Friday 31 December 2021

Νέα Ποιητική Ανθολογία [Γ’]

 
Στης πριγκίπισσας τις όχθες
 
Προλεγόμενα
 

Στη νέα Ποιητική μας Ανθολογία, με τον γενικό τίτλο: «Στης πριγκίπισσας τις όχθες», μας προσέφερε γενναιόδωρα Προλεγόμενα, με τον τίτλο «Δυο Λόγια...», ο Λευτέρης Β. Τζόκας, Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών. Αυτά έχουν ως εξής:
 
«ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ η στιγμή να συναντηθούν δύο σοβαροί πνευματικοί Άνθρωποι! Ο πατήρ Αναστάσιος Σαλαπάτας (φιλολογικό ψευδώνυμο Τάσος Βυζάντιος), με την κυρία Βασιλική Β. Παππά. Και οι δύο Άνθρωποι με υψηλή μόρφωση και πανεπιστημιακά πτυχία. Έχουν και παράλληλες θεολογικές σπουδές. Επίσης έχουν προεκτάσεις και στην Ιέρεια Τέχνη, την Ποίηση. Η Μούσα τους φίλησε και τους δύο. Καρπός γι’ Αυτούς, ήταν τα δέκα ποιητικά διαμάντια που εμπνεύστηκε έκαστος, για να σμίξουν και να γίνει το ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ των είκοσι ποιημάτων. Ευτυχισμένη ώρα!..
 
ΜΕΛΕΤΗΣΑ τους στίχους τους με πολλή αγάπη, σεβασμό και μεράκι. Είναι αμφότεροι προικισμένοι με τρυφερή έκφραση και κατέχουν ένα πλούσιο γλωσσικό όργανο, την κοφτερή σα νυστέρι ματιά τους που μπορεί να εισδύει στις λεπτότατες γωνιές της ψυχής των ανθρώπων. Γνωρίζουν καλά την ποιητική γραφή και τις συνθήκες της ζωής, φτάνοντας στ’ απύθμενα βάθη της ψυχής τους. Προσωποποιούν τον ανακάλυπτο μέσα μας, μυστικό κόσμο. Το έργο αυτό ξεπέρασε πολύ γρήγορα τα στενά όρια του ελληνικού χώρου κι απόχτησε καθολικότητα. Κινήθηκαν τόσο άνετα σε ανθρώπινες καταστάσεις κι έδειξαν το μεγαλείο του φιλοσοφικού τους λογισμού, όταν ο άγγελος μιλάει για το αιώνιο (το αιώνιο είναι η ομορφιά, η ελευθερία). Μόνη μορφή για τη συνείδηση του χρέους, δίνουν το σωστικό μήνυμα: της Αγάπης, για την αιώνια μάχη…
 
ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ είναι σε ελεύθερο στίχο κι έχουν μετάφραση στα αγγλικά από την κ. Αλίκη Νάκα. Θέλω να πω ότι το έργο, κάθε έργο δεν κρίνεται σ’ ένα τόσο σύντομο σημείωμα κι ούτε αναλύεται τόσο πρόχειρα. Ο ποιητικός λόγος των Δημιουργών μέσα από το ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ θα τους καταξιώσει εν χρόνω και θα πάρουν μία από τις επίζηλες θέσεις της νεοελληνικής μας Ποίησης».

Thursday 30 December 2021

Νέα Ποιητική Ανθολογία [B’]

 
Στης πριγκίπισσας τις όχθες
 
To σχέδιο του εξωφύλλου
 

Στη νέα Ποιητική μας Ανθολογία, με τον γενικό τίτλο: «Στης πριγκίπισσας τις όχθες», το εξώφυλλο και το σχέδιό του επιμελήθηκε η Ελισάβετ Λίζα Σουρή, Ζωγράφος - Αγιογράφος - Συντηρήτρια έργων τέχνης.
 
Το εν λόγω έργο θα αποτελέσει σειρά, που θα λέγεται "ΑΠΟΤΥΠΩΣΕΙΣ ΨΥΧΗΣ",  και φέρει τον τίτλο "ΚΥΚΛΟΙ ΚΑΙ ΠΑΛΜΟΙ ΖΩΗΣ".
 
Η αγαπητή Λίζα αναφέρει χαρακτηριστικά για το έργο της αυτό:
 
Οι κύκλοι ζωής  (της τομής του κορμού του δένδρου)
αποτυπωμένοι στον φλοιό,
όπως οι ρυτίδες στο πρόσωπο του ανθρώπου!
Κύκλοι και χρόνοι, ανάσες και παλμοί,
επίκεντρο, κύκλοι ομόκεντροι αλλά και τεμνόμενοι των άλλων.
Ταυτίζονται ενίοτε και άλλες φορές όχι.
Αέναος ο κύκλος της ζωής.
 
Είμαι εξαιρετικά ευγνώμων στην σπουδαία αυτή καλλιτέχνιδα και θεωρώ ιδιαίτερη τιμή μου τη συνεργασία μας.

Wednesday 29 December 2021

Νέα Ποιητική Ανθολογία [Α’]

 
Στης πριγκίπισσας τις όχθες
 

Καθώς αποχαιρετούμε το 2021, άλλη μια βασανιστική χρονιά εξ αιτίας της παγκόσμιας δοκιμασίας του κορωνοϊού, οφείλουμε να αναφέρουμε πως μας αφήνει και μια γλυκιά γεύση, με την έκδοση της νέας Ποιητικής μας Ανθολογίας, με τον γενικό τίτλο: «Στης πριγκίπισσας τις όχθες».
 
Αυτή την Ανθολογία ετοιμάσαμε, εκδώσαμε και κυκλοφορούμε μαζί με την κα. Βάσω Παππά.
 
Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρονται συνοπτικά μερικές βασικές σχετικές λεπτομέρειες:
 
«Δύο αφοσιωμένοι συνοδοιπόροι στο μονοπάτι της Ποίησης, φίλοι μεταξύ τους, η Βασιλική Β. Παππά και ο Τάσος Βυζάντιος, σκέφθηκαν και αποφάσισαν πως θα μπορούσαν να προσφέρουν ένα Ποιητικό Ανθολόγιο, με μερικές από τις στιχουργικές τους δημιουργίες, διαμορφώνοντας έτσι μια γέφυρα λογοτεχνικής επικοινωνίας μεταξύ τους, αλλά και με τους αναγνώστες τους. Η διαλεκτική που γεννήθηκε φαντάζει ως μια ευγενική εξύμνηση της ιερής τέχνης που και οι δύο διακονούν. Ο αναγνώστης καλείται όχι να συγκρίνει, αλλά να κολυμπήσει στα υγιή και ευκύματα νερά που κινούνται ανάμεσα στις όχθες της πριγκίπισσας κι έτσι να γίνει μέτοχος της εμπειρίας που οι δύο δημιουργοί ταπεινά μεταφέρουν με τα εύγλυπτα έργα τους».
 
Τα Ποιήματα έχουν μεταφραστεί και στην Αγγλική από την κα. Αλίκη Νάκα. Το εξώφυλλο και το σχέδιό του επιμελήθηκε η Ελισάβετ Λίζα Σουρή, Ζωγράφος - Αγιογράφος - Συντηρήτρια έργων τέχνης. Και στις δύο εξαίρετες κυρίες οι Ποιητές οφείλουν ευγνώμονες ευχαριστίες.
 
Την Ανθολογία, η οποία εκδόθηκε από τον Εκδοτικό Οίκο «ΑΚΑΚΙΑ», που εδρεύει στο Λονδίνο, προλόγισε με γενναιόδωρο λόγο ο κ. Λευτέρης Β. Τζόκας, Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών.
 
Δυο χαρακτηριστικά δείγμα γραφής από την εν λόγω Ανθολογία είναι και τα εξής:
 
ΚΟΙΜΙΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΧΑΡΙΤΕΣ (ΤΑΣΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΟΣ)
 
Μου δόθηκε η χάρη
να επισκεφθώ βασιλοπούλες
νεραϊδογεννημένες
με ονόματα αυτοκρατορικά
Αλτάνα η μια
κι η άλλη Ελένη.
 
Ήταν η ώρα του ύπνου
η ώρα που αποσύρονταν
στα πορφυρά δώματα
κι εγώ δέχθηκα τότε
με χαρά
να τις συνοδέψω
 
και να τους διαβάσω
για να κοιμηθούν
ιστορία αρχαία
του Νώε το ταξίδι
μέσα από την αγωνία
και τον ένθεο ζήλο.
 
Συγκίνηση γέμισε
το σκοτεινό δωμάτιο
κι ο ύπνος ήλθε
γλυκιά απαντοχή
στις αγνές
των Χαρίτων ψυχές.
 
Ένα φιλί στο μέτωπο
σκέπασε απαλά
τις άδολες συνειδήσεις
της νύχτας το ξεκλείδωμα
σημαίνοντας
στην κάμαρα του μύθου.
 
Κι εκεί που ξεδιπλώνονταν
πρωτόγνωρα συναισθήματα
ένας ανώνυμος πιανίστας
τη μελωδία των δακρύων
σχημάτισε γραφικά
στον απέναντι ορίζοντα.
 
                    Λονδίνο, 20 Ιουλίου 2018
 
 
ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (ΒΑΣΙΛΙΚΗ Β. ΠΑΠΠΑ)
 
Πίσω απ' τη μάσκα του καθωσπρεπισμού
Κρύβεται η ανελευθερία σου
Εγκλωβισμένος σε μια ζωή με όρια
Που άλλοι σου επέβαλλαν
Θεωρώντας σε τιμητή των πάντων..
Για λίγο κοίτα και ψάξε!
Γκρέμισέ τα όλα και χτίσε το δικό σου κόσμο
Το δικό σου πραγματικό κόσμο..
Κι όχι αυτό που σου επέβαλλαν..
Μέχρι πότε θα ζεις σ' ένα ψέμα;
Η ζωή είναι στην ταπείνωση,
στην ομορφιά, στην ελευθερία.
Ως πότε θα κρύβεσαι
σ' έναν κόσμο αυταπάτης και ανελευθερίας;
Ψάξε και γκρέμισε..
Τότε και μόνον τότε θα γνωρίσεις τι θα πει ελευθερία.
Η αγάπη είναι ελευθερία..
Η ταπείνωση είναι ελευθερία..
Η ομορφιά είναι ελευθερία..
Μη φοβάσαι να γίνεις τρελός.
Μη φοβάσαι να γίνεις ποιητής.
Μη φοβάσαι να μπεις στο club των λίγων..
 
                    Καλαμαριά 10.08.2016

Tuesday 28 December 2021

Παράξενοι Χριστιανοί

 
Μαζί με την νέα εκπομπή της εβδομάδας που ήδη διανύουμε μέσα στο τρισευλογημένο δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων σας στέλνουμε και ένα σύντομο ένθετο - σποτ με το νέο βιβλίο μας με τίτλο: "Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί" που πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε από το Ιεραποστολικό Σωματείο "Πρόμαχος Ορθοδοξίας".
 

Όλα τα έσοδα διατίθενται αποκλειστικά και μόνο στην Ιεραποστολή της πνευματικής ελεημοσύνης καθώς με μια Θεοβλόγητη πνευματική ανταποδοτικότητα εκδίδονται και αποστέλλονται όπου καρδιά Χριστιανική χτυπά καλαίσθητες εκδόσεις Ικετηρίων και Παρακλητικών κανόνων της Αγίας μας πίστης και κυρίως οι Χαιρετισμοί προς την Υπεραγία Θεοτόκο Μητέρα μας! Έως σήμερα πάνω από 1.000.000 βιβλαριδίων έχουν ενισχύσει με τούτο το ακεσώδυνο φάρμακο της απαγγελίας των Χαιρετισμών της Κυρίας Θεοτόκου αμέτρητες εμπερίστατες ψυχές αδελφών μας!
 


Παρακαλούμε  ολοψύχως να μεταδοθεί αυτό το μήνυμα για το νέο βιβλίο μας προς δόξαν Τριαδικού Θεού και ωφέλεια ψυχών!
 
Αν δε είναι ευλογημένο σε περίπτωση που αδελφοί μας ρωτούν σχετικώς μπορείτε να τους δίνετε τις παρακάτω πληροφορίες: 

 ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΣΠΟΤ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΚΟΠΕΤΕΑΣ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΠΑΡΑΞΕΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ


Αποκλειστική διάθεση : "Πρόμαχος Ορθοδοξίας" με ηλεκτρονικό μήνυμα στο: xairetismoitheotokou@gmail.com είτε στο Τηλ επικοινωνίας: 6980 15 20 79.
 
Με αγάπη Χριστού και άπειρες ευχαριστίες από καρδιάς 
 
Νώντας Σκοπετέας

Monday 27 December 2021

Τῆς Παραμονῆς τῶν Χριστουγέννων ὁ ταπεινός ὁ στοχασμός...

 
Εχετήριος τιμ στς ξ. Κυρίες
Μαρία Κοτοπούλη, νθούλα Δανιήλ κα Μαρία (+φιγενεί) Δελήτσικου
 

σο μεγαλώνει νθρωπος τόσο   χρόνος  πο σωρεύεται μέσα του το χαρίζει να πλθος π  μπειρίες. ‘Εμπειρίες,  π τς ποες, κάποιες  κι πομένουν λησμόνητες κα χλωρς στν ψυχή του, γιατ διακρατον μιν ερότητα κι να δέος μοναδικό. Τότε, λοιπόν, νοιώθει πς μερικς π κενες τς  στιγμς πο ζησε στ παρελθόν του, λο κα ποκτον μεγάλη άξία, καθς μεταβάλλονται σ πολύτιμα κοσμήματα, κριβ κοσμήματα κα μ συναισθηματικ ξία φορτωμένα.
 
τσι, π τς πι κορυφαες στιγμές το χθές πο δύσκολα λησμονιονται, εναι κι κενες τν παιδικν του χρόνων κα μάλιστα ατς πο συνδέονται μ τν τρυφερ τ γιορτ τν Χριστουγέννων. Γιατ τότε  λα σα ζε κανείς,  πασπαλίζονται μ τ χρυσόσκονη τς Νοσταλγίας κα τς Συγκίνησης. στω κι ν σήμερα χει μβλυνθε συνείδηση κα σύγχρονος νθρωπος τς κατανάλωσης κα τς λατρείας τς εκόνας του, δ συγκινεται πιά, μήτε κι γναντεύει π τ χαγιάτι το Χρόνου ν ξαναδε περιούσιες στιγμς πο στήνονται, ς λλοι δοδεχτες, μέσα στν λη του βιοπορεία. Τ γιατ εναι εκολο ν πισημανθε...
 
Δικαιώνω, λοιπόν, πόλυτα τος λογίους γείτονές μου, τος δύο λέξανδρους τς φίλης Σκιάθου, πο τέτοιες μέρες Νοσταλγία κι εαιασθησία λειτουργοσαν τόσο παραστατικά, στε ν μς παρουσιάσουν νεπανάληπτες εκόνες π μιν ποχή χαρισματική, (π.χ. βλ. τς κορυφαες «Εκόνες» το λ. Μωραϊτίδη), γιατ μέσα τους διακρίνεται πλότητα, σοφία κα μορφι τς ψυχς κείνων  τν νθρώπων.  
 
Κάποιες εκόνες π τότε, π τ τρυφερ κενα τ χρόνια θ προσπαθήσω κι γ ν χνογραφήσω, τσι, γι ν θυμηθομε, μες, ο σοι πιστο πομείναμε ν γναντεύουμε π τ παράθυρο τς Νοσταλγίας κα ν θυμόμαστε...
 
π τς πλέον λησμόνητες στιγμς πο ζήσαμε, λοιπόν, τότε πο πηγαίναμε στ σπίτια τ πόβραδο τς Παραμονς τν Χριστουγέννων γι τ Κάλαντα ταν κι ο εκόνες μ τς ναμμένες παραστιές, πο φεγγοβολοσαν σ᾿ λο τ μικρ τ δωμάτιο, φήνοντας μι λάμψη χρυσαφένια, ζωντανή, παραμυθητική. ντύπωση, μάλιστα, προκαλοσαν πολλ π τά πέροχα κενα τζάκια τν παλιν Κληματιανν σπιτιν, μως κείνη παραστι το σπιτιο το μπαρμπα Βαγγέλη το Καραστάθη στ Κάτω Χωριό, εχε μι λλη χάρη κι μορφιά... Γιατ τ δωμάτιο ταν χωμένο μέσα στ γς, σν μι σπηλιά, μ να παράθυρο ν κοιτ κατ τ πέλαγο κα τς φραγκοσυκις πο εχαν φυτρώσει παρακάτω. Πόση θαλπωρή, στ᾿ λήθεια,  κτινοβολοσε  κενο τ λιτ δωμάτιο…   
 
Σιμ στν γραφικ Τσιτσίραφλο ταν τ σπίτι ατό,  δυτικ τς μικρς πλατείας. Γι ν πς μως κάτω, κε, δηλαδή,  πο ταν παραστι,  πρεπε ν κατεβες δυό-τρία σκαλοπάτια -πάντα λευκά, φρεσκοασβεστωμένα. πως σχεδν κατάλευκη ταν κι παραστιά, που δίπλα της ξεκουραζονταν μπάρμπα Βαγγέλης.
 
ταν τ δεύτερο τ τρίτο σπίτι πο πηγαίναμε ν «τ πομε»-πρτο ταν πάντα το μπάρμπα-Κωνσταν το Τρακόσα σιμ στν κκλησιά. μως πίσκεψη σ κείνη τν περιοχ εχε κα τ λλο της κέρδος. κείνη τν πανοραμικ θέα π τν Τσιτσίραφλο κατ τ Λουτράκι, λλ κα κατ τ Γλώσσα παραπάνω,   κι ντίκρυ πρς τ Σκιάθο, πο βούλιαζε μέσα στ θεϊκ τ χρώματα το δειλινο.
 
κόμα κενο πο ντυπωσίαζε τς παιδικές μας ψυχς ταν τ κρέας, τ όρτιο δεσμα, πο ν δν βραζε στν παραστιά, ταν κρεμασμένο στ καρφί, ψηλ στν παραταριά, σ μέρος δροσερό, χι στ χειμωνιάτικο. Λιγοστ ταν πάντα, γιατ φτωχο ταν ο περισσότεροι κα τέτοια πίσημα φαγητ μονάχα στς γιορτάδες τρώγανε κα κάποιες λιγοστς Κυριακς λο τ χρόνο.
 
Συνήθως στ περισσότερα τ σπίτια πρχαν κα τ λεγόμενα «γριουμιρνά», τ πουλι δηλαδή, πο πιάνανε μ παγίδες, πως κοσύφια κα καμμι μπεκάτσα. Ατά, λοιπόν, πο  συμπλήρωναν τ γεμα τ δεπνο τ γιορταστικό, π τ Σαρακοστ τν Χριστουγέννων, τ Σαρανταήμερο, δηλαδή, λόγω τς νηστείας,  τ λάτιζαν κα τ τρώγανε σ πρώτη εκαιρία.  
 
Καθς νεβαίναμε τώρα, γι ν πμε στ σπίτι το μπαρμπα-Γιωργάκη, περνούσαμε π τ σπίτι τς θεις-Μαριγούλας, πο εχε μι διαίτερη ψη, φο ταν π τ καινούρια σπίτια το Κάτω Χωριο. ντύπωση, μάλιστα, μς κανε μεγάλη παραστι πο ταν φρεσκοβαμμένη μ διάφορα χρώματα κα δινε στ σπίτι μι νότα γιορταστικς ασιοδοξίας κα θαλπωρς. Κα σιμ κε καλς μπάρμπα Γιάννης, π τος καλύτερους καμινάδες το χωριο. Κι π κε τραβούσαμε γι τ σπίτι το Γερο Ζησιμή, μ παγωμένη πάντα τν ψυχή, γιατ ταν στν κρη το χωριο, στ δρόμο γι τν Πλατάνα κι ταν ρχιζε ν σκοτεινιάζει, λο κα πι βιαστικ πηγαίναμε... Γιατ μν τ ξεχνμε πς ταν κι ποχ πο λεύθερα κυκλοφοροσαν τ καλλικατζούρια!!!
 
Μι λλη εκόνα πο δ φεύγει π τ νο εναι κι κείνη τς καλιάγριας, πο καθς ποτέλειωνε τ τριμμένο στάμα κα βγαζε τ στερν τ  λάδι κείνης τς μέρας, κι τοιμαζόταν ν κλείσει γι το Χριστο, στε ν ξανανοίξει μετ τς Παναγίας.
 
Καθώς περνούσαμε, λοιπόν, πέξω π τν καλιάγρια σ ρα πόβραδη, γι πμε ποπέρα, κοιτάζαμε μ πορία ν χνοφέγγει τ σωτερικό της π τν σχν φωτισμό κα ν χωνεύουν λα κε μέσα, νθρωποι κα ργαλεα  στ χρυσόμαυρη καπνιά, πο νάδινε καμμένος πυρήνας, λλ κι θερμς πο βραζε στν παραστι,   λουζε τ τσουπι πάνω στ μηχανή. Κι βλεπες λους έκείνους τος λαδωμένους καλιαγρατζδες ν βιάζονται ν συμμαζέψουν τ πράματα, στε ν πνε στ σπίτια τους -χρονιάρα μέρα ξημέρωνε, βλέπεις- ν ξαποστάσουν κα ν πνε στν κκλησιά. Ν γιορτάσουν το Χριστο μ σεβασμ κα συνάμα εφροσύνη.
 
λλη λησμόνητη εκόνα ταν κι ατή. ταν, δηλαδή, νύχτα πι πηγαίναμε κατ τν Πεκο ν τ πομε στ σπίτια πο ταν κε γύρω. Κα λέω τι λησμόνητη ταν εκό/να πο βλέπαμε, γιατί γναντεύαμε τ χλωμά φωτισμένα σπίτια το χωριο μας, ντίθετα μ τν ντικρυν τ Γλώσσα πο μ ζωηρ φτα -εχε βλέπεις λεκτρισμ τ χωρι τότε- φάνταζε γιορταστική, πανέμορφη.
 
μως κενο πο μάγευε τν παιδικ ψυχ ταν κείνη συχία τς νύχτας, πο κάποιες στιγμς τν κοβε ργς παφλασμς π τ κύματα κάτω στο «Κώστα» στ «Σπάσματα» κα τ «Δάφνη». Θύμιζε, λοιπόν, ατ θαλασσοταραχ τ Χριστουγεννιάτικο διήγημα πο εχαμε διδαχτε  κα μς εχε ντυπωσιάσει τόσο: ταν τ διήγημα «Φουρτουνιασμένη θάλασσα» το  Γεράσιμου ννινου κα βρίσκεται στ ναγνωστικ τς Δ΄ Δημοτικο (κδ. 1959, σελ. 75-78). να γνήσιο Χριστουγεννιάτικο  διήγημα μ σημασία μεγάλη κα πολλαπλ μηνύματα, πο μέχρι σήμερα κεντον τν ψυχισμό μας.
 
Δ θέλω ν κλείσω ατ τ γραφτό μου δίχως ν παρουσιάσω μι κόμα τελευταία εκόνα:  κείνη το βαθέως ρθρου, νήμερα τ Χριστούγεννα, πο νεβαίναμε γι τν κκλησιά -ρχιζε τότε κολουθία γύρω στς 3 τ πρω- κρατώντας ο περισσότεροι φανάρια καί κάποιοι τ λεγόμενα «λάϊτ» μ μπαταρία. Πάντως κενο τ σεργιάνι μέσα στ νύχτα μ τ σκόρπια φτα ν κινονται κάτω π τν οραν πο ψιχάλιζε στέρια, ταν να θέαμα λησμόνητο, μοναδικό, ξεπέραστο. Κα πάντα ατ σκην δένεται μέσα μου μ τ βιβλικό «Διλθωμεν δ ως Βηθλεμ, κα δωμεν τ ῥῆμα τοτο τ γεγονς Κριος γνρισεν μν» (Λκ. 2, 17- 18).
 
Στ᾿ λήθεια πς μπορε κανένας ν μν τ θυμηθε λ᾿ ατ, μέρες πο ρχονται, κα συνάμα ν μν προβληματιστε, πο τ νέα τ παιδι δ θ ζήσουν ποτέ τους εκόνες σν ατές. Εκόνες σφραγισμένες μ τν πλότητα κα τν παρουσία το Θεο... Στιγμς ντως πάντερπνες, στιγμς ελογημένες.
 
Κλείνοντας ατν τν περιήγηση,  νοιώθω,  πς τιμ πο μυστικ μο δόθηκε, στε ν καταγράψω κάποιες τέτοιες εκόνες, λησμονημένες σήμερα, εναι ναμφίβολα μι μεγάλη ποχρέωση πο χω πέναντι σ πρόσωπα ερ κα γαπημένα, πο χουν ναχωρήσει πιά, χρόνια τώρα π τν κόσμο ατό. ναρωτιέμαι, μάλιστα, τι μπορε ν εμαι μόνος πο ψάχνει τς μνμες του μ μιν εαισθησία περίεργη -χι νοσηρή, τ ννο ατό. Κι ατ γίνεται, πειδ πιστεύω πς πρέπει ν βγον π τν φάνεια γεγονότα κα πρόσωπα, θαμμένα μέχρι σήμερα στ λήθη κα στν διαφορία -δ χρησιμοποι τ λέξη περιφρόνηση, γιατ δν  μο ρέσει ν τν υοθετήσω. Θ ταν εροσυλία ατ λλωστε. Γι᾿ ατ κα κάθε χρόνο πασχίζω ν᾿ νασέρνω π τ βαθει ρμάρια τς ψυχς μου ,τι θυμμαι, μέχρι νρθει ρα ν σωπάσω. Φυσικ λα σα γράφω δν χουν τ χαρακτήρα τς ατοπροβολς, λλ τς διάσωσης, γιατ μαζ μ τ γεγονότα βγαίνουν  στν πάνω κόσμο κι τ πρόσωπα πο μνημονεύονται. Κι ατό, χι τυχαα...
 
π. K.N. Kαλλιανός
Χριστούγεννα 2017/2019