Τοῦ Μεγάλου Μυστηρίου ὁ ἀπόηχος

ἤ, Σκέψεις γύρω ἀπὸ τὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου

«Τὸ Μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστι» ( Ἐφ. 5, 32)

Νομίζω ὅτι δὲν μπορεῖς νὰ μιλήσεις μὲ εὐκολία γιὰ ἐκεῖνο ποὺ πολὺ σοφὰ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὀνομάζει «Μέγα Μυστήριον» καί τὸ ἔχεις ζήσει κοντὰ τέσσερεις δεκαετίες. Δηλαδή, γιὰ τὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου, τῆς συνάντησης δύο προσώπων μὲ προοπτικὴ τὴ συμβίωση, τὴ δημιουργία ἑνὸς κοινοβίου. Κι αὐτὸ γιατὶ ὅσο συνεχίζεται ἡ ζωή, τόσο πληθαίνουν οἱ ἐμπειρίες, ὅπως πολὺ σωστὰ εἶπε κι ὁ Χρ. Μαλεβίτσης: «Ὁ χρόνος σωρεύει ἐμπειρίες». Κι ἄδικο δὲν ἔχει. Ἀλήθεια, γιατί;

Γιατὶ ἡ ἀπαρχὴ μιᾶς συμβίωσης εἶναι προκαταβολικὰ τὸ «στάδιον τῶν ἀρετῶν» μέσα στὸ ὁποῖο ὀφείλεις νὰ ἀσκηθεῖς μὲ ὑπομονή, σιωπὴ καὶ κατανόηση. Ἐπειδὴ  ἐκεῖνο ποὺ προέχει σὲ μιὰ ἀπόφαση συζυγίας εἶναι πρωτίστως ἡ ἀποδοχὴ ἑνὸς ὅρου: τῆς ἀλληλοπεριχώρησης δύο κόσμων-ἀλήθεια, τὶ ἄλλο εἶναι ἡ συμβίωση καὶ ἡ συζυγία, ἡ ἐπὶ τὸ αὐτῷ συνύπαρξη τοῦ ἄνδρα καὶ τῆς γυναίκας παρὰ μονάχα ἡ συνάντηση δύο κόσμων. Κι αὐτό,  ἐπειδὴ κατανοεῖ πολὺ σωστὰ ἡ Ἐκκλησία αὐτὴ τὴ συνάντηση δύο «ξένων» τονίζει, μετ᾿ ἐμφάσεως μάλιστα, «σύζευξον αὐτοὺς ἐν ὀμοφροσύνῃ». Καὶ σύζευξις εἶναι ἐκεῖνο ποὺ οἱ πατέρες μας ἔλεγαν «ζέψιμο». «Νὰ ζέψουμε τὸ ζευγάρι νὰ ὀργώσουμε τὸ χτῆμα».  Ἄν τὰ ζῶα ποὺ βρίσκονται στὸ ζυγό, λοιπόν, δὲν ἔχουν ὁμοφροσύνη, τότε ἀσφαλῶς τίποτε δὲν θὰ γίνει. Ὅλα θὰ χαθοῦν κι αὐτὴ ἡ συνάντηση τοῦ ἄνδρα καὶ τῆς γυναίκας θὰ εἶναι μιὰ τυπικὴ καὶ μὲ τοὺς αὐστηροὺς κανόνες. Κι αὐτὴν τὴν ἀρετὴ προσεύχεται στὸ «Μέγα Μυστήριον» (Ἐφ.5, 32) ἡ Ἐκκλησία ν᾿ ἀποκτήσει τὸ νέο ἀνδρόγυνο. Κι ὄχι τυχαία, γιατὶ μόνον ἔτσι θὰ ὑπάρχει καλλιτεκνία, ὁμόνοια ψυχῶν καὶ σωμάτων, ὥστε νὰ εἶναι τὸ σπιτικὸ «ἄμπελος εὐκληματοῦσα».

Φυσικὰ αὐτὰ ὅλα εἶναι προτροπὲς καὶ εὐχὲς τῆς Ἐκκλησίας. Γιατὶ στὸ περιθώριο ὅλων αὐτῶν καιροφυλακτεῖ ὁ θυμός, ἡ κατήφεια, οἱ συγκρούσεις μὲ τὶς ὅποιες διαφωνίες, ἡ ζήλεια κι ὁ φθόνος, ἡ χειροδικία, τὰ ἄσεμνα λόγια καὶ τέλος ἡ ἀπουσία κάθε ἐμπιστοσύνης καὶ φιλικοῦ διαλόγου. Κάτι ποὺ συχνὰ συμβαίνει ὅταν λείψει ὁ σεβασμὸς κι  ἡ ἐμπιστοσύνη, ἡ ὁμοφροσύνη καὶ κυρίως αὐτὸ ποὺ εὐχόμαστε: Νὰ ἔχει τὸ ἀνδρόγυνο, «ζωὴν εἰρηνικήν, μακροημέρευσιν, σωφροσύνην, τὴν εἰς ἀλλήλους ἀγάπην ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης...». Γι᾿ αὐτὸ καὶ εἶναι Μέγα τὸ Μυστήριο αὐτό. Γιατὶ  ἐκτὸς τοῦ ὅτι εἶναι τὸ πρῶτο θαῦμα τοῦ Κυρίου, εἶναι καὶ τὸ ἄλλο θαῦμα: τῆς συνάντησης δύο κόσμων...

π. Κων. Ν. Καλλιανός

(προδημοσίευση)