Πριν από λίγες ημέρες πέρασα από ένα μαγαζάκι της περιοχής μας που φέρνει και πολλά ελληνικά προϊόντα. Στην είσοδό του είδα ωραία, μεγάλα μανταρίνια και αγόρασα. Η γεύση τους ήταν ευτυχώς ανάλογη με την όψη τους. Έτσι είπα να μοιρασθώ μερικές φέτες με όλους τους φίλους.
Μανταρινιά είχαμε και στην αυλή του πατρικού μας σπιτιού στο Ναύπλιο. O Αργολικός κάμπος -ως γνωστόν- φημίζεται για τα εσπεριδοειδή του. Επίσης, κάποτε επισκεπτόμασταν το χωράφι με τα μανταρίνια ενός καλού φίλου, στην Πλάκα, λίγο έξω από το Τολό. Οι γεύσεις εκείνες είναι αξέχαστες.
Σκέφτηκα, ακόμα, να μεταφέρω εδώ και κάποια ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία για το υπέροχο αυτό φρούτο. Τα πήρα από τη Βικιπαίδεια και έχουν ως εξής:
«Το μανταρίνι είναι ο καρπός της μανταρινιάς (επιστημονική ονομασία: Citrus reticulata). Το δέντρο είναι πιο ανθεκτικό στην ξηρασία από ότι ο καρπός. Το δέντρο είναι αειθαλές, ευαίσθητο και εύκολα καταστρέφεται από το κρύο .Φύεται σε τροπικά και υποτροπικά κλίματα. Τα μανταρίνια καλλιεργούνται σε πολλές χώρες, όπως η Ισπανία αλλά και η χώρα μας (κυρίως σε Κρήτη και Χίο). Η ιστορία του φρούτου ανάγεται πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια, στην Κίνα. Λέγεται ότι τα γευστικά φρούτα πήραν το όνομά τους από τους μανδαρίνους, τους ανώτερους κρατικούς λειτουργούς της κινεζικής αυτοκρατορίας, εξαιτίας του χρώματος που είχαν οι στολές τους αλλά και γιατί αντάλλασσαν τα φρούτα αυτά ως δώρα. Τα μανταρίνια Κλημεντίνες πήραν το όνομα τους από τον μοναχό Clement Rodier (1829 - 1904) που εντόπισε την συγκεκριμένη ποικιλία στην Αλγερία. Είναι συνήθως άσπορα, μικρού σχετικά μεγέθους. O φλοιός του μανταρινιού έχει θεραπευτικές ιδιότητες, διευκολύνει την πέψη και κάνει καλό στην κοιλιά. Σύμφωνα με δύο ιαπωνικές μελέτες, οι οποίες είδαν το φως της δημοσιότητας το 2006, η κατανάλωση του φρούτου μειώνει σημαντικά την πιθανότητα να προσβληθεί κάποιος από καρκίνο του ήπατος, καρδιοπάθειες, εγκεφαλικά και διαβήτη. Το μανταρίνι και οι παραλλαγές του (κλημεντίνες, satsuma, tangor) είναι όλες πλούσιες σε καροτινοειδή. Μία μερίδα 100 γραμ. έχει 53 θερμίδες».
8 comments:
Θα με κάνεις να αγοράσω μανταρίνια σήμερα κιόλας!!
@ Σοφία,
Μεταξύ των διαφόρων καθηκόντων της ημέρας, πέρασα λίγο από το σπίτι για να δω το blog και να φάω ένα μανταρινάκι.
Απόλαυση...!!!
π.Αναστασιε εγω που δεν τα μπορω τα μανταρινια... τι να κανω?
δεν μ αρεσει η μυρωδια τους και ετσι δεν τα τρωω.
τελευταια ομως αρχιζω και τα ζηλευω και σημερα μου κανε κατι η αναρτηση σου. λες να αλλαξω?
να εισαι καλα πατερ μου και πες μου ποτε θα ερθεις στην πατριδα σου?
καλο βραδυ.
@ Aliki,
Όλοι και όλα αλλάζουν στη ζωή. Τα πάντα ρει, έλεγε ο μέγας Ηράκλειτος.
Είμαι σίγουρος ότι από σήμερα θα ξεκινήσεις να τα γεύεσαι και να τα απολαμβάνεις, όπως και όλοι μας.
Για Πατρίδα δεν το βλέπω στο προσεχές διάστημα. Αλλά πάλι δεν ξέρεις. Οψόμεθα.
χμ...πατερ μου
εχεις δικιο , τα παντα ρει... γιατι εγω την ρουτινα καθολου δεν την θελω.
μα Λοντον - Ναυπλιο ειναι ενα τσιγαρο δρομος, δεν ειναι και τοσο μακρυα...
;)
τελος παντων να εισαι καλα, και οταν ερθεις θα ηθελα να γνωριστουμε και να πιουμε κατι.
καλο σου βραδυ.
@ Aliki,
Εννοείται.
Κάπου απέναντι από το Μπούρτζι, για να αγναντεύουμε θάλασσα, βαρκούλες, κάστρο και να μυρίζουμε αλμύρα και φρεσκοβαμμένα καΐκια.
Τελικά πήρα κι εγώ μανταρίνια προχθές και ήταν όντως πάρα πολύ ωραία :-)
@ Σοφία,
Πιθανόν να έχεις διαπιστώσει το ίδιο κι εσύ όπως κι εγώ: ότι κατά εποχές (ίσως κατά εβδομάδες) έρχονται πολύ καλές παρτίδες με φρούτα (μανταρίνια, σταφύλια, κ.ά.)στο Λονδίνο.
Διαπίστωση, από την πολύχρονη παραμονή και ανάλογη κατανάλωση.
Post a Comment