«Εὐλογημένος ὁ Ἐρχόμενος»

Κυριακή των Βαΐων σήμερα. Ημέρα σημαδιακή και συμβολική. Ημέρα που στέκεται μεταξύ δύο εξαιρέτως πνευματικών και εκκλησιαστικών περιόδων, της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και της Αγίας & Μεγάλης Εβδομάδας. Ημέρα που θεωρείται γιορτινή, εξ ου και η ιχθυοφαγία, αλλά και ηλιόλουστη, πλημυρισμένη στο φως της παρουσίας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Στο συναξάρι της ημέρας διαβάζουμε σήμερα πως: «Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ τῶν Βαΐων, τὴν λαμπρὰν καὶ ἔνδοξον πανήγυριν τῆς εἰς Ἱερουσαλὴμ εἰσόδου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν». Στους καταπληκτικούς στίχους που ακολουθούν αναγινώσκουμε, θαυμάζοντας το ποιητικό μεγαλείο των Θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας μας: «Πώλῳ καθίσας, ὁ λόγῳ τείνας πόλον, Βροτοὺς ἐκζητεῖ λῦσαι τῆς ἀλογίας».

Στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της Θείας Λειτουργίας, μας περιγράφεται αναλυτικά το ιστορικό και συγκλονιστικό γεγονός της σημερινής Κυριακής. Εκεί έχουμε την ωραία ευκαιρία να δούμε, και να βιώσουμε με ένα μυστικό τρόπο, τη θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου μας στην Αγία Πόλη των Ιεροσολύμων (το όνομα της οποίας σημαίνει τον οίκο της ειρήνης).

Στο γεγονός αυτό παρουσιάζονται ως κύρια πρόσωπα οι Άγιοι Απόστολοι, οι κάτοικοι της Πόλεως, ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζουν τα παιδιά, καθώς επίσης οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι. Όμως ο βασικός και κύριος πρωταγωνιστής, που διαδραματίζει κύριο ρόλο στη Βαϊοφόρο, είναι ο Θεάνθρωπος Ιησούς, ο Μεσσίας του κόσμου.

Ο Χριστός μας, με ταπεινό ύφος, καθισμένος πάνω σε πουλάρι όνου, εισέρχεται στην Αγία Πόλη ήρεμα και γαλήνια, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς πανηγυρισμούς. Όμως ο λαός των Ιεροσολύμων, μόλις πληροφορήθηκε την είσοδό του, τον προϋπάντησε και τον συνόδευσε επευφημώντας τον, αναφωνώντας εγκάρδια «Εὐλογημένος ὁ Ἐρχόμενος...»! Ήταν άλλωστε γραμμένο και προφητευμένο: «μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται»!

Ο Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας, στον 1ο Λόγο του κατά Αρειανῶν, συνοψίζει τη Χριστολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, με τα εξής θεόπνευστα λόγια του: «Καὶ πρὸ τοῦ τὸν κόσμον γενέσθαι τὴν δόξαν εἶχεν ὁ Υἱὸς, καὶ Κύριος τῆς δόξης ὕψιστός τε ἦν, καὶ ἐξ οὐρανοῦ κατέβη, καὶ ἀεὶ προσκυνητός ἐστιν, οὐκ ἄρα καταβὰς ἐβελτιώθη, ἀλλὰ μᾶλλον ἐβελτίωσεν αὐτὸς τὰ δεόμενα βελτιώσεως. Καὶ εἰ τοῦ βελτιῶσαι χάριν καταβέβηκεν, οὐκ ἄρα μισθὸν ἔσχε τὸ λέγεσθαι Υἱὸς καὶ Θεὸς, ἀλλὰ μᾶλλον αὐτὸς υἱοποίησεν ἡμᾶς τῷ Πατρὶ, καὶ ἐθεοποίησε τοὺς ἀνθρώπους γενόμενος αὐτὸς ἄνθρωπος. Οὐκ ἄρα ἄνθρωπος ὢν, ὕστερον γέγονε Θεός. Ἀλλὰ Θεὸς ὢν, ὕστερον γέγονεν ἄνθρωπος, ἵνα μᾶλλον ἡμᾶς θεοποιήσῃ».

Λόγια συγκλονιστικά, λόγια θεολογικά και χριστολογικά, λόγια πατερικά και θεόπνευστα, που δίνουν τη δυνατότητα στον άνθρωπο να ονειρεύεται και να οραματίζεται μια οντολογική σχέση κοινωνίας με τον Δημιουργό του, μια σχέση που θα τον οδηγήσει στην οδό της χριστιανικής ζωής, της ζωής της χάριτος και της αληθείας. Η ζωή αυτή είναι βέβαια ανηφορική και έχει εμπόδια πολλά και δοκιμασίες, αλλά έχει επίσης την ευχή και την ευλογία του Θεού σε όλη την πορεία της.

Κυριακή των Βαΐων λοιπόν, είσοδος θριαμβευτική του Κυρίου στην Αγία Πόλη, υποδοχή βασιλική από τον λαό των Ιεροσολύμων. Γιατί άραγε αυτή η υποδοχή; Πώς έγινε έτσι ώστε να βγουν στους δρόμους τα πλήθη, αφήνοντας ασχολίες, οικογένειες, και ό,τι άλλο έκαναν, για να προϋπαντήσουν με μεγάλο ενθουσιασμό τον Ερχόμενο Μεσσία;

Ο Ηγαπημένος Μαθητής Ιωάννης μας αναφέρει εμφατικά πως, τα πλήθη είχαν πληροφορηθεί το σπουδαίο και θαυματουργικό γεγονός της Έγερσης του Λαζάρου, που είχε προηγηθεί. «Διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον».

Αυτό βέβαια είναι βασικό στοιχείο, το οποίο δεν αναφέρεται απλά σε μια θαυματουργία που συγκίνησε τα πλήθη, αλλά στη δυναμική της υπέρβασης του θανάτου και της φθοράς, κι οπωσδήποτε στην καθάρια δυνατότητα της μετοχής του ανθρώπου στη ζωή της αθανασίας εν Χριστώ και στη Βασιλεία των Ουρανών, που επιτυγχάνεται με τη σταθερή και συνειδητή συμπόρευσή μας με τον Κύριο.

Αμήν. Γένοιτο.

Πρωτοπρ. Αναστάσιος Δ. Σαλαπάτας