Ευλογίες στα πεζούλια

 
Κάθε βραδάκι περπατώ, στο Kingswood του Ανατολικού Bristol. Συνήθεια, αλλά και ανάγκη ψυχής και σώματος...
 

Η ανάσα γίνεται γοργή, ανάλογη με τους χτύπους της καρδιάς...
 

Η όσφρηση οξύνεται... Ιδιαίτερα όταν συλλαμβάνει οσμή καμμένου ξύλου...
 

Το βλέμμα ξεχειλίζει από κάθε λογής εικόνες...
 

Αίσθηση ιδιαίτερη προκαλούν οι παντοειδείς ευλογίες, που βλέπω στα πεζούλια των μπροστινών κήπων των σπιτιών από όπου περνώ...
 

Είναι ίσως αντικείμενα αχρείαστα για κάποιους, αλλά χρήσιμα για άλλους...
 

Καραβάκι, νερό, μπύρα, φρούτα, ένα ξύλο απλό, κάθισμα μωρού, βιβλία, γλάστρες, κι άλλα ανώνυμα αντικείμενα...

 
Ίσως να είναι απλά ένας τρόπος να ξεφορτωθεί κανείς κάποια μικροπράγματα του σπιτιού...

 
Όμως, ίσως και να προέρχονται από το περίσσευμα της καρδιάς και να σημαίνουν ευλογία, δηλαδή μοίρασμα.

 
Οι Άγγλοι έχουν και μια παροιμιώδη φράση: «sharing is caring»!