Περιμένοντας καὶ φέτος τὴν Πανήγυρι τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, στὴ μνήμνη ἀνεβαίνουν πάλι ἱερὲς ἐνθυμήσεις ἀπὸ παλιὲς παρόμοιες στιγμὲς ποὺ ἔζησες στὰ σαράντα χρόνια τῆς ἱερατικῆς σου διαδρομῆς. Γιατὶ καλὸ εἶναι νὰ προσεγγίζουμε τὴν κάθε γιορτή, τὴν κάθε Πανήγυρι
μέσα ἀπὸ τὴ θεολογική τους
μαρτυρία, ὅμως σωστὸ εἶναι καὶ νὰ μὴ χάνουμε τὴν ἄκρη τοῦ σχοινιοῦ ποὺ μᾶς δένει μὲ τὸ χτές. Μὲ τὶς Πανηγύρεις
δηλαδή ποὺ ζήσαμε, τελέσαμε,
βιώσαμε καὶ χαρήκαμε. Γιατὶ μέσα σ᾿ αὐτὲς σώζονται καὶ τὰ ἀγαπημένα πρόσωπα
παλιῶν μας ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, ἱεροψαλτῶν, ποὺ ἀναχώρησαν πιά.
Ἔτσι, καθὼς κι ἐφέτος ἀρχίσαμε τὶς πρετοιμασίες γιὰ τὴ μεθαυριανὴ Πανήγυρι, κοιτάζουμε
νὰ ξαναβροῦμε πάλι στὴ χαρμολύπη τῆς νοσταλγικῆς ἐπιστροφῆς, τὰ χρόνια τῆς νεότητας ποὺ πέρασαν καὶ νὰ βιώσουμε, ὅσο πιὸ σοφὰ γίνεται, μ᾿ αὐτὸν τὸν θεοφώτιστο στὶχο, ποὺ ψάλλουμε στὸν Μ. Ἑσπερινό: «Ἐλθόντες ἐπὶ τὴν ἡλίου δύσιν...», ὑμνοῦμε τὸν Τριαδικὸ Θεό, ποὺ μᾶς χάρισε κι αὐτὴ τὴν ἐφετεινή εὐκαιρία: Νὰ τιμήσουμε τοὺς Τρεῖς Μεγίστους Φωστῆρας Του.
π. Κ.Ν. Καλλιανός
No comments:
Post a Comment