O Αύγουστος στη μουσική [Γ΄]

Την τελευταία ημέρα του Αυγούστου ας την αποχαιρετήσουμε με ένα ακόμα αυγουστιάτικο τραγούδι. Αυτή τη φορά είναι το «Κάθε μήνας Αύγουστος», που ερμηνεύει ο εξαίρετος καλλιτέχνης Γιάννης Κότσιρας. Οι φωτογραφίες του βίντεο μας ταξιδεύουν στα αγαπημένα Χανιά.

Κοίτα σκοτεινιάζει.

Το λιμάνι φεγγάρι που ανάβει.

Κόκκινο το τζάμι

κι η ζωή μες το κύμα που σβήνει.

Δε μ αφήνει...

.

Κάθε μήνας Αύγουστος, θάλασσα φωτιά,

τούτη η πόλη είναι εδώ για πάντα.

Κάθε μήνας Αύγουστος, τρέλα του Νοτιά.

Μέσα στα σοκάκια ξέφυγε η καρδιά,

εμείς θα 'μαστε εδώ για πάντα.

Πως ν' αντέξει ο θάνατος τέτοια μοιρασιά...

.

Πες μου, πόσο ακόμα,

το μελτέμι θα σπρώχνει κοντά σου.

Μέθυσε όλη η νύχτα

κι εγώ αλλάζω μορφή στα φιλιά σου.

Στα φιλιά σου...

Στίχοι: Κώστας Λειβαδάς
Μουσική: Κώστας Λειβαδάς
Εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας

Πυρκαγιές και Πυροσβέστες

...στα Αγγλικά Γραμματόσημα

Η νέα σειρά Αγγλικών Γραμματοσήμων, η οποία θα κυκλοφορήσει επίσημα την 1η Σεπτεμβρίου 2009, βρίσκεται ήδη στα χέρια μου. Αυτό οφείλεται βέβαια στο γεγονός ότι είμαι -από αρκετά χρόνια- τακτικός συνδρομητής στους φακέλους πρώτης ημέρας κυκλοφορίας, κι έτσι έχω αποκτήσει κάποια προνόμια.

Το θέμα τους είναι «Fire and Rescue Service», δηλαδή η Πυροσβεστική Υπηρεσία. Αυτόματα είχα ένα διανοητικό συνειρμό, πως στην Πατρίδα μας μαίνονται οι πυρκαγιές, συνεχώς λαμβάνουμε δελτία ειδήσεων με συγκλονιστικές και ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για καταστροφές και θύματα, όλοι μας ασχολούμαστε με την σκληρή καθημερινότητα της στάχτης, με τα αποκαΐδια και τον πυκνό καπνό της αναισχυντίας ανθρώπων που, για δικούς τους λόγους ο καθένας, δεν τιμούν το περιβάλλον και την δημιουργία του Θεού, ενώ την ίδια ώρα οι Άγγλοι θεωρούν πως έχουν την άνεση να αναφέρονται φιλολογικά στην Πυροσβεστική Υπηρεσία, η οποία θεωρείται ταυτόχρονα και ως Υπηρεσία Διάσωσης, και να τιμούν την προσφορά και τις πολύτιμες υπηρεσίες της στην κοινωνία, μέσω διαφόρων τρόπων, των γραμματοσήμων συμπεριλαμβανομένων.

Ξύλινα μανιτάρια

...στο πάρκο παρά τη Λίμνη της Βιργινίας

Είχα και άλλη φορά την ευκαιρία να παρουσιάσω τη Λίμνη Virginia Water και το γύρω της πάρκο.

Είναι μια υπέροχη αυτοκρατορική περιοχή, που αποτελεί μέρος της βασιλικής περιουσίας της δυναστείας των Windsor (κοντά μάλιστα στην ομώνυμη περιοχή στα δυτικά του Λονδίνου), που δεσποτεύει στην Αγγλία τον τελευταίο αιώνα.

Μια όμορφη λεπτομέρεια (οι Άγγλοι φημίζονται για τη λεπτομέρειά τους) είναι τα ξύλινα μανιτάρια, τα οποία έχουν σκαλίσει στους εναπομείναντες κορμούς, μετά την κοπή των δένδρων στο εν λόγω πάρκο.

Απολαύστε τα...

O Αύγουστος στη μουσική [Β’]

Ο Αύγουστος, όπως είπαμε και πάλι, είναι μήνας που συνδέεται με την Παναγιά και τη μουσική. Από τούτο εδώ το μετερίζι δεν μπορούμε να μην αναδείξουμε αυτή την αλήθεια και να μην δώσουμε κι άλλη μια απτή απόδειξη. Το παρακάτω τραγούδι φέρει τον τίτλο «Αύγουστος» και ερμηνεύεται από τον δημιουργό του.

Πες μου τι να κάνω άλλο να μην σκέφτομαι

ότι σ' αγαπώ ακόμα παραδέχομαι.

Η αγάπη διεκδικείται δεν παρέχεται

κι ο καημός που έχω για σένα δεν αντέχεται.

.

Μη με παίρνεις και με ψάχνεις κάθε Αύγουστο

είναι άνοστο αστείο και κακόγουστο.

Μη με παίρνεις και με ψάχνεις κάθε Αύγουστο

άσε με να μείνω μόνος και να ξεχαστώ.

.

Με πειράζει που δεν βλέπω πια τα μάτια σου

που σε σκέφτομαι να ψάχνεις τα κομμάτια σου.

Πότε πότε θα με νιώθεις μα να μην πονάς

τώρα πέρασε η ώρα κι είναι αργά για μας.

Στίχοι: Γιώργος Μουκίδης

Μουσική: Γιώργος Μουκίδης

Εκτέλεση: Γιώργος Μουκίδης

«Μανιάτικη βεντέτα»

Είναι γνωστό ότι πριν από τα Ποντιακά κυκλοφορούσαν τα Μανιάτικα ανέκδοτα. Ένα τέτοιο ανέκδοτο / σκωπτικό ποίημα, με τον τίτλο «Μανιάτικη βεντέτα», το οποίο εποίησε ο «Ασμόδαιος» (φιλολογικό ψευδώνυμο του Νικολάου Δεληπέτρου), είναι και το παρακάτω:

.

Λάκων τις ήνοιξε λάκκον
ίνα πέσει άλλος Λάκων.
Κάποιος των αγροφυλάκων
ανεκάλυψε τον λάκκον.
Ούτω πως ο άλλος Λάκων
δεν εισήλθεν εις τον λάκκον.
Πλην, ως γνήσιος τις Λάκων,
ήνοιξε κι εκείνος λάκκον.
Έπεσε δε τρίτος Λάκων
εις τον νέον τούτον λάκκον,
κι όχι ο Λάκων ο τον λάκκον
ανορύξας, ον ο Λάκων
ήθελε να δει στον λάκκον.
Δια ταύτα πέμπτος Λάκων
ήνοιξε κι εκείνος λάκκον.
.......................................
Κι επληρώθη ο τόπος λάκκων.
Κι ίνα εκφρασθώ ως Λάκων:
«Κάθε Λάκων κι έναν λάκκον»...

Μουσική έμπνευση

Ο Στέλιος Στυλιανού είναι Ελληνοκύπριος μουσικός συνθέτης. Ασχολείται με την σύνθεση ηλεκτρονικής μουσικής. Κατοικεί μόνιμα και εργάζεται στη Γερμανία. Είναι παντρεμένος με Γερμανίδα και έχει έναν γιο 15 χρονών.



Όταν πέρσι τον Αύγουστο βάπτισε το γιο του Ορθόδοξο Χριστιανό στο Λονδίνο, εμπνεύστηκε από το ιδιαίτερο αυτό γεγονός και συνέθεσε το ενδιαφέρον αυτό μουσικό κομμάτι που αναρτήθηκε εδώ σήμερα, με τη βοήθεια του επίσης μουσικού Παναγιώτη Μπουτιέρου και με την άδεια του συνθέτη φυσικά. Απολαύστε το.

Καπνός αεροπλάνων

Προχθές την Κυριακή ο ουρανός του Λονδίνου είχε γεμίσει με καπνό από αεροπλάνα. Δεν είμαι βέβαια και σίγουρος αν αυτός είναι ο σωστός όρος (καπνός αεροπλάνων).

Γνωρίζουμε οπωσδήποτε ότι το Λονδίνο έχει πολλά αεροδρόμια. Έτσι είναι μεγάλος ο αριθμός, και ειδικώτερα το καλοκαίρι, των αεροπλάνων που κινούνται στους αιθέρες του.

Από χρόνια, επίσης, βλέπαμε αυτές τις άσπρες γραμμές, που αφήνουν πίσω τους τα αεροπλάνα όταν κινούνται.

Πάντως ο ουρανός είχε γεμίσει πολύ την Κυριακή, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

.

.

Τελικά αυτή η άσπρη γραμμή που αφήνουν τα αεροπλάνα (όχι όμως όλα) τι είναι; Είναι αυτό που μερικοί ονομάζουν χημική ουρά, ή chemtrail; Ή είναι αυτό που ορίζουν κάποιοι ειδικοί ως το φαινόμενο του "πάγου εν υπερτήξει"; Δηλαδή, όταν τα αεροσκάφη συναντούν "εγκλωβισμένους υδρατμούς", το αποτέλεσμα είναι να δημιουργούνται οι ουρές.

Άλλοι υποστηρίζουν ότι γίνονται κάποιου είδους ψεκασμοί, κι έτσι σχηματίζονται οι γραμμές αυτές. Αλλά τι ψεκασμοί είναι αυτοί και για ποιό σκοπό γίνονται;

Πατρο-Kοσμάς ο Αιτωλός

Τη αυτή ημέρα ο Άγιος νέος Ιερομάρτυς και Ισαπόστολος Κοσμάς, ο εν Αλβανία μαρτυρήσας κατά το έτος ᾳψοθ΄ (1779), αγχόνη τελειούται.

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός δεν είναι ένας απλός άγιος. Είναι μια μέγιστη εκκλησιαστική και εθνική μορφή για το Γένος μας. Έχουν γραφεί βιβλία πολλά και έχει χυθεί πολλή μελάνι για το πρόσωπο και το έργο του. Έτσι, εμείς εδώ δεν θα είχαμε πολλά πρωτότυπα να προσθέσουμε. Όμως αξίζει να επισημάνουμε ιδιαίτερα τη σχέση του με την παιδεία και την εκπαίδευση, που είναι μεγάλα θέματα για τον Οικουμενικό Ελληνισμό.

Το κήρυγμά του επαγωγικό, εποικοδομητικό, σε απλή και παραστατική γλώσσα, που εισέδυε στα μύχια της ψυχής του λαού και ευαισθητοποιούσε τα φυλλοκάρδια του, περιελάμβανε πάντα και μιαν αποστροφή για το σχολείο:

Πρέπει, αδελφοί μου, να στερεώνετε σχολεία ελληνικά. Το σχολείον φωτίζει τους ανθρώπους. Ανοίγει τα μάτια των Χριστιανών...
--Έχετε σχολείον οπού να διαβάζουν, να μανθάνουν γράμματα τα παιδιά σας;
-- Δεν έχομε, άγιε του Θεού.
--Ωσάν θέλετε, χαρίσετέ μου ένα σχολείον εδώ εις την χώραν σας... Είναι καλά να βάλετε όλοι σας να κάμετε ένα ρεφενέ, να βάλετε και επιτρόπους να το κυβερνούν το σχολείον, να βάνουν δάσκαλο, να μαθαίνουν όλα τα παιδιά, πλούσια και φτωχά, χωρίς να πληρώνουν. Διατί από το σχολείον μανθάνομεν το κατά δύναμιν τι είναι Θεός, τι είναι Αγία Τριας, τι είναι άγγελοι, αρχάγγελοι, τι είναι δαίμονες, τι είναι παράδεισος, τι είναι κόλασις, τι είναι αμαρτία, τι αρετή... Χωρίς σχολείον περιπατούμεν εις το σκότος. Καλύτερα να έχεις εις την χώραν σου σχολείον ελληνικόν, παρά να έχεις βρύσες και ποταμούς, διατί η βρύσις ποτίζει το σώμα, το δε σχολείον ποτίζει την ψυχήν. Το σχολείον ανοίγει τες εκκλησίες, το σχολείον ανοίγει τα μοναστήρια. Ανίσως και δεν ήτανε σχολεία, που ήθελα εγώ να μάθω να σας διδάσκω; Πρέπει και εμείς να σπουδάζωμεν, να μανθάνωμεν γράμματα, δια να ηξεύρωμεν που περιπατούμεν. Και αν δεν εμάθατε γράμματα οι πατέρες και αι μητέρες, να βάνετε τα παιδιά σας να μανθάνουν. Δεν βλέπετε πως αγρίεψε το Γένος μας από την αμάθειαν και εγίναμεν ωσάν τα θηρία; Δια τούτο σας συμβουλεύω να κάμετε κάθε τρόπον να έχετε σχολεία εις τες χώρες σας, δια να καταλαμβάνετε το άγιον Ευαγγέλιον.

Πολεμώντας αυτόν τον ζόφο της αγνωσίας, έσπειρε, αυτός μόνος εκατοντάδες σχολεία στον βορειοδυτικό ελληνικό χώρο. Έτσι προετοίμαζε τα στελέχη, την άρχουσα τάξη των διανοουμένων και των αστών, ώστε την ώρα της Παλιγγενεσίας να μπορούν να ασκήσουν κατά δημοκρατικό τρόπο την εξουσία. Δημιουργούσε τις προϋποθέσεις της Παλιγγενεσίας. Διαφορετικά κινδύνευαν να υποδουλωθούν σε άλλους ξένους κυριάρχους ή και σε νέους τυράννους προερχομένους από τα ίδια τους τα σπλάγχνα.

Ας σημειωθεί πόσο επίμονα τόνιζε και τον έντονα εθνικό χαρακτήρα της παιδείας: Να σπουδάζετε και εσείς, αδελφοί μου, έλεγε, να μανθάνετε γράμματα, όσον ημπορείτε και, αν δεν εμάθετε οι πατέρες, να σπουδάζετε τα παιδιά σας, να μανθάνουν ελληνικά, διατί η Εκκλησία μας είναι εις την ελληνικήν και αν δεν σπουδάξης εις το ελληνικόν... δεν ημπορείς να καταλάβης εκείνα, οπού ομολογά η Εκκλησία μας. Καλύτερα... να έχεις σχολείον ελληνικόν, παρά να έχης βρύσες και ποτάμια. Και οσάν το μάθης το παιδί σου τα γράμματα... τότε λέγεται άνθρωπος. Το σχολείον ανοίγει τις εκκλησίες.

Από την όγδοη διδαχή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού επιλέγουμε ορισμένες σοφές σκέψεις και προτροπές του για την αξία του σχολείου:

«Αδελφοί μου, τόσον τα εμελέτησα τα γράμματα, καθώς ο χρυσικός λογαρίζει το ασήμι... Και τότε είναι λαμπρόν και καθαρόν και το αγοράζει με κάθε προθυμίαν ο άνθρωπος, έτσι και εγώ ηύρα καθαρά, άγια και αληθινά, λαμπρά και υπερελαμπρότερα από τον ήλιον τα λόγια και τα προστάγματα του Χριστού, και όποιος πιστεύει τον Χριστόν και τον λέγει Θεόν και κάμνει τα πράγματά του, οπού λέγει το άγιον Ευαγγέλιον, εκείνος είναι καλότυχος και τρισμακάριστος και καμμίαν φοράν δεν θέλει εντροπιασθή, και δια τούτο πρέπει να στερεώνετε σχολεία Ελληνικά, να φωτίζονται οι άνθρωποι. Διότι διαβάζοντες τα Ελληνικά τα ηύρα οπού λαμπρύνουν και φωτίζουν τον νουν του μαθητού ανθρώπου, καθώς φωτίζει ο ήλιος την γην, όταν είναι ξαστεριά και βλέπουν τα μάτια μακρυά, έτσι βλέπει και ο νους τα μέλλοντα. Απεικάζουν όλα τα καλά και τα κακά, φυλάγονται από κάθε λογής κακόν και αμαρτίαν. Διατί το σχολείον ανοίγει την έκκλησίαν... Τα πάντα από το σχολείον τα μανθάνομεν».

Το Παρεκκλήσι του King’s College

Το King’s College (Βασιλικό Κολέγιο) είναι από τα πρώτα και πιο ονομαστά Πανεπιστημιακά Κολέγια του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.

To Παρεκκλήσι του βρίσκεται στον πρώτο όροφο του κύριου κτιρίου του Πανεπιστημίου, ακριβώς πάνω από τη Μεγάλη Αίθουσα Εκδηλώσεων.

Θεωρείται ως ένα κλασικό δείγμα εξαίρετης Βικτωριανής αρχιτεκτονικής. Αναγνωρίζεται δε, ως η πνευματική καρδιά του εν λόγω Ιδρύματος.

Ιερές Ακολουθίες, διαφόρων Χριστιανικών Ομολογιών, τελούνται στο Παρεκκλήσι τακτικά. Κάθε Πέμπτη απόγευμα, στις 4.30 μ.μ., τελείται η Ακολουθία του Ορθόδοξου Εσπερινού, την οποία μπορούν να παρακολουθήσουν ελεύθερα μέλη του Κολεγίου αλλά και όποιο άλλο άτομο επιθυμεί.

Για όσους ενδιαφέρονται να πληροφορηθούν περισσότερα για την ιστορία του Παρεκκλησίου, μπορούν να διαβάσουν εδώ και εδώ.

Κέντρο Διασποράς

Πριν από λίγες ημέρες, την Τρίτη 18 Αυγούστου τ.έ., πραγματοποιήθηκε στο Βασιλικό Κολέγιο Λονδίνου (King’s College London), μια ενδιαφέρουσα συνάντηση ατόμων που ασχολούνται με την ιστορία του Ελληνισμού της Διασποράς.

Την συνάντηση οργάνωσε η Δρ. Μαρία Ρούσσου, υπεύθυνη και κυριολεκτικά η ψυχή του «Κέντρου Διασποράς», ενός επιστημονικού οργανισμού ο οποίος λειτουργεί για περίπου τριάντα χρόνια, προσπαθώντας να καταγράψει σε παγκόσμια κλίμακα ιστορίες ζωής και τα επιτεύγματα των Αποδήμων Ελλήνων, κυρίως των Ελληνοκυπρίων της Διασποράς.

Το Κέντρο Διασποράς έχει ήδη εκδόσει μια σειρά βιβλίων, υπό την εκδοτική ομπρέλα Diaspora Books, που αναφέρονται σε γλωσσικά, ιστορικά και λογοτεχνικά θέματα. Κάποιες από τις εκδόσεις αυτές φαίνονται στην παρούσα ανάρτηση.

Στην πρόσφατη συνάντηση συμμετείχαν, εκτός της Δρος Ρούσσου και του υπεύθυνου του παρόντος ιστολογίου, η Διευθύντρια των Αρχείων του Βασιλικού Κολεγίου κα. Patricia J Methven, η Ελληνίστρια κα. Margaret Deyes, ο δημοσιογράφος κ. Βύρων Καρύδης, ο Φιλόλογος Δρ. Ρογήρος και ο Θεολόγος κ. Δημήτριος Σαλαπάτας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το πλούσιο Αρχείο του Κέντρου Διασποράς έχει ήδη κατατεθεί στο μεγάλο Αρχείο του Βασιλικού Κολεγίου και είναι διαθέσιμο προς μελέτη για κάθε ερευνητή που θα ήθελε να αναζητήσει, να ερευνήσει και να συγγράψει οτιδήποτε αναφορικά με τον Απόδημο Ελληνισμό.

Το Κέντρο Διασποράς και η ίδια η Δρ. Ρούσσου θα ήθελαν να γνωρίσουν σε όλους τους ενδιαφερόμενους την ύπαρξη και λειτουργία του Κέντρου, και θα επιθυμούσαν να συνεργασθούν με οποιονδήποτε θα ήθελε να μελετήσει και να προβάλλει το Αρχείο του εν λόγω Κέντρου.

Ο Αύγουστος στη μουσική [Α΄]

Ο Αύγουστος είναι ένας πολύ ιδιαίτερος μήνας, που συνδέεται για όλους τους ανθρώπους με όμορφες και ευχάριστες αναμνήσεις διακοπών, χαράς, ξεκούρασης, κοινωνίας με συγγενείς και φίλους, καλοκαιρινών φρούτων, θάλασσας και τόσα άλλα. Για το λόγο αυτό αποτελεί έμπνευση για πολλούς δημιουργούς. Οι μουσικοί είναι βέβαια μεταξύ αυτών. Ένα από αυτά τα μουσικά έργα είναι και το παρακάτω των «Ονειράμα», με τον τίτλο «Αύγουστος».

Στου Αυγούστου το κύμα λίγο πριν την αυγή

γλυκόπικρο ποίημα η ζωή και μουσική

στου ονείρου το χάδι μόνη αλήθεια εσύ

μεσ΄την καρδιά του Αυγούστου ένα φιλί

για πάντα γιορτή

Κι αν σε ξεχνούσα θα θυμόμουν την κάθε στιγμή

κι αν δεν γυρνούσα θα΄θελα για πάντα οι δυο μας μαζί

κι αν δεν πονούσα πώς θα έφτανε η αγάπη εκεί

κι αν δεν μπορούσα θα βρισκόμασταν σε μια άλλη ζωή

.

Μόνο εσύ, πάντα εκεί ζωγραφιά χωρίς λογική

μια υπόσχεση είτε χώρια είτε μαζί

.

Στου Αυγούστου τη ζάλη πάνω στην αμμουδιά

γεννήθηκα πάλι και κρύφτηκα μεσ΄τα δικά σου μαλλιά

Κι αν σε ξεχνούσα θα θυμόμουν την κάθε στιγμή

κι αν δεν γυρνούσα θα΄θελα για πάντα οι δυο μας μαζί

κι αν δεν πονούσα πώς θα έφτανε η αγάπη εκεί

κι αν δεν μπορούσα θα βρισκόμασταν σε μια άλλη ζωή

.

Μόνο εσύ, πάντα εκεί ζωγραφιά χωρίς λογική

μια υπόσχεση είτε χώρια είτε μαζί

Μόνο εσύ πάντα εκεί οι δυο μας πάνω στη γη

μια υπόσχεση είτε χώρια είτε μαζί

Swine Flu

Η γρίπη των χοίρων

Η ασθένεια αυτή, η οποία παρουσιάσθηκε στο παγκόσμιο σκηνικό το πρόσφατο διάστημα, με αφετηρία τη χώρα του Μεξικού, είναι ασθένεια του αναπνευστικού συστήματος. Λόγω του γεγονότος ότι οι άνθρωποι ταξιδεύουν σήμερα πολύ, η ασθένεια μεταδόθηκε πολύ γρήγορα σε ολόκληρο τον κόσμο. Δυστυχώς αποδείχθηκε και θανατηφόρα.

Μια από τις χώρες που επλήγη πολύ είναι και η Αγγλία. Οι ειδικοί αναμένουν έξαρση του φαινομένου (το οποίο χαρακτηρίζουν «πανδημία γρίπης») με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Έτσι προσπαθούν να ενημερώσουν όλο τον πληθυσμό για την ασθένεια αυτή. Στο πλαίσιο αυτής της εκστρατείας είναι και το φυλλάδιο αυτό που έλαβα πρόσφατα από το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας.

O Kαθεδρικός Ναός της Αγ. Σοφίας

Οι Έλληνες Ορθόδοξοι μπορούν να καυχώνται για τον υπέροχο Καθεδρικό Ναό της Αγ. Σοφίας, που βρίσκεται στο κέντρο του Λονδίνου, στη Moscow Road, της περιοχής Bayswater, και συμπληρώνει φέτος 130 συναπτά έτη λειτουργίας.

Οι ενέργειες για την ανέγερσή του ξεκίνησαν το 1872 με την σύσταση της Ερανικής Επιτροπής, η οποία αποτελούνταν από διακεκριμένους Έλληνες της εποχής, με Πρόεδρο τον Εμμανουήλ Μαυροκορδάτο. Αρχιτέκτονας διορίσθηκε ο Άγγλος John Oldrid Scott.

Η θεμελίωση του σπουδαίου αυτού έργου έγινε το 1877. Σε ενάμιση χρόνο ο Ναός είχε οικοδομηθεί. Η πρώτη Θεία Λειτουργία τελέσθηκε την Κυριακή της Πεντηκοστής στις 1 Ιουνίου 1879. Ο Ναός εγκαινιάσθηκε από τον Μητροπολίτη Κερκύρας Αντώνιο στις 5 Ιανουαρίου 1882.

Μέχρι το 1922 η εκκλησία της Αγ. Σοφίας ήταν ένας απλός Ενοριακός Ναός. Τη σημαντική εκείνη χρονιά ιδρύθηκε από την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου η Μητρόπολη Θυατείρων με έδρα το Λονδίνο. Τότε ο Ναός της Αγ. Σοφίας αναγνωρίσθηκε ως Καθεδρικός.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Καθεδρικός Ναός των Ελλήνων στο Λονδίνο, έχει δεχθεί τις επισκέψεις πολλών και σημαντικών προσωπικοτήτων, ανθρώπων που προέρχονται από τον χώρο της Εκκλησίας, της πολιτικής, της τέχνης, της επιστήμης κ.λ.π., ενώ παραμένει βέβαια χώρος λατρείας, με τακτικές λειτουργικές συνάξεις.

Αρχιερατικώς Προϊστάμενος του Ναού είναι ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ναζιανζού Δρ. Θεοδώρητος. Τη διοίκηση του Καθεδρικού Ναού και της ομώνυμης Κοινότητας έχει υπό την ευθύνη και την θεοφιλή φροντίδα του το Αδελφάτο της Αγ. Σοφίας. Σήμερα Πρόεδρος της Κοινότητας είναι ο Ζακύνθιος καπετάν - Ιωάννης Λευτάκης.

Θερινό Marlow

Για την υπέροχη μικρή αγγλική πόλη Marlow είχα αναφερθεί εδώ.

.

Κάποιες φωτογραφίες είχα δείξει πάλι σε άλλη ανάρτηση.

Σήμερα σκέφθηκα να δείξω μερικές πρόσφατες θερινές φωτογραφίες.

Ο τόπος είναι γεμάτος από ευλογία, ποίηση, φως, νερά, βαρκούλες, παιδιά στους δρόμους και στα πάρκα, όμορφα λουλούδια και γλυκά αισθήματα και συναισθήματα.

Οι υπέροχες παραδοσιακές κατοικίες είναι «να τις πιείς στο ποτήρι».

.

Κανείς δεν μένει ασυγκίνητος από μια επίσκεψη εκεί.

«Δωδεκάορτο»

Μια καταπληκτική μουσική δουλειά ανακάλυψα πρόσφατα (είχε κυκλοφορήσει στις αρχές του 2007) και σκέφθηκα να την μοιρασθώ μαζί σας. Είναι ένας ψηφιακός δίσκος τον οποίο ετοίμασε ο εξαίρετος συνθέτης Χρίστος Τσιαμούλης. Τραγουδούν σημαντικοί καλλιτέχνες: Μανώλης Μητσιάς, Ελένη Βιτάλη, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Γιάννης Χαρούλης, Ασπασία Στρατηγού, Άρτεμις Πανταζή. Ποιητές των τραγουδιών είναι οι: Διονύσιος Σολωμός, Αρθούρος Ρεμπώ, Νίκος Γκάτσος, π. Μωυσής Αγιορείτης, Μοναχή Γαβριηλία, Αρης Αποστολόπουλος, Λιζέτα Καλημέρη, Αγγελος Καλογερόπουλος.

Ο ίδιος ο συνθέτης λέει για το έργο του αυτό: «Με το "Δωδεκάορτο" νιώθω ότι ολοκληρώνεται ένας κύκλος μουσικής εμπειρίας και αναζήτησης που με φέρνει όλο και πιό κοντά στον ήχο που προσδοκούσα: Λαϊκά ακούσματα που αποδίδονται με σύγχρονο τρόπο και παραδοσιακές ορχήστρες που συνεργάζονται και συνταιριάζονται φυσικά με τα συνήθη ευρωπαϊκά όργανα, δείχνοντας πως η ελληνική παράδοση μπορεί να περνά μέσα από το σύγχρονο γίνεσθαι της μουσικής και να αλληλοεπηρεάζεται, γεννώντας καινούργια ακούσματα...».

To Άγιο Μανδήλιο

«Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ ἀνάμνησις τῆς εἰσόδου τῆς ἀχειροτεύκτου μορφῆς τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ (δηλαδὴ τὸ ἅγιο Μανδήλιο) ἐκ τῆς Ἐδεσσηνῶν πόλεως, εἰς ταύτην τὴν θεοφύλακτον Βασιλίδα (Κωνσταντινούπολη) ἀνακομισθείσης».

Για το Άγιο Μανδήλιο υπάρχει μια ιστορία που αναφέρει ότι ο τοπάρχης της Έδεσσας Αύγαρος, από ευλάβεια, έστειλε ένα ζωγράφο για να κάνει την εικόνα του Χριστού, πιστεύοντας ότι με αυτήν θα γιατρεύονταν από τη λέπρα από την οποία έπασχε. Αλλά ο ζωγράφος δεν μπόρεσε να αποτυπώσει με την τέχνη του τον χαρακτήρα του θεανδρικού προσώπου. Ο δε Κύριος, γνωρίζοντας την πίστη του Αυγάρου, ζήτησε μανδήλιο και, αφού ένιψε το πρόσωπό του, απέμαξε το πρόσωπό του με το μανδήλιο και αποτυπώθηκε η άχραντη όψη Του πάνω στο μάκτρο, το οποίο έδωσε στους απεσταλμένους του Αυγάρου, ο οποίος ασπαζόμενος αυτό με πόθο, γιατρεύτηκε από τη λέπρα.

Ο «Άνεμος της Παναγίας»

Μεγάλη και σπουδαία η σημερινή γιορτή. Η γιορτή της Παναγίας μας. Χωρίς πολλά λόγια, ας ευχηθούμε ολόψυχα, μαζί με τον Νομπελίστα ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη, να μας φυσήξει όλους μας ο «Άνεμος της Παναγίας».

Σε μια παλάμη θάλασσας γεύτηκες τα πικρά χαλίκια.
Δύο η ώρα το πρωί περιδιαβάζοντας τον έρημο Αύγουστο.
Είδες το φως του φεγγαριού να περπατεί μαζί σου
Βήμα Χαμένο. Ή αν δεν ήτανε η καρδιά στη θέση της
Ήταν η θύμηση της γης με την ωραία γυναίκα
Η ευχή που λαχτάρησε μέσ' απ' τους κόρφους του βασιλικού
Να τη φυσήξει ο άνεμος της Παναγίας!

Ώρα της νύχτας! Κι ο βοριάς πλημμυρισμένος δάκρυα
Μόλις ερίγησε η καρδιά στο σφίξιμο της γης
Γυμνή κάτω απ' τους αστερισμούς των σιωπηλών της δέντρων

Γεύτηκες τα πικρά χαλίκια στους βυθούς του ονείρου
Την ώρα που τα σύννεφα λύσανε τα πανιά
Και δίχως ήμαρτον κανέν’ από την αμαρτία χαράχτηκε
Στα πρώτα σπλάχνα του ο καιρός. Μπορείς να δεις ακόμη
Πριν απ’ την αρχική φωτιά την ομορφιά της άμμου
Όπου έπαιζες τον όρκο σου κι όπου είχες την ευχή
Εκατόφυλλη, ανοιχτή στον άνεμο της Παναγίας!

“Μητέρα Πατρίδα”

Στην πλατεία του Ι.Ν. Αγ. Κωνσταντίνου κι Ελένης, στο συνοικισμό Νέο Βυζάντιο, Ναυπλίου, βρίσκεται τοποθετημένο ένα όμορφο άγαλμα. Το κομψό αυτό γλυπτό, που είναι έργο του Γεωργιανού καλλιτέχνη Σχβατσαμπάϊα, αποτελεί δώρο του Δήμου της πόλης Πότι της Γεωργίας, η οποία αδελφοποιήθηκε με το Ναύπλιο. Το άγαλμα τοποθετήθηκε στη θέση του τον Μάϊο του 1995, ενώ τα επίσημα αποκαλυπτήρια πραγματοποιήθηκαν στις 16 Σεπτεμβρίου 1997, από τον τότε Υπουργό Πολιτισμού της Γεωργίας και τον τότε Δήμαρχο Ναυπλίου Κων. Χαραμή.

Το καλλιμάρμαρο αυτό άγαλμα παρουσιάζει μια γυναίκα, ντυμένη με μακρύ (αρχαιοελληνικού τύπου) χιτώνα, σε στάση ημικίνησης. Στο δεξί χέρι της κρατά δάδα αναμμένη και στο αριστερό κλάδο δάφνης. Τίτλος του έργου είναι : «Ελλάδα - Μητέρα Πατρίδα». Εκεί που έχει τοποθετηθεί κατοικούν (ή τουλάχιστον κατοικούσαν τις προηγούμενες δεκαετίες) πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Έτσι το άγαλμα αυτό υπενθυμίζει στους πρόσφυγες και σε όλους τις Αλησμόνητες και Αλύτρωτες Πατρίδες.

Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

Τις τελευταίες ημέρες παιδεύω στο μυαλό μου αυτό το ευηχέστατο έργο του μεγάλου Γιάννη Ρίτσου. Δεν γνωρίζω γιατί. Το πρωτάκουσα πριν πολλά - πολλά χρόνια από την διακριτή φωνή του ποιητή.

.

Τελικά, για λόγους θεραπευτικούς, σκέφθηκα να το αναζητήσω στο «you tube» και να μοιρασθώ με τους φίλους αυτής της γωνιάς του διαδικτύου, τουλάχιστον το πρώτο μέρος του. Εύχομαι όσοι θα το ακούσουν, τουλάχιστον ένα μέρος του, να το απολαύσουν όπως κι εγώ.

Ημερολόγια

Ιουλιανό και Γρηγοριανό

Κατά την διάρκεια της ιστορίας οι διάφοροι πολιτισμοί και εποχές μας έχουν παρουσιάσει πολλά και διαφορετικά ημερολόγια, τα οποία μετράνε τους μήνες και τα χρόνια ανάλογα με τις τοπικές θρησκευτικές και κοσμικές παραδόσεις. Ως κύριος τρόπος μέτρησης χρησιμοποιούνται οι κινήσεις της σελήνης και δευτερευόντως ο ήλιος. Σύμφωνα με το λεξικό του κα8ηγητή Μπαμπινιώτη ημερολόγιο είναι «κάθε σύστημα υπολογισμού του χρόνου κατά το οποίο αυτός διαιρείται σε ημέρες, μήνες, έτη». Τα πιο γνωστά ημερολόγια είναι τα εξής:

-Το Γρηγοριανό ημερολόγιο
-Το Ιουλιανό ημερολόγιο
-Το Εβραϊκό ημερολόγιο
-Το Ισλαμικό ημερολόγιο
-Το Ινδικό ημερολόγιο
-Το Κινεζικό ημερολόγιο
-Το Ολυμπιακό ημερολόγιο

Το Ιουλιανό ημερολόγιο ήταν αυτό που κυριαρχούσε από την εποχή του Ιούλιου Καίσαρα (45 π.Χ.) μέχρι και το 1582, παίρνοντας το όνομά του από τον ίδιο τον αυτοκράτορα. Το ημερολόγιο αυτό είναι ηλιακό με 365 ημέρες και 366 ημέρες στα δίσεκτα έτη. Το έτος χωρίζεται σε δώδεκα μήνες και χρησιμοποιήθηκαν ως βάση για το μετέπειτα Γρηγοριανό. Το Ιουλιανό αποτελείται από κανόνες που ίσχυαν πριν την μεταρρύθμιση του Καίσαρα.

Το πιο γνωστό και διαδεδομένο στις μέρες μας ημερολόγιο είναι το Γρηγοριανό. Αυτό δημιουργήθηκε λόγω της ανάγκης μεταρρυθμίσεως της μεθόδου υπολογισμού του Πάσχα. Με τη χρήση του Ιουλιανού ημερολογίου είχε παρατηρηθεί τον 13ο αιώνα πως το Πάσχα απομακρυνόταν από την ανοιξιάτικη θέση που είχε, εφόσον χρησιμοποιούνταν η 21η Μαρτίου ως ημερομηνία της Ισημερίας και ο Μετονικός κύκλος ως η βάση για τον υπολογισμό των σεληνιακών φάσεων.

Πρώτος που πρότεινε την αλλαγή ήταν ο Ιταλός γιατρός Αλούσιος Λίλιος και θεσπίστηκε από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ΄. Tο θέμα αυτό πέρασε πρώτα από διάφορες συνόδους όπου και αποφασίστηκε η αλλαγή του ημερολογίου, η οποία πραγματοποιήθηκε τον 16ο αιώνα και συγκεκριμένα το 1582. Το νέο ημερολόγιο έγινε αμέσως δεχτό από μόνο τέσσερα κράτη του ρωμαιοκαθολικού κόσμου, την Ισπανία, την Πορτογαλία, μέρη της Ιταλίας και της Πολωνικής - Λιθουανικής Κοινοπολιτείας. Σταδιακά υιοθετήθηκε και από τις άλλες δυτικές χώρες. Αντιθέτως τα προτεσταντικά κράτη αρχικά απέρριψαν την μεταρρύθμιση αυτή, αλλά με το πέρασμα του χρόνου το δέχτηκαν.

Ο Ορθόδοξος κόσμος δεν δέχτηκε καταρχάς το Γρηγοριανό ημερολόγιο και εξακολουθούσε να χρησιμοποιεί το Ιουλιανό. Από τις ορθόδοξες χώρες πρώτη που αποδέχτηκε το νέο αυτό ημερολόγιο ήταν η Ρωσία το 1917. Ακολούθησαν και οι υπόλοιπες σλαβικές χώρες, αφήνοντας την Ελλάδα μόνη της, η οποία χρησιμοποιούσε ακόμα το Ιουλιανό ημερολόγιο. Στις 16 Φεβρουαρίου 1923 και η Ελλάδα ακολούθησε τις υπόλοιπες Ορθόδοξες χώρες, αλλά το υιοθέτησε ως πολιτικό και όχι ως θρησκευτικό, παρουσιάζοντας πολλά προβλήματα. Ο Έλληνας έχει συνδυάσει τους εορτασμούς της Επανάστασης του 1821 με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Με αυτόν τον συνεορτασμό φανερώνεται με έμφαση η θεία βουλή και ευλογία προς την Επανάσταση και τη σύσταση του νέου Ελληνικού κράτους. Εκείνη την χρονιά γιορτάστηκαν ξεχωριστά, προκαλώντας την δυσαρέσκεια του Ελληνορθόδοξου ποιμνίου.

Μια εύλογη λύση ήταν να διορθωθεί το Ιουλιανό ημερολόγιο, το οποίο και δέχτηκε η Ελλάδα. Όμως με αυτήν την κίνηση διαφώνησαν οι υπόλοιπες Ορθόδοξες χώρες. Μετά από μια Σύνοδο που έλαβε χώρα το 1924 αποφασίστηκε ότι οι Ορθόδοξες Εκκλησίες θα ακολουθούν το Ιουλιανό ημερολόγιο, είτε αυτό είναι το παλιό είτε το διορθωμένο. Ανάλογα με την παρούσα κατάσταση θα συνεορτάζονται τα Χριστούγεννα ανάμεσα στο διορθωμένο Ιουλιανό και το Γρηγοριανό ημερολόγιο μέχρι το 2800. Η κατάσταση αυτή έχει χωρίσει κατά κάποιο τρόπο την Ορθοδοξία σε δύο. Οι Εκκλησίες που ακολουθούν το διορθωμένο Ιουλιανό ημερολόγιο είναι τα Πατριαρχεία Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας, οι Αρχιεπισκοπές Ελλάδας, Κύπρου. Οι Εκκλησίες που δεν δέχτηκαν την παραπάνω τροποποίηση είναι τα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων, Ρωσίας, Σερβίας, Γεωργίας και η Μητρόπολη Πολωνίας. Από αυτήν την αλλαγή δημιουργήθηκαν και οι σχισματικοί Παλαιοημερολογίτες οι οποίοι ακολουθούν το Ιουλιανό ημερολόγιο. Η μόνη Ορθόδοξη Εκκλησία η οποία ακολουθεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο είναι η Φινλαδική Ορθόδοξη Εκκλησία.

Αυτή η μεταρρύθμιση που έπρεπε να γίνει, διότι η ισημερία είχε μετακινηθεί πολύ κατά τον 16ο αιώνα, αλλά και σε άλλες περιόδους, όπως είχε παρατηρήσει ο ιστορικός Άγιος Μπίντ κατά τον 8ο αιώνα στην Αγγλία, προκάλεσε πολλές αλλαγές στον τρόπο εορτασμού κυρίως στην Ανατολή. Ο χρόνος εορτασμού του Πάσχα και το πρόβλημα γύρω από αυτό το θέμα θυμίζει την διαφωνία μεταξύ των Εκκλησιών Ρώμης και Μικράς Ασίας κατά τον β΄ και γ΄ αιώνα. Ας ελπίζουμε να μην δημιουργήσει στο μέλλον προβλήματα και σχίσματα ανάμεσα στο σώμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπως για παράδειγμα τους Παλαιοημερολογίτες, που είναι ένα πλήγμα στην καθ’ ημάς Ανατολή.

Κείμενο: Δημήτρη Σαλαπάτα
Θεολόγου