Monday 3 July 2017

Τῶν Προγόνων μας ἡ διδακτή εὐλάβεια...

«κε, πισθεν τν θάμνων το φράκτου, ν μέσ τν χωραφίων,τν μπέλων κα το αγιαλο, που χι σπανίως μν θάλασσα πάτει κα φωμοίου τ μισυ κήπου γρο μ συκς, μηλέας κα πιδέας, ο δ διαβάται καμναν δρόμον τ λλο μισυ το ατο κήπου γρο (κα ο ετυχες διοκτται ες ποον ν προσκλαυθσιν;) κουες πολλάκις τν σπέραν περ τ λυκόφως, ν ο ναυπηγο φορτωμένοι τ ζεμπίλια μ τ σιδερικά των πέστρεφαν ες τν πολίχνην, κουες, μεταξ δύο τριν μαραγκν, μετρούντων τς μέρας ωσο λθ πρώτη Κυριακή, κατόπιν τς ποίας εποντο κατ σειρν τρες τέσσαρες ορταί (τν Κορυφαίων ποστόλων, τν Δώδεκα, τν γίων ναργύρων κα τς γίας σθτος), κα ναλογιζομένων μετ προαπολαύσεως μελλούσης μακαριότητος τι θ πλεον σον οπω ντικρύ, ες τν νατολικν νσον, τν κρατοσαν δέσμια πανταχόσε τς γς λα τ τέκνα της μ όρατον συμπαθς νμα πόθου κα νοσταλγίας, θ πλεον λοι στοιβαζόμενοι ες δύο μεγάλας λκάδας, ργα τν χειρν των, πως π τετραήμερον ορτάσωσιν· κουες, λέγω, διάλογον οος ξς:
Νά, κοντεύουμε τώρα, Νταντή…
 Ἀργομε κόμα, Μπεφάνη…
Τί λές, βρ Νταντή;… Δευτέρα πέρασε, Τρίτ᾿ Τετράδ᾿ μιά, Πέφτ᾿ Παρασκευ δυό, Σαββάτο, πρτα Θεός, εμαστε πέρα.
Κα οτως δός μακά βραχεα γίγνεται, χι κατ τν Σοφοκλέα».

Μέρες πο εναι, μέρες πανωτς ορτν σημαντικν κα γεμάτων νοσταλγία ορτν, ρχεται ἡ θάνατη γραφίδα το Παπαδιαμάντη ν μς θυμίσει. λήθεια, τί; Μ τ λλο π τν στολισμένη ελάβεια ζω τν προγόνων μας, γιατ τ παραπάνω κομμάτι πο παραθέτω ναφέρεται καθαρ κα ξεκάθαρα στος Σκοπελίτες. Στος Σκοπελίτες ναυπηγος πο δούλευαν τότε στ γείτονα Σκιάθο κα περίμεναν πς κα πς, στε ν βρον εκαιρίες σν ατή, γι  ν βρεθον πέρα, «ες τν νατολικν νσον, τν κρατοσαν δέσμια πανταχόσε τς γς λα τ τέκνα της μ όρατον συμπαθές νμα πόθου».

Ελάβεια ξεχασμένη σήμερα. Καί, μάλιστα, ξεχασμένη μ νόητο τρόπο, φο λησμονήσαμε πι τ ερ κα σια, γι ν μς κατακτήσει τώρα πι λλη ρρώστια: κείνης το γχωτικο τρεξίματος, πο ν τ δες ψύχραιμα κα μ τ δέουσα λογική, τότε δηγε καθαρ κα ξεκάθαρα στ συσώρευση γαθν, πλούτου, φήμερης χλιδς πο π τ θεμέλιά της ποπνέει τν δυσώπητη μυρουδι το τάφου. Γι᾿ ατ τρέχουμε, ντίθετα μ τος προγόνους μας πο τηροσαν μ ερ κρίβεια τς μέρες ατς τν γιορτάδων. Γιατ τ λέει ξεκάθαρα Παπαδιαμάντης ρχονται στ νησί τους ο ξενιτεμένοι ναυπηγοί, «πως π τετραήμερον ορτάσωσιν».

ς σκεφτε κάποιος κα μετ ς δε τ πράγματα στ σωστή τους διάσταση κα προοπτική. «Ν ορτάσωσιν», λοιπόν, πήγαιναν στ νησί τους ο ναυπηγοί. Καί, πο, λήθεια, ν ορτάσουν; Μά, στος γίους ποστόλους στ Βράχο τς Ρίζαινας πρτα, σως δ κα «Τσ’  γιαπουστόλ(ι)» στ Γλώσσα, Μετ «Σ᾿ ν’ γιαναργυρ’ στο Πρασσ το Ρέμα», «στο Πουτάμ’», κόμα δ κα στ Παλι τ Κλήμα μ τ νομαστ του τ πανηγύρι. Κι στερα,  «τς᾿ Πανατσας», τς Καταθέσεως δηλ. τς Τιμίας σθτος τς Παναγίας,  μ τ πανηγύρι στ Στάφυλο κα στ Ποτάμι...

...Γι᾿ ατ εγνωμονομε τν Παπαδιαμάντη, τ μεγάλο μας γείτονα, πειδ μς φησε ατς τς μορφες κα πάντα νοσταλγικς σελίδες, πο τιμον τ νησί μας, τν παράδοση κα πι πολ τος προγόνους μας. Τί λλο θέλουμε, λοιπόν;  


π. Κ.Ν. Καλλιανός

No comments:

Post a Comment