Καλή αντάμωση παπά Λιά μας - B΄

Ανήμερα του Προφήτη πριν τόσα χρόνια... Στην παραλία του Τυρού, σε ένα στενό δρομάκι πάνω απ’ το κοιμισμένο ποτάμι, που πάντα θα γυρεύει να γίνει ένα με της θάλασσας την αρμυρωμένη αγκάλη, μια σημαία σχεδόν συνέχεια κυματίζει… Δεν είχαμε ξαναπάει στο Τσακώνικο σπίτι και ψάχναμε ολόγυρα… Το ρασάκι του παπα-Λιά ανέμιζε κρεμασμένο σε ένα λιακωτό υπερώο!  Σαν λάβαρο Ορθοδοξίας έμοιαζε στ’ αλήθεια εκείνο το πολυφορεμένο αντερί του! 

Ήταν ανήμερα του Προφήτη Ηλία… 20 Ιουλίου του 2013.
 
Πήγα και τον συνάντησα με ένα ηχογραφικό στα χέρια και ένα ψυχογραφικό στην ευγνωμονούσα ες αεί καρδιά μου…
 
Τρείς ώρες περίπου μου μιλούσε στον Άγιο Νεκτάριο κάτω απ’ την Αγία Μαρίνα… Λίγα χώρεσαν σε εκείνες τις αλησμόνητες στιγμές, πολλά παρασιωπήθηκαν ηθελημένα… Μόνο Ένας να τα γνωρίζει και κανένας άλλος! Μεγάλη Εβδομάδα πάντα θα τον φέρνω μπροστά μου τον παπά-Λιά μας, την ώρα ακριβώς που με σπαραγμό αγκαλιάζει τον ολοζώντανο στα χέρια του Νυμφίο και τον Εσταυρωμένο…
 
Και έπειτα στην αγρύπνια, στο ξημέρωμα της Μεγάλης Παρασκευής να στολίζει εκείνος ακούραστος συντροφιά με Προϊνιώτισσες Μυροφόρες, τον τάφο του Κυρίου και Δεσπότη της ζωής μας… Κάποτε τον στόλισε αποκλειστικά με χιλιάδες μεθυστικούς  πορτοκαλανθούς!
 
Μια λέξη μόνο υπάρχει για το τέλος τούτης της πολυκύμαντης  ζωής του  στο χαρτί... Ευχαριστώ…
 
Στον Ουρανό να φτάσει, φτερό αγγελικό να γίνει κάποτε στο πύρινο άρμα της δικής του ανάβασης…
 
Νώντας Σκοπετέας