Ἡ Μεγάλη Σαρακοστή κι οἱ εὐωδιές της

Σιμώνουν οἱ μέρες ὅπου κι αὐτὴ ἡ Σαρακοστὴ θὰ μᾶς ἀποχαιρετίσει γιὰ νὰ πάρουν τὴ θέση τους ἡ Μεγαλοβδομάδα καὶ τὸ Πάσχα.

Ἤδη, «τὸν χρόνον τῆς Νηστείας, νῦν ὑπερμεσάσαντες, ἀρχὴν ἐνθέου δόξης, σαφῶς ἐπιδειξώμεθα, καὶ εἰς τέλος ἐναρέτου πολιτείας, φθάσαι θερμῶς σπεύσωμεν...». Κι εἶναι ἀλήθεια αὐτό, ἀφοῦ οἱ μέρες πιὰ μαζεύονται. Μαζεύονται, ὅπως μαζεύεται καὶ τὴς ζωῆς μας τὸ νήμα. Κι ἀλλίμονο! Ποιὸς τὸ γνωρίζει ἄν αὐτὴ ἡ Σαρακοστὴ δὲν εἶναι ἡ ἔσχατη τοῦ ἐπίγειου βίου μας.  Γι᾿ αὐτὸ καιρὸς εἶναι ν’ ἀφήσουμε ὅλα τὰ περιττὰ καὶ ἄχρηστα, ποὺ μᾶς τυρρανοῦν καὶ ἐγκλωβίζουν στὴν στυγνὴ καθημερινότητα κι ἄς βιώσουμε τὸ μεγαλεῖο τῶν ἡμερῶν, ποὺ τὶς φωτίζει, ἀπὸ τὴ μιὰ ὁ ἀνοιξιάτικος ἥλιος, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη τὸ ταπεινὸ κερὶ τῆς Προηγιασμένης, ποὺ τὶς μυρώνει ἡ εὐωδιὰ τοῦ τριαντάφυλλου, τῆς ἀνεμώνης, τῆς μαργαρίτας, ἀλλὰ καὶ τοῦ μάραθου, τῆς καυκαλήθρας, τῆς παπαρούνας καὶ τῆς πασχαλιᾶς.

Πολλὲς, στ᾿ ἀλήθεια, οἱ εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας... Πολλὲς καὶ ποικίλες.

Τὸν δοξάζουμε ποὺ κατορθώσαμε νὰ περάσουμε κι αὐτὴ τὴ Σαρακοστή, μὲ τὰ ὅσα λάθη, τὶς ἐλλείψεις,  τὶς ἀδυναμίες μας.

Ἤδη πορευόμαστε ν’ ἀγγίξουμε τὸ νήμα ποὺ περατώνει τοὺς πνευματικούς μας ἀγῶνες. Πορευόμαστε,  εὐχόμενοι, ὅπως, 

«Τὸν γαληνὸν τῆς Νηστείας, ἐν τῇ τοῦ Πνεύματος αὔρᾳ ὑπερπεράσαντες πλοῦν, πρὸς τὸν λιμένα, τῶν Παθημάτων Χριστοῦ, καταντῆσαι ἐπευξώμεθα».

π. Κ.Ν. Καλλιανός