Διανυκτερεύουσα ψυχή

Μεσονύκτιον εξεγειρόμην του εξομολογείσθαί σοι επί τα κρίματα της δικαιοσύνης σου... (Ψαλ. 118, 62). Μεσόνυχτο έφτασε ξανά… Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός και μακάριος, ον ευρήσει γρηγορούντα… Ο κόσμος γύρω του βυθίζεται στο ολοένα και πιο πηχτό σκοτάδι. Ο ύπνος γλυκός, το δωμάτιο παγωμένο…

-Που να σηκωθείς τέτοια ώρα μέσα στο κρύο; Αύριο θα σέρνεσαι…
 
-Είμαι σε επιστράτευση! Για να ’ρθει το κακό λιγότερο στον κόσμο! Τα κεράκια πρέπει ως το ξημέρωμα να λιώσουν. Να ’χω μούτρα στον Θεό να του ζητήσω κι άλλη παράταση… Περιμένουν από μένα κι οι ψυχές… Ζωντανοί και κεκοιμημένοι, εμπερίστατοι νοσούντες και αναγκεμένοι… Τούτην την ώρα αγρυπνά και ο Γέροντας στο κελλάκι του! Μετανίζει, δακρύζει, στενάζει και κανοναρχεί το Θείο έλεος! Ακοίμητος Άγγελος!
 
Πως ο Κύριος δυναμώνει, όσους ποθούν να στρατευθούν στον στρατό Του! Εκείνους που βιώνουν τον Χρυσοστομικό λόγο: Γλυκύς ο ύπνος, αλλ’ ουδέν γλυκύτερο της προσευχής… και του Κυρίου μας το πατρικό πρόσταγμα: Αγρυπνείτε εν παντί καιρώ δεόμενοι (Λουκ. 21, 36). Μα και του Θείου Παύλου τα κελεύσματα: Νήφε εν πάσι, κακοπάθησον… (Β’ Τιμ. 4, 5). Ώρα ημάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι… (Ρωμ. 13, 11)...
 
Νώντας Σκοπετέας