Tuesday 31 May 2022

Με λένε Ελένη...

 
Ιστορίες με κρυπτοχριστιανούς στην Τουρκία*
 

Αεροδρόμιο της Αγκύρας, το 199... Με τον ιερομόναχο Κύριλλο της Μονής... είμαστε στο χώρο αναχωρήσεων του αεροδρομίου της Αγκύρας. Προερχόμαστε από ταξίδι στην αγία Καππαδοκία, όπου λίγοι ήσαν οι τουρίστες - προσκυνητές και τα έχουμε λίγο χαμένα, βλέποντας το πλήθος και την ποικιλία των φυλών και των ενδυμασιών. Πηγαίνουμε στην Τραπεζούντα, στο κέντρο του ποντιακού Ελληνισμού. Μέσα σε αυτό το ανώνυμο πλήθος, που ζαλίζεται κανείς βλέποντας το πλήθος  να τρέχει σα σε ζαλισμένο κοπάδι για να προλάβει την πτήση ο π. Κύριλλος πέρασε απαρατήρητος. Ψηλός, ξερακιανός, με μακριά μαύρη γενειάδα, φορούσε το αντερί του, το ράσο του και ένα μαύρο πανωφόρι, λόγω της εποχής. Ήταν προχωρημένο φθινόπωρο. Πολλοί από τους ταξιδιώτες ήσαν γενειοφόροι και αρκετοί φορούσαν ιμάτια και κελεμπίες...  Ήσαν πολλοί και οι αστυνομικοί που γύριζαν σε όλο το χώρο του αεροδρομίου οπλισμένοι σαν αστακοί...
 
Στην οθόνη αναχωρήσεων των πτήσεων του αεροδρομίου είδαμε τους αριθμούς των γκισέ που πρέπει να πάμε για να παραδώσουμε τις βαλίτσες μας και να πάρουμε την κάρτα επιβίβασης. Περιμέναμε με υπομονή στην ουρά έως ότου φτάσαμε μπρος στη συνοδό εδάφους, μια καλοκαμωμένη νέα κοπέλα, με όμορφο πρόσωπο, μελαχρινή, με γαλάζια μάτια. Πρώτος πέρασε ο π. Κύριλλος. Ήμουν πίσω του. Έδωσε το διαβατήριό του και έβαλε τη βαλίτσα στη ζυγαριά. Η κοπέλα άνοιξε το διαβατήριο και τον κοίταξε επίμονα στα μάτια. Κάποια στιγμή τα βλέμματα συναντήθηκαν. Του είπε στα αγγλικά, σε χαμηλό ευγενικό τόνο:
 
-         Είστε Έλληνας...
 
-         Μάλιστα, της απάντησε κοφτά ο π. Κύριλλος.
 
-         Και Πόντιος; Τον ξαναρώτησε.
 
-         Μάλιστα, της απάντησε πάλι ο π. Κύριλλος, αυτή τη φορά απορημένος.
 
Η κοπέλα με το ίδιο θερμό πάντα χαμόγελο συνέχισε τις ερωτήσεις.
 
-         Ξέρετε ποντιακά;
 
-         Μάλιστα, της απάντησε μονολεκτικά ο π. Κύριλλος.
 
Τότε του μίλησε στα ποντιακά.
 
-         Θέλω μια χάρη πάτερ, να μου διαβάσετε μιαν ευχή, να με ευλογήσετε.
 
Ξαφνιάστηκε ο π. Κύριλλος.
 
-         Πού κοπέλα μου να σου την διαβάσω; Δεκάδες άνθρωποι συνωστίζονται στα γκισέ, μπορεί να μας δουν. Είναι και η αστυνομία... Ο π. Κύριλλος μου είπε αργότερα πως δεν σκεφτόταν τον εαυτό του για τις συνέπειες. Εκείνος ήταν ταξιδιώτης, η κοπέλα ήταν τουρκάλα...  
 
-         Θα πάμε λίγο πιο πέρα σε εκείνο το άδειο γκισέ και λίγη ώρα θα κάνουμε. Σας παρακαλώ...
 
Το ύφος της παρακλητικό. Σχεδόν έκλαιγε από την επιθυμία της ευλογίας. Άφησε τη θέση της και πήγε πιο πέρα χωρίς να τον αφήσει από τα μάτια της και με το βλέμμα της να τον παρακαλεί. Ο π. Κύριλλος πήγε κοντά της. Έβγαλε από την τσέπη του αντεριού του ένα εγκόλπιο ευχολόγιο και ένα μικρό Σταυρό ευλογίας. Της διάβασε σύντομη ευχή και με την πλάτη στο πλήθος την ευλόγησε με τον Σταυρό μέσα από τον πανωφόρι. Το πρόσωπο της κοπέλας φωτίστηκε. Έμοιαζε με μικρό παιδί, που του έκαμαν ένα πολύτιμο δώρο, δώρο ζωής. Λάμποντας από χαρά γύρισε στη θέση της, έδωσε το διαβατήριο και την κάρτα επιβίβασης στον π. Κύριλλο. Πριν απομακρυνθεί την ερώτησε  στα ποντιακά:
 
-         Πώς σε λένε κοπέλα μου, για να σε μνημονεύω σε κάθε Θεία Λειτουργία; Και εκείνη του απάντησε:
 
-         Με λένε Ελένη...
 
Κάνοντας ότι την χαιρετά της άφησε ένα μικρό φάκελο και προχώρησε... Ήρθε η σειρά μου να εξυπηρετηθώ. Πάντα με μιαν έκφραση χαράς, αλλά χωρίς κουβέντα με εξυπηρέτησε. Απλώς κοιταχτήκαμε  στα μάτια. Είμασταν και οι δύο ευτυχισμένοι. Εκείνη για την αναπάντεχη ευλογία, εγώ για την ύπαρξη στο αεροδρόμιο της Αγκύρας μιας Ελένης.
 
Καθώς περιμέναμε να επιβιβαστούμε στο αεροπλάνο δεν μπορούσα να συγκρατήσω τον εντυπωσιασμό μου από την κρυπτοχριστιανή και από το ότι ο π. Κύριλλος πέρασε από τον έλεγχο αγιωτικά αντικείμενα.
 
- Πάτερ μου, εντύπωση μου έκανε το πώς πέρασες από τα μηχανήματα του αεροδρομίου τον σταυρό και το ευχολόγιο. Είδα πως έχεις μαζί σου και εικονίτσες... Πιστεύω πως μιαν πρέπει να έδωσες και στην Ελένη...  
 
- Δεν έκρυψα τίποτε στον έλεγχο. Ούτως ή άλλως θα τα εύρισκαν... Σχεδόν με έγδυσαν... Όταν με πήγαν στον επικεφαλής της ασφάλειας του αεροδρομίου του εξήγησα ότι είναι παλιά αντικείμενα χωρίς αξία και για δική μου χρήση. Τίποτε από τα όσα έχω μαζί μου δεν περιέχει μέταλλο. Και ο Σταυρός είναι ξύλινος...Τις εικονίτσες μου επέτρεψε να τις πάρω. Σε προηγούμενα ταξίδια μου στην Τουρκία μου τις είχαν κρατήσει. Είναι και σε τι αστυνόμο θα πέσει κανείς, αλλά και με πόση πίστη προσεύχεται...
 
Περιμένοντας να επιβιβαστούμε μας πλησίασε ένας γύρω στα πενήντα σχετικά κοντός παχουλός κύριος, με γυαλάκια και στρογγυλό πρόσωπο και ευχάριστος στην όψη και στους τρόπους. Μίλησε στον π. Κύριλλο απ’ ευθείας ποντιακά.
 
-         Πάτερ μου πόντιος είσθε; Από πού η καταγωγή;
 
-         Μάλιστα, του απάντησε ο π. Κύριλλος. Οι γονείς μου γεννήθηκαν στα Κοτύωρα (Ορντού) και μωρά πήγαν στην Ελλάδα. Αυτοί γλύτωσαν από τη σφαγή. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μου άφησαν στον Πόντο το βιός τους και προ πάντων την καρδιά τους...
 
-         Εσύ από πού είσαι; Τον ρώτησε ο π. Κύριλλος.
 
-         Είμαι από την Τραπεζούντα. Η γιαγιά μου ήταν Ρωμιά. Θεός σχωρέστη... Και η μάνα μου αισθάνεται ρωμιά κι ας είναι ο πατέρας μου Τούρκος. Τα ποντιακά τα ξέρει από τη μάνα της, ξέρει και την ιστορία της... Μη με ρωτήσεις το πώς και το γιατί και οι δυο παντρεύτηκαν Τούρκους.
 
Ο π. Κύριλλος δεν θέλησε να δώσει συνέχεια στην τραγωδία του βίαιου γάμου Τούρκων με κορίτσια που με τη βία κράτησαν κατά την καταστροφή του 1922 και τον ρώτησε, με το θάρρος που του έδωσε με τα όσα του είπε:
 
-         Εσύ πώς αισθάνεσαι; Ρωμιός, Τούρκος...;
 
-         Αισθάνομαι πάτερ μπερδεμένος. Είμαι Τούρκος, αλλά έρχονται στιγμές που νιώθω Ρωμιός. Ψυχική διέξοδος για μένα ήταν η Γερμανία. Ξενιτεύτηκα εκεί, σπούδασα, παντρεύτηκα Γερμανίδα, έγινα Γερμανός πολίτης, τα παιδιά μου τα έκαμα να νιώθουν Γερμανοί και είναι χριστιανόπουλα, στη θρησκεία της μητέρας τους. Όσο ζουν οι γονείς μου έρχομαι στην Τραπεζούντα μια δυο φορές το χρόνο και τους βλέπω, εδώ ως Τούρκος... Όσο μπορώ περνώ στην αφάνεια για να μην προκαλώ τις υπηρεσίες εδώ και στη Γερμανία...
 
Συζητώντας προχωρήσαμε στο αεροπλάνο και πια δεν ξανασυναντηθήκαμε... Φτάσαμε στην Τραπεζούντα, κάναμε το προσκύνημά μας στις Μονές Σουμελά και Βαζελώνος. Υπό την παρακολούθηση των γκρίζων λύκων πήγαμε να προσκυνήσουμε και στην Αγία Σοφία, αλλά δεν μας άφησαν να μπούμε, επισκεφθήκαμε ό,τι ελληνικό έχει απομείνει στην καρδιά του ποντιακού Ελληνισμού και δια μέσου Κωνσταντινούπολης επιστρέψαμε στην Ελλάδα.   
 
Πέρασε περίπου ένας χρόνος από το ταξίδι μας στην Καππαδοκία και στον Πόντο. Ένα απόγευμα μου τηλεφώνησε ο π. Κύριλλος.
 
-         Κάθεσαι; με ρώτησε.
 
-         Να καθίσω πάτερ μου, του είπα και πράγματι το έκαμα.
 
-         Ποιος ή μάλλον ΠΟΙΑ βρίσκεται στην Αθήνα;
 
-         Πάτερ μου δεν ξέρω, δεν μπορώ να σκεφθώ...
 
-         Είναι η Ελένη!
 
-         Ποια Ελένη;
 
-         Η Ελένη του αεροδρομίου της Αγκύρας. Το χαρούμενο κορίτσι με τα γαλανά μάτια και με το γλυκό χαμόγελο. Η κρυπτοχριστιανή...
 
Έμεινα άφωνος από την έκπληξη. Όχι ότι την είχα βγάλει από το μυαλό μου, αλλά θεωρούσα απίθανο να ξανασυναντηθούμε...
 
-         Πώς έγινε αυτή η ευχάριστη έκπληξη πάτερ μου;
 
-         Όταν της ζήτησα να μου πει το όνομά της και μου απάντησε Ελένη, της έδωσα, όπως είδες, ένα μικρό φάκελο. Μέσα είχε ένα χάρτινο εικόνισμα, και την κάρτα μου, με το τηλέφωνό μου. Χθες λοιπόν μου τηλεφώνησε και μου είπε πως είναι στην Αθήνα και πως θέλει να μας συναντήσει.
 
-         Μετά χαράς, του είπα, νιώθοντας μια ψυχική αγαλλίαση.
 
Με τον π. Κύριλλο συναντηθήκαμε  στο ξενοδοχείο που έμενε η Ελένη, καθίσαμε σε έναν καναπέ της αίθουσας υποδοχής και την περιμέναμε. Σε λίγο κατέβηκε. Τώρα, χωρίς τη στολή της, ήταν μια κομψά και σεμνά ντυμένη γυναίκα, που, όπως μας είπε, της είχαμε αποτυπωθεί στο μυαλό και στην καρδιά της... Μετά τον θερμό χαιρετισμό και την έκφραση της χαρά της, μας είπε για την ιστορία της και για το πώς βρέθηκε στην Αθήνα.
 
-         Της γιαγιάς μου τους Ρωμιούς γονείς της δολοφόνησαν οι Τούρκοι και εκείνην δωδεκάχρονη την παντρεύτηκε  σαν θήραμα ο Τούρκος παππούς μου. Έκαμαν τη μητέρα μου, που ξέροντας την ιστορία της μητέρας της δεν ήθελε να παντρευτεί με Τούρκο. Είχε φτάσει στα σαράντα, όταν πριν πεθάνει ο παππούς μου την πάντρεψε με καλοστεκούμενο ηλικιωμένο συγγενή του και έκαμαν εμένα. Η γιαγιά μου πρότεινε και η μητέρα μου δέχτηκε μωρό κρυφά να με βαπτίσουν, ενώ ήμουν τυπικά μουσουλμάνα, όπως και εκείνες. Μου έδωσαν το όνομα Ειρήνη, που τόσο έλειψε στη γιαγιά μου... Όταν ο παππούς και ο πατέρας μου πέθαναν και εγώ ήμουν στο πανεπιστήμιο  η μητέρα και η γιαγιά μου είπαν την αλήθεια και μου συμπλήρωσαν ότι τώρα που ξέρω μπορώ να κρίνω ελεύθερα το ποια είμαι. Διάλεξα να είμαι κρυφά Ρωμιά, όπως εκείνες. Πήγα από τον Πόντο στην Άγκυρα για να σπουδάσω και βρήκα τη δουλειά. Διάβασα πολλά για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία. Εκεί βέβαια δεν είχα καθόλου ευκαιρίες να συναντήσω ιερέα και όταν σας είδα πάτερ μου σκίρτησε η καρδιά μου. Ζήτησα την ευλογία σας, λέγοντας μέσα μου να κάνω αυτό που επιθυμεί η ψυχή μου. Η κάρτα σας με διευκόλυνε να πάρω τις αποφάσεις μου...
 
-         Και οι προσευχές μου, της είπε ο π. Κύριλλος. Σε κάθε προσευχή μου ήσουνα παρούσα αγαπητή Ελένη. Και ποιες είναι οι αποφάσεις σου κόρη μου;
 
-         Έψαξα και βρήκα εργασία σε ελληνική εταιρεία. Το ότι σπούδασα αγγλική φιλολογία, η καταγωγή μου και οι γλώσσες που ξέρω με διευκόλυναν. Η γιαγιά μου πέθανε. Ελπίζω κάποια στιγμή να έρθει και η μητέρα μου, που τώρα είναι μόνη της και να μείνουμε μόνιμα στην Ελλάδα... Να μην αισθανόμαστε μόνο και να το κρύβουμε, αλλά να δηλώνουμε περήφανες που νιώθουμε και είμαστε Ρωμιές...
 
Μιλήσαμε πολλή ώρα ακόμη, μέχρι που βράδιασε και δειπνήσαμε μαζί. Χωρίσαμε, αλλά μείναμε σύμφωνοι σύντομα να ξανασυναντηθούμε...
 
Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
 
*Οι ιστορίες είναι αληθινές. Ο γράφων είναι στις περισσότερες  αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυράς. Τις υπόλοιπες τους τις διηγήθηκαν κληρικοί, που τις έζησαν. Πάνω στα πραγματικά γεγονότα πλέκεται η μυθοπλασία. 

Sunday 29 May 2022

Μνημόσυνο για την Άλωση της Πόλης στο Bristol

 
29 Μαΐου 1453. Ημερομηνία που έχει μείνει στην ιστορία απόλυτα συνυφασμένη με ένα γεγονός: Η Πόλις εάλω ή αλλιώς Άλωση Κωνσταντινούπολης, που σήμανε το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και την αρχή θρύλων και δοξασιών.
 

Στην Ελληνορθόδοξη Κοινότητα Απ. Πέτρου και Παύλου στο Bristol της Δυτικής Αγγλίας θα τελεσθεί σήμερα Εθνικό Μνημόσυνο Υπέρ Αναπαύσεως του τελευταίου Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και των πεσόντων προμάχων της Πόλεως.

Saturday 28 May 2022

Μαθαίνοντας Κινέζικα


How To Learn BASIC CHINESE - Here are my 8 TIPS + my personal experience


Για άλλη μια φορά ο Νίκος μας εκπλήσσει θετικά, με το επικοινωνιακό του ταπεραμέντο και την διάθεσή του να ενστερνιστεί την κινέζικη κουλτούρα, τον πολιτισμό και τη γλώσσα, της χώρας όπου ζει τα τελευταία τέσσερα χρόνια!!!

Friday 27 May 2022

Κατασκήνωση Θυατείρων

St Sophrony Summer Camp / Θερινή κατασκήνωση 'Άγιος Σωφρόνιος'
 

Αγαπητοί μας εν Κυρίω,
 
Χριστός Ανέστη!
 
Η Ιερά Αρχιεπισκοπή είναι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει το άνοιγμα των εγγραφών για τις θερινές κατασκηνώσεις 'St Sophrony Camp'. Η κατασκήνωση ΄Άγιος Σωφρόνιος΄ πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και εποπτεία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και της Μεγάλης Βρετανίας και σκοπός της είναι να προσφέρει στα παιδιά της Αρχιεπισκοπής μια εβδομάδα υπαίθριων δραστηριοτήτων σε ένα Ορθόδοξο Χριστιανικό περιβάλλον.
 
Σας προτρέπουμε να δημοσιεύσετε τις συνημμένες πληροφορίες στους λογαριασμούς σας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθώς και στον πίνακα ανακοινώσεων της Ενορίας σας.  
 
Για περοσσότερες πληροφορίες και εγγραφές, παρακαλούμε πατήστε εδώ: https://saintsophronyscamp.churchsuite.com/events/xcxuvhuj  
 
Μετά πολλών ευχαριστιών για την βοήθεια σας στην προώθηση της καλοκαιρινής μας διακονίας για την νεολαία,
 
Εκ των γραφείων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής

Thursday 26 May 2022

Ελλάς Ινδία συμμαχία

 
Η είδηση ότι η Ινδία θεωρεί την Ελλάδα ως «συνεργάτη κλειδί» είναι εντυπωσιακή, αλλά απολύτως λογική. Οι εκ μέρους της Ινδίας λόγοι της αναβαθμίσεως των δεσμών της με τη χώρα μας δεν είναι τόσο οικονομικοί, όσο γεωπολιτικοί. 
 

Η Ινδία στο Κασμίρ αντιμετωπίζει την ένοπλη επιθετικότητα του Πακιστάν, στο οποίο η Τουρκία προμηθεύει σύγχρονα όπλα, συμπεριλαμβανομένων και drones. Από τη μεριά του το Πακιστάν υποστηρίζει την Τουρκία στον διαμελισμό της Κύπρου και στη συγκρότηση κράτους μαριονέτας στα κατεχόμενα εδάφη της Μεγαλονήσου. Επίσης το Πακιστάν είναι από τις ελάχιστες χώρες που έχουν αναγνωρίσει το ψευδοκράτος, κατά παράβαση των ψηφισμάτων των Γενικών Συνελεύσεων και των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
 
Ο σημερινός πρωθυπουργός της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι άλλαξε τον τρόπο διεξαγωγής της εξωτερικής πολιτικής της χώρας του. Παλαιότερα οι κυβερνήσεις της ασχολούντο μόνο με τα ζητήματα που προέκυπταν με τις όμορες χώρες και με αυτά της Νότιας Ασίας. Ο Μόντι εγκαινίασε μια ευρύτερη γεωπολιτική προσέγγιση. Παράδειγμα η Τουρκία. Από την ώρα που αυτή βοηθάει στρατιωτικά το Πακιστάν στην επιδίωξή του να καταλάβει εδάφη της Ινδίας στο Κασμίρ ο Μόντι αποφάσισε να απαντήσει στην προκλητικότητα της Τουρκίας, δια της σφυρηλάτησης δεσμών με χώρες που έχουν αποδείξει ότι σέβονται το διεθνές δίκαιο και φρενάρουν με επιτυχία τις επιδιώξεις της.
 
Μια τέτοια  χώρα, κατά τον  Μόντι, είναι η Ελλάδα. Το ότι η Τουρκία ενοχλείται από την στάση της Ελλάδας αποδεικνύεται πρώτον από το γεγονός ότι ο Πρόεδρός της  Ερντογάν σε κάθε ευκαιρία μιλάει εναντίον Της, δεύτερον από την κομπλεξική του απόφασή να μετατρέψει την Εκκλησία της Αγίας Σοφίας σε τζαμί και τρίτον από τις συνεχείς προκλητικές ενέργειές του στην Κύπρο και στο Αιγαίο. Εις επίρρωση των έναντι της χώρας μας αισθημάτων του Ερντογάν ο γεωπολιτικός αναλυτής και αξιωματικός ε.α. Ερντογάν Καρακούς σε δήλωση του στις 25 παρελθόντος Απριλίου δήλωσε ότι «η υπ’ αριθμόν μία απειλή για την Τουρκία είναι η Ελλάδα»... Όταν η Τουρκία συνορεύει με οκτώ χώρες (Ελλάδα, Βουλγαρία, Συρία, Ιράκ. Ιράν, Αρμενία, Γεωργία και τον θύλακα Ναχιτσεβάν του Αζερμπαϊτζάν)  και βρίσκεται από τη Μαύρη θάλασσα κοντά σε άλλες τρεις (Ρουμανία, Ουκρανία, Ρωσία) και από όλες αυτές ο Ερντογάν ασχολείται μόνο ή κυρίως με την Ελλάδα, αποδεικνύει την ψυχιατρικού επιπέδου εμμονή του με την χώρα μας και τη σημαντική γεωπολιτική  αξία της, την οποία ο πρωθυπουργός της μακρινής Ινδίας εμπράκτως αναγνωρίζει...
 
Για την Ελλάδα είναι σημαντικό να έχει σύμμαχο και να συνεργάζεται με την Ινδία, μία τεράστια σε μέγεθος χώρα, που αναπτύσσεται ραγδαία. Στη συνεργασία σε πολλούς τομείς με την Ινδία προσβλέπει και η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως απέδειξε η πρόσφατη επίσκεψη της Προέδρου της Κομισιόν κας φον Ντερ Λάιεν στο Νέο Δελχί. Σημειώνεται ότι στο πρόσφατο τεύχος του «Εκόνομιστ» (14-20/05/2022) υπάρχει αφιέρωμα στην Ινδία. Στο εξώφυλλο γράφει «Η ώρα της Ινδίας - Ο Μόντι θα την εκτοξεύσει;». Σημειώνεται επίσης ότι το Δεθνές Νομισματικό Ταμείο προβλέπει ότι το 2027 η Ινδία θα είναι η πέμπτη παγκόσμια οικονομική δύναμη.
 
Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Wednesday 25 May 2022

Κάμπινγκ στην Κίνα


Camping In Rural CHINA - I Was SHOCKED !


Ο Νίκος μας για άλλη μια φορά μας προσφέρει μια επιτόπια, έγκυρη και συγκεκριμένη ματιά στον τρόπο ζωής και διασκέδασης στην Κίνα, όπου εγκαταβιοί τα τελευταία χρόνια με την Κινέζα σύζυγό του Πριγκίπισσα Έριν!

Tuesday 24 May 2022

Έλληνες και Πολιτισμός

 
Για να γίνει γνωστή και λεπτομερειακά συγκεκριμένη η προσφορά των Αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, επιστημόνων και καλλιτεχνών στον παγκόσμιο πολιτισμό, παραθέτουμε παρακάτω έναν κατάλογο με τους θεμελιωτές διαφόρων επιστημονικών και καλλιτεχνικών κλάδων.
 

Ο κατάλογος αυτός προφανώς δεν είναι απόλυτα πλήρης και εξαντλητικός, αλλά είναι μια κατάθεση και υπογράμμιση της προσφοράς των σπουδαίων προγόνων μας στην ιστορία, τη ζωή και τον πολιτισμό της ανθρωπότητας.

Monday 23 May 2022

Τό ξεχασμένο καμίνι

 
«Διότι τ καμίνι, μ τν κοκκίνην λάμψιν, νατέλλει πεσμον, ταν λα χουν δύσει»
λ. Παπαδιαμάντης
 

Στν ρχή, σχεδόν, το δάσους πο βρίσκεται πάνω π τ χωριό, σώζονται τ ρείπια νς παλιο καμινιο, πο πρέπει ν χτίστηκε στ δεκαετία το 1930-40, μ ντόπια πέτρα κα λάσπη. γνο ποις τ χτισε. χι μονάχα ατό, λλ κι λα τ λλα πο βρίσκονται σπαρμένα κι ρημα σήμερα σ᾿ λο τ νησί. ξερα τι μπάρμπα -Γιάννης θανασίου εχε φτιάξει κάποια σβεστοκάμινα στ δασώδη  περιοχ πάνω π τν η-Γιάννη στ Καστρί, τ ποα κα σώζονται κόμα. μως ατό, πάνω  π τ χωριό, δν μαθα ποις τ χτισε. 
 
διάμετρός του εναι γύρω στ τέσσερα μέτρα, ν τ βάθος του εναι μικρότερο.
 
Εχε δουλευτε ρκετς φορές, γιατ πάρχουν χνη π τ φωτιά, ν περισσεύματα π κάρβουνο κόμα διακρίνονται. 
 
Τεκμήριο κι ατ διάψευστο το γώνα γι πιβίωση τν παλιν Κληματιανν,  στέκει σιωπηλ κι ρειπώνεται σιγά-σιγ, καθς ο πέτρες, μ τς ποες  εναι χτισμένο ξεκολλον, π τς βροχές, τ χιόνια κα τ χρόνο πο περνάει.  Γκρεμίζεται, λοιπόν, τ παλι ατ χτίσμα κα κανένας πι δν πάει ν τ συντηρήσει, γι ν τ δουλέψει στ συνέχεια.
 
Στ νο ρχονται περιγραφς τς σχωρεμένης τς Μάνας μου, πο σ χρόνια δύσκολα κα πρν γεννηθ γώ, βοηθοσε τν πίσης συγχωρεμένο Πατέρα μου στ κάψιμο το καμινιο. Γιατ πρεπε ν τ παρακολουθον νύχτα κα μέρα, φο καίγονταν πάνω π μι βδομάδα, μήπως κάμει κάποιο ρήγμα τν έπιφάνειά του κα πάει χαμένος κόπος. Γιατ πρεπε τ ξύλα πο τοποθετοσαν μέσα στ καμίνι κα στ συνέχεια τ σκέπαζαν μ χμα κα τ ναβαν ν κανε σιγά-σιγά, μέχρι νρθει ρα πο θ βγάζανε τ κάρβουνο.
 
λεγε, λοιπόν, Μάνα μου τι τ βράδυ πο τ κρύο δυνάμωνε μαζεύονταν γύρω τ μικρ πουλι ν ζεσταθον, ν  τ πεκα, πο τ σάλευε μ δύναμη έρας, νόμιζες τι συνομιλοσαν τ να μ τ λλο, καθς ντάμωναν ο κορφές τους. Κι ταν πεφτε βαθ τ σκοτάδι, φέγγιζε μέσα στὴν κρύα, φθινοπωριν νύχτα τ καμίνι, σν να μικρό, περίεργο φαίστειο,φήνοντας κείνη τν εωδι π τς ναπνος τν ξύλων το δάσους πο σιγόκαιαν.
 
Δύσκολη, ντως, δουλει ατή, γιατ παιτοσε πολ μεγάλο «παίδιο», φο πρεπε ν κοπον τ ξύλα, ν ξεραθον λίγο, ν μεταφερθον στ καμίνι, ν στιβαχτον «πτίδια», ν σκεπαστον προσεχτικ μ χμα κι στερα ν᾿ ναφτε τ καμίνι. Πο παιτοσε, μέχρι ν καε, ν τ φυλνε, στε τ κάρβουνο ν γίνει καλό, λλ κα γερό.
 
Μόλις δ φτανε τ πλήρωμα το χρόνου κι σβυνε τ καμίνι ρχιζε λλη διαδικασία, κείνη τς ξαγωγς το κάρβουνου. Τ μάζευαν προσεχτικά, τ φόρτωναν στ «ζά», στ μουλάρια κα γαϊδουράκια κα τ στέλνανε γι πώληση.
 
π τος κορυφαίους Κληματιανος παραγωγος ξυλοκάρβουνου ταν ο μακαρίτες σήμερα Γέωργιος Σταμάτη Σαλπαδμος κι δερφός του, μπάρμπα Χαράλαμπος, πο κάνανε τ πι καλ κάρβουνο στν περιοχ «Θλικάκια», κοντ στν η-Γιάννη στ Καστρί.   
 
Σ κείνη τν περιοχή, πως επα πι πάνω, πρχαν κα τ καμίνια παραγωγς σβέστη, τν ποίων τ σιωπηλ ρείπια συναντ μ συγκίνηση σήμερα δοιπόρος.
 
π. Κ.Ν. Καλλιανός