Εὐωδιά δενδρολίβανου, ματζουράνας καί φρέζας...

 

(Ἤ, Τῆς Σταυροπροσκυνήσεως)

 

Μέσα στὴν ἀνοιξιάτικη ὁμορφιά, μὲ τὴ γῆ στολισμένη ἀπὸ πλῆθος ἀνθέων, μικρῶν ἤ μεγάλων, προβάλλει ἡ Γιορτὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, γιὰ νὰ συμβάλλει στὸν εὔσχημο τῆς Σαρακοστῆς καλλωπισμό, ἀλλὰ καὶ νὰ τὴν ράνει μὲ εὐωδιαστὰ ἀρώματα. Ἀρώματα δενδρολίβανου, ματζουράνας, φρέζας, γαρύφαλλου... Ἀρώματα, ποὺ προσφέρονται μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὁ Ὁποῖος, καθὼς τίθεται εἰς προσκύνησιν, μοιράζει, μαζὶ μὲ τὰ ἄνθη, καὶ τοῦτες τὶς θεσπέσιες εὐωδιές. Εὐωδιὲς Παραδείσου, ποὺ τὶς συνοδεύει τὸ μοσχολίβανο, ἡ ἀνάσα τῶν ἀναμμένων κανδηλῶν, ἡ παρουσία τῶν Ἁγίων. Μαζὶ μὲ τὰ τροπάρια, ποὺ συντονίζουν λόγο καὶ βίωμα, κατάνυξη καὶ μετάνοια· δάκρυα καὶ χαμόγελα ψυχῆς.

 

«Ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ, μυρίζει τὰ μύρα, τῆς θείας μυροθήκης, τὸ ζωομύριστον ξύλον, ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ, ὀσφρανθῶμεν τῆς αὐτοῦ θεοπνεύστου ὀσμῆς, αὐτὸν προσκυνοῦντες, πιστῶς εἰς τοὺς αἰῶνας».  (Κανὼν Ἑορτῆς, Η΄ ὠδή)

 

Γι᾿ αὐτὸν τὸν λόγο,

 

«Τὸν Σταυρὸν γῆ σύμπασα προσκυνησάτω,

Δι' οὗ περ ἔγνωκε σὲ προσκυνεῖν, Λόγε»

(Συναξάριον, Στίχοι).

 

Πλημμυρισμένες εὐωδιὲς σήμερα οἱ ἐκκλησιὲς προεορτάζουν Χριστοῦ τὴν Ἀνάστασιν, ἀφοῦ, «διὰ τοῦ Σταυροῦ χαρὰ ἐν ὁλῳ τῶ κόσμῳ». Κι ὕστερα, ὁ χρόνος ποὺ περνᾶ καὶ μεῖς μαζί του. Ταξίδι πρὸς τὴν αἰωνιότητα, ἀφοῦ μέσιασε πιὰ ἡ Σαρακοστή, ἀνέτειλε τὸ ἔαρ δειλὰ-δειλά κι ἄρχισε ἡ ψυχή μας νὰ εὐφραίνεται, καθὼς ἀκοῦμε καὶ τὴν προτροπὴ τοῦ Ἀποστόλου: «Προσερχώμεθα οὗν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν» (Ἐβρ. 4, 16). Ἀμήν.

 

π. Κ.Ν. Καλλιανός

Τῆς Σταυροπροσκυνήσεως