Ποιοι αμφισβητούν την Ανάσταση

Η Θεότητα του Ιησού Χριστού στηρίζεται στην Ανάστασή Του.  Εάν ο Χριστός δεν αναστήθηκε είναι κενή η Πίστη των Χριστιανών, όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος στους Κορινθίους: «Ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή δε και η πίστις υμών. Ευρισκόμεθα δε και ψευδομάρτυρες του Θεού» (Α΄ Κορ. ιε΄ 14-15).

Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι ήσαν οι πρώτοι που αρνήθηκαν την Ανάσταση του Χριστού και που Τον συκοφάντησαν. Μετά τον θάνατό του πήγαν στον Πιλάτο και του είπαν πώς «εκείνος ο λαοπλάνος είπε πως την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί» και του ζήτησαν να φρουρηθεί καλά ο τάφος Του, «μήπως και πάνε νύχτα οι μαθητές Του, κλέψουν το Σώμα Του και πουν ότι αναστήθηκε». Το γεγονός περιγράφει ύμνος του όρθρου του Μεγάλου Σαββάτου: «..Εκών υπό γην σφραγίζεται ο εν υψίστοις οικών και πλάνος Θεός συκοφαντείται...». Ο Πιλάτος τους διέθεσε τη φρουρά που ζήτησαν και τους επέτρεψε να πάρουν όποια μέτρα θεωρούσαν πρόσφορα για τη φύλαξη του τάφου... Πάντως η συκοφαντία και τα μέτρα δεν απέτρεψαν την Ανάσταση.

Το μίσος των Γραμματέων και των Φαρισαίων κατά του Χριστού και ο περί Θεού αγνωστικισμός του Πιλάτου φτάνουν έως  τις ημέρες μας. Ο Θεάνθρωπος Ιησούς εξακολουθεί να αποτελεί «σημείον αντιλεγόμενον», όπως είπε ο δίκαιος Συμεών. Ο αείμνηστος Παν. Τρεμπέλας σχολιάζει έτσι τον λόγο του σοφού γέροντα: «Το θαύμα του Θεανθρώπου θα αντιλέγεται από τους απιστούντας και ενώ οι καλοπροαίρετοι θα οδηγούνται δι’ Αυτού εις την πίστιν και θα σώζωνται, οι ανειλικρινείς και εγωισταί θα απιστούν και θα κατακρίνωνται».  

Στα περίπου 2000 χρόνια που πέρασαν από την Ανάσταση η κάθε εποχή έχει τους φαρισαίους, πιλάτους και ιούδες της. Έχει τους κάθε είδους αρνητές, τους πάσης φύσεως συκοφάντες  και τους με διάφορους τρόπους διώκτες της Εκκλησίας Του. Αλλά και στο ίδιο το Σώμα της Εκκλησίας υπάρχουν οι διαστροφείς των λόγων Του και οι κάπηλοι της διδασκαλίας Του. Κοντά τους και οι αποδεχόμενοι τη μόδα της αθεΐας «ίνα μη αποσυνάγωγοι γένωνται» (Ιωαν. ιβ΄ 42)...

Η ζωτική δοκιμασία για τον άνθρωπο της κάθε εποχής, ως προς την αποδοχή ή την άρνηση της Ανάστασης, ξεκινά από την ελευθερία του και από την ευθύνη της πράξης του. Ο Ντοστογιέφσκι, περιγράφει ρεαλιστικά την αξία αυτής της ελευθερίας με το παράπονο του Μεγάλου Ιεροεξεταστή στον Ιησού:  «Η ελευθερία που έδωσες στον άνθρωπο τον κάνει υπεύθυνο των πράξεών του, ενώ αν ήταν δέσμιός Σου θα ήταν ανεύθυνος και ευτυχισμένος...» του είπε. Η εν ελευθερία μαρτυρία της Αναστάσεως έχει τη μείζονα αξία της. Είναι αυτό που παρατήρησε ο Θεάνθρωπος Ιησούς στον Θωμά, που πίστεψε στην Ανάσταση αφού έβαλε το χέρι του «στον τύπο των ήλων»: «Πείστηκες επειδή με είδες με τα μάτια σου. Μακάριοι είναι εκείνοι που πιστεύουν χωρίς να με έχουν δει». Χριστός Ανέστη!  

Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου