Η εβδομάδα του «Β»

Το «Β» δεν είναι ένα εύκολο γράμμα. Θα το έλεγα μάλλον... σκληρό. Όμως για χάρη της άσκησής μας αυτής βρήκαμε τα γράμματα που χρειαζόμασταν και γεμίσαμε βιβλία και σταγόνες βροχής!

BΙΒΛΙΟ! Η ζωή μας είναι γεμάτη από βιβλία. Το σπίτι, τα δωμάτιά μας, οι τοίχοι μας, είναι όλα προικισμένα με τους ομορφότερους θησαυρούς, τα βιβλία μας!

Αν και σήμερα το κέντρο βάρους της ενημέρωσης, της ψυχαγωγίας και της όποιας μόρφωσης και σπουδής -για την πλειοψηφία του κόσμου ανά την υφήλιο- είναι το διαδίκτυο, το βιβλίο παραμένει ο πιο αγαπημένος άψυχος φίλος του ανθρώπου.

Το βιβλίο μάθαμε να το ζεσταίνουμε με τη θερμοκρασία του σώματός μας και βέβαια διδαχθήκαμε να μας ζεσταίνει με τη γλυκιά θέρμη της γνώσης και των εικόνων του. Η δια-«προσωπική» σχέση μας μαζί του ορίζει ουσιαστικά το επίπεδο της ανθρώπινης κοινωνίας μας.

BΑΣΙΛΙΚΟΣ! Ένα πραγματικά αυτοκρατορικό αρωματικό και καλλωπιστικό καταπράσινο φυτό, που η εμφάνισή του γοητεύει και η ευωδία του μαγεύει.

Γεννήθηκα κυριολεκτικά μέσα στο βασίλειο των βασιλικών, κι έτσι έμαθα να τα αγαπώ, να τα προσέχω, να τα ακουμπώ απαλά και βέβαια να απολαμβάνω την ευχάριστη και γλυκιά μοσχοβολιά τους.

Ο πατρικός (μάλλον όμως θα έπρεπε ίσως να πω ο μητρικός) κήπος γέμει και σήμερα από σγουρούς βασιλικούς και ματζουράνες, που κάθε βράδυ έρχονται κοντά μου και πλημυρίζουν τα όνειρα και τη σκέψη μου. Μια όντως δεσποτική και αξεπέραστη παρουσία, υπέρβαση της φθοράς και μνημοσύνη μιας ανέμελης εποχής...

BΛΕΜΜΑ! Με πόσα πραγματικά επίθετα μπορεί να συνοδευθεί τούτη η μικρή και όμορφη λέξη, που έχει κατ’ αρχάς αναφορά στην ψυχική επικοινωνία των ανθρώπων, αφού το κύριο όργανο επαφής είναι ο οφθαλμός και η ματιά!

«...αν το ποθητόν βλέμμα σου μ’ αγαπά...» αναφέρει με τον ιδιόρρυθμο λόγο του ο Αλεξανδρινός μας ποιητής, κι ο έτερος της Ρωμιοσύνης προσθέτει πως «Έχω το βλέμμα θάλασσα κ’ εντός μου η ζωγραφιά»!

Πως ν’ αντισταθείς τελικά σε τέτοια βλέμματα!

BΡΟΧΗ! Η ευεργεσία του ουρανού με τη μορφή του ύδατος που ταξιδεύει για να αποκαλυφθεί και να επιδοτήσει την άνυδρη βιοτή μας.

Οι ποιητές μας δεν μπορούσαν να μην ασχοληθούν μαζί του, με το βροχόνερο, που για τον Ηλία Κεφάλα είναι «νάμα της βροχής», ενώ ο πολύς Νίκος Γκάτσος ψιθυρίζει μέσα από την «Αμοργό» του: «Κι αν θα διψάσεις για νερό θα στίψουμε ένα σύννεφο...».

Η βροχή πάντως που μας συγκινεί ιδιαίτερα είναι τα ονομαζόμενα πρωτοβρόχια, γιατί αυτά αποτελούν την προδρομική ενέργεια της φύσης, που μας εισαγάγει με ασφάλεια στην αγαπημένη εποχή του φθινοπώρου...

BΙΟΗΘΙΚΗ! Είναι ένας σύγχρονος επιστημονικός κλάδος, που δημιουργήθηκε εξαιτίας της ραγδαίας βιοτεχνολογικής ανάπτυξης στους τομείς της ιατρικής, της βιολογίας και της βιοιατρικής.

Ο ορισμός της Βιοηθικής πηγάζει από τις ελληνικές λέξεις «βίος» και «ηθική». Πολλοί ξένοι αλλά και Έλληνες επιστήμονες εργάζονται και μελετούν τα τελευταία χρόνια τον εν λόγω τομέα, και ειδικότερα τα ηθικά ζητήματα και ερωτήματα που αφορούν κυρίως τα δικαιώματα ασθενών, σχέσεις ιατρού-ασθενή και νοσηλευτικού προσωπικού, την έκτρωση, την ανθρώπινη κλωνοποίηση, την ευθανασία, τις μεταμοσχεύσεις, την ευγονία καθώς και άλλα βιοτεχνολογικά και γενετικά θέματα.

Η Βιοηθική ισορροπεί τον επιστημονικό προσανατολισμό της ιατρικής με τις ανθρώπινες αξίες και έχει στόχο όχι μόνο τη δημιουργία και στήριξη αρχών, αλλά και την καλύτερη κατανόηση των αρχών αυτών.

BΟΥΝΟ! Η Αγία Γραφή είναι γεμάτη από αναφορές σε ονομαστά βουνά, με ιστορικά αλλά και εύηχα ονόματα. Το 1952 δε, πρωτοκυκλοφόρησε το πασίγνωστο βαρύ ζεϊμπέκικο με τίτλο «Βουνό»! Οι πρώτες λέξεις ήταν «Θ' ανέβω και θα τραγουδήσω στο πιο ψηλότερο βουνό...»!

Πολλά άλλα τραγούδια, αλλά και ποιήματα, είχαν και προφανέστατα θα έχουν και στο μέλλον το βουνό ως βασικό θέμα τους. Κι αυτό γιατί είναι ένα θέμα οικείο, γνωστό και μάλλον και φιλικό σε όλους τους ανθρώπους.

Κι όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο μέγας Νικηφόρος Βρεττάκος: «Και ένα βουνό είναι ένα ποίημα που σου γυρεύει να τ’ ακούσεις»!

BΥΣΣΙΝΟ! Δεν θα μπορούσα στο «Β» να μην αναφερθώ στο βύσσινο, το γλυκό του κουταλιού. Είναι στην ίδια οικογένεια με το κεράσι. Μάλιστα το βύσσινο είναι το λεγόμενο ξινό κεράσι.

Και βέβαια δεν αναφέρομαι θεωρητικά και γενικά στο γλυκό βύσσινο, αλλά στο γλυκό βύσσινο της μάνας μου. Οπωσδήποτε δεν υπάρχουν λόγια ικανά να συνοδέψουν τις σχετικές εμπειρίες και τις γεύσεις που έχω από την παιδική και εφηβική μου ηλικία!

Το γλυκό βύσσινο είναι ένας από τους τρόπους και λόγους της ενότητάς μου με την πατρική οικογένεια και οικία. Οι εικόνες του βύσσινου που κουβαλώ μέσα μου γεμίζουν με γλυκύτητα και θα γεμίζουν πάντα τη σκέψη και την ψυχή μου!