Καμμία αλλοτρίωση δεν είναι οριστική,
υπάρχει πάντοτε η δυνατότητα της καλής αντιστροφής, που επέρχεται όταν ο
άνθρωπος τρομάξει με το αφύσικο και παράλογο της πτωτικής συνθήκης ζωής. Τότε
θα συνειδητοποιήσει ότι καμμία νομοτέλεια δεν επιβάλλει την αλλοτρίωση… Συνεπώς
ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να περιμένει να του δοθεί άδεια για να ζήσει: «Αλλά και πάλι, τι να περιμένουμε; Να
περιμένουμε όταν δεν θα έχουμε άλλες δυνάμεις για να ζήσουμε, ενώ στο μεταξύ
πρέπει και θέλουμε να ζήσουμε!”.
Ο άνθρωπος έχει χρέος να αγωνίζεται ενάντια
σε κάθε λογής δυστυχία˙ σε κάθε αλλοτρίωση στον έρωτα και την εργασία, στην
πολιτική και την οικονομία, στην εκπαίδευση και την ψυχαγωγία. Οφείλει να
παλεύει για να προσφέρει στους άλλους, εδώ και τώρα και όσο είναι δυνατό υπό
τις εκάστοτε περιστάσεις, εμπειρίες αυθεντικής ζωής˙ οφείλει να μάχεται να
περιορισθεί το κακό, να αυξηθεί το καλό: “Μην
επαναπαύεστε, μην επιτρέψετε στον εαυτό σας να αποκοιμηθεί! Όσο είστε νέος,
δυνατός, ορεξάτος μην παραμελείτε να κάνετε το καλό! Δεν υπάρχει ευτυχία [με
την κοσμική έννοια] και δεν χρειάζεται να υπάρχει, κι αν στη ζωή υπάρχει νόημα
και σκοπός, τότε αυτό το νόημα κι ο σκοπός δεν είναι καθόλου η δική μας
ευτυχία, αλλά κάτι πολύ πιο λογικό και πιο μεγάλο. Κάνετε το καλό”.
Σταύρος Φωτίου
«Υπαρξιακή ύπνωση: ο μικράνθρωπος και η μικροσυνείδησή του».
Επίμετρο του βιβλίου «Τα φραγκοστάφυλα» του Αντον Τσέχοφ,
«Υπαρξιακή ύπνωση: ο μικράνθρωπος και η μικροσυνείδησή του».
Επίμετρο του βιβλίου «Τα φραγκοστάφυλα» του Αντον Τσέχοφ,
Εκδόσεις Αρμός
No comments:
Post a Comment