Monday 28 December 2020

Χριστουγεννιάτικος ρεμβασμός

 
Ξημερώνουν Χριστούγεννα. Μι Γιορτ που εαισθησία κι ασθηση τς πουσίας γίνεται λο κα πι ντονη, καθς μέριμνα τς ψυχς λο κα αξάνεται, νοίγει δρόμους μυστικούς γι μι συνάντηση. Συναντηση μ νθρώπους κα τόπους μακρυνούς, ρημους, μοναχικούς, που πουσιάζει νθρώπινη παρξη κα παρουσία τοτες τς περιούσιες ρες κα μέρες. Γιατ σο μεγαλώνεις, σο λιγοστεύει τ σχοινί πο θ σ φέρει στν πέναντι τν χθη, τόσο κα αξάνεται νοσταλγία μέσα μας, τόσο κα γυρνμε πίσω γι ν δομε, μαζ μ τ λάθη μας κα κάποιες τραγικς συνειδησιακ ψεις. Μ λίγα λόγια δ μπορε ν ξημερώνουν Χριστούγεννα γι ναν παπ και, καθς σ νυχτωμένη, μοναχικ ρα πορεύεται γι τ ναό, που σ λίγο θ’ ρχίσει ρθρος τς Γιορτς. Γιατ    νος του -κα δικαίως- ποδρ π τν ορταστικ καθημερινότητα, π τ ατονόητη διακονία του κα ρεμβάζει. Ρεμβάζει εροπρεπς κα δίχως ν ποποιεται τ καθήκοντά του.
 

Βλέπεις χρονιάρα μέρα ξημέρωσε. Κ’ στερα ατς ο ρες, ο στιγμές, κόμα κα τ λεπτά, κρύβουν τόση συγκίνηση κα διακρατον μι συναισθηματικ φόρτιση, πο δν ντέχεται. πειδή, καθς πορεύεται στ ναό σ ρα νυχτερινή, συχη κα νοσταλγική, σκέφτεται τι ξιώνεται κι φέτος ν λειτουργήσει τούτη τ μεγάλη ορτ κα πανήγυρι. μως μι νησυχία κα μι στενοχώρια νατέλει πό μέσα του, γιατ νος του πάει σ κενα τ μοναστηράκια κα ξωκκλήσια πο πόψες εναι λειτούργητα· κάποια δ π ατ μ σβυστ τ καντήλια, θυμιάτιστα, παγωμένα κα γρ μέσα στ χειμωνιάτικο τοτο ξημέρωμα. Κα περιμένουν ν βγε τ φς ν ρίξει λίγες κτνες του πάνω στς εκόνες, στ δεια στασίδια, στ μοναχικ ερό, στε ν ζεσταθε κάπως χρος, ν φωτιστε, μήπως κι νατείλει μι γιορταστικ χαρ σ’ ατ τ κλειστ ερ κτίσματα. Πο κάποια π ατ νασαίνουν τοτες τς γιασμένες μέρες τ μυρωδι τς μούχλας, ποία φανερώνεται π τν κλεισούρα, πο πολλς φορς εναι πολύμηνη κα πολύχρονη…
 
Πόσα, λοιπόν, μικρά, λιτά, ταπεινά, λλ κα κλειστ Θυσιαστήρια πόψε παραμένουν λειτούργητα… σως δ ν εναι περβολ ατό, μως γι ναν παπ πο χει ζήσει τ μισή του ζω σ λα σχεδν τ το τόπου του ερ καθιδρύματα, τούτη τ χρονιάρα μέρα στάζει θλίψη ψυχή του. Κα τ μόνο πο μπορε ν πε, μυσιά, μέσα του, εναι τοτο. «Κύριε, στελε πόψε να γγελό Σου, ν φτερουγίσει μέσα σ κέινη τν ρημιά, φήνοντας -πως τότε, στ . Σπήλαιο- τ δοξολογικό μνο ν θραύσει κάθε παγωνιά, κάθε σιωπ κα να παιανίσει το, «Δόξ ν ψίστοις Θε κα π γς ερήνη…». τσι ν δον κι ατ τ κατοικητήρια τς Παρουσίας Σου Χριστούγεννα.
 
π. Κ.Ν. Καλλιανός
Χριστούγεννα 2020

No comments:

Post a Comment