι ζυμωμένος μ ατήν. Κι ετυχς, γιατ Θες ξέρει τί κάνει...  
 
π. Κ.Ν. Καλλιανός
1-1-2019

No comments:

Post a Comment