Friday 31 January 2020

Παραδοσιακό Οργανοποιείο


Η αγαπημένη Θεσσαλονίκη φημίζεται στα πέρατα της Οικουμένης για την τέχνη και τις τέχνες της. Βυζαντινή μουσική, ξυλογλυπτική, άλλες βυζαντινές τέχνες, Ποίηση, λογοτεχνία και οργανοποιΐα.


Πηγαίνοντας πρόσφατα να επισκεφθώ την ανεπανάληπτη Ροτόντα, κι ενώ την έβλεπα από μακριά, λίγο πριν φθάσω σ’ αυτήν, βρήκα ανάμεσα στα άλλα μαγαζιά ένα Οργανοποιείο. Δεν άντεξα στον πειρασμό και μπήκα μέσα. Με υποδέχθηκαν με χαμόγελα και πνεύμα φιλοξενίας τα δύο άτομα που εργάζονταν εκεί.


Ο χώρος γεμάτος όργανα. Πολλά και πολλών ειδών έγχορδα παραδοσιακά μουσικά όργανα, μπουζούκια, κιθάρες, ούτια, λαούτα, μαντολίνα, τζουράδες. Άλλα ολοκληρωμένα κι άλλα σε πορεία κατασκευής. Επίσης, πολλά εργαλεία, από διάφορες εποχές, για να θυμίζουν την εξέλιξη της εν λόγω τέχνης.


Μιλήσαμε για λίγο. Μου παρουσίασαν την ιστορία του καταστήματος. Μαγεύτηκα. Το πρώτο τέτοιο κατάστημα ιδρύθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα κάπου στο Γαλατά, στην Κωνσταντινούπολη. Πρώτος κατασκευστής ο ονομαστός οργανοποιός Μανώλης Βενιός. Κατασκεύαζε όργανα και τα πωλούσε στο Παλάτι του Σουλτάνου.


Το κατάστημα το ανέλαβε στη συνέχεια ο ανιψιός του, Βίκτωρ Δεκαβάλας. Το 1922 πήγε στη Θεσσαλονίκη και συνέχισε να ασκεί εκεί την ίδια τέχνη. Η παράδοση συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με αμείωτους ρυθμούς. Η μουσική επικοινωνείται μέσω των οργάνων...

Thursday 30 January 2020

Ο εορτασμός της πεντηκονταετηρίδας του 1821


Ο Ελληνισμός το 1871 εόρτασε με μεγαλοπρέπεια τα πενήντα χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Ο φιλέλληνας Κάρολος Τάκερμαν, πρώην πρεσβευτής των Ηνωμένων  Πολιτειών της Αμερικής στην Αθήνα περιέγραψε τον εορτασμό στο βιβλίο του «Οι Έλληνες της σήμερον»[1]. Ο εορτασμός εγένετο επισήμως την 25η Απριλίου 1871. Ο λόγος ότι η 25η Μαρτίου του 1871 συνέπεσε με τη Μεγάλη Πέμπτη και αποφασίστηκε να συνεορτασθεί με την επίσημη υποδοχή στην Αθήνα του Σκηνώματος του Εθνοϊερομάρτυρα Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄.   
           

Πράγματι, το κύριο στοιχείο του εορτασμού της πεντηκονταετηρίδας από την έκρηξη της Επανάστασης του 1821 ήταν η επίσημη υποδοχή του Λειψάνου του Έλληνα, εκ Δημητσάνης Αρκαδίας, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου του Ε΄. Μετά από πρωτοβουλία του τότε Μητροπολίτου Αθηνών Θεοφίλου του Βλαχοπαπαδόπουλου (Πάτρα, 1780 - Αθήνα, 1873) οι ρωσικές εκκλησιαστικές και πολιτικές αρχές ευχαρίστως παρέδωσαν το Σκήνωμα του Γρηγορίου Ε΄ στην ελεύθερη Ελλάδα. Προς τούτο ελληνική κληρικολαϊκή αντιπροσωπεία μετέβη στην Οδησσό και την 10η Απριλίου, ημέρα του μαρτυρίου του, μετά από πάνδημη και μεγαλοπρεπή τελετή παρέλαβε τη λάρνακα και την τοποθέτησε επί του καταστόλιστου ατμοπλοίου «Βυζάντιον».
           
Προηγήθηκε Θεία Λειτουργία, της οποίας προέστη ο Ρώσος Επίσκοπος Χερσώνος παρουσία του κλήρου της περιοχής και χιλιάδων λαού και μετά σχηματίσθηκε πομπή, με κατεύθυνση το λιμάνι. Ρώσοι ιερείς σήκωσαν στους ώμους τους τη λάρνακα και τους ακολούθησαν τα πλήθη των Ρώσων χριστιανών. Γράφει σχετικά στο πολυσέλιδο βιβλίο του[2] για τον Άγιο Πατριάρχη ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος: «Η διαδρομή της μεγαλοπρεπούς πομπής δεν περιγράφεται. Σώματα κοζάκων και πεζικού προπομποί της παρατάξεως, φανοί και εξαπτέρυγα των Ναών της Οδησσού, διπλή φάλαγξ με πολυτελείς στολές ιερέων, τέσσαρες μετά του Μητροπολίτου αρχιερείς και τέλος η λάρναξ, σκεπασμένη με βαρύτιμα καλύμματα. Άπειρα πλήθη κόσμου. Καταστόλιστο το “Βυζάντιο” με δύο κλίμακες (γέφυρες) και δυο κρηπιδώματα για την λάρνακα και τους ομιλητές. Ξεχωριστή τελετή προ της αναχωρήσεως με ευχαριστηρίους λόγους και αμοιβαίες φιλοφρονήσεις. Το πλήθος προέπεμπε το «Βυζάντιον» με μυριόστομες επευφημίες. Η ώρα ήταν η 8η εσπερινή της 10ης Απριλίου 1871».    
           
Στον Πειραιά το λειψανοφόρο «Βυζάντιον» έφτασε στις 7.30 το πρωί της 14ης Απριλίου 1871. Υποδοχή του στα ανοικτά του λιμένος έγινε με το θωρηκτό «Βασιλεύς Γεώργιος», επί του οποίου επέβαιναν τα μέλη της Ιεράς Συνόδου και ο Υπουργός Εκκλησιαστικών Α. Πετμεζής. Τα δύο ατμόπλοια, φέροντα τον μεγάλο σημαιοστολισμό τους, έγιναν δεκτά στην αποβάθρα με κανονιοβολισμούς και υπό τους ήχους της παιανίζουσας μπάντας της Ρωσικής ναυαρχίδος, η οποία αποδίδουσα τιμήν στον Πατριάρχη είχε ελλιμενισθεί στον Πειραιά. 
           
Η μετακομιδή των λειψάνων από το πλοίο στον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών έγινε την Κυριακή, 25η Απριλίου. Γράφει ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος: «Τελετή απερίγραπτη. Εκκλησία, Πολιτεία, Λαός υπεδέχοντο τον εθνομάρτυρα Πατριάρχη επαναπατριζόμενον, σύμβολον των θυσιών του Έθνους για την ελευθερία του. Την εορταστική ημέρα τόνισαν από τα ξημερώματα 101 κανονιοβολισμοί. Συναγερμός εις Πειραιά και Αθήνα για την εξασφάλιση θέσεως προς παρακολούθηση της πομπής».
           
Στις 7.30 το πρωί της 25/4/1871 στον Σιδηροδρομικό Σταθμό των Αθηνών υποδέχθηκαν το λείψανο του Αγίου Γρηγορίου του Ε΄ οι Αρχές της χώρας, με επικεφαλής τον Βασιλέα Γεώργιο και την Βασίλισσα Όλγα. Μέσα σε νεκρική σιγή βροντερή ακούστηκε η ευχαριστήρια δέηση του Μητροπολίτη Αθηνών Θεοφίλου, ο οποίος γνώριζε προσωπικά τον Πατριάρχη, έχοντας υπηρετήσει στα Πατριαρχεία. Η λάρνακα τοποθετήθηκε επί οκρίβαντος, τον οποίον μετέφερε τέθριππον άρμα του Πυροβολικού. Δημιουργήθηκε πομπή και δια της οδού Πειραιώς, της πλατείας Ομονοίας, της οδού Σταδίου, της πλατείας Συντάγματος και της οδού Μητροπόλεως κατέληξε στον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών. Η όλη πορεία κράτησε δυόμισι ώρες και η συμμετοχή του λαού ήταν καθολική. Ακολούθησε Δοξολογία και την επομένη ημέρα, 26 Απριλίου, αρχιερατικό συλλείτουργο.


Στην Οδησσό και στην Αθήνα κυβερνήτες και λαός, έχοντας στη μνήμη τους νωπά τα γεγονότα του 1821, απέδωσαν τον απαιτούμενο φόρο τιμής στον Πατριάρχη. Όπως είπε ο εκφωνήσας τον επίκαιρο λόγο καθηγητής Πανεπιστημίου Νικηφόρος Καλογεράς «ως ανέμου βιαία πνοή διεδόθη ο θάνατος του Πατριάρχου από περάτων εις πέρατα... και κοπετόν και οδύνην εξήγειρε... Και δύναταί τις να είπη ότι ο θάνατος του Πατριάρχου υπήρξε της Ελλάδος η ανάστασις και η καταστροφή της τυραννίας, η του διεσπαρμενου Ελληνικού Έθνους συναρμογή και συνένωσις».
                                   
                                                Η αντίδραση των Τούρκων

Ο πρεσβευτής Κάρολος Τάκερμαν στο βιβλίο του περιγράφει τη άρνηση που υπήρξε από την  Πύλη να περάσει από τον Βόσπορο το πλοίο που μετέφερε το σκήνωμα του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄, κάτι που είναι άγνωστο στους πολλούς και που καταδεικνύει τη συμπεριφορά και τη νοοτροπία των ιθυνόντων της γείτονος, που αυτά τα 150 χρόνια δεν έχει αλλάξει και πολύ... Όπως γράφει ο Τάκερμαν, ο Σουλτάνος, όταν πληροφορήθηκε ότι το λείψανο του Πατριάρχη θα περνούσε από το Βόσπορο  φοβήθηκε μήπως όταν το μάθαιναν οι Έλληνες της Πόλης θα διήγειρε τον ενθουσιασμό τους και θα προκαλούσαν πολιτικές διαδηλώσεις δυσαρέστους προς αυτόν...
           
Η άρνηση του Σουλτάνου να διέλθει δια του Βοσπόρου το «Βυζάντιον» οδήγησε την ελληνική κυβέρνηση να σκεφθεί να έλθει στην Ελλάδα το Σκήνωμα του Αγίου δια του Δουνάβεως και μέσα από την Αυστρία. Οι αυστριακές αρχές όμως «εξ αβροφροσύνης προς την Πύλη» αρνήθηκαν να περάσει από τη χώρα τους η λάρνακα του Πατριάρχη... Συνεχίζοντας ο Τάκερμαν γράφει με δόση ειρωνείας:
           
«Συνεπεία και της αρνήσεως της Αυστρίας οι τούρκοι διπλωμάται ξέσαντες την κεφαλήν, επρότειναν ομαλήν τινα λύσιν της δυσκολίας, αύτη δε ήτο να υποκλέψωσι τον ελληνικόν κεραυνόν (Σημ. γρ. Ο Τάκερμαν υπονοεί το λείψανο του Αγ. Γρηγορίου Ε΄, τον οποίο και νεκρό οι Οθωμανοί εφοβούντο...), εξαιτούμενοι αυτοί παρά της ρωσικής κυβερνήσεως το λείψανον του πατριάρχου υποσχόμενοι ότι θα ενταφιάσουν αυτό μετά των ανηκουσών τιμών εν Κωνσταντινουπόλει, προς εξαγνισμόν της κατά το 1821 ατίμου πράξεως, την οποίαν επέρριπτον εις τους ανοικονομήτους και ουδένα νόμον αναγνωρίζοντας τότε Γενιτσάρους. Πλην η ευφυής αύτη πρότασις εγένετο λίαν οψέ. Η Ρωσία απήντησεν ότι η ελληνική κυβέρνησις, δικαιώματι προτεραιότητος δικαιούται να λάβη τα λείψανα.

Επί τέλους αι συνέπειαι της εκ μέρους της Πύλης αρνήσεως του διάπλου ελληνικού πλοίου, φέροντος τα εξηγιασμένα λείψανα του μάρτυρος, είλκυσαν φαίνεται την προσοχήν του επί των εξωτερικών οθωμανού υπουργού, φοβηθέντος την αγανάκτησιν των Ελλήνων και κατ’ ακολουθίαν επήλθε συμβιβασμός τις, δι’ ου επετράπη εις το ελληνικόν εμπορικόν ατμόπλοιον να εκτελέση την αποστολήν του, άνευ της παραμικράς επιδείξεως ή χρονοτριβής κατά την παρά την Κωνσταντινούπολιν δίοδον. Λυθέντος ούτω του ζητήματος, πάσα δυσάρεστος συνέπεια προελήφθη. Τα ανωτέρω αρκούντως δεικνύουσιν εις ποίαν τρυφερότητα πολιτικών σχέσεων ευρίσκονται οι εν τη Ανατολή... Ούτως ηδυνήθησαν οι Έλληνες, κατά την επέτειον της πεντηκονταετηρίδος ημέραν να απονείμωσι τας οφειλομένας τιμάς εις τα λείψανα ενός των πρωτομαρτύρων της ανεξαρτησίας των».  

Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου



[1] Καρόλου Τάκερμαν, «Οι Έλληνες της σήμερον», μτφρ. Αντ. Ζυγομαλά, Αθήνησι, Εκ του τυπογραφείου της Φιλοκαλίας, Αθήναι, 1877- Αναστ. Ανατ. Βιβλ. Διονυσίου Νότη Καραβία, Αθήνα, 1995.
[2] Χριστοδούλου, Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος «Ο εθνάρχης της οδύνης Γρηγόριος Ε΄», Εκδ. Αποστολικής Διακονίας, Έκδοσις Α΄, 2004, σελ. 639 κ.ε..

Wednesday 29 January 2020

«Άγιος» στη γη, με τους Αγίους στον ουρανό


Η οικογένεια της Ομογενειακής Ποδοσφαιρικής Ομάδας St. Panteleimon FC θρηνεί την αιφνιδιαστική, πρόωρη και αδόκητη κοίμηση του βασικού παίχτη της Thiago Gonçalves, καταγώμενου από τη Βραζιλία.

Την Τρίτη 21 Ιανουαρίου, η Ομάδα των επονομαζόμενων «Αγίων» είχε αγώνα Κυπέλλου. Ο Thiago δεν ήλθε στον αγώνα. Όλοι παραξενεύτηκαν, γιατί ήξεραν ότι επρόκειτο να παίξει. Στη διάρκεια του παιχνιδιού, κι ενώ οι «Άγιοι» νικούσαν με σκορ 2-0, ήλθε η τραγική είδηση ότι ο Thiago είχε εμπλακεί σε θανατηφόρο δυστύχημα, στο οποίο έχασε ακαριαία τη ζωή του. Ήταν μόλις 32 ετών.

Όταν μαθεύτηκε το θλιβερό αυτό γεγονός, όλοι έμειναν άφωνοι και ακίνητοι, τεχνικό επιτελείο, παίχτες, αντίπαλοι, διαιτητές, παράγοντες. Ο αγώνας δεν μπορούσε να συνεχιστεί. Ο διαιτητής τον διέκοψε και έδωσε την ευκαιρία στις ομάδες να αποσυρθούν στα αποδυτήρια και να αντιμετωπίσουν με τη μεγαλύτερη δυνατή ψυχραιμία την ακραία αυτή κατάσταση που είχε δημιουργηθεί.

Άμεσα κινητοποιήθηκαν οι φιλανθρωπικοί μηχανισμοί της Ομάδας και όλοι προσπάθησαν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να ανταποκριθούν στις επείγουσες ανάγκες. 

Ο Thiago είχε παντρευτεί πριν από ένα χρόνο και η σύζυγός του χρειαζόταν συμπαράσταση και κάθε είδους συνδρομή, κυρίως ψυχολογική, αλλά και οικονομική. Ξεκίνησε μια δυναμική οικονομική εκστρατεία, στην οποία συνεισέφεραν πολλοί, με πρώτους τον Προπονητή και τους ποδοσφαιριστές της Ομάδας του Αγ. Παντελεήμονα κι έτσι συνελέγη ένα σεβαστό ποσόν, με σκοπό να αντιμετωπιστούν τα έξοδα της κηδείας και του επαναπατρισμού της σορού του Thiago στην πατρίδα του Βραζιλία.

Την Κυριακή 26 Ιανουαρίου, όλη η οικογένεια της Ομάδας των «Αγίων», με τη συμμετοχή της Thayna, συζύγου του Thiago, συγκεντρώθηκαν στον Ι.Ν. Αγ. Παντελεήμονος και Αγ. Παρασκευής στο Harrow ΒΔ Λονδίνου, όπου ο Πρωτοπρ. Αναστάσιος Δ. Σαλαπάτας έψαλε Τρισάγιο εις μνήμην του αδίκως φονευθέντος εντάλαντου παίχτη της Ομογενειακής Ομάδας.

Μετὰ τῶν Ἁγίων ἀνάπαυσον, Χριστέ, τὴν ψυχὴν τοῦ δούλου σου Thiago, ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλὰ ζωὴ ἀτελεύτητος.

Ας είναι η μνήμη του αιώνια κι ο Άγιος Θεός μας να σταλάξει την εξ ύψους παρηγορία στη σύζυγο, τους συγγενείς, τους φίλους και τους συμπαίχτες του.

Tuesday 28 January 2020

Ο δικός μας Δημοτικός Σύμβουλος


Η Τοπική Αυτοδιοίκηση της Αγγλίας, και συγκεκριμένα η περιοχή Alperton του Δημαρχείου του Brent - Wembley, έχει αποκτήσει από την περασμένη Πέμπτη, 23 Ιανουαρίου, έναν νέο και πολύ ελπιδοφόρο Δημοτικό Σύμβουλο, τον δικό μας Άντον Γεωργίου.


Ο Άντον είναι παιδί που γεννήθηκε και ανατράφηκε μέσα στο πλαίσιο της Ομογένειάς μας. Γαλουχήθηκε με τα νάματα του Ελληνισμού και της Όρθοδοξίας, τα οποία διδάχθηκε κατ’ αρχάς μέσα στην Ελληνο-Κυπριακή οικογένειά του και κατόπιν μέσα στην Ελληνορθόδοξη Κοινότητά μας στο Harrow - ΒΔ Λονδίνου, όπου διακόνησε ως Πρόεδρος της Κοινοτικής Νεολαίας.


Φοίτησε στο Ελληνικό Κολέγιο Αγ. Παντελεήμονος, από όπου αποφοίτησε και κατόπιν σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Υπηρέτησε δε, ως τακτικό μέλος στη Βουλή των Νέων της Αγγλίας.


Η μεγάλη αγάπη του Άντον είναι η πολιτική. Από τότε που ήταν έφηβος μιλούσε πάντα πολύ ωραία, είχε λόγο μεστό και γλαφυρό, λόγο κοινωνικό, υπεύθυνο και ολοκληρωμένο. Ήξερε τι ήθελε, τι ζητούσε. Ονειρευόταν, κοιτούσε μπροστά και σχεδίαζε με τόλμη για ένα καλύτερο μέλλον, όπου θα βασιλεύουν η δικαιοσύνη και η ελευθερία. Τώρα άρχισε να εργάζεται προσωπικά για να κτισθεί αυτό το κοινό μέλλον.


Η πρώτη εκδήλωση στην οποία προσκλήθηκε και συμμετείχε ο Άντον, ως νεοεκλεγείς Δημοτικός Σύμβουλος, ήταν το Πρωτοχρονιάτικο Γεύμα των Ηλικιωμένων και Συνταξιούχων της Κοινότητάς μας στο Harrow - ΒΔ Λονδίνου. Μετά την εκδήλωση έγραψε στο twitter: My first function as a newly elected Councillor is a visit to St. Panteleimon Church and my old Greek School. Always lovely to see Father Anastasios, who has given me so much support over the years. Also, nice to see familiar faces from the Greek and Cypriot community in Brent.


Εμείς ευχόμαστε ολόψυχα στον αγαπητό μας Άντον να έχει μια καλή κι ευδόκιμη θητεία εκεί όπου έχει κληθεί και ψηφιστεί να υπηρετήσει, να προσφέρει στον άνθρωπο, με αφοσίωση και ανιδιοτέλεια, και σύντομα να αναβαθμιστεί και να εισέλθει και στη Βουλή των Κοινοτήτων της Αγγλίας, ως τακτικό μέλος της, όπως και του αξίζει.

Monday 27 January 2020

Τῆς Πανηγύρεως ἡ προετοιμασία...


Περιμένοντας κα φέτος τν Πανήγυρι τν Τριν εραρχν, στ μνήμνη νεβαίνουν πάλι ερς νθυμήσεις π παλις παρόμοιες στιγμς πο ζησες στ σαράντα χρόνια τς ερατικς σου διαδρομς. Γιατ καλ εναι ν προσεγγίζουμε τν κάθε γιορτή, τν κάθε Πανήγυρι μέσα π τ θεολογική τους μαρτυρία, μως σωστ εναι κα ν μ χάνουμε τν κρη το σχοινιο πο μς δένει μ τ χτές. Μ τς Πανηγύρεις δηλαδή πο ζήσαμε, τελέσαμε, βιώσαμε κα χαρήκαμε. Γιατ μέσα σ᾿ ατς σώζονται κα τ γαπημένα πρόσωπα παλιν μας νοριτν, πιτρόπων, εροψαλτν, πο ναχώρησαν πιά.


τσι, καθς κι φέτος ρχίσαμε τς πρετοιμασίες γι τ μεθαυριαν Πανήγυρι, κοιτάζουμε ν ξαναβρομε πάλι στ χαρμολύπη τς νοσταλγικς πιστροφς, τ χρόνια τς νεότητας πο πέρασαν κα ν βιώσουμε, σο πι σοφ γίνεται, μ᾿ ατν τν θεοφώτιστο στχο,  πο ψάλλουμε στν Μ. σπερινό: «λθόντες π τν λίου δύσιν...», μνομε τν Τριαδικ Θεό, πο μς χάρισε κι ατ τν φετεινή εκαιρία: Ν τιμήσουμε τος Τρες Μεγίστους Φωστρας Του.

π. Κ.Ν. Καλλιανός

Sunday 26 January 2020

Εορτή Ελληνικών Γραμμάτων 2020


Η Ιερά Αρχιεπισκοπή Θυατείρων και Μεγάλης Βρεταννίας οργανώνει -όπως κάθε χρόνο- ειδικό Εορτασμό για να τιμηθούν τα Ελληνικά και Χριστιανικά Γράμματα, με αφορμή την Εορτή των Αγίων Τριών Ιεραρχών, Προστατών των Γραμμάτων μας.


Ο εν λόγω Εορτασμός θα λάβει χώρα σήμερα, Κυριακή, 26 Ιανουαρίου 2020, στις 5.00 μ.μ., στο Ελληνικό Κέντρο Λονδίνου, 16-18 Paddington Street, Marylebone, London W1U 5AS. Είσοδος ελεύθερη.

Sunday 19 January 2020

Σκέψεις πάνω στήν ἱ. Ἀκολουθία τῆς Θείας Μεταλήψεως


πισκεπτόμενος σχεδν καθημεριν δ κα σαρανταένα χρόνια ερατικς διακονίας τν εκατάνυκτη κα γλυκύτατη ἱ. κολουθία τς Θ. Μεταλήψεως, χω τν ντύπωση, κάθε φορ πο τν πισυνάπτω στ πόδειπνο, τι κάτι καινούριο νακαλύπτω, πο μ ψυχωφελε κα ξάπαντος μ προετοιμάζει τόσο γι τν αριαν τέλεση τς Θείας Λειτουργίας, σο κα γι συμμετοχή μου στ οράνια κα φρικτ το Χριστο μου μυστήρια, πως «το θείου Του Δείπνου κα μυστικο κοινωνς γενέσθαι». Κι ατ μπειρία, πιστεύω, τι πομένει κα ποτελε τν ριακ γραμμή, ποία σ διαχωρίζει π τν κόσμο, σύμφωνα μ τν ερ λόγο το γίου Μακαρίου το Αγυπτίου: « τν Χριστιανν κόσμος τερός στί, κα διαγ κα νος κα λόγος κα πρξις τέρα τυγχάνει, κα τν νθρώπων το κόσμου τούτου διαγωγ κα νος κα λόγος κα πρξις τέρα· λλο τί εσίν κενοι κα λλο τί εσίν οτοι, κα πολλ διάστασις μεταξ τούτων κακείνων». Γι’ ατό, σύμφωνα μ τν κόλουθη δηγία τς ρχς τς θείας Μεταλήψεως, «Μέλλων προσελθεν τος χράντοις Μυστηρίοις ...λέγε μετ κατανύξεως τν παρόντα Κανόνα...». Κι Κανόνας, πρέπει ν ξέρουμε, πς εναι ραχοκοκαλι τς λης κολουθίας, χει τ προνόμιο ν εσάγ τν πιστ στν ελογημένη κατάνυξη, ποία κατ τος γίους Νηπτικος «πρς ρωτα Θεο πτερο τν ψυχήν». Τν προετοιμάζει, δηλαδή, στε μ περισυλλογή, γκράτεια κα νδελεχ μελέτη το εναι του, ν εθυγραμμιστε πλήρως μ σα Κανόνας, ατς νοητς διδάσκαλος, τν συμβουλεύει: «Βεβηλωθες ργοις τόποις δείλαιος νάξιος πάρχω, Χριστ τς μετουσίας, ς μ ξίωσον... γένοιτο νθραξ το σο Σώματος, ες φωτισμν τ σκοτισμέν μοί... Νον κα καρδίαν γίασον, Στερ κα τ σμα μου...». Εναι δ ρθ πως πρετοιμασία ατ γίνει μ πειθαρχημένη κα προσεγμένη τακτοποίηση το σπηλαίου τς ψυχς, που κατ τν ρθόδοξη Νηπτικ διδασκαλία δρεύουν «ο ληστα λογισμοί», γι᾿ ατ κα προαπαιτεται τ Μυστήριο τς . ξομολογήσεως, πο εναι «[τ] Μυστήριο τς συμφιλίωσης μ τν κκλησία κα τς πιστροφς σ᾿ ατή...» (π. λ. Σμέμαν).

μως, ν δομε τ πράγματα πι προσεχτικ π τν ρχή, Α.Θ.Μ. (κολουθία Θείας Μεταλήψως) δν εναι τίποτε περισσότερο π μι κτενς προσευχή, ποία πιχειρε ν προτρέψει τν πιστ ν κατανοήσει εχερς πώς ν «βαδίσει πρς θεία Κοινωνίαν». Ν βιώσει, δηλαδή, ὅ,τι γι τος συνειδητ πιστος εναι σωτήριος «χαρά, γεία κα εφροσύνη», ντίθετα μ τος ναξίους πού γίνεται «πρ φλέγον». Γι᾿ ατ κα λίγο πρν π τ τ θεία Κοινωνία καταθέτουμε τν ελικριν κα βαθύτατα ντιμη μολογία μας: «Πιστεύω, Κύριε, κα μολογ τι Σ ε ληθς Χριστς Υἱὸς το Θεο το ζντος, λθν ες τν κόσμον μαρτωλος σσαι, ν πρτος εμί γώ...».

Κα νομίζω τι ατ γκάρδια μολογία εναι διαμφισβήτητα τ κλειδ πο νοίγει τ θύρα εσόδου στ περον, που τελεται « Δεπνος Του Μυστικς ες φεσιν μαρτιν μας κα ζων τν αώνιον».

π. K.N. Kαλλιανός