Μεσονύκτιον εξεγειρόμην

Λόγια ψυχής, θεολογίας και ορθοπραξίας, αφιέρωμα ιερής μνήμης στον σύγχρονο Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας.

Αλήθειες αναντίρρητες, ζωής αρετής και μετάνοιας, με αδιάλειπτη προσευχή, μέρα και νύχτα... με στόχο τη σωτηρία ψυχής!

Best and worst cities in the UK

 
Rankings like the one above always spark debate, but they’re a useful starting point for thinking about what really makes a place liveable. Access to jobs, housing affordability, transport, green space, culture, safety, and a sense of community all tend to weigh heavily in whether a city feels like home or a daily struggle. The “best” cities often balance opportunity with quality of life, while those that rank poorly are usually grappling with long-term economic pressures, stretched services, or high living costs that outpace local wages. Of course, any list like this is a snapshot rather than a verdict - people’s experiences can differ wildly from street to street.
 

I’m pleased (and not entirely surprised) to see Bristol ranked second best, especially as it’s the city I call home. Bristol consistently scores well for its creative energy, independent spirit, strong job market, and access to both countryside and coast, even if rising house prices remain a real challenge. It’s a city that feels dynamic without being overwhelming, and that balance counts for a lot. Ultimately, what makes a place good or bad isn’t just statistics - it’s how well a city supports everyday life, fosters belonging, and gives people room to thrive. Lists come and go, but those qualities are what truly define where we want to live.

Από ψηλά

 
Χθες βρέθηκα στην όμορφη πόλη του Swansea, στη Δυτική Ουαλία, και είχα μια ξεχωριστή εμπειρία: την ευκαιρία να ανέβω σε έναν πύργο 28 ορόφων. Από εκεί ψηλά, η πόλη απλώθηκε μπροστά μου με έναν τρόπο που μόνο το ύψος μπορεί να αποκαλύψει.
 

Από τον 28ο όροφο αγνάντεψα τη μαρίνα του Swansea, γεμάτη πλωτά σκάφη που λικνίζονταν ήρεμα στο νερό. Οι αποβάθρες, τα κανάλια και τα κτίρια γύρω τους συνέθεταν μια εικόνα ζωντανή αλλά και γαλήνια ταυτόχρονα.
 

Το βλέμμα μου ταξίδεψε πιο μακριά, προς την άκρη του Ατλαντικού ωκεανού, εκεί όπου η θάλασσα συναντά τις ακτές της πόλης. Η μεγάλη αμμουδιά και τα κύματα που έσβηναν απαλά στην ακτή δημιουργούσαν ένα τοπίο γεμάτο αίσθηση ελευθερίας.

 

Ήταν μια στιγμή σιωπηλής παρατήρησης και θαυμασμού, όπου πόλη, θάλασσα και ουρανός ενώθηκαν σε ένα ενιαίο κάδρο. Το Swansea, από ψηλά, μου χάρισε εικόνες που αξίζει να κρατήσει κανείς στη μνήμη και να μοιραστεί.

Thyateira Christmas Appeal

 
His Eminence Archbishop Nikitas of Thyateira and Great Britain issued and distributed an Encyclical Letter addressed to all Greek Orthodox Communities in the United Kingdom.
 

The purpose of His Eminence’s message is to invite everyone to support financially the Sacred Archdiocese, as a Christmas gift, in order to meet the many needs of the growing Archdiocese.

Η Καρδιά ως Φάτνη Χριστού

 
Την ερχόμενη Δευτέρα, 15η Δεκεμβρίου 2025, μέσα στο πλαίσιο των Διαδικτυακών Μελετών, με τον γενικό τίτλο ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, θα έχουμε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνάντηση.
 

Ομιλητής θα είναι ο πολύ αγαπητός μου π. Σάββας Βασιλειάδης, Ιερέας στην Ι.Μ. Περιστερίου και Θεολόγος, ο οποίος θα αναπτύξει το θέμα: «Η Καρδιά ως Φάτνη Χριστού - Ο ρόλος της στην ζωή του Ψυχοσωματικού Ανθρώπου».

Learning a foreign language

 
Estimates for learning the official languages of European countries vary widely, ranging from relatively quick paths to long-term commitments. Several Western European languages fall into the 24-week range, while Germanic and Romance languages generally require around 30 weeks.
 

Languages across Eastern Europe tend to demand significantly more time, often around 44 weeks, reflecting their complex grammar and structure. A few languages stand out as exceptionally challenging, placed in the category that requires far more effort than typical learning timelines.

Το δημοτικό τραγούδι και ο Ελληνισμός

 
Η ιστορία του δημοτικού τραγουδιού αποδεικνύει τη συνέχεια του Ελληνισμού από τους χρόνους του Ομήρου έως σήμερα. Ο πρωτοπρεσβύτερος π. Χρίστος Κυριακόπουλος, στο προσφάτως εκδοθέν βιβλίο του «Η ιστορία του δημοτικού τραγουδιού», γράφει: «Σύμφωνα με τις μελέτες ειδικών ερευνητών στις μελωδίες των δημοτικών τραγουδιών μετουσιώνεται ο πλούτος της αρχαίας μουσικής και μετρικής. Ο Όμηρος παρουσιάζει τους φημισμένους “αοιδούς” τον Φήμιο και τον Δημόδοκο, να τραγουδούν τα “κλέα των ανδρών”, που δεν ήτανε τίποτε άλλο παρά κάτι ανάλογο με τα νεότερα κλέφτικα τραγούδια, που εξυμνούν τα κατορθώματα εκείνων που προτιμούσαν “καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή”».
 

Η λέξη «Τραγωδέω - τραγωδώ» προέρχεται από το ρήμα «άδω» = τραγουδώ και σημαίνει απαγγέλλω, εμφαντικώς διηγούμαι, εμμέτρως διαζωγραφώ. Είναι το ρήμα εκ του οποίου προέρχεται ο όρος τραγωδία και η λέξη τραγούδι. Ο Αλέξης Πολίτης για να δείξει τη συνέχεια της εθνικής μας ποίησης, σημειώνει πως «ένα χωρίο στην Ιλιάδα προσφέρει μιαν ενότητα πιο άμεση, πιο εξειδικευμένη  και ακόμα πιο εντυπωσιακή με τα νεότερα μοιρολόγια. Είναι εκείνο όπου η οικογένεια του Πριάμου ξεσπά σε θρήνους δίπλα στο πτώμα του Αχιλλέα για να του αποδώσουν τις νεκρικές τιμές».
 
Ο π. Χρίστος Κυριακόπουλος σημειώνει πως τα ακριτικά τραγούδια, τα αθάνατα αυτά μνημεία των Ορθοδόξων Ελλήνων, είναι πολύ κοντά στους ήχους της βυζαντινής μουσικής και  κάνουν την εμφάνισή τους τον 8^ο αιώνα. Ο Σπυρίδων Ζαμπέλιος στο εξαιρετικό πόνημά του «Άσματα Δημοτικά της Ελλάδος», εκδοθέν το 1852 στην Κέρκυρα, επισημαίνει πως η περιγραφή του μεσαιωνικού βίου καθίσταται αναγκαία στην αισθητική γεύση των δημοτικών ασμάτων της Ελλάδος. Ο βίος του απροσώπου και ανωνύμου λαού διαφωτίζει τις δύσκολες διόδους, που διέβη το Γένος μας και διαλύει πολλές απορίες. Όταν δια της δημοτικής ποίησης, προσθέτει ο Ζαμπέλιος, διασαφηνίσουμε τις ροπές του Γένους, εκθέσουμε το όραμα των αγώνων, των κινδύνων, των ευχών, των παθημάτων αυτού και εξαγάγουμε τα αναγκαία συμπεράσματα, τότε η δημοτική ποίηση ανακύπτει χίλιες φορές λαμπρότερη.
 
Των ακριτικών τραγουδιών ακολουθούν τα κλέφτικα, τα οποία, όπως τονίζει ο π. Χρίστος Κυριακόπουλος «αναπλάθουν σημαντικά γεγονότα, εξαίρουν την ανδρεία, και το ηρωικό φρόνημα σπουδαίων προσώπων και διασώζουν την ιστορική μνήμη» και προσθέτει ότι το μήνυμά τους είναι μεγάλο, γιατί μας εμφανίζουν τους ανδρειωμένους προγόνους και συμπατριώτες μας να αγωνίζονται αδελφωμένοι «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία».
 
Ανάμεσα στα κλέφτικα τραγούδια που συγκέντρωσε ο φιλέλληνας Γάλλος ακαδημαϊκός, φιλόλογος και συλλέκτης των δημοτικών μας τραγουδιών Κλοντ Φορέλ (1772-1844) και τα εξέδωσε στο Παρίσι το 1824-1825, ξεχωρίζει ένα για τον ξακουστό αρχηγό των κλεφτών ιερέα Ευθύμιο Μπλαχάβα ή Βλαχάβα, που αναδείχθηκε μεγαλομάρτυρας της Εκκλησίας και της Πατρίδας, αφού σε άνιση μάχη οι τουρκαλβανοί τον συνέλαβαν και τον πετσοκόψανε, αφού τον υπέβαλαν σε όλα τα βασανιστήρια που μπόρεσε να φαντασθεί το ανθρώπινο τέρας, που ονομαζόταν  Αλής πασάς.    
 
Το βιβλίο του π. Χρίστου είναι ευσύνοπτο και ευανάγνωστο. Με 63 ερωταποκρίσεις και με σαφήνεια δίνει μια πλήρη εικόνα της ιστορίας της δημοτικής μουσικής από των αρχαίων χρόνων έως σήμερα. Ως προς το σήμερα επισημαίνει ότι η κατάσταση είναι εντελώς απογοητευτική! Και αυτό γιατί η παρακμή, η παραχάραξη και η συνακόλουθη φαλκίδευσή της κυριαρχούν. Σήμερα εκδηλώνεται ένας μουσικός λαϊκισμός σε όλο το μήκος της ακαταλληλότητάς του: αλλοιωμένο πνεύμα ερμηνείας, στίχοι διαστρεβλωμένοι και άμουσοι, αγοραία μουσική, ρυθμική αναρχία, εκκωφαντικοί ήχοι, ανατολίτικα μέτρα και ερμηνευτές άγευστοι της ημετέρας μουσικής παιδείας.
 
Ο θεολόγος, κατά την επιστήμη, μουσικολογιώτατος π. Χρίστος Κυριακόπουλος έχει αφιερώσει τη ζωή του στη μελέτη, στη διατήρηση και στην προβολή της δημοτικής μας μουσικής. Έχοντας το φυσικό ταλέντο της καλλικέλαδης φωνής του διδάχθηκε τη βυζαντινή μουσική πρώτα στο Ωδείο Αθηνών και μετά στο Ελληνικό Ωδείο, από όπου και έλαβε το πτυχίο και το δίπλωμά του. Σήμερα είναι διευθυντής της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Κηφισίας, της οποίας είναι και Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος. Είναι επίσης διευθυντής της πολυμελούς χορωδίας «Βυζαντινή Κυψέλη», της οποίας τυγχάνει και ιδρυτής. Η Εταιρεία Πελοποννησιακών Σπουδών έχει εκδώσει μελέτες του, με καταγραφές δημοτικών τραγουδιών. Προ της εκδόσεως  του βιβλίου του για την ιστορία του δημοτικού μας τραγουδιού εξέδωσε, σε συνεργασία με τον συγγραφέα Δημ. Κ. Κυριακόπουλο τον βραβευθέντα από την Ακαδημία Αθηνών πολυσέλιδο τόμο  με ηρωικά τραγούδια της Πελοποννήσου, αφιέρωμα στα 200 χρόνια από την κήρυξη του Απελευθερωτικού Αγώνα του 1821.
 
Η δύσκολη εποχή που ζούμε, εποχή επιβολής των δυτικής προέλευσης ατομισμού, ηδονισμού και μηδενισμού, μοιάζει με την εποχή που οι Έλληνες των Ιονίων νήσων έζησαν υπό την κυριαρχία δυτικών κρατών, τα οποία επιχείρησαν να τους επιβάλλουν τον δικό τους κοσμικό  τρόπο ζωής. Πολλοί, κυρίως λόγιοι και πλούσιοι αστοί, υπέκυψαν στα θέλγητρα αυτού του τρόπου ζωής. Από τους λογίους μόνο οι κληρικοί παρέμειναν πιστοί στις προγονικές παραδόσεις τους και τήρησαν, είτε διδάσκοντες, είτε γράφοντες, είτε κηρύττοντες, την χρήση της πατρίου διαλέκτου και με την επιμονή τους αναχαίτισαν την πλημμύρα της ξενογλωσσίας και της θρησκευτικής αποστασίας και με τα δόντια, τρόπος του λέγειν, συγκράτησαν τη συνέχεια του ελληνισμού σε αυτές τις δυτικοκρατούμενες περιοχές του έθνους μας (Βλ. σχ. Σπ. Ζαμπέλιου «Σκέψεις περί ελληνικής ποιήσεως» Εν Αθήναις, 1859, σελ. 57).
 
Σήμερα είναι παρήγορο ότι  υπάρχουν ακόμη κληρικοί, ένας από τους οποίους είναι ο π. Χρίστος Κυριακόπουλος, που με το έργο τους, ο καθένας με τα τάλαντά του, διασώζουν την ψυχή μας ως έθνους, και μας βοηθούν στο να παραμένουμε πιστοί στις παραδόσεις μας και στην πολιτισμική και θρησκευτική κληρονομιά μας.
 
Γιώργου Παπαθανασόπουλου

Εορτή Αγίας Άννης

 

Συναξάριον

Τοῦ Μηναίου.

Τῇ Θʹ τοῦ αὐτοῦ μηνός, ἡ Σύλληψις τῆς ἁγίας Ἄννης, μητρὸς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
 

Ἀπολυτίκιον. Τῆς Ἁγίας Ἄννης.

Ἦχος δʹ.

Σήμερον τῆς ἀτεκνίας δεσμὰ διαλύονται· τοῦ Ἰωακεὶμ γὰρ καὶ τῆς Ἄννης εἰσακούων Θεός, παρʼ ἐλπίδα τεκεῖν αὐτοὺς σαφῶς, ὑπισχνεῖται θεόπαιδα, ἐξ ἧς αὐτός ἐτέχθη ὁ ἀπερίγραπτος, βροτὸς γεγονώς, διʼ Ἀγγέλου κελεύσας βοῆσαι αὐτῇ. Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.

Παναγία εγκυμονούσα

 
Η εικόνα της παρούσας ανάρτησης παρουσιάζει την Παναγία μας εν πορεία προς τη Βηθλεέμ, φέροντας στα σπλάχνα Της τον Υιό και Λόγο του Θεού. Με σεμνότητα και ιερή γαλήνη, πορεύεται πάνω στο ταπεινό υποζύγιο, υπενθυμίζοντάς μας ότι ο Θεός προσλαμβάνει ταπεινά σχήματα για να φανερώσει το άπειρο έλεός Του. Το απαλό φως της αυγής και το χρυσό της θείας χάριτος που Την περιβάλλει φανερώνουν το μυστήριο της Ενανθρωπήσεως, το οποίο συντελείται αθόρυβα αλλά σωτηριωδώς για όλη την κτίση.
 

Μαζί με την Παναγία, πορευόμαστε κι εμείς οι πιστοί, με καρδιά γεμάτη ιερή προσμονή για την έλευση του θείου Βρέφους. Η διαδρομή προς τη Βηθλεέμ γίνεται σύμβολο της δικής μας πνευματικής πορείας προς τη μετάνοια, την αγάπη και το φως του Χριστού. Καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, προετοιμαζόμαστε να Τον υποδεχθούμε στην ταπεινή φάτνη της καρδιάς μας, για να λάμψει μέσα μας η χαρά της μεγάλης εορτής και να ζήσουμε βαθύτερα το θαύμα της θείας Σαρκώσεως.

Ελληνικά ονόματα αρρένων

 
Τα ονόματα Ελλήνων αρρένων έχουν βαθιές ρίζες στην παράδοση, τη θρησκεία και την ιστορία του έθνους. Στα πιο δημοφιλή ονόματα συναντάμε τον Κωνσταντίνο, τον Δημήτρη και τον Παναγιώτη, που συνδυάζουν αρχαίες σημασίες με σύγχρονη διαχρονικότητα. Ονόματα όπως ο Χρήστος και ο Γιάννης διατηρούν έντονη θρησκευτική φόρτιση, ενώ ο Αλέξανδρος και ο Άγγελος ξεχωρίζουν για τις δυνατές τους ερμηνείες.
 

Σημαντική θέση κατέχουν και ονόματα με βαθιά λαϊκή χρήση, όπως ο Γιώργος και ο Νίκος, τα οποία παραμένουν σταθερά αγαπημένες επιλογές. Το ίδιο ισχύει για τον Πέτρο, τον Ανδρέα και τον Απόστολο, που αντικατοπτρίζουν ισχυρές αξίες όπως η γενναιότητα, η σταθερότητα και η πνευματικότητα. Οι εκδοχές και τα υποκοριστικά τους διατηρούν την καθημερινή οικειότητα, χωρίς να χάνουν τη σημασία τους.
 

Στη δεύτερη ομάδα συναντάμε ονόματα με ακόμη πιο έντονο ιστορικό βάθος, όπως ο Αθανάσιος, ο Βασίλης και ο Στέφανος, τα οποία παραπέμπουν στην αθανασία, τη βασιλεία και την τιμή. Ονόματα όπως ο Μανώλης, ο Μιχάλης και ο Λεωνίδας φέρουν μηνύματα πίστης, δύναμης και ηρωισμού. Τέλος, ο Θεόδωρος παραμένει ένα από τα πιο όμορφα και συμβολικά ελληνικά ονόματα, αφού σημαίνει “δώρο Θεού”, ολοκληρώνοντας έτσι μια συλλογή γεμάτη ιστορία, πολιτισμό και διαχρονικές αξίες.

Κόντρα στη διαίσθηση

 
Στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες, οι λέξεις που αρχίζουν από n σημαίνουν σχεδόν πάντα «όχι». Από το αγγλικό no και το γερμανικό nein μέχρι το πολωνικό nie και το ρουμανικό nu, το μοτίβο επαναλαμβάνεται με εντυπωσιακή συνέπεια. Αυτό κάνει τη γλωσσική ιδιαιτερότητα των ελληνικών ακόμα πιο ενδιαφέρουσα για όσους έρχονται σε επαφή με τη γλώσσα για πρώτη φορά.
 

Στα ελληνικά, η λέξη ναι -που ακούγεται σαν «νε»- σημαίνει ακριβώς το αντίθετο: «ναι», δηλαδή yes. Για όσους δεν το γνωρίζουν, αυτό μπορεί να προκαλέσει στιγμές… ευχάριστης σύγχυσης. Είναι ένα μικρό αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς η ελληνική γλώσσα συνεχίζει να ξεχωρίζει, ακολουθώντας τον δικό της δρόμο μέσα στη μεγάλη ευρωπαϊκή γλωσσική οικογένεια.

Orthodox Catechism, 8/12/2025

 
Our Orthodox Parishes in Bristol and Swansea are pleased to continue offering the Orthodox Catechism series, an accessible and welcoming opportunity for anyone wishing to deepen their understanding of the Orthodox Christian faith. Each session brings thoughtful teaching and spiritual reflection, helping participants explore essential aspects of theology, history, and tradition within the life of the Church.
 

The upcoming meeting on Monday, 8 December 2025, features talks by Fr. Anastasios Salapatas and Dr. Harry Harrison, covering the 1700th anniversary of the First Ecumenical Council and the fascinating topic of the Turin Shroud and the Mandylion of Edessa. All who are interested -whether long-standing parishioners or newcomers- are warmly invited to join us for this enriching evening of learning and discussion.

Crown in an ancient Greek tomb

 
Archaeologists in Greece have uncovered the grave of an ousted noblewoman whom they are calling "The Lady with the Inverted Diadem." The seventh-century-B.C. burial is notable for the elaborate bronze crown placed upside down on the woman's head, which may have signified a final end to her power.
 

The noblewoman's grave was unearthed at an ancient cemetery that was recently discovered in east-central Greece, about 60 miles (95 kilometres) northwest of Athens, during construction work, according to a Nov. 27 translated statement from the Greek Ministry of Culture. The 40 graves recovered thus far appear to be the burials of people of high social status who died in the Archaic and Classical periods (800 to 323 B.C.).
 
One grave stood out above the rest, according to the statement. Within the burial of a woman who was about 20 to 30 years old when she died, archaeologists discovered numerous bronze grave goods, including a pin with geometric-style horses, a necklace with a vase-shaped amulet, bone and ivory beads, copper earrings, a bracelet and several spiral rings.
 
The woman's bronze diadem, in particular, caught the archaeologists' attention. It featured a large rosette on the front and a scene of facing pairs of male and female lions on the back. But the crown had been placed upside down on the woman's head so that the lions appeared to be lying down.
 
Lions symbolized royal power and authority, according to the statement, as can be seen in earlier iconography from the southern Greek city of Mycenae, where the so-called Lion Gate was a potent symbol of the king's power in the 13th century B.C.
 
An inverted crown, though, symbolizes the resignation or fall of a ruler. Therefore, this woman may have lost her privileged position during a time of social and political upheaval in the mid-seventh century B.C., according to the statement. That difficult time in Greek history was eventually resolved by the lawmaker Solon's reforms that laid the foundation for Athenian democracy in the early sixth century B.C.
 
Archaeologists also found the burial of a 4-year-old child near the woman. The child was crowned with a bronze diadem with small rosettes and dates to the same time period as the woman, suggesting they may have been related in some way.
 
Research at the site is ongoing and may reveal more graves in the near future.
 
Source: MSN

Ολιγοπληθείς πρωτεύουσες

 
Ο πίνακας της παρούσας ανάρτησης παρουσιάζει τις πλέον ολιγοπληθείς πρωτεύουσες κρατών ανά την οικουμένη. Κάποιες είναι γνωστές, όπως η Βαλέτα και η Πόλη του Βατικανού, άλλες πάλι όχι.
 

Μπορεί μια «πόλη-φάντασμα» να εκπροσωπεί ένα έθνος;
 
Η Νγκερουλμούντ στην Παλάου είναι μια συναρπαστική περίπτωση: μια μικρή πρωτεύουσα (0,45 km²) με πληθυσμό μηδέν!
 
Αυτό δεν είναι λάθος. Πρόκειται για ένα κυβερνητικό συγκρότημα χωρίς μόνιμους κατοίκους, καθώς οι εργαζόμενοι μετακινούνται από κοντινές περιοχές. Η Νγκερουλμούντ επιλέχθηκε σκόπιμα ως πρωτεύουσα το 2006 για να αποκεντρωθεί η εξουσία και να ενισχυθεί η ανάπτυξη στη αγροτική πολιτεία Μελεκεόκ, αναδεικνύοντας τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Παλάου ως νησιωτικό κράτος με συνολικό πληθυσμό περίπου 18.000 κατοίκων.
 
Από την άλλη πλευρά, το Γιαρέν, με περίπου 800 κατοίκους, λειτουργεί ως ντε φάκτο πρωτεύουσα του Ναουρού, παρόλο που η χώρα δεν έχει ορίσει επίσημη πρωτεύουσα, ενώ η Πόλη του Βατικανού, με πληθυσμό περίπου 900 ατόμων, αποτελείται κυρίως από κληρικούς και προσωπικό, συνδεδεμένους με εκκλησιαστικούς ρόλους παρά με τυπική μόνιμη κατοίκηση.

Διανυκτερεύουσα ψυχή

Μεσονύκτιον εξεγειρόμην του εξομολογείσθαί σοι επί τα κρίματα της δικαιοσύνης σου... (Ψαλ. 118, 62). Μεσόνυχτο έφτασε ξανά… Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός και μακάριος, ον ευρήσει γρηγορούντα… Ο κόσμος γύρω του βυθίζεται στο ολοένα και πιο πηχτό σκοτάδι. Ο ύπνος γλυκός, το δωμάτιο παγωμένο…

-Που να σηκωθείς τέτοια ώρα μέσα στο κρύο; Αύριο θα σέρνεσαι…
 
-Είμαι σε επιστράτευση! Για να ’ρθει το κακό λιγότερο στον κόσμο! Τα κεράκια πρέπει ως το ξημέρωμα να λιώσουν. Να ’χω μούτρα στον Θεό να του ζητήσω κι άλλη παράταση… Περιμένουν από μένα κι οι ψυχές… Ζωντανοί και κεκοιμημένοι, εμπερίστατοι νοσούντες και αναγκεμένοι… Τούτην την ώρα αγρυπνά και ο Γέροντας στο κελλάκι του! Μετανίζει, δακρύζει, στενάζει και κανοναρχεί το Θείο έλεος! Ακοίμητος Άγγελος!
 
Πως ο Κύριος δυναμώνει, όσους ποθούν να στρατευθούν στον στρατό Του! Εκείνους που βιώνουν τον Χρυσοστομικό λόγο: Γλυκύς ο ύπνος, αλλ’ ουδέν γλυκύτερο της προσευχής… και του Κυρίου μας το πατρικό πρόσταγμα: Αγρυπνείτε εν παντί καιρώ δεόμενοι (Λουκ. 21, 36). Μα και του Θείου Παύλου τα κελεύσματα: Νήφε εν πάσι, κακοπάθησον… (Β’ Τιμ. 4, 5). Ώρα ημάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι… (Ρωμ. 13, 11)...
 
Νώντας Σκοπετέας

Ανοίγει η Σχολή της Χάλκης

 
Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης που για περισσότερο από μισό αιώνα έχει σφραγιστεί, όταν το τουρκικό κράτος αποφάσισε το 1971 να διακόψει τη λειτουργία της, ανοίγει ξανά τις πύλες της το επόμενο ακαδημαϊκό έτος 2026-2027 για να δεχθεί, όπως όλα δείχνουν, ξανά φοιτητές από όλο τον κόσμο.
 

Ο Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ δηλώνει: «Υπάρχει καλή διάθεση από την πλευρά της τουρκικής κυβέρνησης και του Προέδρου ιδιαιτέρως και απλώς προσπαθούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, και στο συντομότερο χρονικό διάστημα που θα μπορούσαμε, να έχουμε την επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης. Ο Παναγιώτατος -όπως μας το έχει ήδη ανακοινώσει- ευελπιστεί ότι το ακαδημαϊκό έτος 2026-2027 θα μπορεί να επαναλειτουργήσει ξανά η Θεολογική μας Σχολή με την μορφή την οποία θέλουμε».
 

Καταλυτικό ρόλο στην κατεύθυνση αυτή φαίνεται να έπαιξε ο Αμερικανός πρέσβης Τόμας Μπάρακ. Όπως αναφέρει ο Μητροπολίτης Εμμανουήλ «ο πρέσβης δεν είναι η πρώτη φορά που συναντάει τον Παναγιώτατο. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος είναι πολύ κοντά στον Πρόεδρο Τραμπ και δεν είναι τυχαίο, το ότι τον έχει τοποθετήσει σε αυτή τη θέση και τον έχει επίσης υπεύθυνο για να παρακολουθεί τα θέματα όσον αφορά και την Συρία. Θεωρώ ότι η δική του λοιπόν τοποθέτηση είναι πραγματικά κεραία αλλά και εμείς βασιζόμαστε στη βοήθεια όλων. Το θέμα έχει ξεκινήσει».
 
ΠΗΓΗ: PARAPOLITIKA