Monday 4 November 2019

Λίγο πρίν ἀπό τό σύνορο τῆς νύχτας


(Στοχασμο βεβαιωμένης ναπόλησης κα νοσταλγίας)


Περασμένη ρα, μ τν συχία ν στεφανώνει τ γύρο σου γρ τοπίο, καθς βροχ  κι χειμωνιάτικη νύχτα συμμαζεύει τ νο κα τν ψυχή, πομακρύνει κάθε περισπασμό, ρχειοθετε τ ζητούμενα κα τ παναεξετάζει μ προσοχή, φιλοτιμία κα συγκίνηση. Γιατ ναμφίβολα, κομμάτια ψυχς εναι ατ πο σκέφτεσαι, μβιωμένος χρόνος, πο παρλθε μν, στόσο σκιά του κρυσταλλώθηκε μέσα στ εναι, γι ν εναι τοιμη σπίθα πο θ᾿ νάψει τ λαμπάδα,  πο θ φέξει ν᾿ ναγνωστε κάθε σελίδα π τ βιβλίο τς ζως, τ κατάστιχο τς καθημερινότητας.

Περασμένη ρα, λλ κι καιρς πο πέρασε πολύς. βδομήντα χρόνια π τ στιγμ πο μισάνοιξαν τ μάτια κι εδες τν κόσμο... Χρόνια φορτωμένα μ προσδοκίες, νειρα, σχέδια κι ναμονές. Κα κάπου στ πίσω μέρος λων ατν ποτυχία, φαρμακωμένη, δηλαδή, ασθηση τς στοχίας μ τν πογοήτευση κα τν νησυχία ν γίνονται κόμπος στ λαιμό. Κι μως, π τν λλη πλευρ, ν δες τ πράγματα θ πιστοποιήσεις τι λ᾿ ατ εναι τ ντίβαρο μέσα στν λη σου βιοτή. Ατ δηλαδή, πο τ ζυγιάζει λα, ατ πο διακρατε τς ποιες σορροπίες. Μ τ σα πρ κα μ τ σα κατά. Γι ν συνεχίζεται βίος. Ατς βέβαιος, στόσο τσο λκυστικς πίγειος βίος.

Κι ατς τς ποτυχίες  ξανακοιτς πόψε. Τς ξαναβλέπεις, λοιπόν, πασπαλισμένες μ πατίνα χρόνων κανν, πι σχνές τώρα πιά, χωρς τ γχωτικ κι πωθητικ πεδίο τους, λλ μ μόνο τν σβεστο πυρήνα τους,  μέσα στν ποο πάρχει λη στορία. στορία σου π τ χθς σα μ τ σήμερα, πο βεβαώνει τν γκόσμιο πορεία σου, τν συνύπαρξή σου μ τος λλους συνανθρώπους. Μι συνύπαρξη δομημένη πάνω σ φιλίες, νταγωνισμος πα περιπέτειες κάποτε. Περιπέτειες πο τς προκαλε ατ συνάντηση μ τος λλους, μ τν κόσμο, σ διάφορα πάντα πίπεδα κα πικοινωνιακς ταχτικές. Γιατ μέσα στν λη γκόσμιο διαδρομ του νθρωπος συναντ «λαιστρυγόνας κα κύκλωπας κα τν κακν Ποσειδώνα» πο ταράζουν τ νερ το ταξιδιο του κα κλυδωνίζουν, πικίνδυνα κάποτε, τ σκάφος. Εναι δ ο διακινδυνεύσεις ατ πο διαφοροποιον τ πράγματα μέσα στν λη τν πορεία τς ζως. Διακινδυνεύσεις πο θυμίζουν τ τελς τς νθρωπίνης παρουσίας, λλ κα τν μβιωμένη ατηση το κάθε συνειδητο πιστο πο εχεται: «Λαμπρυνόν μου τν στολν τς ψυχς...». Μεγαλεο λόγος κα κόμα μεγαλειωδέστερη ατηση, καρδιακ ατηση το κάθε πιστο, πο στν πυρήνα της βρίσκεται πάντα γνοια το Θεο γι τ σωτηρία μας.

(π τοιμασίαν δοκιμή)

π. Κ.Ν. Καλλιανός

No comments:

Post a Comment