Από τον φόβο ως την Αγάπη Του...

«…καθήλωσον ἐκ τοῦ φόβου σου τάς σάρκας μου·

ἀπό γάρ τῶν κριμάτων σου ἐφοβήθην…»
(Ψαλμ. 118, 120) 

Κάθε λέξη του αμώμου ψαλμού, συγκλονίζει, προειδοποιοεί και ελέγχει. Φωνή Φιλανθρωποτάτου Κυρίου που «πασχίζει να τους σώσει όλους, που αναζητά συνεχώς ψήγματα και ρανίδες ελαφρυντικών αφορμών μετανοίας για να δικαιολογήσει το πλάσμα του, ως των Εφετών Η ακρότης! Και εμείς οι αγνώμονες και αχάριστοι ευεργετηθέντες, αμαρτάνουμε τόσο, σαν δεν τον επιποθεί η ψυχή μας, σαν δεν τον αναζητά ως το άκρως Εφετόν… Και σαν να μην έφτανε αυτό, εξακολουθούμε φρενοβλαβώς την ηδονοθηρία μας, αγνοώντας και διαστρεβλώνοντας τα κρίματα, τα δικαιώματα και τις εντολές του, μη έχοντας ελάχιστο φόβο Θεού. Αυτή η σπαρακτική φωνή του ψαλμωδού, αν κατάφερνε να παρεισδύσει στα απονεκρωμένα εσώτερά μας… Καθήλωσον εκ του φόβου σου τας σάρκας μου... Τότε θα ζούσαμε από εδώ τον Παράδεισο και δεν θα το κουνάγαμε ελάχιστα μη και χάσουμε το Φως το αιώνιο. Θέλει πνευματική βία το πράγμα! Έχει συνάφεια και με εκείνη την ποιμενική παροιμία, αυτό το καθήλωσον… Ο φόβος φυλάει τα έρμα… Λίγο πιο πάνω στον άμωμο, ξανά μια κραυγή αγωνίας και σωσμού… Ανακάλεσέ με Σωτήρ και σώσον με… Το απολωλός πρόβατο, που απομακρύνθηκε από την σωστική σου ποίμνη είμαι εγώ…
 
-Ουφ καημένε… θα μου ξαναπείς… Μια ζωή πρόβατο θα μείνεις, φοβισμένος και δειλός, υποταγμένος στον Αφέντη σου...
 
-Μα ήμουν χαμένος και αιχμάλωτος και ο Αφέντης Χριστός έδωσε λύτρα για να με ελευθερώσει…
 
-Στρατιωτική πειθαρχία λοιπόν… Ας είναι… εγώ Δεν θέλω να τον φοβάμαι… Τέτοιον Θεό σατράπη και καθηλωτικό δεν τον θέλω…
 
Μιλούν πολλοί σε τούτους τους καιρούς και υπό το περίβλημα μιας ψευδώνυμης αγάπης, ακατασχέτως  αγαπολογούν, αμνηστεύοντας κάθε είδος αμαρτίας,  καθώς όπως διατείνονται ο Κύριος είναι …μόνο Κύριος και Θεός της αγάπης, της συγγνώμης, της αγκαλιάς, της μη κατάκρισης. Είναι για εκείνους ηθικοί τρομοκράτες όσοι φωνάζουν σπαρακτικά και στεντορεία τη φωνή με ζέση αληθινή και όχι χλιαρά νανουριστικά και νερόβραστα ορθοτομούν τον λόγο της Αληθείας, κηρύττοντας ότι ο Θεός είναι η Αγάπη μα είναι και η Δικαιοσύνη. Μην ξεχνάμε φωνάζουν, τα δικαιώματα τις κρίσεις και τις εντολές Του. Ηθικοί τpoμoκράτες λοιπόν ο Καντιώτης, ο Παναγόπουλος, ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, ο αείμνηστος Σωτηρόπουλος και άλλοι πολλοί ακόμα! Και έχουν την συνήθεια, να χρησιμοποιούν τους λόγους ενός μεγάλου Αγίου των ημερών μας, του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου. Έναν δεν συγκεκριμένο κατά κόρον, τον οποίον πολλές φορές έχουμε αναφέρει και εμείς σε κείμενα και εκπομπές. «Σας έχω φίλους, βρε, δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια. Βρε εγώ δεν είμαι… δεν βαστάω την κόλαση στο χέρι, δεν σας φοβερίζω, σας αγαπάω. Σας θέλω να χαίρεστε μαζί μου τη ζωή». Κατάλαβες; Έτσι είναι ο Χριστός.
 
Δεν βαστά την κόλαση ο Χριστός, δεν βαστά μαστίγιο! Βέβαια οφείλουμε να πούμε πως όταν ο Χριστός μας χρειαστεί παίρνει μαστίγιο και ρομφαία. Αλλά ας προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε τον συγκεκριμένο λόγο του Αγίου Πορφυρίου. Είναι φίλος σας ο Χριστός, είναι η αγάπη και δεν καιροφυλαχτεί για να σε τιμωρήσει! Δηλαδή, δεν λέει ο Άγιος, αμάρτανε παιδί μου και μην σε νοιάζει, γιατί η αγάπη του φίλου σου Χριστού στο τέλος θα νικήσει και θα σωθείς στα σίγουρα και απροϋπόθετα! Προτρέπει δε να μην αμαρτάνουμε όχι από φόβο για να μην τιμωρηθούμε και κολαστούμε. Δεν λέει ο Άγιος ότι δεν υπάρχει κόλαση… Θα ήταν σαν να ανέτρεπε μεταξύ πολλών άλλων και εκείνο το χωρίο από το Ευαγγέλιο του Φωτός και εκπορεύσονται οι τα φαύλα πράξαντες εις ανάστασιν κρίσεως… Να μην αμαρτάνουμε γιατί έχουμε έναν Θεό Πατέρα αρχοντικό και καρτερικό, που δεν μας περιμένει στην γωνία να μας συλλάβει σαν αστυνόμος που μοιράζει κλήσεις και βαριά πρόστιμα, αλλά επειδή αυτόν τον Θεό Πατέρα και φίλο μας, δεν μπορούμε από αγάπη και άμετρη ευγνωμοσύνη για τις τόσες ευεργεσίες στην ζωή μας, να πληγώσουμε αθετώντας το θέλημά Του!
 
Μην διαστρεβλώνουμε τα λόγια του μεγάλου μας Αγίου, του λατρεμένου Αγίου Πορφυρίου! Μην τα χρησιμοποιούμε για να κομίσουμε προτεσταντικού τύπου βολικές κακοδοξίες στην ελέγχουσα συνείδησή μας μα κυρίως σε αδαείς και εμπεριστάτους αδελφούς μας που διψούν για τον Χριστό μας και την Αλήθεια Του. 
 
Νώντας Σκοπετέας

Νέος... Ξενόπουλος

 
Η Βασιλική Β. Παππά προτείνει...
 
Επανακυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Ψυχογιός» τα βιβλία του Γρηγόρη Ξενόπουλου «Ο Ποπολάρος» και το «Μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας». Ο Ξενόπουλος είναι ένας από τους πολυγραφότερους Έλληνες συγγραφείς. Πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, κριτικός και δημοσιογράφος. Το έργο του κατέχει ξεχωριστή θέση στη νεοελληνική λογοτεχνία, καθώς επεξεργάστηκε, σε μια πρώιμη για τα ελληνικά γράμματα εποχή, ρεαλιστικά στοιχεία του αστικού βίου. Ένα σημαντικό μέρος του πεζογραφικού του έργου είναι εμπνευσμένο από τη ζωή και την κοινωνική ιστορία της Ζακύνθου.
 

Τα θεατρικά του έργα όπως μεταξύ αυτών «Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας», αν και γράφτηκε το 1904 παίζονται έως σήμερα, χάρη στον έντεχνο και ζωντανό διάλογό τους και τη γνώση της σκηνικής οικονομίας.

 
Ο Ξενόπουλος αποκαλύπτει με την ηθογραφία του ένα σημαντικό μέρος των συγκρούσεων και των εσωτερικών αντιφάσεων ενός νεοδημιούργητου αστικού κόσμου. Χρησιμοποιώντας μια γλώσσα γλαφυρή, απλή, ρέουσα γίνεται αρεστός στο κοινό, του οποίου όξυνε έτσι ευεργετικά τα κοινωνικά κριτήρια.

Γάτα και ποντίκι

 
Στην περιοχή του Kingswood (BS15) στο Ανατολικό Bristol και συγκεκριμένα στην Οδό Rodney 75 ανακαλύψαμε ένα πολύ όμορφο έργο τέχνης, του καλλιτέχνη Jack Whiteside, που υπογράφει τα έργα του με τα αρχικά JW.
 

Όπως πληροφορηθήκαμε ζωγραφίστηκε εκεί το φθινόπωρο 2023. Σε κάποιους γείτονες άρεσε το έργο αυτό, ενώ άλλοι είχαν διαφορετική άποψη. Όμως είναι αλήθεια πως είναι ένα πραγματικά ιδιαίτερο και μάλλον πρωτότυπο έργο, που απεικονίζει με ξεχωριστό καλλιτεχνικό τρόπο το αιώνιο κυνηγητό μεταξύ γάτας και ποντικού. 
 

Είναι άξιο αναφοράς ότι μέσα από τα γυαλιά ηλίου της γάτας βλέπουμε θερινά εξωτικά τοπία, με έντονα χρώματα και πολύ φως, στοιχεία που απουσιάζουν από τη φύση και τη ζωή της Αγγλίας και για τούτο τα νοσταλγούν πολύ οι κάτοικοι της χώρας.

Πατριαρχικές ευχές 2024-25

 
Για άλλη μια φορά η σεπτή Κορυφή της Οικουμενικής Ορθοδοξίας και του θεοφιλούς Γένους μας, η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, μας επιδαψίλευσε τις Πατριαρχικές ευχές και την Πατρική ευλογία Του, με την ευκαιρία του Αγίου Δωδεκαημέρου και της εισόδου μας στον νέον Ενιαυτόν της χρηστότητος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
 

Η κάρτα που μας έστειλε απεικονίζει στην πρώτη σελίδα μια πολύ όμορφη φωτογραφία του Πατριάρχη του Γένους μας, την οποία τράβηξε ο συνεργάτης του και φίλος μας Νικόλαος - Γεώργιος Παπαχρήστου.

Η τρίτη σελίδα εμπεριέχει γλυκύτατες, ευγενέστατες, θεολογικές σκέψεις και επίκαιρες ευχές, καθώς επίσης και εόρτιες προσωπικές ευχές, γραμμένες με το τίμιο χέρι Του Παναγιωτάτου, ένδειξη της υπερευγενικής ψυχής Του και της πατρικής Του φροντίδας και προσοχής, στοιχεία για τα οποία Του είμαστε εξαιρετικά ευγνώμονες.

Orthodoxy in Diaspora

 
The online Orthodox Catechism that we’ve started last year goes quite well and it is expanding, as more and more people are joining in and enjoy the meetings.
 

This evening, we shall have an invited guest, who will present to us a very interesting them. More details on the poster of this post.

Χαρμολύπη για τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο

 
Χαρμολύπη νιώθω στην ψυχή μου για την αναχώρηση προς την αιωνιότητα του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου. Έφυγε από τα πρόσκαιρα και η αναχώρησή του προκαλεί θλίψη, γιατί αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας, αλλά και σε όλη την Ορθοδοξία, στον καθέναν που τον γνώρισε, ή που δέχθηκε τις πνευματικές ευεργεσίες του  και που τον ένιωθε κοντά του, είτε είναι Αφρικανός, είτε Έλληνας, είτε Αλβανός, είτε οπουδήποτε στον γήινο αυτόν κόσμο. Ταυτόχρονα η αναχώρησή του δημιουργεί ένα χαρούμενο συναίσθημα ότι βρίσκεται κοντά στον Ιησού Χριστό και δέεται υπέρ της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, της ταλανιζόμενης από σχίσματα κι από την εκκοσμίκευση ηγητόρων Της και για καθέναν από εμάς.
 

Ο μακαριστός αφήνει στην Εκκλησία ως παρακαταθήκη ένα εντυπωσιακό πνευματικό, επιστημονικό, εκκλησιαστικό, ιεραποστολικό, πολιτισμικό και κοινωνικό έργο που ελάχιστοι έχουν τα προσόντα και τη θέληση να το πετύχουν. Στην ιεραποστολή στην Αφρική και ως τοποτηρητής της Μητροπόλεως Κένυας, Ουγκάντας και Τανζανίας έμαθε τα σουαχίλι, επιμελήθηκε της μεταφράσεως στη γλώσσα αυτή των λειτουργικών βιβλίων, χειροτόνησε 62 γηγενείς ιερείς, και εκ του μηδενός έκτισε και εξόπλισε σχολεία και ιατρεία.
 
Όταν πήγε ως Αρχιεπίσκοπος στην Αλβανία η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπήρχε. Ο κομμουνιστής δικτάτορας  Χότζα είχε γκρεμίσει όλες τις εκκλησιές, ή τις είχε μετατρέψει σε χώρους πολλαπλών χρήσεων, σε κατοικίες, σε καταστήματα. Είχε καταργήσει τους ιερείς, τους οποίους και εδίωξε ως νέος Διοκλητιανός. Ξεκινώντας κυριολεκτικά από το μηδέν ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος και έχοντας να αντιμετωπίσει το μίσος των αλβανικών αρχών, με την βοήθεια του Θεού, έκαμε το θαύμα και από νεκρά που ήταν η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας Την ανέστησε. Από την σε ερείπια Εκκλησία που παρέλαβε, μέσα σε σχετικά λίγα χρόνια, και παρά τις δυσκολίες που συνάντησε, παραδίδει μια ζωντανή Εκκλησία με πολυάριθμους ναούς και πνευματικά κέντρα, μεγαλοπρεπή καθεδρικό ναό στο κέντρο των Τιράνων, ιδρύματα, και εξαιρετικό πνευματικό, εκκλησιαστικό, εκπαιδευτικό και κοινωνικό έργο.
 
Τον γνώρισα για πρώτη φορά ως λαϊκό και κατηχητή στον ιερό ναό Αγίου Κωνσταντίνου Ομονοίας, όπου με πήγε καλός φίλος, σήμερα κληρικός, καλή του η ώρα. Ο Αναστάσιος με κέρδισε με την γλυκύτητα της ομιλίας του, με τα φωτισμένα λόγια που έλεγε και με την έκφραση της κατά Χριστόν αγάπης του προς όλους και προς εμένα που δεν με ήξερε. Στο μάθημα του Αναστασίου Γιαννουλάτου ο ευρύχωρος ναός ήταν γεμάτος από νέους, που διψούσαν για κάτι διαφορετικό από ένα ανούσιο και ακαταλαβίστικο κήρυγμα. Τον ξανασυνάντησα στο κτίριο της Ακαδημίας 45, όπου με πήγε ο ίδιος καρδιακός φίλος μου για να συμμετάσχουμε σε μαθήματα χριστιανικής ομάδας και να παίξουμε πινγκ πονγκ…Στο ισόγειο του κτιρίου υπήρχε σε πόρτα μια ταμπέλα που έγραφε «Πορευθέντες». Μας κίνησε την περιέργεια. Μάθαμε ότι αφορά στην ιεραποστολή στην Αφρική και πως εμπνευστής, δημιουργός και πρωτεργάτης ήταν ο Αναστάσιος Γιαννουλάτος. Τον συναντήσαμε, ακούσαμε λόγια του γεμάτα αγάπη για τους αφρικανούς αδελφούς μας και εντυπωσιαστήκαμε. Αρχίσαμε να διαβάζουμε βιβλία για ιεραποστόλους στην Αφρική, έλληνες και ξένους. Στα νεανικά μας χρόνια φανταζόμασταν στην Αφρική περιπέτειες, ηρωισμούς, αυτοθυσίες. Φαντασία εμείς, έργο εξαιρετικό ο Αναστάσιος, παρά την ασθενική του κράση. Όταν διαπίστωσε ότι πήραμε πολλή φόρα, αλλά το άλμα μας ήταν πολύ μικρό δεν μας αποθάρρυνε. Ο καθένας βοηθάει με τα τάλαντα που του έχει δώσει ο Θεός, μας είπε. Ιεραποστολή γίνεται και στην Ελλάδα, στη γειτονιά σας, στην ενορία σας, πρόσθεσε. Εκείνος πήρε τον δύσκολο δρόμο και πέτυχε να προσφέρει πολλά στην Εκκλησία. Εμείς χαμηλές πτήσεις. Ο φίλος πολύ καλύτερα από εμένα. Ως κληρικός στην Εκκλησία της Ελλάδος πράγματι βοηθάει την ιεραποστολή όχι μόνο στην ενορία του, αλλά  όπου υπάρχει ανάγκη, από τη Σερβία έως την Αφρική.
 
Τον είχα καθηγητή και στο Πανεπιστήμιο. Και εκεί ήταν παράδειγμα για μένα ηπιότητας, αγάπης και καλοσύνης, στοιχεία της προσωπικότητάς του, που συνδυάζονταν με αρίστη γνώση του μαθήματος που δίδασκε. Με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο μιλούσαμε στο τηλέφωνο. Μια από τις τελευταίες φορές μου συνέστησε να είμαι σταθερός στις αρχές και στις απόψεις μου, όσο και αν αυτή η σταθερότητα κοστίζει, και με παρότρυνε να εξακολουθήσω να γράφω. «Γράφε», μου είπε, «όσο ο Κύριος σου δίνει δύναμη και υγεία μη σταματήσεις να γράφεις».
 
Αιωνία η μνήμη του σεβαστού και πολύ αγαπητού μου Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας Αναστασίου.
 
Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Γρηγόριος ο Θεολόγος ως Ποιητής

 
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, του οποίου την ιερή μνήμη τελούμε σήμερα, είναι περισσότερο γνωστός για τη θεολογική του προσφορά και τα συγγράμματα του σε σχέση με τη Χριστιανική πίστη και διδασκαλία. Ωστόσο, εκτός από θεολόγος, υπήρξε και ποιητής, και μάλιστα σε αρκετά υψηλό επίπεδο.
 

Ο Γρηγόριος ανέπτυξε ποιητική διάθεση στο έργο του, συνδυάζοντας το θρησκευτικό και φιλοσοφικό του βάθος με την ποιητική τέχνη. Η ποίησή του συνήθως συνδέεται με την πνευματική του αναζήτηση και την εκφραστική δύναμη που χρησιμοποίησε για να μεταδώσει τις θεολογικές του έννοιες και την εμπειρία του Θεού. Ειδικότερα, χρησιμοποίησε την ποίηση ως μέσο προσευχής και αλληγορικής έκφρασης.
 
Ποιήματα του Γρηγορίου, όπως «Στην υπομονή» και «Η ανθρώπινη ζωή», απεικονίζουν τον πόνο και την ψυχική του ένταση, καθώς και την κατάδυση του ανθρώπου στην αρετή και τη θεία αγάπη. Οι ποιητικές του συνθέσεις είναι συχνά γεμάτες από φιλοσοφικά και θεολογικά θέματα, όπως η φύση του Θεού, το μυστήριο της Τριάδας και η σωτηρία του ανθρώπου.
 
Η γλώσσα του Γρηγορίου είναι εξαιρετικά εκλεπτυσμένη και αποπνέει έναν υψηλό λυρισμό, κάνοντάς τον έναν από τους σημαντικότερους ποιητές της βυζαντινής εποχής και ένας από τους σημαντικούς εκπροσώπους της χριστιανικής ποίησης.

Το τραγικό λάθος των... Πρεσπών

 
Ο απολύτως απαράδεκτος πρωθυπουργίσκος μιας τελείως ασήμαντης και ανώνυμης περιοχής, που βρίσκεται στα Βόρεια της Μίας, Μοναδικής Αληθινής και φυσικά Ελληνικής Μακεδονίας, του οποίου το όνομα ούτε το γνωρίζει κανείς, ούτε και πρόκειται ποτέ να καταγραφεί σε οποιεσδήποτε ιστορικές δέλτους, ευρισκόμενος στις Ηνωμένες Πολιτείες, συναντήθηκε με... συγχωριανούς του που κατοικούν στο Νιου Τζέρσεϊ.
 

Εκεί λοιπόν, σε ομιλία του προς αυτούς, εξέφρασε την αποφασιστικότητα, όπως είπε, της κυβέρνησής του, να ενισχύσει τους δεσμούς και τις σχέσεις με τη «μακεδονική (!!!) διασπορά» [δεν είναι εύκολο να καταλάβει κανείς που αναφέρεται ο εν λόγω... τσέλιγκας] και ανέφερε πως η κυβέρνησή του, στους επτά μήνες που βρίσκεται στην εξουσία δίνει έναν μεγάλο αγώνα για την ανάπτυξη της χώρας, για καλύτερες υποδομές, καλύτερη υγειονομική περίθαλψη, ποιοτικότερη παιδεία και ανταγωνιστική οικονομία.
 
Και συνέχισε με... εντελώς ανιστόρητη γλαφυρότητα (!):
 
«Όμως φοβάμαι πως ο αγώνας αυτός, για έναν από τους μικρότερους λαούς στην Ευρώπη, όπως ο μακεδονικός λαός (!!!) δεν αρκεί. Πρέπει να καταγάγουμε νίκες και εδώ, στην Ουάσιγκτον και στη Νέα Υόρκη, στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στη Ρώμη και σε άλλες πρωτεύουσες του κόσμου, αν θέλουμε να λυθεί επιτέλους το μακεδονικό ζήτημα (!!!), διότι αυτό δεν έχει επιλυθεί. Σιγοκαίει επί αιώνες (!!!) και διαρκεί και συνεχίζει να υπάρχει. Γι' αυτό είναι πολύ σημαντικό, οι δεσμοί που διατηρεί η πατρίδα με τους Μακεδόνες (!!!) του εξωτερικού να συνεχίσουν να είναι λειτουργικοί, να ενισχύονται και να γίνουν ακόμα πιο ισχυροί».
 

Το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο δυστυχώς και σαφέστατα λανθασμένα συνεχίζει να θεωρεί ως έγκυρη τη λεγόμενη «Συμφωνία των Πρεσπών», μετά τις παραπάνω δηλώσεις, κυκλοφόρησε επίσημη ανακοίνωση, στην οποία καταδικάζει τις δηλώσεις του ανομολόγητου πρωθυπουργίσκου, στις οποίες εκείνος χαρακτήρισε το «Μακεδονικό ζήτημα» (που αναφέρεται άραγε;) ως «άλυτο» και «υπαρκτό».
 
Στην ανακοίνωση αυτή αναφέρεται πως:
 
«Η τοποθέτηση αυτή συνιστά πρόκληση και απόπειρα ανακίνησης ενός ζητήματος που έχει επιλυθεί οριστικά και αμετάκλητα με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Η περαιτέρω πρόοδος στις διμερείς σχέσεις με τη Βόρεια Μακεδονία (!!!), καθώς και η ευρωπαϊκή της πορεία, προϋποθέτουν τον πλήρη σεβασμό της Συμφωνίας των Πρεσπών, καθώς και την αποχή από αλυτρωτικές διακηρύξεις και αξιώσεις εις βάρος γειτονικών χωρών.
 
Το υπουργείο Εξωτερικών υπογραμμίζει ότι η Ελλάδα παραμένει προσηλωμένη στην τήρηση της Συμφωνίας των Πρεσπών ως θεμέλιο για τη σταθερότητα και τη συνεργασία στην περιοχή, ενώ καλεί τη Βόρεια Μακεδονία (την ποιά;) να απέχει από ενέργειες που υπονομεύουν το κλίμα καλής γειτονίας».
 

Δυστυχώς το εν λόγω θέμα έχει περιέλθει σε αδιέξοδο, εξ αιτίας της ανικανότητας και της διστακτικότητας Ελλήνων πολιτικών των τελευταίων δεκαετιών και έχει ως εκ τούτου δοθεί το... δικαίωμα σε κακότροπους, αγενέστατους και εριστικότατους γείτονες, να υψώνουν το δάχτυλο και την άτονη φωνή τους απέναντι σε ένα Μεγάλο Έθνος, όπως είναι η Ελλάδα.
 
Έχει κανείς πλέον οποιαδήποτε αμφιβολία ή αμφιταλάντευση γιατί οι... Πρέσπες ήταν τελικά ένα τεράστιο, αδιανόητο, ανεπίτρεπτο και τραγικότατο λάθος;

Οι φίλοι ως καρδιές

 
Επισκέφθηκα πρόσφατα ασθενή στο νοσοκομείο Royal United Hospital της ιστορικής Ρωμαϊκής πόλης Bath.
 

Όπως συνηθίζεται στα αγγλικά νοσοκομεία βρήκα κι εκεί πολλά καλλιτεχνικά στοιχεία, αυτά που βρίσκονται στην κατηγορία hospital art.

 
Στους διαδρόμους και στις αίθουσες αναμονής βρίσκει κανείς πολλά έργα τέχνης, που δημιουργούν μια ευχάριστη, ήρεμη και γλυκιά αίσθηση, σε ασθενείς, σε επισκέπτες, αλλά και στο προσωπικό του νοσοκομείου.

 
Ένας τέτοιος πίνακας είναι κι αυτός της παρούσας ανάρτησης, που είναι έργο του Philip Ledbury, παρουσιάζει πολλές και έγχρωμες καρδούλες και τιτλοφορείται “Friends”. Οι φίλοι μας είναι οι καρδιές που μας περιτριγυρίζουν, ειδικά στις δύσκολες στιγμές και μας θερμαίνουν με την αγάπη τους.

Exploring the Grecian journey

 

“Echoes from the Cave”

Presentation of the new Poetic collection of Richard Devereux

 

Yesterday we had the privilege to attend a very exceptional and inspiring kind of event, where Richard our good friend and cowalker in the paths of Poetry, had presented at the Commonwealth House in Bristol his new Poetic collection. It was an amazing evening, filled with Poetic verses, Greek and English music, dancing, delicious Greek food (prepared by Yvonne, Richard’s good wife), excellent Greek wine, as well as with warm feelings of friendship and respect.
 
I was kindly offered the chance to say a few words and here they are:
 

I feel quite privileged and honoured to have been asked by Richard to say a few words at the presentation of his new Poetic collection, entitled with the mysterious, profound and even mystical phrase: “Echoes from the Cave”, while the sub-title is: “a fifty-year love affair with Greece”!

 
In regards to the title, I can assure you all that I have myself heard and experienced -in a supernatural way- the “ECHOES from THE CAVE”, that have been, not simply produced but, radiated, by the mind and the soul of Richard Devereux, a man of great Poetic talent, of undoubted literary intellect and of high human integrity.

“A fifty-year love affair”, to me, is not just spending some holidays now and then in Greece, neither reading a book about Greece, her history, archaeology, mythology etc. It is rather building a bridge between two great nations, namely Britain and Hellas.
 

With the publication of this new Poetic collection, I personally feel that I am actually standing here and right now on this majestic, iconic and graceful bridge.

Allow me please to share a personal experience with you. Years ago, I was coming from London and going to Cardiff. In the car there was a retired captain of the Greek Merchant Navy, who had enormously missed the sea. We were passing over the Severn Bridge and suddenly he exclaimed with joy and anticipation: “please open the window, I want to feel the breeze of the ocean and smell the scent of the sea”.
 

I have a similar feeling right now! Richard’s Poetry, as a literary bridge, brings together and intertwines the echoes from the Aegean islands and the fragrance of the Celtic seas. 
 

When I firstly read the echoing Poems, I thought that there is a dialectic which is being built there and brings into the same stadium (like the one in Olympia, where Richard had recently run, across the same length as the Ancient Greeks) the old and the new, the earliest and the modern, the historic and the contemporary. In any case, one meets this dialectic wherever they go in the Hellenic places.
 

Richard likes conversing -in the realm of his Poetry- with original creators of Poetry, like the Philhellene Lord Byron and Constanine Cavafy. Greek words embellish his verses, while humour permeates the lines. His sensitive Poetic soul cannot stand the “killing of so many flowers” and his elegant work acts like a lasting defence of lyricism, in the following verses: “fields of sea stretched out”, “In an olive grove, I grade the shades of silence”, “debating the dialectic of love”, as well as everywhere!
 

I am absolutely convinced that my thoughts and words are very poor in presenting to you accurately the power of Richard’s Poetic work. It is only his actual Poems that are able enough and highly gifted to convey this feeling of true artistic creation.
 

Thus, I shall read to you now a Richardian Poem that I have translated into Greek and have included it in my latest Poetic collection. It is one of the best Poems that I have ever read. It’s title: “Winter on Athos”! I shall read it to you in the Greek translation. Those who do not understand Greek, just close your eyes and get the feel of it…
 

Χειμώνας στον Άθωνα
 
Καθώς ο Χειμώνας ανοίγει διάπλατα την αγκαλιά του
Να αγκαλιάσει και να διατηρήσει το Άγιο Όρος,
Η χιονοθύελλα εμποδίζει και επιβραδύνει
Την ανάληψη των Προσευχών του Ιησού στον Ουρανό.
 
Η χιονόπτωση είναι πυκνή. Τοίχοι χτισμένοι για να κρατηθούν
Οι πειρατές έξω, τώρα ζωσμένοι και μονωμένοι
Ενάντια στη λεηλασία του ανελέητου ψύχους
Που απειλεί να αρπάξει τους αδύναμους και ηλικιωμένους.
 
Ένας πεινασμένος λύκος κατεβαίνει επιφυλακτικά
Και κλείνει το μονοπάτι προς το κελί ενός ερημίτη.
Οι κραυγές των τσακαλιών σχίζουν την ησυχία της νύχτας
Οι πνιγμένες όχθες των απόκρημνων χαραδρών.
 
Σε μια από τις οποίες έπεσε ο Leigh Fermor,
Και δεν ήταν καν είκοσι ακόμα. Μίλησε με τον Θάνατο
Αλλά ένας φύλακας άγγελος τον έβγαλε έξω
Και τον παρέδωσε σε μια βρυχώμενη εστία.
 
Πάνω από τις κεραμιδένιες σκεπές, υψώθηκαν,
Τους περασμένους χειμώνες, ψηλοί καπνοί,
Απαλό γκρι ενάντια στο λευκό, από φωτιές
Όπου τα δάχτυλα άνοιγαν πλατιά για να ζεσταθούν.
 
Νεαροί μικρόσχημοι μοναχοί και δόκιμοι,
Όταν το χιόνι κείται παχύ, είναι και πάλι παιδιά -
Κάποιος ξεκινά έναν αγώνα χιονοπόλεμου
Και τα μαύρα ράσα σύντομα γεμίζουν με άσπρες κηλίδες.
 
Αυτό που χρειάζονται είναι ένας φίλος χιονάνθρωπος:
Ένας αρπάζει ένα φτυάρι, ένας άλλος ένα καρότο
Και ένας θρασύς τολμά να κρεμάσει
Το μαύρο επανωκαλύμμαυχο ενός μοναχού στο παγωμένο στέμμα.
 
Αλλά δεν έχουν την ευλογία του Ηγουμένου.
Αυτό σημαίνει μπελάδες. Εκείνος έχει δει τα παιχνίδια τους.
Κι αποφάσισε να στρέψει το βλέμμα του αλλού,
Σίγουρος πως κι ο Θεός χαμογελάει επίσης.
 

Allow me to finish by saying that, to the worthy readers of this collection, I do not simply recommend some nice or even lyrical verses, I propose them to enjoy the abundance of light which is being radiated from the sky of Richard’s soul!
 
Tasos Vyzantios

Patriarchate of Alexandria and Mission

 
You are invited to our upcoming webinar which is taking place tomorrow - Wednesday 22nd January at 18.30. Please find the information below. We hope you will join us. The link for the webinar is below:
 

We are so honoured to have yet again prestigious speakers, we hope you can all join us.
 
To join the video meeting, click this link: https://meet.google.com/htz-vnqn-gyz
 
If you have missed any of our previous webinars, you can see them all here:
St George Greek Orthodox Community Kingston | England (stgeorgecommunity.co.uk)
 
Kind regards
Sophia Marcou
Community Board Secretary
St Georges Greek Church

Πρόσεχε τι ζητάς...

Το γνωστό παραμύθι με το τζίνι και τις τρεις ευχές που σου δίνει, μια φανταστική ιστορία, γιατί το παραμύθι έχει μέσα του παραμυθία και παρηγοριά, για να επιλέξεις τις ευχές και ύστερα αυτές να γίνουν πραγματικότητα… Μη μου πείτε, πως έστω και φευγαλέα, δεν σας έχει περάσει ποτέ από το μυαλό, αυτό το φανταστικό υποθετικό σενάριο, το αν ήμουν πλούσιος που έλεγε και ένα παλιό τραγούδι… Αν ήμουν πλούσιος, καραβοκύρης, βασιλιάς, ταξιδευτής, όσα και εσύ και εσύ και εσύ θα ονειρευτείς… Τι αλήθεια έχεις ονειρευτεί αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου, χρήματα πολλά, σπίτια άνετα, αυτοκίνητα αστραφτερά και πυραυλοκίνητα, διακοπές σε παραδεισένια μέρη…; Oχι σου λέει ο άλλος, εγώ θα ζητούσα μονάχα την υγεία μου, τίποτε άλλο, μόνο η υγεία και όλα τα υπόλοιπα έρχονται, ακολουθούν...

Eντάξει λοιπόν, πες πως έγινε! απαντά το κουτσονούρικο τζίνι με τα μαύρα τατουάζ και τους χαλκάδες στη μύτη και για να δεις πόσο καλό είμαι με εκείνους που με υπακούν, θα σου δώσω και τα δύο και πλούτη και υγεία, με μία βασική προϋπόθεση όμως… Αν δεν την τηρήσεις, όλα μονομιάς θα χαθούν! 
 
Εκεί στην Εκκλησία που πηγαίνεις τις Κυριακές, κοίτα δεν έχω πρόβλημα να πηγαίνεις, αλλά σε ένα σημείο θέλω να σιωπάς, να μην απαντάς στον παπά, ή απάντησε, αλλά να μην το εννοείς… Στο σημείο που λέει τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχές ημών,  το παράσχου κύριε εκείνο,  με καίει, σαν  βγει με ειλικρίνεια από το στόμα σου… Αλλιώς… είπαμε….
 
Φτιάξαμε και εμείς έναν διάλογο, αυτή τη φανταστική ιστορία αδελφοί μου… Μεγάλο το δίλημμα δεν βρίσκετε; Για κάποιους ναι, για κάποιους άλλους εύκολο. Και αυτοί χωρίζονται σε δύο παρατάξεις, εκείνοι που θα κάνουν τυφλή υπακοή στο... τζίνι και στο Παράσχου Κύριε θα σιωπήσουν, μη και χαλάσει η συμφωνία και οι άλλοι οι λίγοι οι ελάχιστοι, το λείμμα, της αγαθής μερίδας οι αέναοι αναζητητές,  που θα κραυγάσουν με της ψυχής τους την ασίγαστη φωνή: 
 
Παράσχου Κύριε! Εσύ γνωρίζεις το τι συμφέρει την ψυχή, τι θα τη βοηθήσει αιώνια να σε αντικρίζει μέσα στο ολόλαμπρο Φως Σου! Ό,τι  συμφέρει την ψυχή μου Κύριε δος μου, μα και αντοχή και υπομονή και πίστη να μην βαρυγκομήσω! Εσύ είπες Κύριε, πρώτα από όλα να ζητάμε την αιώνια Βασιλεία Σου!
 
Νώντας Σκοπετέας

Αχαριστία και ευγνωμοσύνη

 

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ

(19^η Ιανουαρίου 2025)

 

Η ευαγγελική περικοπή που αναγινώσκεται σήμερα στις εκκλησιές μας λαμβάνεται από το ιερό Ευαγγέλιο του Λουκά και αναφέρεται στη θεραπεία των δέκα λεπρών. Η ασθένεια της λέπρας, στα χρόνια του Χριστού, ήταν σοβαρή και δεν υπήρχε θεραπεία. Για τούτο εκείνοι που υπέφεραν από αυτήν ζούσαν σε απομόνωση και μάλιστα εκτός της κοινωνίας.

 

Σύμφωνα με τον Απ. Λουκά, ο Κύριος συνάντησε στο διάβα του δέκα λεπρούς και ανταποκρίθηκε στην έκκλησή τους για ίαση, προσφέροντάς τους το πολυπόθητο και πολυτιμότατο δώρο της υγείας. Από τους δέκα πρώην ασθενείς μόνο ένας ήλθε κοντά στον Ιησού, έπεσε στα πόδια Του και τον ευχαριστούσε με φωνή δυνατή. Ο Κύριος τότε εξέφρασε τη δικαιολογημένη απορία και πικρία του, γιατί ενώ θεραπεύθηκαν και οι δέκα μόνο ένας ήλθε να εκφράσει την ευχαριστία και ευγνωμοσύνη του.

 

Η εν λόγω περικοπή μας δίνει ένα σημαντικό μάθημα ανθρώπινης και κοινωνικής συμπεριφοράς, το οποίο έχει βέβαια και την επικύρωση του ίδιου του Λόγου του Θεού. Η αχαριστία είναι ένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό που σαφέστατα θα πρέπει να αποφεύγεται, αφού δεν είναι καθόλου φυσιολογικό, αλλά μάλλον θεωρείται ως ψυχασθένεια.

 

Η αχαριστία και η αγνωμοσύνη, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, δεν είναι απλά κακές συμπεριφορές αλλά μια ψυχική νόσος και αναπηρία. Το να μην έχει κάποιος την καλή διάθεση να ανταποδώσει, σε κάποια μορφή, την αγάπη ή τη βοήθεια που έλαβε, υποδηλώνει ψυχική φτώχεια και ναρκισσισμό, που ως άσχημη ασθένεια της ψυχής χρειάζεται οπωσδήποτε θεραπεία.

 

Ο λυρικός Καλλίμαχος έγραψε σε έναν ύμνο του: «Κανένας πιο βέβαιος εχθρός από τον αχάριστο που ευεργετήθηκε!», ενώ ο Θεόφραστος, στους Χαρακτήρες του, γενικεύει: «Η αχαριστία είναι προδοσία απέναντι στην ανθρωπότητα. Είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να βγάλει κάποιος από μέσα του και μεγάλη πληγή και πόνος για τον αποδέκτη της, ειδικά όταν έχει δώσει τα πάντα από αγάπη». Ο Πλάτων ασχολούμενος με την πλευρά του ευεργετήσαντος σημείωνε: «Είναι οδυνηρό να ακούς να σε κακολογούν μετά από μια ευεργεσία που έκανες» και ο Ξενοφών προχωρώντας πιο πέρα δογματίζει: «Επακόλουθο της αχαριστίας είναι η αναισχυντία».

 

Ο Ευριπίδης συμβούλευε: «Αγνώμων μη γίνου», ενώ ο ιστορικός Πολύβιος, αφού ορθώς χαρακτηρίζει την αχαριστία παιδί της ευεργεσίας, συνιστά στους αγνώμονες: «Μη ρίχνεις πέτρα στο πηγάδι που σε δρόσισε». Ο Μ. Αλέξανδρος, μάλλον συνηθισμένος από την αγνωμοσύνη των δικών του ανθρώπων, έλεγε: «Είναι ανθρώπινο να ακούς να σε κακολογούν μετά από μια ευεργεσία που έκανες», ενώ ο Νεοπλατωνικός Πρόκλος, χαρακτήριζε την αχαριστία «τέκνο της υπερηφάνειας».

 

Ο σύγχρονος Άγιος της Εκκλησίας μας Όσιος Παΐσιος θεωρούσε προϋπόθεση της ύπαρξης αχαριστίας την έλλειψη χάριτος από τον Θεό. Συνέδεε τον αχάριστο άνθρωπο με εκείνον που ολιγοπιστεί ή που δεν πιστεύει καθόλου και ζει τη δική του ζωή μακριά από τον Θεό. Συμβούλευε δε χαρακτηριστικά, «Να ζείτε σε διαρκή δοξολογία και ευχαριστία προς τον Θεό, διότι η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η αχαριστία και ο χειρότερος αμαρτωλός είναι ο αχάριστος».

 

Όμως δεν θα πρέπει να μείνουμε στο επίπεδο της αμαρτίας και της κακής συμπεριφοράς, δεν είναι σωστό να παραμείνουμε κολλημένοι στην αχαριστία και στην αγνωμοσύνη, αλλά να επιδιώξουμε να κάνουμε το άλμα της πνευματικής θεραπείας και αφού αποδεχθούμε την ευεργεσία που μας έχει προσφερθεί, από τον Άγιο Θεό και τους συνανθρώπους μας, να ανταποδώσουμε, να ευχαριστήσουμε, σίγουρα δε να μην επιστρέψουμε κακό αντί καλού, τελικά δε να φθάσουμε στο ύψος της πνευματικής αρετής που ονομάζεται ευγνωμοσύνη.

 

Στον χώρο της Ορθόδοξης Πνευματικότητας ομιλούμε για μεταμόρφωση. Αφού κάνουμε την αναγκαία ενδοσκόπηση, με τη βοήθεια μάλιστα και του πνευματικού μας πατρός, θα ανέλθουμε στην κλίμακα των αρετών και θα φωτίσουμε όλες τις πλευρές και τις γωνίες της προσωπικότητάς μας. Τότε θα αρχίσουμε να λέμε «ευχαριστώ» συχνότερα, προς τον Δημιουργό και Σωτήρα μας και προς τους ανθρώπους γύρω μας.

 

Έτσι θα κυριαρχήσει η ευγενής συμπεριφορά και η ευγνωμοσύνη στην ψυχή μας, για όλες τις ορατές και αόρατες δωρεές και χαρίσματα που έχουμε λάβει από τον Μεγάλο Ποιητή και από τους συνανθρώπους μας.

 

Κι όπως μας διδάσκει ο Μέγας Βασίλειος, «Ο άνθρωπος που έχει καρδιά που ευγνωμονεί, δεν απολαμβάνει μόνο τα αγαθά, αλλά τα χρησιμοποιεί και για τη δόξα του Θεού και την ωφέλεια του πλησίον».

 

Αμήν.

 

Πρωτοπρ. Αναστάσιος Δ. Σαλαπάτας

The Legacy of Ancient Greece

 

Cities That Shaped the Ancient World

 

The Greeks were instrumental in founding many cities and colonies outside of Greece and Cyprus, particularly during the Archaic and Classical periods (circa 8th to 4th centuries BCE). These cities were established in various parts of the Mediterranean, Black Sea, and beyond. Below are some notable examples:
 
1. Massalia (Modern Marseille, France)
Founded: Circa 600 BCE
Location: Southern France, on the Mediterranean coast.
Importance: Massalia became one of the most significant Greek trading centres in the western Mediterranean and a key point for Greek influence in Gaul (modern-day France).
 
2. Syracuse (Sicily, Italy)
Founded: 733 BCE
Location: On the eastern coast of Sicily.
Importance: Syracuse was one of the largest and most powerful Greek colonies, later becoming a major rival to Carthage and a cultural center in the ancient world.
 
3. Carthage (Tunisia)
Founded: 814 BCE (By Phoenicians, but heavily influenced by Greek culture)
Location: On the coast of North Africa.
Importance: Though founded by Phoenicians, Carthage became heavily influenced by Greek culture, especially through trade and interaction, and its cities like Utica were founded by Greek settlers.
 
4. Neapolis (Naples, Italy)
Founded: 6th century BCE
Location: On the west coast of Italy, in the region of Campania.
Importance: Neapolis became a key cultural and economic hub and is now part of modern-day Naples. It was originally founded as a colony of Cumae, an older Greek city.
 
5. Taras (Taranto, Italy)
Founded: 706 BCE
Location: In the southern part of Italy, on the Ionian Sea.
Importance: Taras became an important Greek colony and played a significant role in the politics of Magna Graecia (the Greek colonies in Italy).
 
6. Rhegion (Reggio Calabria, Italy)
Founded: Circa 8th century BCE
Location: In the southwest of Italy, near the Strait of Messina.
Importance: Rhegion was a significant Greek city in Magna Graecia, with strong cultural and military influence.
 
7. Byzantium (Istanbul, Turkey)
Founded: 657 BCE
Location: On the Bosporus Strait, which connects the Black Sea to the Mediterranean.
Importance: Byzantium would later become Constantinople (modern Istanbul) and serve as the capital of the Byzantine Empire. Its strategic location made it vital for trade and defense.
 
8. Berytus (Beirut, Lebanon)
Founded: Circa 300 BCE
Location: On the Mediterranean coast of modern-day Lebanon.
Importance: Originally a Phoenician city, Berytus came under Greek influence after Alexander the Great’s conquest and later became a Roman colony.
 
9. Alexandria (Egypt)
Founded: 331 BCE
Location: On the coast of Egypt, along the Mediterranean Sea.
Importance: Founded by Alexander the Great, Alexandria became one of the most famous cities of the ancient world, known for its library, its great lighthouse, and its role as a hub of culture and learning.
 
10. Panticapaeum (Kerch, Crimea, Ukraine)
Founded: 7th century BCE
Location: On the Crimean Peninsula, near the Black Sea.
Importance: Panticapaeum was the capital of the ancient Bosporan Kingdom and a significant trade and cultural center in the northern Black Sea region.
 
11. Chersonesos (Sevastopol, Crimea, Ukraine)
Founded: Circa 400 BCE
Location: On the southern coast of Crimea.
Importance: Chersonesos was an important Greek colony on the Black Sea, known for its agricultural and maritime trade.
 
12. Thasos (Modern Thassos Island, Greece)
Founded: Around 700 BCE
Location: An island in the northern Aegean Sea, near modern-day Greece.
Importance: Thasos was known for its wealth, especially due to its gold and marble resources. It became a powerful colony and center for Greek trade.
 
13. Cyrene (Libya)
Founded: Circa 630 BCE
Location: In the eastern part of modern-day Libya.
Importance: Cyrene became one of the major Greek cities in North Africa, known for its philosophical school, the Cyrenaic school, and its agricultural output, especially its production of silphium (a plant used for medicine and as a seasoning).
 
14. Phocaea (Foça, Turkey)
Founded: Circa 600 BCE
Location: On the western coast of modern Turkey.
Importance: Phocaea was a prominent city and one of the main centers of Greek colonization in the western Mediterranean, founding colonies such as Massalia.
 
15. Antioch (Antakya, Turkey)
Founded: 300 BCE
Location: Near the Orontes River, in modern-day southern Turkey.
Importance: Antioch became one of the most important cities of the Hellenistic and Roman periods and a key center of early Christianity.
 
16. Ephesus (Turkey)
Founded: Circa 10th century BCE (though Greek influence increased later)
Location: On the western coast of Turkey.
Importance: Ephesus was one of the major cities of the Greek and Roman worlds, known for its grand Temple of Artemis, one of the Seven Wonders of the Ancient World.
 
17. Halicarnassus (Bodrum, Turkey)
Founded: Circa 1000 BCE
Location: On the southwestern coast of modern-day Turkey.
Importance: Halicarnassus was famous for the Mausoleum of Halicarnassus, the tomb of King Mausolus, which was also one of the Seven Wonders of the Ancient World.
 
18. Ambrakia (Modern Arta, Greece)
Founded: Circa 625 BCE
Location: In western Greece, near the Ionian Sea.
Importance: Ambrakia became an important city-state, particularly known for its strategic position.
 
Greeks also established colonies and trading posts in parts of India and Pakistan, particularly following the campaigns of Alexander the Great and his successors in the eastern part of the Persian Empire. While the Greek presence in India was not as extensive as in the Mediterranean or Black Sea regions, it was still significant in shaping the region’s cultural and political landscape, especially during the Hellenistic period. Here are some notable Greek influences and settlements in the Indian subcontinent:
 
1. Alexandria on the Indus (Modern-day Uch, Pakistan)
Founded: 326 BCE
Location: Near the Indus River, in modern-day Pakistan.
Importance: This city was founded by Alexander the Great after his conquest of the Persian Empire. It was one of several cities established along the route of Alexander’s campaign to mark his victory. The city was a military and administrative center and served as a key point for Greek influence in the region.
 
2. Nicaea (Modern-day Pakistan)
Founded: 326 BCE
Location: Near the Beas River, in modern-day Pakistan.
Importance: Founded by Alexander the Great, Nicaea was one of the cities that commemorated his victories in the region. The city was named after Nike, the Greek goddess of victory. It served as a base of operations during the Greek campaign in the Indian subcontinent.
 
3. Bactria (Modern-day Afghanistan)
Founded: Around 250 BCE (Greek influence began with Alexander the Great)
Location: In the northeastern part of modern-day Afghanistan.
Importance: After Alexander’s death, Greek-speaking successors, particularly the Seleucid Empire, controlled much of Bactria. The Greco-Bactrian Kingdom (circa 250–125 BCE) emerged, which stretched into northern India. The Bactrians not only controlled vast areas but also left a lasting cultural impact, particularly through Hellenistic art and coinage.
 
4. The Greco-Bactrian Kingdom
Founded: 250 BCE (Greeks in Bactria)
Location: Regions of modern Afghanistan, parts of Pakistan, and northwestern India.
Importance: This kingdom was one of the most successful and long-lasting Greek states in Central Asia and India. It was established after Alexander’s successors in the region fought for control. The Greco-Bactrian kings issued coins in Greek and introduced Hellenistic architecture, art, and governance into the region. They are also noted for their cultural syncretism, blending Greek and Persian elements with local Indian traditions.
 
5. The Indo-Greek Kingdom
Founded: Circa 180 BCE (Greek influence in India after the fall of Bactria)
Location: Northwestern India (modern-day Pakistan, Afghanistan, and parts of northern India, including the Punjab region).
Importance: The Indo-Greek Kingdom was established by Demetrius I of Bactria and expanded by his successors. It is considered one of the most remarkable political entities in the history of ancient India. These rulers embraced both Greek and Indian cultural elements. The most famous Indo-Greek king, Menander I (Milinda), is known for his philosophical dialogues with the Buddhist monk Nagasena, which are recorded in the Milindapanha (Questions of Milinda). The Indo-Greek Kingdom facilitated the spread of Greek art and coinage across India, especially the introduction of Greek gods and motifs into Buddhist art.
 
6. Taxila (Modern-day Pakistan)
Founded: The city dates back to at least the 6th century BCE, but Greek influence began after Alexander the Great’s conquest (circa 327 BCE).
Location: In modern-day Pakistan, near the Rawalpindi-Islamabad region.
Importance: Taxila was a major center of learning, trade, and culture during ancient times. Following Alexander's conquests, it became an important city in the Greek-controlled territories of northwestern India. The Greco-Bactrian kings used it as a base, and it was one of the major centers of Hellenistic influence in the Indian subcontinent. Taxila later became a prominent center of Buddhist learning, where Greek influences on sculpture and architecture can still be seen.
 
7. Porus’ Kingdom (In the Punjab region of India)
Founded: Around 325 BCE (During the campaign of Alexander the Great)
Location: Along the banks of the Hydaspes River (modern-day Jhelum River, in Pakistan).
Importance: After Alexander defeated King Porus at the Battle of the Hydaspes, he established a Greek military presence in the region. While Porus remained in power as a local ruler, the Greeks established strongholds, particularly in the Punjab. The Greek influence remained in the region for some time after Alexander’s death, as his generals and successors sought to maintain control of the territory.
 
8. Saka and Indo-Scythian Influence in India
Founded: Around 100 BCE (Saka influence)
Location: Primarily in western India (modern-day Rajasthan, Gujarat, and parts of Pakistan).
Importance: While the Indo-Scythians were not Greeks per se, they were heavily influenced by Greek culture due to their contact with the Hellenistic world. The Indo-Scythians ruled large parts of the Indian subcontinent after the fall of the Indo-Greek Kingdom, and they adopted many aspects of Greek art, coinage, and culture, including the portrayal of Greek gods and deities.
Greek Art and Influence in India:
Greek Coinage: The Indo-Greek kings minted coins that featured Greek gods, goddesses, and the Hellenistic style of portraiture. These coins are some of the best evidences of the fusion of Greek and Indian cultures, often portraying Greek deities alongside Indian motifs and symbols.
Hellenistic Architecture: Greek influence is also evident in the architecture of Buddhist stupas and temples in the region. The Gandhara style of art, which emerged in present-day Pakistan and Afghanistan, blended Greek and Indian elements, producing distinctive depictions of the Buddha in a Greco-Roman style.
Buddhism: Some Indo-Greek kings, especially Menander I, embraced Buddhism, and the interaction between Greek ideas and Buddhist philosophy had a lasting influence on the development of Buddhism in the region.
 
9. Gandhara (Modern-day Pakistan and Afghanistan)
Founded: Ancient city with Greek influence from the time of Alexander the Great and after.
Location: Located in the region of modern-day Pakistan and Afghanistan.
Importance: Gandhara became a crucial centre for Greek-Buddhist art, especially after the Greek influence spread under the Indo-Greek Kingdom. The region became famous for its Gandharan art—a fusion of Greek and Buddhist artistic traditions, particularly in sculptures of the Buddha.