Καισαρίου Δαπόντε παραλειπόμενα

 
Μὲ βέβαιη συγκίνηση διάβασα ὅτι ἑτοιμάζεται νὰ τοποθετηθεῖ στὴ θέση «Πηγαδάκι» ἀναμνηστικὴ στήλη γιὰ τὸν κορυφαίο μας Σκοπελίτη λόγιο τὸν μοναχὸ Καισάριο Δαπόντε
(βλ. https://www.taxydromos.gr/Sporades/450178-anamnhstikh-sthlh-gia-ton-kaisario-daponte.html).
 

Εἶναι πιὰ καιρός, νομίζω, μετὰ ἀπὸ τόσους αἰῶνες νὰ φανεῖ κι αὐτὴ ἡ μεγάλη Μορφὴ τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ, ὁ ὁποῖος κατὰ τὰ γραφόμενα ἐπιφανῶν λογίων ὑπῆρξε ἀπὸ τοὺς κορυφαίους ποητὲς καὶ χρονογράφους τοῦ 18^ου αἰ. Καὶ ἀναφέρομαι στὸν Κωνσταντῖνο Χαζη Στεφανὴ Δαπόντε, ποὺ ὡς μοναχὸς ἔλαβε τὸ ὄνομα Καισάριος.
 
Δὲ μπορεῖ, λοιπόν, μιὰ Σκιάθος νὰ τιμᾶ (καὶ δικαίως) τὸν μεγάλο μας Παπαδιαμάντη, κι ἡ Σκόπελος -αἰῶνες τώρα- ἀπὸ τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1784 ποὺ ἐκοιμήθη στὴ Μονὴ τοῦ Ξηροποτάμου νὰ τὸν ἀγνοεῖ, ἤ ἔστω νὰ τὸν ἔχει στὸ περιθώριο. Γιατὶ κληρονομιά μας δὲν εἶναι μονάχα τὰ διάφορα «φεστιβάλ» χορῶν, μουσικῆς, ἐντοπίων προϊόντων κ.λ.π., ἀλλὰ πρωτίστως οἱ Μορφὲς ποὺ γίνανε, σὲ χρόνους σκοτεινοὺς καὶ φτωχοὺς πνευματικά, οἱ διαφημιστὲς τῆς «καλλισταφύλου νήσου Σκοπέλου», τῆς «χρυσῆς πατρίδας», τοῦ νησιοῦ «ὅλο κρασάδες» -κατὰ τὶς αὐτούσιες ἐκφράσεις τοῦ ἴδιου τοῦ ἀείμνηστου καὶ μακαριστοῦ Δαπόντε.
 
Ὅσο γιὰ τὸ σπίτι του τὸ πατρικό, τὸ Δαποντέϊκο ἦταν -σύμφωνα μὲ τὶς πηγὲς- «κατὰ τὴν πύλην τοῦ Κάστρου», ἀπέναντι δηλ. ἀπὸ τοῦ «Οἰκονόμου τὸ πηγάδι», τὸ γνωστὸ σὲ ὄλους μας «Πηγαδάκι».
 
Μακάρι νὰ συνεχιστοῦν αὐτὲς οἱ ἱστορικὲς πολιτιστικὲς ἐνέργειες στὸ νησί μας, γιατὶ θὰ εἶναι ἀναμφίβολα σφραγίδες δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ.
 
π. Κ.Ν. Καλλιανός