Monday 31 October 2016

Τοῦ χειμώνα ἡ σιωπή

Εἶναι ἀλήθεια, πώς μέ τήν ἀλλαγή τῆς ὥρας -μόλις χθές οἱ δεῖκτες τῶν ρολογιῶν μας μετακινήθηκαν μία ὥρα πίσω, πού σημαίνει ὅτι ἡ νύχτα ὅλο καί μεγαλώνει καί τό σκηνικό τοῦ χειμώνα ὅλο καί ἁπλώνεται γύρω μας- κάτι τό νέο (ξανα) παρουσιάστηκε στή ζωή μας: ἡ εὐλογία τοῦ χειμώνα μέ τίς γκρίζες ἤ λευκές του μέρες, μέ τόν ἔγκλειστο βίο, τή θαλπωρή τοῦ σπιτιοῦ μά περισσότερο μέ κείνη τή σιωπή πού συμμαζεύει τό νοῦ καί τήν ψυχή, τό εἶναι ὁλάκερο. Εἶναι, μέ λίγα λόγια, ἡ ἐποχή γιά στοχασμό, αὐτοέλεγχο καί συγύρισμα τῆς ψυχῆς, πού καλό εἶναι νά τή συνοδεύει κι ἡ προσευχή (Ἀλήθεια, τυχαῖα ἔχουμε μέσα στήν καρδιά τοῦ χειμώνα τό εὐλαβικό σαρανταήμερο μέ τή νηστεία καί τή μυστηριακή ζωή; Σκεφτήκαμε ποτέ τήν ἀποφόρτιση πού μᾶς χαρίζει τό ἱ. Σαρανταήμερο καί πόση θαλπωρή πάλι προσφέρει ἡ Μητρόπολις τῶν ἑορτῶν, τά Χριστούγενα;). Νά, λοιπόν, οἱ εὐλογίες τοῦ χειμώνα. Εὐλογίες πού τίς στεφανώνει ἡ σιωπή του, ἡ ὁποία καί συντονίζεται πλήρως μέ τό βροχερό ἤ καί χιονισμένο τοπίο πού μᾶς περιβάλλει. 

Θυμᾶμαι μιά παλιά μοναχή, τή Γερόντισσα Μαριάμ, πού μόναζε στό μοναστήρι τοῦ Προδρόμου, ἡ ὁποία ἔλεγε πώς ὁ χειμώνας εἶναι περισσότερο καλογερικός, γιατί δίνει στούς μοναχούς τήν εὐκαιρία νά προσευχηθοῦν πιό ἔντονα μέσα στήν ἡσυχία τῆς χειμωνιάτικης νύχτας. Κι εἶναι ἀλήθεια αὐτό, γιατί μέσα στή σιωπή πού ἁπλώνεται στά χειμωνιάτικα τά βράδυα ἡ ψυχή ἐλευθερώνεται ἀπό τούς λογῆς-λογῆς θορύβους καί κατευθύνει τήν προσευχή μέ ἄνεση καί γνησιότητα.

Καθώς, λοιπόν, εἰσοδεύσαμε στόν χειμώνα, ἄς κοιτάξουμε βαθύτερα τήν ψυχή μας στά ἥσυχα καί πολύωρα βράδυα, προσπαθώντας τήν ποθούμενη «διόρθωσιν βίου». Πού τή χρειαζόμαστε, ἄλλωστε...

π. Κ.Ν. Καλλιανός

Sunday 30 October 2016

Δεν χαμηλώνει ο Άθως

Ξημέρωμα Αγιορείτικο, ζήσης μου λατρεμένο
Ηλιάτορα φανέρωμα πίσω από Εσταυρωμένο.
Μύριες  εικόνες στη σειρά, προσμένουνε τις λέξεις,
σαν τρακοσάρι εργόχειρο, που σε όνειρο θα πλέξεις.

Το ροζιασμένο χέρι του, σταυροειδώς ευλόγησε.
Αγάπης το χαμόγελο ποτέ του δεν ξεθώριασε.
Γέροντας έδωκε ευχή, που διώχνει ό,τι πληγώνει
Κι ο Άθωνας αγέρωχος ποτέ δεν χαμηλώνει…

Φωτιστικαίς πρεσβείες σου Πανάχραντη Μητέρα,
Μεσίτευσε για  έλεος στη φοβερή τη μέρα…
Ανάδεψε τα δάκρυα με ελπίδα και μελάνι
και του αδελφού μας την ψυχή βοήθα ν’ ανασάνει!


Μόλις επιστρέψαμε από του Παραδείσου το όνειρο. Κουβαλώντας πάνω μας απερίγραπτες ευλογίες, όπως το σταυροτύπωμα ενός ροζιασμένου χεριού που μας ευλόγησε, ένα χαμόγελο που ποτέ του δεν ξεθώριασε. Στα αυτιά μας ο ήχος μιας αέναης ικετευτικής προτροπής.  Τούτη τη φορά το νιώσαμε πιότερο από ποτέ άλλοτε , πως ο χρόνος μας δεν περισσεύει. Μετανοείτε, γονατίστε, ψηλά κοιτάξτε!

Το φωτοδοχείο της Φωτοκυήτορος Μάνας μας, ξέχειλο και ανεξάντλητο έριξε αχτίδες γλυκού Φωτός, Ουρανίου και Μάκαρος Θεού Πατρός, στις σκοτεινιασμένες μας ψυχές. Αδημονώντας να συγκρατήσω ανοιχτά τα μάτια της δικής μου, παίρνω χαρτί και μελάνι και προσεύχομαι στην Κυρία των Αγιορειτών Αγγέλων, να βρίσκεται κοντά μου και φέτος, στο νέο ταξίδι μνήμης που τώρα ξεκινά, με τους στίχους του Θεοκτίστου Μοναχού του Στουδίτου, που κάποιο τρισευλογημένο παιδί της Παναγιάς μας σε μεγαλόπρεπα Θεσβίτη αγιομέρια ,  έσπειρε στην ξερική μα διψασμένη μου γη: «Συγχώρησιν εξαιτώ φωτιστικών σου πρεσβειών άχραντε ήν συμπαθώς δίδου μοι  φως το εκ φωτός η κυήσασα».

Πάντα στο ξεκίνημα τούτου του οδοιπορικού, πασχίζω να βρω τον πιο κατάλληλο τίτλο για την κεφαλίδα της θύμησής μου. Μου ’ρχονται τούτην την ώρα κάποιοι που καθρεφτίζουν τις μυριάδες εικόνες που αγκάλιασαν και την παραμικρή  ικμάδα της ύπαρξής μας: «Εμνήσθημεν των ρημάτων», είναι ο πρώτος,  για να φανερώνει το διαρκές μήνυμα της ελπίδας και της πίστης από το Αθωνικό στερέωμα στον έξω κόσμο. «Καρδία καιομένη» ο δεύτερος, για να φανερώσει την λαχτάρα και την  προσευχητική αγωνία των Αγιορειτών, να βρούμε ξανά τον ολότελα χαμένο δρόμο μας,  να επαναπροσδιορίσουμε τη ζήση μας, να θυμηθούμε και πάλι τον ουράνιο προσανατολισμό μας. Μετά τα έξι αυτά μερόνυχτα κάτω από την σκιά του Ιερού βουνού, γέμισε η καρδιά μας με την ελπίδα και την εγγύηση της Αρχαγγελιώτισσας Κυράς, ότι όσο υπάρχουν τα ταπεινά  παιδιά της να την παρακαλούν,  εκείνη θα συνεχίσει να  μεσιτεύει, να λύνεται η λύπη, να παρατείνεται το έλεος του Υιού και Θεού Της. 

Αυτά τα διαλεχτά της παιδιά είναι που κρατούν την πολυώνυμη σκιά του αλατόμητου Άθωνα εδραία, απαρασάλευτη και τόσο λυτρωτική. Μοιάζει να σκεπάζει όλην την Ορθοδοξία τούτη η σκιά. Όσα κι αν ακουστούν, όσο κι αν ο παγκάκιστος επίβουλος της σωτηρίας και του φωτισμού μας θα προσπαθεί να την νοθεύσει, ο Άθωνας αγέρωχος θα στέκεται και περίβλεπτος θα αναπαύει τον κάθε αναγκαιμένο και εμπερίστατο, ληστεμένο από την αμαρτία οδοιπόρο. Δεν χαμηλώνει ο Άθωνας! Αυτός ο φετινός μας τίτλος! Σαν διαπίστωση που αβίαστα βγαίνει από μέσα μας, σαν μήνυμα με ελπίδα και αληθινή ζωή μπολιασμένο!

Τέσσερις οι συνοδοιπόροι του φετινού ονείρου: Ο Παναγιώτης και ο Θεοδόσιος πολύπειροι  ιχνηλάτες του Παραδείσου,  πάντα θα νιώθουν όπως εκείνη την πρώτη μα άληστη φορά που πρωτομύρισαν τον επί  γης Παράδεισο. Ο θαλασσόλυκος Γεώργιος ξεκινά από εκεί που έμεινε πριν από δέκα περίπου χρόνια και ετοιμάζεται να ρίξει άγκυρα πίστης σε νήνεμο λιμένα. Ως την Ουρανούπολη, ιεροκρύφιες σκέψεις και καρτερίες μα και μια διάθεση  που μόνο μια φράση μπορεί να την  φανερώσει. Είμαστε όλοι χαρά Θεού! Και το εικονάκι του Αγίου Παϊσίου μαζί με την Θρηνωδούσα Παναγία που βάλαμε στο δεξί μέρος του παρμπρίζ, νιώθουμε στ αλήθεια ότι ασφαλίζουν και ευλογούν το αρκετά μακρινό μας ταξίδι.

Ύστερα από οχτώ ώρες, εισερχόμαστε στο πιο ποθητό λιμάνι της καρδιάς μας μετά από εκείνο του Παραδείσου.  Η Ουρανούπολη πάντα φιλόξενη και τόσο ευλογημένη, μας υποδέχεται με έναν καιρό που μαρτυρά απόλυτα αυτό που το ημερολόγιο δείχνει. Σχεδόν στα μέσα του Οκτώβρη με το δικό μας, αρχές περίπου με το παλαιό του Όρους. Δεν σταματά ποτέ η κίνηση εδώ! Μια διαρκής πορεία ονείρου. Ατελεύτητη διαδρομή αγιασμού και αναγέννησης. Μια αόρατη σκυτάλη της δίψας για Θεό και την Αλήθεια δίνεται από τον έναν στον άλλον. Κάποιοι επιστρέφουν  και κάποιοι  αναχωρούν. Εύκολα μπορείς να τους καταλάβεις. Γλυκιά μελαγχολία οι μεν, άφραστος ενθουσιασμός για τους δε. Οι βιτρίνες γεμάτες από αγιογραφικές παραστάσεις. Περίτεχνες και θαυμαστές,  δίνουν αφορμή κι αυτές ακόμη, να ξεκινήσει να λέγεται μέσα σου η ευχή. Αμέτρητοι εκείνοι που εργάζονται και βιοπορίζονται σε αυτόν τον αγιασμένο τόπο. Ενθύμια ολόγυρα βαλμένα, να ευωδιάζει πάντα η ανάμνηση, να μεταφέρεται η ευλογία, να κοινοποιείται στα πέρατα της οικουμένης, τούτο το αέναο θαύμα του περιβολιού της Παναγίας! Αρκεί όλοι μας να κατανοούμε και να βιώνουμε αυτήν την Θεία οικονομία, μα και εκείνο  που κάποτε τόσο ωραία ειπώθηκε από χείλη Χριστοκήρυκα! Ο Χριστός μας δεν είναι εργοδότης! Είναι Ζωοδότης!

Ο Θεόδωρος μας περίμενε στην είσοδο του Πανδοχείου του! Τον ξέρουμε τόσα χρόνια. Αν μετρήσουμε τις στιγμές που συνολικά κάθε χρόνο έχουμε συνευρεθεί το βράδυ της παραμονής και στο ξημέρωμα της εισόδου μας στο Όρος, δεν ξεπερνούν τα λεπτά μιας το πολύ ώρας! Κι όμως αισθανόμαστε αυτήν τη σχέση τόσο δυνατή, τόσο σημαντική και ιδίως τόσο πνευματική, μιας και είναι το πρόσωπό του απόλυτα οικείο και συμβολικό τούτου  του παμπόθητου ταξιδιού! Η ευλάβειά του και η απροσποίητη ευγένεια προς τους ιερωμένους και τους μοναχούς διαμένοντες, πάντα μας συγκινεί. Ανεβαίνοντας στα δωμάτιά μας, ένας ενθουσιώδης σύνοικος αδελφός μας, μας καλωσορίζει και  σχολιάζει με χαρά:  -Πολύ φορτωμένοι ήρθατε βρε παιδιά! -Που να δεις αδελφέ μας τι φορτίο κουβαλάμε μέσα μας! του απαντάμε και εκείνος δείχνει να καταλαβαίνει απόλυτα ως ομόψυχος φιλαγιορείτης!

Οι ώρες κυλούν σαν κόμποι από τρακοσάρι κομποσκοίνι ως το πρώτο ξημέρωμα. Το ξυπνητήρι ρυθμισμένο για τις 5, μα όλοι είμαστε ήδη εκ του ύπνου εξανιστάμενοι . Γλυκό πρώτο φθινόπωρο, συντροφεύει τα βιαστικά μας βήματα ως το γραφείο προσκυνητών για τα διαμονητήρια μας. Μαζεύτηκαν αρκετά τόσα χρόνια σκέφτομαι, μα αρχή μετανοίας ακόμα δεν βάλαμε! Παράτεινον Κύριε το έλεός Σου, πρεσβείαις της Παναχράντου Σου Μητρός και των του Άθω Πατέρων, των Αγγέλων εν σώματι!

Στο σαλόνι της Αγίας Άννας που πλέει ήδη σε γαλήνια νερά, καθόμαστε μπροστά από το προσκυνητάρι της. Γνώριμες οι μορφές των ναυτικών μα και πολλών επιβατών, που κάθε πρωί μπαίνουν στο Όρος για να εργαστούν. Μακάρι όλοι τους να συναισθάνονται την άπειρη ευλογία που τουλάχιστον εν δυνάμει λαμβάνουν. Ένας χρόνος πέρασε ακριβώς από την προηγούμενη φορά. Ο μικρός Γιαννάκης του παπά-Θόδωρου από το Αιτωλικό είναι ξανά εδώ! Επιβεβαιώνει αυτό που λέγεται: Μια φορά Αγιορείτης, για πάντα φιλαγιορείτης! Είναι άυπνος μα δεν παραπονιέται. Είναι ο μόνος στο καράβι μας τούτο το πρωινό που στην κυριολεξία χαίρεται σαν μικρό παιδί που είναι. Ο Πατέρας του τον μυεί στης παντευλόγητης Ορθοδοξίας την πίστη, τον γαλουχεί με το αείρρυτο γάλα της Γαλακτοτροφούσας Παρθένου, τον ποτίζει με τα νάματα της μακραίωνης Αθωνικής Παράδοσης.

Κι όταν θα μεγαλώσει θα ’ναι κι αυτός αγέρωχος σαν τον Άθωνα και φάρος φωτεινός να οδηγεί τους παραστρατημένους στο καταφύγιο το ιερό. Προορισμός τους η σκήτη της Αγίας Άννας. Θα κατέβαιναν στην Αγίου Παύλου να προσκυνήσουν και έπειτα από το υπέροχο μονοπάτι πάνω απ’ τη θάλασσα, θα περνούσαν κι από την Νέα Σκήτη, να προσκυνήσουν στον τάφο του Παππού Ιωσήφ του ησυχαστή. Σίγουρα εκείνος εκεί θα τον περίμενε να του δώσει ολόχαρος την ξεχωριστή του ευλογία…

Νώντας Σκοπετέας

Saturday 29 October 2016

Harrow: Ο ασφαλέστερος Δήμος

Ο τοπικός Τύπος της περιοχής του Harrow στο ΒΔ Λονδίνο, όπου διαμένουμε κι εμείς, αποκάλυψε αυτή την εβδομάδα ότι η τοπική Δημοτική Περιφέρεια είναι η ασφαλέστερη ανάμεσα στους 32 Δήμους της ευρύτερης περιοχής της μεγαλούπολης του Λονδίνου.


Ο Γενικός Αστυνομικός Διευθυντής της περιοχής, μέσα από το σχετικό άρθρο της τοπικής εφημερίδας, δικαιολογεί το γεγονός αυτό αναφέροντας ότι οφείλεται στη «φανταστική εργασία των αστυνομικών της περιοχής, καθώς και στην υποστήριξη του κοινού». 

Friday 28 October 2016

Εγκύκλιος για την Επέτειο του ΟΧΙ

Εγκύκλιος του Αρχιεπισκόπου Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας
για την Επέτειο του ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940

Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του
και την σκούφια την ψηλή του
μ’ όλα τα φτερά
και μια νύχτα με φεγγάρι
την Ελλάδα πάει να πάρει,
βρε τον φουκαρά!
(Τραγούδι της Νίκης-Σοφία Βέμπο)


Καλοκαίρι του 1940. Ο Γερμανικός στρατός προελαύνει ακάθεκτος στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο, υποδηλώνοντας έτσι την οριστική κατάργηση του συστήματος των Βερσαλλιών και την ουσιαστική εκμηδένιση της Κοινωνίας των Εθνών. Η πολύπλευρη κρίση του Μεσοπολέμου διευκολύνει την άνοδο στην εξουσία στην Μεσευρώπη και στο Μεσόγειο τμήμα της, αυταρχικών καθεστώτων των οποίων η αναθεωρητική στρατηγική οδήγησε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έτσι η απόφαση της Φασιστικής Ιταλίας για την είσοδο της στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με στόχο την ηγεμονική της παρουσία στην Βόρειο Αφρική και τον έλεγχο των θαλάσσιων και εναερίων οδών της Ανατολικής Μεσογείου, είναι άμεσα συναρτήσιμη με την καθυπόταξη των Ελληνικών εδαφών, τα οποία παρεισφρύουν ανάμεσα σε αυτήν και τους επιδιωκόμενους στόχους της. Ο Μπενίτο Μουσολίνι -πραγματικός δικτάτορας- αποφασίζει και ενεργεί μόνος του στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και με ανάλογο τρόπο δρώντας αποστέλλει τις πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου 1940 δια του Πρέσβη του εις την Αθήνα Εμμάνουελ Γκράτσι το απαράδεκτο τελεσίγραφο υποταγής. Ο Έλληνας πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς με το ηχηρό του ΟΧΙ απορρίπτει το ιταμό τελεσίγραφο προδηλώνοντας έτσι και τα επακόλουθα ΟΧΙ του Βασιλέως Γεωργίου Β΄, της στρατιωτικής ηγεσίας και του Λαού.

Από εκείνη την ώρα η γραφίδα της ιστορίας, κινούμενη με πρωτοφανή ταχύτητα, απαθανατίζει το Ελληνικό Έπος του 1940. Οι εξελίξεις στο Αλβανικό μέτωπο είναι καταιγιστικές. Σύσσωμη η πατρίδα αμύνεται υπέρ βωμών και εστιών και ζηλευτά ενωμένη προελαύνει νικηφόρα προς αμίμητη και περίλαμπτη δόξα. Αν και στρατιωτικώς υπολοιπόμενος, ο Ελληνικός στρατός, στρατηγικώς υπερέχων, εξορμά νικηφόρα στα αλύτρωτα και ελληνοκατοικούμενα εδάφη της Αλβανικής Χώρας. Η απελευθέρωση της Κορυτσάς, της Μοσχόπολης, του Πόγραδετς, της Πρεμετής, των Αγίων Σαράντα, του Αργυροκάστρου και της Χειμάρρας χαιρετίζονται από τους Έλληνες και τους έκπληκτους ξένους, φίλους και εχθρούς, συμμάχους και αντιπάλους, ως σταθμοί εκστρατείας απελευθερωτικής. Η μεγάλη Ιταλική αντεπίθεση, η γνωστή ως «εαρινή», προσωπικώς αναληφθείσα από τον Μπενίτο Μουσολίνι, θα συντριβεί και αυτή, οδηγώντας σε δεινή ήττα τα Ιταλικά στρατεύματα.

Η Νίκη στέφει τα Ελληνικά όπλα. Το έπος του 1940 και το λαμπρό αποτέλεσμα του αποτελεί ιστορικό γεγονός, η εμβέλεια του οποίου ξεπερνά και τα στενά αλλά και τα ευρύτερα γεωγραφικά όρια της πραγμάτωσής του. Η νικηφόρα αντιμετώπιση της φασιστικής πρόκλησης από την Ελλάδα απετέλεσε έρεισμα αποφασιστικής σημασίας στη πάλη των Ευρωπαϊκών Λαών εναντίον των Δυνάμεων της βίας και του ολοκληρωτισμού. Ήταν το πρώτο μήνυμα νίκης στη μάχη κατά του Άξονα, που αναπτέρωσε το ηθικό των Συμμάχων και όπως χαρακτηριστικά σημείωσε ο Βρετανός κυβερνητικός αξιωματούχος Φίλιπ Νόελ Μπαίκερ, η αποδοχή από την Ελλάδα του Ιταλικού τελεσιγράφου θα είχε ως αποτέλεσμα τον έλεγχο από τον Άξονα ολόκληρης της Ευρώπης και φυσικά της Ανατολικής Μεσογείου. Οι πετρελαιοπηγές της Εγγύς Ανατολής θα ήταν στην διάθεση του, η κάτω πύλη του Καυκάσου θα ήταν ανοιχτή και απροστάτευτη και η Μεγάλη Βρετανία πιθανώς θα έχανε τον πόλεμο. Οι δυνάμεις του «σκότους» θα είχαν επικρατήσει και ο Ευρωπαϊκός Πολιτισμός θα άλλαζε τροχιά. Οι Έλληνες στην Αλβανία έδωσαν την πρώτη νίκη στους συμμάχους, οι οποίοι είχαν πανικοβλήθεί από τις νίκες και την έπαρση των Δυνάμεων του Άξονα.

Αυτό λοιπόν το λαμπρό ιστορικό κατόρθωμα της πατρίδας μας μνημονεύουμε και τιμούμε και εορτάζουμε σήμερα, δαφνοστεφανώνοντας τις θυσίες των Προγόνων μας και εμφατικά το παραδίνουμε ως αιώνια παρακαταθήκη στις νέες γενιές, οι οποίες εμβαπτιζόμενες στα μεγάλα μηνύματα των ηρωικών κατορθωμάτων του Έπους του ’40, θα πρέπει να τις φυλάξουν ακέραιες και άσπιλες, παραδειγματικό καθήκον τους ως άγρυπνων φυλάκων των ιερών και οσίων της φυλής των Ελλήνων και διαχρονική απόδειξη της λαμπρής δόξης του ιστορικού Ελληνισμού.

Εμφορούμενοι όλοι εμείς από αυτήν την Ελληνική υπερηφάνεια καλούμαστε να εορτάσουμε την επέτειο κατ’ ιδίαν και με τους άλλους, σε Σχολεία και Εκκλησίες, σε πνευματικά Ιδρύματα και Συλλόγους, μνημονεύοντες και δοξολογούντες τους ανώνυμους και επώνυμους ήρωες που έπεσαν για της πατρίδας μας την ελευθερία και την τιμή πολεμώντας σε θάλασσες και σε στεριές στον νυν υπέρ πάντων αγώνα.

Στην Ελληνορθόδοξη Αποδημία του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας  το Έπος του ’40 θα εορταστεί στις κατά τόπους κοινότητές μας με σχολικές εκδηλώσεις και εκκλησιαστικές δοξολογίες. Στο Λονδίνο η ιστορική αυτή επέτειος του ηρωικού Έπους του ’40 θα εορταστεί επισήμως την Κυριακή 30 Οκτωβρίου στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Σοφίας με την καθιερωμένη Δοξολογία της οποίας θα προεξάρχει ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας κ. Γρηγόριος και με την καθιερωμένη πανηγυρική ομιλία του νέου Πρέσβυ της Ελλάδος κ. Δημητρίου Καραμήτσου-Τζιρά. Επίσης, ανάλογη ομιλία θα γίνει την Παρασκευή 28 Οκτωβρίου από τον κ. Φώτη Φωτίου, Επίτροπο Προεδρίας για θέματα Αποδήμων της Κύπρου, στον Ιερό Καθεδρικό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Wood Green στις 7:00 μμ.

Είμαι σίγουρος ότι όλοι σας θα δώσετε το παρόν στις προγραμματισμένες αυτές εκδηλώσεις για να αποδώσουμε τον πρέποντα φόρο τιμής και μνήμης που όλοι μας οφείλουμε, και διατελώ μετά θερμών ευχών και της εν Κυρίω αγάπης και τιμής.

Λονδίνο, 28 Οκτωβρίου 2016

Ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας Γρηγόριος

Thursday 27 October 2016

Χωριό «Μπελογιάνης» [Δ΄]

Στο Καφενείο

Αφού επισκεφθήκαμε τον Δήμαρχο του χωριού Μπελογιάννης κ. Κώστα Παπαλέξη στο γραφείο του, και κάναμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί του, στη συνέχεια οδεύσαμε πίσω από το Δημαρχείο, όπου είναι το Καφενείο του χωριού.


Το κτήριο του Καφενείου είναι ένα μονώροφο κτίσμα, όπως άλλωστε τα περισσότερα οικήματα του χωριού. Εντύπωση κάνει στον επισκέπτη ότι τα παράθυρά του είναι όλα καγκελωμένα.


Πάντως το Καφενείο και ο προαύλιος χώρος του ήταν περιποιημένα, με ωραία τραπέζια, άνετα καθίσματα και αρκετά παρτέρια με λουλούδια και πρασινάδες.


Εκεί ήπιαμε ωραίο ελληνικό φραπέ και είχαμε την ευκαιρία να γνωριστούμε με άλλους επισκέπτες από την Πατρίδα, καθώς επίσης με τον ευπροσήγορο κ. Αχιλλέα και με άλλους κατοίκους του χωριού. Η κουβέντα με όλους, ιδιαίτερα με τους «ντόπιους», ήταν εξόχως διαφωτιστική, και απετέλεσε την αφετηρία για περαιτέρω μελέτη και ερμηνεία κάποιων μεγάλων θεμάτων της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας.

Wednesday 26 October 2016

Ο Σαραντάρης θύμα του πολέμου

«Ο Γιώργος Σαραντάρης ήτο ο πρώτος λογοτέχνης που έπεσεν εις τον αγώνα της πατρίδος του δια την ελευθερίαν».
Ο «Αθηναίος» της Καθημερινής

Ο Γιώργος Σαραντάρης ήταν θύμα της άνανδρης επίθεσης της φασιστικής Ιταλίας, στις 28 Οκτωβρίου 1940. Ο Νομπελίστας ποιητής μας Οδυσσέας Ελύτης χαρακτηρίζει την απώλειά του «την πιο άδικη». Καταγγέλλει το επιστρατευτικό σύστημα που επικρατούσε την εποχή εκείνη «που κατάφερε να κρατήσει στα Γραφεία και στις Επιμελητείες όλα τα χοντρόπετσα θηρία των αθηναϊκών ζαχαροπλαστείων και να ξαποστείλει στην πρώτη γραμμή το πιο αγνό και ανυπεράσπιστο πλάσμα. Έναν εύθραυστο διανοούμενο που μόλις στεκότανε στα πόδια του, που όμως είχε προφτάσει να κάνει τις πιο πρωτότυπες και γεμάτες από αγάπη σκέψεις για την Ελλάδα και το μέλλον της. Ήταν σχεδόν μια δολοφονία».


Και συνεχίζει ο Ελύτης:

«Διπλωματούχος ιταλικού πανεπιστημίου ο Σαραντάρης -ο μόνος ίσως σε ολόκληρο το στράτευμα-, θα μπορούσε νά ’ναι περιζήτητος σε οποιαδήποτε από τις Υπηρεσίες που είχαν αναλάβει την αντικατασκοπεία, ή την ανάκριση των αιχμαλώτων. Αλλά όχι. Έπρεπε να φορτωθεί το γυλιό και τον οπλισμό των τριάντα οκάδων, για να χαθεί παραπατώντας μες στα χιονισμένα φαράγγια ένας ακόμη ποιητής, ένας ακόμη αθώος στο δρόμο του μαρτυρίου.

Φαίνεται ότι πέρασε φρικτές ώρες. Τα χοντρά μυωπικά του γυαλιά, που χωρίς αυτά δεν μπορούσε να κάνει βήμα, τά ’χασε μέσα στην παραζάλη. Φώναζε βοήθεια στους άλλους φαντάρους, αυτός ο Χριστιανός φώναζε αδέλφια και τ’ αδέλφια τον κοροϊδεύανε, τα πιο αδίσταχτα βαλθήκανε κιόλας να του κλέβουνε κουβέρτες, μάλλινα, οτιδήποτε χρήσιμο μπορούσε ο δόλιος να κουβαλεί. Απόμεινε σαν το κατατρεγμένο πουλί μέσα στην παγωνιά. Χωρίς να βαρυγκομήσει. Χωρίς να ξεστομίσει έναν πικρό λόγο. Περήφανος, μ’ ένα σώμα ελάχιστο και μια μεγάλη ψυχή, που τον κράτησε όσο να τραγουδήσει ακόμη λίγο:
              
Εγώ που οδοιπόρησα με τους ποιμένες της Πρεμετής

-κι ύστερα ν’ ανεβεί στους τόπους που αγγέλλουν τον ουρανό και συνομιλούν με τον ήλιο.

Έτσι πέθανε ένας Έλληνας ποιητής, όταν οι συνάδελφοί του στη Δύση βλαστημούσανε το Θεό κι εμπιστεύονταν στη μαριχουάνα. Έπρεπε να το διαφυλάξουμε αυτό, να το κάνουμε σύμβολό μας και κουράγιο μας, τώρα που άρχιζαν άλλα δεινά, η πείνα, η κλούβα, οι εκτελέσεις στον τοίχο». (Από το βιβλίο «Ανοιχτά χαρτιά». Εκδ. Ίκαρος, σελ. 392-393).

Στα δέκα χρόνια από τον θάνατό του ο «Αθηναίος» της εφημερίδας «Καθημερινή», δηλαδή ο Σταύρος Αγγ. Βλάχος, αδελφός του διευθυντή της εφημερίδας Γεωργίου Βλάχου, έγραψε:

«Η Ελληνική Λογοτεχνία κατά τον πόλεμο και την Κατοχή εθρήνησε τον θάνατον πολλών εκλεκτών εργατών της, παλαιών και νεωτέρων. Παλαιών: του Παλαμά, του Γρυπάρη, του Μαλακάση, του Αγγέλου Σημηριώτη. Και νεωτέρων: του Μήτσου Παπανικολάου, του Αναστάση Δρίβα, του Ναπολέοντος Λαπαθιώτη, του Γιώργου Σαραντάρη. Ο Σαραντάρης πέθανε προ δέκα ετών εις μίαν αθηναϊκήν κλινικήν, νεώτατος, μόλις τριάντα τριών χρόνων. Είχε πολεμήσει εις το αλβανικόν μέτωπον, λεπτός όμως και ευαίσθητος όπως ήτο, υπέκυψε γρήγορα εις τας κακουχίας του πολέμου. Μια σοβαρή αρρώστεια τον ευρήκε και ετσάκισε το αδύνατον σώμα του. ΄Ηλθε και απέθανε εδώ, ανάμεσα εις τους οικείους και τους φίλους του, με την ικανοποίησιν ότι είχεν εκτελέσει το χρέος του προς την ιδέαν της Ελευθερίας και προς την αγαπημένην του Ελλάδα. Εις την πατρίδα του εν τούτοις δεν είχε προφθάσει να ζήση ο Σαραντάρης παρά δέκα μόνον έτη. Γεννημένος εις την Κωνσταντινούπολιν είχε μεγαλώσει εις την Ιταλίαν, όπου είχε σπουδάσει νομικά και μόλις το 1931 ήλθε και εγκατεστάθη οριστικώς εις την Ελλάδα.

Εις τα δέκα έτη της εδώ ζωής του συνοψίζεται όλη η λογοτεχνική δράσις του Σαραντάρη. Κυρίως εξεδηλώθη ως ποιητής, εξέδωκεν έξη - επτά ολιγοσέλιδες ποιητικές συλλογές. Αλλ’ έγραψε και μερικά δοκίμια, που τα χαρακτηρίζει η ιδία λυρική και φιλοσοφική διάθεσις που χαρακτηρίζει και την ποίησίν του. Εδιάβασα τα βιβλία του και εγνώρισα και τον ίδιον τον Σαραντάρην. Υπήρχε πλήρης ανταπόκρισις μεταξύ ανθρώπου και έργου. Η ανησυχία που αισθανόμεθα εις το έργον, και η ειλικρίνεια και η ευθύτης, εγίνοντο αμέσως αντιληπταί εις τον άνθρωπον.   Ο Σαραντάρης επίστευεν, ήτο ένας γνήσιος Χριστιανός, ή τουλάχιστον η πίστις του ήτο η υψηλοτέρα και πλέον σταθερά επιδίωξίς του. Υποπτεύομαι μάλιστα, εάν κρίνω από την ζωηράν αντιπάθειαν που ησθάνετο δια τον σκεπτικισμόν και από την φανεράν προτίμησιν που έδειχνε δια την υπαρξιακήν φιλοσοφίαν, και ιδιαιτέρως δια τον Δανόν φιλόσοφον Κίρκεγκωρντ και τον σύγχρονον θρησκευτικόν στοχαστήν Μπερντιάεφ, ότι ο πραγματικός πνευματικός και ψυχικός χώρος του Σαραντάρη δεν ήτο η βεβαιότης της πίστεως, αλλ’ η εναγώνιος αναζήτησις της βεβαιότητος.

Ως ποιητής είχεν επηρεασθή από τον σύγχρονον Ιταλόν ομότεχνόν του, τον Ουγκαρέτι, τον οποίον συχνά ανέφερεν εις τας συνομιλίας του, αλλ’ η εξαερωμένη και διαλελυμένη μορφή της ποιήσεώς του ήτο κάτι που το ώφειλεν ο Σαραντάρης εις όλην την διανοητικήν και καλλιτεχνικήν ατμόσφαιραν της εποχής του. Την διάλυσιν αυτήν ευρίσκομεν και εις την αποσπασματικήν μορφήν που ηρέσκετο να δίδη εις ό,τι εξέφραζεν ως καθαρόν στοχασμόν. Τα κύρια θέματα της ποιήσεώς του είναι οι δυο μεγάλοι πόλοι της μοίρας του ανθρώπου: η αγάπη και ο θάνατος. Αλλά και η φύσις και η πατρίς παρουσιάζονται συχνά εις την ποίησίν του. Τα υψηλά καλλιτεχνικά και πνευματικά ιδεώδη του Σολωμού ασφαλώς δεν άφησαν ανεπηρέαστον τον Σαραντάρην κατά τα τελευταία έτη της ζωής του. Ήτο ένας γνήσιος και συμπαθέστατος πνευματικός άνθρωπος, σεμνός, εγκάρδιος, απλός, δοσμένος ολόκληρος εις το ανθρώπινον δράμα του, το οποίον εζούσε με έντασιν και αλήθειαν εις το έργον του. Και ήτο και ο πρώτος λογοτέχνης που έπεσεν εις τον αγώνα της πατρίδος του δια την ελευθερίαν». 

Για τη μνήμη του Γιώργου Σαραντάρη είπε ο αείμνηστος Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος σε εκδήλωση στο Δημαρχείο Λεωνιδίου, την 22α Μαΐου 1977:

«...Για να προχωρήσω σε μερικά άλλα γνωρίσματα του Σαραντάρη, που είναι ελληνικά -την ελευθερία την είπα- είχε τη λεβεντιά. Ήταν λεβέντης. Ο λεβέντης είναι πάντοτε αδέσμευτος, όχι ηθικώς αδέσμευτος, ηθικώς είναι δεσμευμένος- αδέσμευτος από σκοπιμότητες. Αδέσμευτος και από την πολιτική, από ό,τι τέλος πάντων είναι γύρω του ως επίκαιρο.

Είναι, λοιπόν, ο Σαραντάρης ένα παράδειγμα για όλους, αλλά περισσότερο για τους νέους. Να τον αγαπήσουν, να τον διαβάσουν, ίσως στην αρχή να μην μπορούν αμέσως να εισέλθουν στο νόημά του, αλλά αυτός υπομένει, γιατί επιμένει και είναι πάντα ο ίδιος. Καλός, καλοπροαίρετος, με άπειρη καλοσύνη, αναβλύζει η καλοσύνη από την ψυχή του. Δε νομίζω να σκέφτηκε ποτέ κακό αυτός ο άνθρωπος.

Έτσι έφυγε χαρούμενος και όλο θέρμη και όλος χαρά. Έφυγε στο 40, όταν ήλθε να μ’ αποχαιρετήσει στο σπίτι μου, εκεί στην οδό Αναπήρων Πολέμου, πλάϊ στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη. Τον αποχαιρέτησα, τον κατέβασα κάτω, φιληθήκαμε και μου είπε Καλή αντάμωση...». Αυτά από τον Ιωάννη Θεοδωρακόπουλο.

Αιωνία η μνήμη του Γιώργου Σαραντάρη, του υψηλού χριστιανικού  ήθους και ιδιοφυούς Τσάκωνα λογοτέχνη και στοχαστή.

Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Tuesday 25 October 2016

Η Ένωση Επτανησίων Ελλάδας, η Ιόνιος Βιβλιοθήκη και το έργο τους

Πρόσφατα μου έγινε η τιμή να συμμετάσχω ως μέλος της εποπτεύουσας επιτροπής της Ιονίου Βιβλιοθήκης της Ἐνωσης Επτανησίων Ελλάδας, τα επίσημα εγκαίνια της οποίας έγιναν την περασμένη Παρασκευή στη Στοά του Βιβλίου στην Αθήνα.


Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η Ένωση Επτανησίων Ελλάδας είναι μια αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία που ιδρύθηκε το 2010. Σκοπός της Ε.Ε.Ε. είναι η διατήρηση και η προώθηση του επτανησιακού πολιτισμού αλλά και των παραδόσεων. Με την λέξη «πολιτισμός» εννοείται οτιδήποτε προάγει και καλλιεργεί το πνεύμα: λογοτεχνία, ποίηση, ζωγραφική, γλυπτική, λαογραφία, μουσική, φωτογραφία, μαγειρική, θέατρο κοκ.

Η ιδέα αυτή ξεκίνησε δειλά στην αρχή από την Κερκυραία Ελένη Κονοφάου, η οποία αρχικά έφτιαξε μια ομάδα στην σελίδα κοινωνικής δικτύωσης του facebook, σκοπός της ήταν να συγκεντρώσει Επτανήσιους ή άτομα με καταγωγή από την Επτάνησο ή απλά ανθρώπους που ήθελαν να μάθουν περισσότερα για την κουλτούρα των Ιονίων νήσων. Η απήχηση ήταν μεγάλη και από τον ελλαδικό χώρο αλλά και από το εξωτερικό. Έτσι η κυρία Κονοφάου με την βοήθεια και άλλων επιφανών ατόμων αποφάσισαν και ίδρυσαν την Ε.Ε.Ε. τον Ιούνιο του 2010. Αμέσως μετά η Ένωση είχε την χαρά να δεχτεί την πρώτη πρόσκληση για να συμμετάσχει σε εκδήλωση του εξωτερικού. Ήταν από την κυρία Μαρία Θεοδωρίδου, Πρόεδρο της Ελληνορθόδοξης Κοινότητας του Μπρίντιζι της Ιταλίας και αφορούσε την ετήσια εορτή των Αγίων Θεοδώρου και Λαυρεντίου. Η Ε.Ε.Ε. έλαβε με χαρά μέρος και παρουσίασε παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια από τα Επτάνησα αλλά και από άλλα μέρη της Ελλάδας.

Αυτήν τη στιγμή η Ε.Ε.Ε. διοικείται από δεκατετραμελές διοικητικό συμβούλιο (δύο μέλη από κάθε νησί) και έχει πάνω από 5.000 ενεργά μέλη από όλον τον κόσμο. Έχουν συσταθεί τριμελείς επιτροπές προκειμένου να λάβουν αποφάσεις και πρωτοβουλίες για διάφορα θέματα που αφορούν την ένωση, όπως: επιτροπή τύπου, επιτροπή εθελοντισμού, επιτροπή εκδηλώσεων, επιτροπή διαχείρισης διαδικτύου και προβολής του έργου της ένωσης μέσω αυτού. Πρόσφατα αποφασίστηκε η ίδρυση της Ιονίου Βιβλιοθήκης της Ε.Ε.Ε.

Η Ιόνιος Βιβλιοθήκη ιδρύθηκε από την Ε.Ε.Ε. με σκοπό την διάσωση, την προώθηση και την διάδοση έργων είτε Επτανησίων συγγραφέων είτε έργων που αφορούν τα Επτάνησα. Η λειτουργία της ελέγχεται και υποστηρίζεται από το Διοικητικό Συμβούλιο της ένωσης σε συνεργασία με την εποπτεύουσα επιτροπή της, η οποία είναι επταμελής (ένα μέλος -εκπρόσωπος από κάθε νησί). Έφορος της επταμελούς επιτροπής είναι η διακεκριμένη εκπαιδευτικός και συγγραφέας Κατερίνα Λέκκα, με καταγωγή από τους όμορφους Παξούς. Η υποφαινόμενη εκπροσωπώ το νησί του Τζάντε και είμαι πανευτυχής για αυτό. Φυσικά νιώθω πάνω στους ώμους μου το βάρος των ευθυνών μου και νιώθω ευγνωμοσύνη για την αφάνταστη τιμή που μου έγινε.


Απώτερος σκοπός της Ιονίου Βιβλιοθήκης είναι να συγκεντρώσει όλον αυτόν τον πνευματικό θησαυρό σε ένα κτήριο, να ψηφοποιήσει τα βιβλία, έτσι ώστε να μπορούν να διαβαστούν και ηλεκτρονικά, να λειτουργήσει ως δανειστική βιβλιοθήκη έτσι ώστε να μπορεί ο φοιτητής, ο μαθητής, ο μελετητής και ο κάθε ενδιαφερόμενος να εκμεταλλευτεί τις γνώσεις τους. Η Ιόνιος Βιβλιοθήκη συγκεντρώνει βιβλία που αφορούν τη λογοτεχνία, την ποίηση, τις τέχνες, τη λαογραφία, την ιστορία, τον τουρισμό, την επιστήμη, τη θρησκεία, διάφορες μελέτες, τη γαστρονομία, παιδικά βιβλία, λεξικά κοκ. Όλοι οι συγγραφείς και οι εκδότες που μπορούν και θέλουν να συνεισφέρουν δωρεάν το έργο τους, είναι ευπρόσδεκτοι και μπορούν να επικοινωνήσουν με τους εκπροσώπους της βιβλιοθήκης ή το Διοικητικό Συμβούλιο της Ε.Ε.Ε.

Τα επίσημα εγκαίνια της Ιονίου Βιβλιοθήκης έγιναν, όπως προανέφερα, την Παρασκευή 21 Οκτωβρίου στην Στοά του Βιβλίου στην Αθήνα. Σε αυτήν ομιλητές ήταν ο Αναπληρωτής Νομικός Σύμβουλος του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Αντώνης Αργυρός και ο Αναπληρωτής Πρύτανης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ναπολέοντας Μαραβέγιας. Ακούστηκαν αποσπάσματα από ποιήματα του Σολωμού, του Βαλαωρίτη και άλλων. Χαιρετισμούς δε απηύθυναν η Πρόεδρος της Ε.Ε.Ε. Ελένη Κονοφάου και η Έφορος της Ιονίου Βιβλιοθήκης Κατερίνα Λέκκα.

Θα προτιμήσω να κλείσω αυτό το κειμενάκι με τα λόγια του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού, τα οποία κοσμούν και την αρχική ηλεκτρονική σελίδα της Ιονίου Βιβλιοθήκης: Χαρές και πλούτη κι αν χαθούν και τα βασίλεια κι όλα, τίποτα δεν είναι σαν στητή, μένει η ψυχή κι ολόρθη!

Εύη Ρούτουλα

Monday 24 October 2016

Γύρω ἀπό μιά παλιά φωτογραφία...

Χαιρετισμός τιμῆς στήν κ. Ἀνθούλα Δανιήλ

Στό παλιό μας τό σπίτι, τό πατρικό, σώζεται μέχρι σήμερα μιά μεγάλη φωτογραφία πού εἰκονίζει τά πρόσωπα δύο στρατιωτῶν: τοῦ πατέρα μου κι ἑνός συμπολεμιστή του στόν πόλεμο τοῦ 1940.


Ἀπό πληροφορίες πού ἔλαβα, ὅταν ρώτησα τή μάνα μου γιά τό νέο πού εἰκονίζεται μέ τόν πατέρα μου, (εἶναι ὁ ἐξ ἀριστερῶν, ὅπως κοιτᾶμε τή φωτ.) ἔμαθα ὅτι πρόκειται γιά φίλο τοῦ πατέρα καί συστρατιώτη του στό μέτωπο, πού ὅμως ἔπεσε ὑπέρ τῆς πατρίδος.  Δέν ἔμαθα ποτέ  τό ὄνομά του -μήτε κι ἡ μάνα μου δέν τό θυμόταν-, μόνο τόν τόπο καταγωγῆς του, πού ἦταν τό Καρπενήσι καί ὅτι ἦταν δάσκαλος. Τίποτε ἄλλο.

Ἐδῶ καί 70, λοιπόν, χρόνια στολίζει κάποιον τοῖχο τοῦ σπιτιοῦ μας αὐτό τό κάδρο μέ τούς εἰκονιζόμενους δύο στρατιῶτες, γιά νά θυμίζει ἐκεῖνες τίς μέρες, τίς ἡρωϊκές τοῦ πολέμου, ἀλλά καί  παράλληλα νά μοῦ φέρνει στό νοῦ ἕνα πολύ ἀγαπημένο μου ποίημα, ἔργο τοῦ Ὀδυσσέα Ἐλύτη, τό «Ἄσμα Ἠρωϊκό καί πένθιμο γιά τό χαμένο Ἀνθυπολοχαγό τῆς Ἀλβανίας».

Ἄς μοῦ συγχωρεθεῖ ὁ λογισμός, ὅμως ταύτισα ἀπό τότε πού πρωτοδιάβασα τό ποίημα, τόν ἀνώνυμο  Ἀνθυπολοχαγό τοῦ Ἐλύτη μέ τόν Καρπενησιώτη λοχία τῆς φωτογραφίας. Ἔτσι, κάθε φορά πού τόν κοίταζα στό νοῦ ἔρχονταν τά λόγια τοῦ ποιητῆ:

Τώρα κείτεται ἀπάνω στήν τσουρουφλισμένη χλαίνη
Μ᾿ ἕνα σταματημένο ἀγέρα στά ἥσυχα μαλλιά
Κι ἕνα κλαδάκι λησμονιᾶς στ᾿ ἀριστερό του αὐτί...
..............................................................................
Ἦταν γεναῖο παιδί...
..................................
Μακριά χτυπούν καμπάνες ἀπό κρύσταλλο
Αὔριο, αὔριο, αὔριο: τό Πάσχα τοῦ Θεοῦ.

Κάθε χρόνο, λοιπόν, πού θἄρθουν αὐτές οἱ πανίερες ὧρες τῆς Ἐπετείου τῆς 28ης Ὀκτωβρίου ἡ Μνήμη εὐλαβικά στέκει σιμά στά σεπτά Πρόσωπα τῶν Ἠρώων ἐκείνων, ἀνάμεσα στούς ὁποίους  συγκαταλέγεται κι ὁ Καρπενησιώτης Δάσκαλος τῆς φωτογραφίας. Τόν εὐγωνομοῦμε γιά τή θυσία του καί εὐχόμαστε νά καταταγεῖ ἡ ὡραία του ψυχή «ἐν Χώρᾳ Ζώντων».

π. Κ.Ν. Καλλιανός

Sunday 23 October 2016

Μην επιτρέψετε στον εαυτό σας να αποκοιμηθεί!

Καμμία αλλοτρίωση δεν είναι οριστική, υπάρχει πάντοτε η δυνατότητα της καλής αντιστροφής, που επέρχεται όταν ο άνθρωπος τρομάξει με το αφύσικο και παράλογο της πτωτικής συνθήκης ζωής. Τότε θα συνειδητοποιήσει ότι καμμία νομοτέλεια δεν επιβάλλει την αλλοτρίωση… Συνεπώς ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να περιμένει να του δοθεί άδεια για να ζήσει: «Αλλά και πάλι, τι να περιμένουμε; Να περιμένουμε όταν δεν θα έχουμε άλλες δυνάμεις για να ζήσουμε, ενώ στο μεταξύ πρέπει και θέλουμε να ζήσουμε!”.


Ο άνθρωπος έχει χρέος να αγωνίζεται ενάντια σε κάθε λογής δυστυχία˙ σε κάθε αλλοτρίωση στον έρωτα και την εργασία, στην πολιτική και την οικονομία, στην εκπαίδευση και την ψυχαγωγία. Οφείλει να παλεύει για να προσφέρει στους άλλους, εδώ και τώρα και όσο είναι δυνατό υπό τις εκάστοτε περιστάσεις, εμπειρίες αυθεντικής ζωής˙ οφείλει να μάχεται να περιορισθεί το κακό, να αυξηθεί το καλό: “Μην επαναπαύεστε, μην επιτρέψετε στον εαυτό σας να αποκοιμηθεί! Όσο είστε νέος, δυνατός, ορεξάτος μην παραμελείτε να κάνετε το καλό! Δεν υπάρχει ευτυχία [με την κοσμική έννοια] και δεν χρειάζεται να υπάρχει, κι αν στη ζωή υπάρχει νόημα και σκοπός, τότε αυτό το νόημα κι ο σκοπός δεν είναι καθόλου η δική μας ευτυχία, αλλά κάτι πολύ πιο λογικό και πιο μεγάλο. Κάνετε το καλό”.

Σταύρος Φωτίου
«Υπαρξιακή ύπνωση: ο μικράνθρωπος και η μικροσυνείδησή  του».
Επίμετρο του βιβλίου «Τα φραγκοστάφυλα» του Αντον Τσέχοφ,
Εκδόσεις Αρμός

Saturday 22 October 2016

Γιατροσόφια

Απλές συμβουλές θεραπείας, πριν πάμε στο γιατρό

Οι γιαγιάδες γνώριζαν πολλές πρακτικές εφαρμογές για να απαλύνουν τον πόνο, χρησιμοποιώντας συνήθως υλικά που είχαν μέσα στα ντουλάπια τους ή στον κήπο τους.

Τα γνωστά σε όλους μας «γιατροσόφια» μεταφέρθηκαν από γενιά σε γενιά με σκοπό να μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε έναν πόνο, πριν πάμε στο γιατρό.

Έτσι μια λίστα από πολλά «θεραπευτικά» tips δημιουργήθηκε ανά τους αιώνες από τόπο σε τόπο και έφτασε από στόμα σε στόμα μέχρι τις μέρες μας. Γιατί πώς αλλιώς θα γνωρίζαμε ότι κρεμμύδι σταματά τον πόνο του αφτιού ή ότι η ζάχαρη δεν είναι μόνο για τα γλυκά και το πιπέρι για το φαγητό;

Διαβάστε προσεκτικά την ακόλουθη λίστα:

1. Πονάει το αφτί; Στάξε μερικές σταγόνες λιωμένο κρεμμύδι!

2. Η διάρροια δίνει και παίρνει; Ανακάτεψε ένα κουταλάκι ωμό καφέ με το χυμό μισού λεμονιού και τέλος στις συχνές επισκέψεις στην τουαλέτα!

4. Μυρίζουν τα πόδια σου; Κάνε ένα ποδόλουτρο με αφέψημα φασκόμηλου!

5. Έχεις λόξυγκα; Φάε λίγη ζάχαρη!

6. Τα μαλλιά σου είναι θαμπά και άτονα; Ξέπλυνέ τα με λίγο ξίδι!

7. Τα χείλια σου είναι σκασμένα και πονάνε; Κάνε συχνά επάλειψη με μέλι!

8. Έκοψες το δάχτυλό σου και αιμορραγεί; Ρίξε λίγο μαύρο πιπέρι (για όσους αντέχουν!).

9. Έχεις ταχυπαλμία και άγχος; Ανασήκωσε τους αντίχειρες!

10. Το κεφάλι σου πάει να σπάσει από τον πονοκέφαλο; Κάνε κομπρέσες εμποτισμένες με αφέψημα δυόσμου!

11. Υποφέρεις από αϋπνίες; Φόρεσε κάλτσες λίγο πριν κοιμηθείς για να είναι τα άκρα σου ζεστά!

12. Πονάει η κοιλιά σου; Κάνε επάλειψη με ελαιόλαδο!

13. Έκαψες το δαχτυλάκι σου στο σίδερο; Ρίξε επάνω στο έγκαυμα λίγο καφέ!

14. Πονάει το δοντάκι σου! Πριν πας στον οδοντίατρο, βάλε λίγο πάγο για να ανακουφιστείς!

15. Έχεις πρησμένα μάτια από το ξενύχτι; Βάλε μια φέτα ωμής πατάτας κάτω από τα μάτια!

16. Έχεις πιτυρίδα! Το ξέρεις; Ξέπλυνε τα μαλλιά σου με αφέψημα δεντρολίβανου!

17. Έβγαλες μια άφθα στο στόμα ή πρήστηκαν οι αμυγδαλές σου; Κάνε γαργάρες με φασκόμηλο.

18. Χτύπησες το χεράκι σου; Βάλε στην πληγή κατάπλασμα από ρίγανη!

19. Ζαλίζεσαι και όλα γύρω σου γυρίζουν; Πιες λίγο χυμό λεμονιού στον οποίο θα προσθέσεις λίγη σόδα.

20. Έπαθες ψύξη και έχεις «στραβολαιμιάσει»; Κοπάνησε φρέσκα φύλλα ρίγανης, ζέστανέ τα λίγο και κάνε επάλειψη στο σημείο που πονάς.

21. Ξερόβηχας: Επιθέματα ζεστά κρύα εναλλάξ. 3 λεπτά ζεστά και 1 λεπτό κρύα, το κάνουμε για 10 λεπτά, τρεις φορές την ημέρα. Μπορούμε και πάνω από τα ρούχα με το σεσουάρ ζεστό κρύο εναλλάξ.

22. Βήχας με φλέματα: κάνουμε τσάι με λιναρόσπορο. Επειδή είναι άγευστο το τσάι με λιναρόσπορο προσθέτουμε και ένα αρωματικό βότανο. Πίνουμε ένα φλιτζάνι τσάι τρεις φορές την ημέρα.

23. Βήχας: Σε ένα μεγάλο σχετικά ρεπάνι κάνουμε μία τρύπα και βάζουμε μέσα μέλι. Με ένα καλαμάκι ρουφάμε το ζουμί

24. Πονόλαιμος: Γαργάρες με αλατόνερο και λεμόνι ή και με το καθένα χωριστά.

25. Άσκηση για τον πονόλαιμο: Τρεις φορές την ημέρα από 36 φορές βγάζουμε την γλώσσα έξω από το στόμα έως να φτάσει στο σαγόνι και να πονέσουν οι αμυγδαλές.

26. Συνάχι: Κάνουμε τρία ποδόλουτρα την ημέρα για 10 λεπτά. Μπορούμε να προσθέσουμε σκόνη μουστάρδα ή τζίντζερ και ξύδι. Καλό είναι να κάνουμε τα ποδόλουτρα με τα πρώτα συμπτώματα για να το προλάβουμε. Καλό είναι, να χρησιμοποιήσουμε και την συσκευή για αιθέρια έλαια, βάζοντας ευκάλυπτο 4 σταγόνες.

27. Ποδόλουτρα: Κάντε ποδόλουτρο σε αλατόνερο για να ξεκουράσετε τα πόδια σας, ξεπλύνετε με δροσερό νερό.

28. Κρυολόγημα:
Α. Βάζουμε στο στήθος ένα πανί βρεγμένο με οινόπνευμα - ακόμη προσθέτουμε και μαύρο πιπέρι.
Β. Κρυολόγημα και πόνους αρθρώσεων: Στύβουμε πικράγγουρα και το ζουμί το προσθέτουμε σε τσίπουρο ή καθαρό οινόπνευμα και κάνουμε εντριβές (προσοχή το ζουμί από τα πικράγγουρα είναι πολύ δηλητηριώδες).

29. Γρίπη: Κάνει καλό η λεμονάδα ή πορτοκαλάδα, ένα ποτηράκι ανά 2 ώρες. Καλό είναι, ως απολυμαντικού χώρου να μη μεταδίδονται τα μικρόβια να χρησιμοποιούμε τη συσκευή χώρου με αιθέρες έλαια σανταλόξυλο ή πεύκο.

30. Πυρετός:
Α. Καταπολεμάται με μπάνιο ή με κομπρέσες στο μέτωπο στον αυχένα, στις μασχάλες στον αγκώνα στα γόνατα και στον αστράγαλο.
Β. Κόβουμε πατάτα σε φέτες τις τοποθετούμε σε ένα μαντήλι και το δένουμε στο μέτωπο.

31. Ωτίτιδα: Ζεσταίνουμε μέσα σε καλτσάκι καλαμπόκι χονδροαλεσμένο και το βάζουμε πάνω στο αυτί.

32. Πονόδοντος: Μπορούμε να βάλουμε ένα βαμβακάκι με γαρυφαλέλαιο στο κούφιο νεογιλό δόντι (τα πρώτα δόντια). Προσοχή το γαρυφαλέλαιο χαλάει τα δόντια.

33. Δόντια και ούλα: Κάντε πλύσεις στόματος με ένα μίγμα αλατιού και σόδας φαγητού (ίσα μέρη διαλυμένα στο νερό). Το διάλυμα αυτό δυναμώνει τα ούλα, λευκαίνει τα δόντια και διατηρεί την ανάσα σας καθαρή.

34. Ορμονικά προβλήματα: Προσθέτουμε 5 γρ. βασιλικό πολτό σε 1 κιλό μέλι. Προσθέτουμε το βασιλικό πολτό λίγο - λίγο στο μέλι και το ανακατεύουμε καλά με ξύλινο ή πλαστικό κουτάλι. Τρώμε κάθε πρωί 1 κουταλάκι από το μίγμα. Δεν χρησιμοποιούμε μεταλλικά σκεύη μόνο ξύλινα και πλαστικά.

35. Αλλεργίες: Γύρη, παίρνουμε το πρωί πριν από το φαγητό ένα κουταλάκι του γλυκού. Αν δεν μπορούμε να το πάρουμε το μοιράζουμε σε δυο ή τρεις φορές και πίνουμε αμέσως μετά νερό ή το διαλύουμε σε ένα φλιτζάνι νερό.Παίρνουμε γύρη δυο φορές το χρόνο το φθινόπωρο και την άνοιξη.

36. Μέση: Βάζουμε κουκούτσια από κεράσια σε σακούλι τα ζεσταίνουμε και τα βάζουμε στη μέση.

37. Στομάχι:
Α. Ένα κουτάλι σπαθόλαδο το πρωί νηστικός.
Β. Το έγχυμα, δηλ. σε ζεστό νερό βάζουμε φύλλα δυόσμου και το σκεπάζουμε για 10 λεπτά, το πίνουμε ως τσάι, είναι καλό για δυσπεψία.

38. Μελανιά: Βάζουμε πάνω στο μέρος που χτυπήσαμε τσουκνίδα και το δένουμε.

39. Χτύπημα: Για να μη μείνει σημάδι βάζουμε στο χτύπημα βιτάμ.

40. Άλατα: Πίνουμε τσάι από βατσινιές τις οποίες μαζεύουμε τον Ιούνιο. Μπορούμε να βράσουμε μεγάλη ποσότητα και πίνουμε τρία φλιτζάνια την ημέρα για ένα μήνα. Σταματάμε για ένα μήνα και μετά το επαναλαμβάνουμε.

41. Κουρασμένα μάτια: Ένα κουταλάκι αλάτι σε νερό είναι πρώτης τάξεως καλλυντικό για τα μάτια. Χρησιμοποιήστε το για να ξεπλύνετε (εξωτερικά) τα κουρασμένα μάτια ή φτιάξτε κομπρέσες για τα πρησμένα μάτια. Τα μάτια ανακουφίζονται επίσης και με κομπρέσες από χαμομήλι.

42. Τσιμπήματα εντόμων: Βρέξτε το σημείο που σας τσίμπησε το έντομο και ρίξτε επάνω αλάτι για να ανακουφιστείτε από τον πόνο.

43. Ελιξίριο μακροζωίας: 300 γρ σκόρδο, 500 γρ κρεμμύδια, 1,5 λίτρο μηλόξιδο και 1 κιλό μέλι.
Κόβουμε στο μούλτι τα κρεμμύδια και τα σκόρδα και τα βάζουμε για 24 ώρες μέσα σε μια κούπα μαζί με το μηλόξιδο. Κατά διαστήματα το μίγμα το ανακατεύουμε. Στη συνέχεια αφού περάσει ο χρόνος το στραγγίζουμε και στο ζουμί προσθέτουμε το μέλι και το ανακατεύουμε για να διαλυθεί. Το βάζουμε σε μπουκάλια και το διατηρούμε στο ψυγείο. Το βάζουμε στη σαλάτα αντί για ξίδι, 4 κουταλάκια τη φορά. Το κάνουμε μια φορά το χρόνο, καθαρίζει τις φλέβες από τη χοληστερίνη.

44. Τραυματισμούς: Σπαθόλαδο ή κηραλοιφή (κερί, μαστίχα Χίο και ελαιόλαδο, τα ζεσταίνουμε όλα μαζί ώσπου να λυόσουν)
.

45. Κάψιμο: Κάποιος διηγείται: έβαλα το καμένο χέρι μου στη σακούλα με το αλεύρι για 10 λεπτά και όταν το τράβηξα δεν είχα το παραμικρό σημάδι ούτε φουσκάλα ούτε τον παραμικρό πόνο. Έκτοτε έχω πάντα μια σακούλα με αλεύρι στο ψυγείο για περίπτωση καψίματος. Υπ΄ όψιν πως το κρύο αλεύρι το νοιώθεις ακόμα καλύτερα από αυτό θερμοκρασίας δωματίου.

46. Αντικαρκινικό: 3 φύλλα μικρά ή 2 φύλλα μεγάλα αλόη τα καθαρίζουμε από τα αγκαθάκια και τα αλέθουμε στο μούλτι. Προσθέτουμε 0,5 Kg μέλι και 3 κουταλιές ουίσκι ή τσίπουρο. Το παίρνουμε για 10 μέρες από μια κουταλιά τρεις φορές τη μέρα 15 λεπτά πριν από το φαγητό.
Αντικαρκινικό επίσης είναι και ο κρόκος Κοζάνης.

47. Μύκητες στα νύχια: Ανακατεύουμε καλαμποκάλευρο με νερό και την αλοιφή την βάζουμε στα άρρωστα νύχια για μια ώρα. Το επαναλαμβάνουμε 7 έως 10 ημέρες. Η εξήγηση είναι ότι στο καλαμποκάλευρο υπάρχει ένας μύκητας που επιτίθεται και καταστρέφει άλλους μύκητες.
Πολύ αποτελεσματικό είναι και το αιθέριο έλαιο tee tree. Βάζουμε μια σταγόνα σε κάθε νύχι, μια φορά την ημέρα.

48. Πόνους στις αρθρώσεις: Βάζουνε σε ένα βάζο ξανθές σταφίδες και αρκετό τζιν ώστε να τις σκεπάζει. Κάθε μέρα τρώμε εννέα σταφίδες από αυτές. Θα διαπιστώσουμε ότι μετά από μερικές βδομάδες ότι οι πόνοι θα αρχίσουν να υποχωρούν. Χρησιμοποιούμε ξανθές σταφίδες γιατί έχουν υποστεί επεξεργασία με θείο και αυτό βοηθάει σε περιπτώσεις φλεγμονής. Για το τζιν έχει δοθεί η εξήγηση ότι στο καλό και γνήσιο αποστάζεται μαζί με κάπου δέκα διαφορετικά βότανα αλλά το πιο βασικό και απαραίτητο είναι το κυπαρισσόμηλα, οι καρποί από το κυπαρίσσι, το αφέψημα από αυτά έχει και αντιρρευματικές ιδιότητες.

49. Χοληστερίνη: Σε μια κούπα βάζουμε μια κουταλιά ταχίνι, προσθέτουμε λίγο τσάι που έχουμε φτιάξει από μαλλιά καλαμποκιού, πεντάνευρο και το ανακατεύουμε καλά ώσπου να διαλυθεί το ταχίνι και προσθέτουμε άνθος βρώμης και ακόμη καρύδια και κολοκυθόσπορους. Είναι ένα πολύ καλό πρωινό. Ένα κουτάλι ταχίνι με μέλι το πρωί κάνει πολύ καλό, κατεβάζει και τη χοληστερίνη.

50. Καθαρισμός συκωτιού: Κάνουμε με σπόρους από γαϊδουράγκαθου τσάι. Ένα κουταλάκι σπόρους για ένα φλιτζάνι τσάι. Πίνουμε ένα φλιτζάνι πρωί, μεσημέρι και βράδυ.

51. Πέτρα στα νεφρά: Πίνουμε έγχυμα από λαδανιά, δηλ. βάζουμε μια χούφτα άνθη λαδανιάς που μαζεύουμε το Μάιο, σε ένα λίτρο νερό και το σκεπάζουμε για 10 λεπτά. Πίνουμε ένα κρασοπότηρο μισή ώρα πριν από το φαγητό πρωί μεσημέρι και βράδυ. Επίσης βοηθάει το τσάι από βότανα μαλλιά καλαμποκιού, αγριάδα, και βατσινιές.

52. Ίλιγγος: Πιέζουμε τον τριγωνικό χόνδρο που είναι απέναντι από το πτερύγιο του αυτιού, με ένα δάκτυλο του ενός χεριού και με το άλλο χέρι χτυπάμε το δάχτυλο 36 φορές. Το επαναλαμβάνουμε τρεις φορές την ημέρα.

Το φαρμακείο του Θεού: Ο Θεός μας άφησε μια μεγάλη ιδέα για το ποια τρόφιμα βοηθούνε ποιο μέρος του σώματος μας! Είμαστε όμως αργοί μαθητές...

1. Μια φέτα καρότου μοιάζει με την ίριδα του ανθρώπινου ματιού. Η επιστήμη αποδεικνύει ότι τα καρότα ενισχύουν σε μεγάλο βαθμό τη ροή του αίματος και τη λειτουργία των ματιών.

2. Η ντομάτα διατηρεί καθαρή την καρδιά και είναι τροφή για το αίμα.

3. Τα σταφύλια είναι δυνατή τροφή για την καρδιά και το αίμα.

4. Τα καρύδια βοηθούν στη λειτουργία του εγκεφάλου.

5. Τα φασόλια θεραπεύουν και βοηθούν στη λειτουργία των νεφρών.

6.
Το σέλινο βοηθά στην ενδυνάμωση των οστών.

7. Το αβοκάντο, η μελιτζάνα και το αχλάδι έχουν στόχο την υγεία και τη λειτουργία της μήτρας και του τραχήλου της μήτρας της γυναίκας.

8. Τα σύκα αυξάνουν την κινητικότητα του σπέρματος των ανδρών και αυξάνουν τον αριθμό των σπερματοζωαρίων, θεραπεύουν την στειρότητα των ανδρών.

9. Η γλυκοπατάτα ισορροπεί τον γλυκεμικό δείκτη των διαβητικών.

10. Οι ελιές βοηθούν στην υγεία και την λειτουργία των ωοθηκών.

11. Τα πορτοκάλια, τα γκρέιπ
-φρούτ και όλα τα εσπεριδοειδή βοηθούν στην υγεία του στήθους.

12. Τα κρεμμύδια βοηθούν στην απομάκρυνση των υπολειμμάτων που προέρχονται από τα κύτταρα του σώματος.

13. Το σκόρδο βοηθά στην εξάλειψη των ελευθέρων ριζών του σώματος.