Νέα Ποιήματα της Ελένης

 
Η αγαπημένη μου ανηψιά Ελένη Θεοδώρου (μαθήτρια Δ΄Δημοτικού στην Αθήνα) ασχολείται με την Ποίηση. Είχαμε κι άλλες φορές την ευκαιρία να παρουσιάσουμε στιχουργήματά της από το παρόν ιστολόγιο.
 

Σήμερα αναρτούμε δύο πρόσφατα έργα της. Η «καβαφική» της ματιά, με σαφείς αναφορές στην ιστορία και στα ευγενή συναισθήματα, δίνει αξία στο δημιουργικό της πνεύμα.
 
Απολαμβάνουμε, θαυμάζουμε και επαινούμε...
 
 
Μοιρολόϊ
για την έκτη Καρυάτιδα
 
Μια μέρα θα ’ρθει
πίσω ’δω.
και δεν θα ξαναφύγει.
 
Δεν την ξεχνάμε εμείς ποτέ,
μας λείπει και μας λείπει.
 
 
Αγάπη
 
Σ’ αγάπησα μονάκριβη
και τώρα μουρμουρίζω.
 
Μη μ’ απορρίψεις
σ’ αγαπώ
κι αν φύγεις δεν θα ζήσω.

Ναυάγιο και Σωσμός

Ανύψωση εκ της ταπεινώσεως, γέρας, βραβείο υψοποιόν... Ταπείνωση εκ της επάρσεως, πτώμα κακίας χαλεπόν… Από κοπρίας και παθών, αυτομεμφόμενη  ψυχή ανυψούται... Από υπερήφανο ύψος, αυτοδικαιωμένη καρδιά γκρεμίζεται.

Αφανισμένος  πλούτος εκ της κενοδοξίας,
Σκορπισμένα πάθη εκ της ταπεινώσεως,
Το ναυάγιο των μεγαλορρημονούντων…
Ο σωσμός των τυπτόντων εις το στήθος, των βοώντων το ιλάσθητι…
 
Σε λευκό χαρτί μια... σύνοψη αγίων Θεοπνεύστων γραμμάτων, διαβάζοντας  από τον όρθρο της πρώτης Κυριακής του Τριωδίου.
 
Θεέ μου πόσες πνευματικές αφορμές και… προσομοιώσεις! Πολύεδρο διαμάντι κάθε παραβολή του Χριστού μας.
 
Και πόσο όμως εγκληματούμε κατά του εαυτού μας, όταν προσπερνάμε όλα αυτά τα θεία μηνύματα, τις συνταγές της σωτηρίας, που συνήθως μηχανικά απαγγέλλονται ή ψέλνονται εις ακοήν άδειων καθισμάτων στις Εκκλησιές…
 
Τελωνικοί στεναγμοί και βδελυκτές επάρσεις…
 
Αιώνια πάλη της ψυχής!
 
Ποτέ μην είμαστε βέβαιοι  με  ποια πλευρά είναι εκείνη παραταγμένη… Μόνο μια ικεσία ας κραυγάζουμε και ας ελπίζουμε!
 
Ο Θεός ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών…
 
Καλή μετάνοια!
 
Νώντας Σκοπετέας
 
Τριώδιο 2024

Από την Ιερά Εξέταση στον γουοκισμό*

 
Η Δύση, που ως φιλοσοφία ζωής και σκέψης εδράζεται στην Ευρώπη, είναι σε μεγάλη παρακμή, που είναι αποτέλεσμα διαδρομής αιώνων. Ανέκαθεν είχε μίαν έπαρση υπεροχής και ένα τραγικού αποτελέσματος αλάθητο, που οδηγούσε σε εκατόμβες θυμάτων και σε μια αέναη αναζήτηση του ορθού, μονίμως από λανθασμένο δρόμο. Έτσι σε φιλοσοφικό - εκκλησιολογικό επίπεδο επιδίωξε να κυριαρχήσει στην Οικουμένη χρησιμοποιώντας τη βία. Η αλαζονεία της οδήγησε στο σχίσμα του 1054 και η «ομολογία της πίστεως» έφερε την Ιερά Εξέταση. Αποτέλεσμα: για να «σωθούν» χριστιανοί βασανίζονταν ή καίγονταν ζωντανοί... Και έρχεται η πρώτη αντίδραση. Οι επικεφαλής της Διαμαρτύρησης ορθώς βλέπουν τα λάθη της παποσύνης, αλλά αντιδρούν λάθος. Αποϊεροποιούν την Εκκλησία και θεωρούν ως πετυχημένο χριστιανό τον πλούσιο και ισχυρό, που μπορεί να επιβάλει τις απόψεις του.
 

Με το πνεύμα αυτό αρχίζουν οι κατακτήσεις, οι αποικίες, η δουλεία, τα προτεκτοράτα και η ανάπτυξη του εμπορίου με την εκμετάλλευση των υποδουλωθέντων γηγενών. Έχοντας κυριαρχήσει στις ψυχές τους η κατακτητική και η εκμεταλλευτική φύση οι Ευρωπαίοι (Άγγλοι, Γάλλοι, Ισπανοί, Πορτογάλοι, Βέλγοι, Ολλανδοί, Βενετοί) δεν έχουν ηθικούς φραγμούς προκειμένου του συμφέροντός τους. Οι γηγενείς των σημερινών  ΗΠΑ, Αυστραλίας, Καναδά, Νέας Ζηλανδίας υπέστησαν γενοκτονία, ή / και βιαίως αφομοιώθηκε μέρος του πληθυσμού τους.  
 
Σε πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο υπήρξε πάλι αντίδραση στα αυταρχικά καθεστώτα, με τη Γαλλική Επανάσταση. Πάλι με λάθος τρόπο. Για την επικράτησή της χρησιμοποιήθηκε η βία, με αποτέλεσμα γενοκτονία στη Βανδέα, βαρβαρότητα κατά της Εκκλησίας και χιλιάδες θυμάτων, που εκτελέστηκαν στην εφευρεθείσα για μαζικότερες εκτελέσεις γκιλοτίνα. Σημειώνεται ότι ανάμεσα στα θύματα που εκτελέστηκαν με την γκιλοτίνα ήσαν και οι πρωτεργάτες Της Μαρά, Νταντόν, Ροβεσπιέρος και άλλοι...
 
Η κατακτητική βουλιμία προκαλεί στον 20ό αιώνα, πάντα με κέντρο την Ευρώπη, τους δύο παγκοσμίους πολέμους, με τους περισσότερους νεκρούς από τότε που γράφεται η Ιστορία και με τη χρήση πυρηνικών όπλων που είχε ως αποτέλεσμα τον αφανισμό εκατοντάδων χιλιάδων άοπλων πολιτών. Η βίαιη επίσης κατάληψη της εξουσίας από  ολοκληρωτικά  καθεστώτα οδηγεί στα γκουλάγκ, στα ψυχιατρεία, στους φούρνους, στις εκτελέσεις εκατομμύρια αθώων πολιτών, λόγω της φυλής και της θρησκείας τους, ή της διαφωνίας τους με τα απάνθρωπα καθεστώτα.
 
Από το 1950 και μετά οι Ευρωπαίοι και τα πνευματικά τους παιδιά, οι Αμερικανοί, διεξήγαγαν  πολέμους με χιλιάδες νεκρούς, ενόπλους και αμάχους, στο Βιετνάμ, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη, στο Ιράκ, στη Συρία, στη Σερβία, στην υποσαχάρια Αφρική, έως και στα νησιά Φόκλαντ, στη Νότια Αμερική, ενώ, για λόγους γεωπολιτικούς, διατηρούν βάσεις σε δεκάδες χώρες του κόσμου, έχοντας και λόγο στα όσα συμβαίνουν σε αυτές τις χώρες…
 
Η προ ολίγων ετών εκδηλωθείσα αντίδραση στα όσα έπραξαν οι Ευρωπαίοι κατά το παρελθόν δεν είναι απλώς λανθασμένη, εξελίσσεται σήμερα σε ένα νέο είδος απάνθρωπου ολοκληρωτισμού. Είναι ο λεγόμενος «γουοκισμός», ή «το κίνημα των αφυπνισμένων». Όπως γράφουν οι Γ. Καραμπελιάς και Γ. Ρακκάς «το κίνημα των αφυπνισμένων εκφράζει έναν μεσσιανισμό και μια φανατική προσήλωση στην ορθοπολιτική ορθοδοξία, που παραπέμπει στις σκοτεινότερες στιγμές ολοκληρωτικών καθεστώτων, χωρίς καμία διάκριση μεταξύ των θετικών και αρνητικών στοιχείων του ευρωπαϊκού πολιτισμού». (Εισαγωγή στο βιβλίο του Ματιέ Μποκ - Κοτέ «Η φυλετική επανάσταση και άλλα ιδεολογικά ζιζάνια», Εναλλακτικές εκδόσεις, 2021, σελ. 10-12).
 
Το κίνημα των αφυπνισμένων (γουοκισμός) είναι η συνέχεια της ολοκληρωτικής ιδεολογίας του κομμουνισμού και του ναζισμού και είναι το άλλο άκρο από τον δρόμο που διδάσκει με τον πολιτισμό του ο Ελληνισμός και με τη διδασκαλία του ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός, αλλά και άλλοι Ευρωπαίοι διανοούμενοι και πολιτικοί. Η δική μας η αντίληψη, ως Ελλήνων, είναι πως διατηρούμε κάθε τι καλό και ωφέλιμο του παρελθόντος, μετανοούμε και διορθώνουμε τα λάθη που έγιναν και προχωράμε, πάντα ως Ευρωπαίοι, με βάση την Αθήνα, τη Ρώμη και τα Ιεροσόλυμα. Οι γουοκιστές αντίθετα έχουν φτάσει στα άκρα και επιτίθενται σε στοιχεία που μας ενώνουν ως ευρωπαίους  και στην ίδια τη ζωή μας ως βιολογικών όντων, που υπακούομε σε βασικούς, σταθερούς και αμετάβλητους κανόνες της φύσης. Υποστηρίζουν λ.χ. πως «η αποαποικιοποίηση, που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1950, δεν θα ολοκληρωθεί παρά μόνο όταν οι λαοί της Ευρώπης γίνουν ξένοι στην πατρίδα τους».
 
Για την καταστροφή των ευρωπαϊκών λαών, όσο και της ίδιας της  ανθρώπινης ταυτότητας και υποκειμενικότητας χρησιμοποιούν το ζήτημα του σεξουαλικού προσανατολισμού. Η θεωρία του φύλου, κατά τους γουοκιστές, είναι αυθαίρετη κοινωνική κατασκευή και πρέπει να αποδομηθεί. Οι λέξεις άντρας και γυναίκα, κατ’ αυτούς, πρέπει να εξαφανιστούν, «αφού ασκούν πίεση στα μη δυαδικά άτομα»… Κατά την προπαγάνδα τους ΟΛΑ είναι κοινωνική κατασκευή και επομένως τα πάντα μπορούν να αποδομηθούν. Το φυσικό δεν υπάρχει, το πολιτισμικό είναι αυθαίρετο…  Ο φανατισμός τους είναι τόσος που ο γουοκιστής πάστορας Εμμανουέλ Κλίβερ, δημοκρατικός βουλευτής, έφτασε στη γελοιότητα, κατά την προσευχή που είπε να συμπληρώσει στο «amen» το «a-women»…
 
Οι Γ. Καραμπελιάς και Γ. Ρακκάς στα όσα περιγράφουν περί της επιβολής των εν λόγω απολύτως αυθαίρετων και παράλογων καταστάσεων προσθέτουν ότι κατά τον Κοτέ το βασικό τέχνασμα μέσω του οποίου επιχειρείται η φίμωση κάθε αντίλογου είναι η «ακροδεξιοποίηση της πολιτικής διαφωνίας»: Όποιος αμφισβητεί την πολιτική ορθότητα θεωρείται ότι νομιμοποιεί τον ακροδεξιό λόγο και καταδικάζεται σε εξοστρακισμό.
 
Μετά τα όσα παρατέθηκαν η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και ο Πρωθυπουργός της, που πανηγύρισαν για την ψήφιση του γάμου των ομοφυλοφίλων, προτείνεται να σκεφθούν πάλι το γεγονός και να αναλογισθούν τί έπραξαν και ποιους εξυπηρέτησαν με αυτόν τον Νόμο και με τα όσα θα ακολουθήσουν. Να σκεφτούμε και οι Έλληνες πώς από μια σταθερή ελπίδα και φάρο σταθερών ευρωπαϊκών αξιών που είμαστε επιδιώκεται να υποταγούμε στους γουοκιστές και να αφομοιωθούμε στη μηδενιστική ζωή που προωθούν. Για να αμυνθούμε επιτυχώς ηθικά, πνευματικά και πολιτισμικά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η Δύση μας έχει ανάγκη και όχι εμείς Εκείνην. Πριν από 86 χρόνια, τον Φεβρουάριο του 1938, πρόβλεψε τη σημερινή κατάσταση ο Έλληνας ποιητής και μεγάλος στοχαστής Γιώργος Σαραντάρης στο φιλοσοφικό του δοκίμιο «Η παρουσία του ανθρώπου» και μας ενημερώνει:
 
«Χρειάζεται η Δύση να μας μάθει κάτι περισσότερο από τον τεχνικό πολιτισμό; Ερωτώ τούτο, γιατί δεν βρίσκω τίποτε άλλο ουσιαστικό να μπορεί να μας μάθει η χτεσινή και η σημερινή Δύση. Στον πνευματικό πολιτισμό όταν κανείς δεν κατέχει πίστη, είναι σαν να μην κατέχει τίποτε. Η Δύση δεν κατέχει τίποτε, μήτε για τον εαυτό της. Οι παραδόσεις της μας είναι άχρηστες. Τον τεχνικό της πολιτισμό δεν μπορεί να τον φυλάξει για να κατορθώνει πάντοτε να μας τον μαθαίνει αυτή. Ο τεχνικός πολιτισμός καλύπτει σιγά - σιγά τη γη, παύει μέρα την ημέρα να είναι προνόμιο της Δύσης, που δεν μπορεί να αντιταχθεί σε τούτη τη μοίρα της. Η Δύση ολοένα φθείρεται και εφ’ όσον δεν πιστεύει και δεν μπορεί να πιστέψει στον άνθρωπο, ανταποκρίνεται σε ένα νόμο υπέρτατης δικαιοσύνης η αναπόφευκτη παρακμή της».
 
*Ο γουοκισμός είναι μια επαναστατική διαδικασία που διαπερνά όλες τις δυτικές κοινωνίες με στόχο να οδηγήσει στην «εξαφάνιση» των παραδοσιακών δυτικών κοινωνιών και ταυτόχρονα στη βιολογική «εξαφάνιση» των φύλων μέσα από την άρνηση της σεξουαλικής ταυτότητας.
 
Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου

 
Μια παράδοση αναφέρει, ότι από τα δάκρυα της μετάνοιας του Δαυΐδ φύτρωσαν δύο δένδρα: μια θρηνολογούσα Ιτιά και ένας Κέδρος, που οι θρόμβοι του γίνονται λιβάνι.
 

Πράγματι! Από την ειλικρινή μετάνοια πηγάζουν δύο αρετές: η Ταπείνωση, που σαν την Ιτιά ζαρώνει το φύλλωμά της προς τα κάτω, και η Προσευχή, που σαν λιβάνι του Κέδρου στέλνει το άρωμά της θυμίαμα στον Θεό. Αυτές είναι οι δύο αρετές του Τελώνη που έλειπαν από τον Φαρισαίο.
 
Ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται και ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται.

Αρχίζει το Τριώδιο

 
Η μεγάλη εκκλησιαστική περίοδος του Τριωδίου αρχίζει αύριο Κυριακή 25 Φεβρουαρίου. Ο πρώτος σταθμός αυτής της περιόδου είναι η Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου.
 

Το Τριώδιο είναι πλήρες εκκλησιαστικών ακολουθιών, προσφέροντας στους πιστούς πολλές ευκαιρίες λειτουργικής εµπειρίας. Είναι περίοδος κατάνυξης και προετοιµασίας για το Άγιο Πάσχα.
 
Όλες οι Κυριακές του Τριωδίου έχουν µία συγκεκριµένη ονοµασία και αποτελούν µία αλληλουχία µεστή νοηµάτων και µηνυµάτων.
 
Ας έχουμε ένα καλό κι ευλογημένο Τριώδιο.

Παιδί μου το θυμάσαι;

Οι αναμνήσεις από την παιδική ηλικία, από τα μικράτα μας που λένε, είναι τόσο πολύτιμες όσο και το οξυγόνο που λάβαμε, σαν αντικρύσαμε για πρώτη φορά το φως τούτου του κόσμου. Όχι μόνο οι πνευματικοί καρποί στην εύφορη γη της παιδικής ψυχής, αλλά και όλα τα αγκάθια, τα δεινά πειρατήρια του μισόψυχου και όλα τα πάθη, που εκείνος ενέσπειρε με το φλόγιστρο των ηδονών.

Και οι μεν είναι ακριβές, γιατί λειτουργούν σαν πυξίδες και φωτεινοί οδοδείκτες στους αποπροσανατολισμούς μας από τον προορισμό της Ουράνιας Βασιλείας, οι δε, γιατί μεταλλάσσονται σε «ρόδινες» αφορμές, για επαναπροσδιορισμό της διαδρομής, στην άγνωστη ως χθες οδό της μετανοίας.
 
Το έλεγε τόσο όμορφα ο «δάσκαλος» ο αγαπημένος, ο μακαριστός κυρ-Κώστας Γανωτής, όταν τον ρώτησαν κάποτε, από πού αντλεί φως και παράδειγμα, ότι το μεγαλύτερο σχολείο, και αυτό που μας διδάσκει περισσότερο από όλα, είναι οι εξομολογημένες αμαρτίες του «παλαιού ανθρώπου»!
 
Σε μια τέτοια εναγώνια αναθύμηση, μεταφερθήκαμε αρκετά χρόνια πίσω σε γιορτή κατηχητικού σχολείου. Τόσο ζωτική η ύπαρξη  αυτών των σχολειών. Πόσο ασύγκριτα πιο σημαντική από αναρίθμητες σύγχρονες και ανώφελες «δραστηριότητες», με τις οποίες έχουμε στην κυριολεξία καταπνίξει τα παιδιά μας σήμερα…
 
Ας επιστρέψουμε όμως στην ανάμνησή μας. Εορτή για την διπλή γιορτή της 25ης Μαρτίου ήταν και οι δάσκαλοι, ο Γεώργιος και η Κυριακή προετοίμαζαν από καιρό τα παιδιά για ένα θεατρικό δρώμενο, βασισμένο στο βιβλίο του συγγραφέα  Δημήτρη Φερούση "Αγία Φιλοθέη η Αθηνιώτισσα". Η μικρή Παρασκευή όπως την βάπτισαν, διδάσκεται την αγία πίστη από την μάνα της Σηρίγη και τον πατέρα της Άγγελο. Και ύστερα…
 
Ύστερα η Αθηναία η κυρά, η ξακουστή Ρηγούλα,
ψάχνει να βρει τα ορφανά, να τα χορτάσει ούλα.
Τις κόρες του κατατρεγμού με αγάπη προστατεύει,
σε μοναστήρι μαρτυρά, το βίο της τελεύει…
 
Δύσκολος ο ρόλος και πολλά τα λόγια, για την μεγάλη μας θυγατέρα, που αξιώθηκε τότε να παραστήσει μια συγκλονιστική Αγία της πίστης μας. Μάλλον δεν θα θυμάται τίποτα τώρα, έπειτα από τόσα χρόνια που κύλησαν. Μα ήταν και ήταν ένα σημείο του… ρόλου, που η Φιλοθέη η ηγουμένη, με το βλέμμα στον Ουρανό μονολογούσε:
 
Κύριος ποιμαίνει με καί οὐδέν με ὑστερήσει… ἐάν γάρ καί πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σύ μετ᾿ ἐμοῦ εἶ·… τό ἔλεός σου καταδιώξει με πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου…
 
Μακάρι αυτούς τους στίχους-σπόρους να μην τους ξεχάσει ποτέ. Κάποτε να βλαστήσουν, να βρει να συγκομίσει ο Μέγας Γεωργός… Και εκείνο τον βίο τον θαυμαστό της Αθηναίας Κυράς, που βίωσε ως το μεδούλι αυτόν τον ψαλμό και την Παύλεια αιώνια προτροπή: «Τη ελπίδι χαίροντες, τη θλίψει υπομένοντες, τη προσευχή προσκαρτερούντες…» (Ρωμ. 12,12).
 
Συναξάρι λοιπόν και στην σημερινή εκπομπή. Το Ευαγγέλιο στην πράξη! Για να θυμηθούμε και έναν μεγάλο, που σε κάθε κήρυγμά του είχε την Αγία στο πλάι του! Τόσο δική του! (σ.σ. ο μακαριστός παπά Ανανίας Κουστένης) Ο Παρθενώνας της Φιλοθέης! Το πηγάδι των στρατοκόπων! Το μετόχι της Καλογρέζας… Ο μεγάλος της έρωτας για τον Νυμφίο Χριστό! 5 αιώνες πίσω ο χρόνος. Μια ανάσα μοιάζει, ένας ψαλμός από το προσευχητάρι των θλιμμένων ελπιζόντων… Οι περιστάσεις και οι ανάγκες και σήμερα απαράλλαχτες… Αποχριστιανισμός, φτώχεια, ξηρασία, σκλαβιά… μεταφορικά και στην κυριολεξία. Η Φιλοθέη… σκέτο… ένα προάστιο των Αθηνών για την συντριπτική πλειονότητα των "ελευθέρων" Νεοελλήνων… Η 19^η Φεβρουαρίου άλλη μια μέρα μετά την θλιβερή «εορτή των ερωτευμένων». Τα στερνά ικετευτικά λόγια της Νεομάρτυρος του Χριστού, ας γίνουν σήμερα η πιο συχνή μας προσευχή: Κύριε μη λησμονήσεις την σκλαβωμένη πατρίδα μου…
 
Και αυτό το είχες ψελλίσει  τότε παιδί μου… Το θυμάσαι;
 
Νώντας Σκοπετέας

Διαγράψτε την Ελλάδα... Αν τολμάτε…

 
Ο Αμερικάνος λογοτέχνης  Robert Elias Najemy γράφει για την Ελλάδα. Ένα άρθρο που αξίζει να φτάσει σε κάθε γωνιά της γης και να διαβαστεί από όλους.

 
Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.
 
Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.
 
Γκρεμίστε κάθε τι ελληνικό από όλο τον Πλανήτη.
 
Έπειτα σβήστε την ελληνική γλώσσα από παντού. Από την Ιατρική σας, την Φαρμακευτική σας. Από τα μαθηματικά σας (Γεωμετρία, Άλγεβρα),από την Φυσική και τη Χημεία σας, από την Αστρονομία σας. Από την πολιτική σας. Από την καθημερινότητά σας. Διαγράψτε τα Μαθηματικά. Διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη. Σβήστε τη Γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας. Σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου.
 
Διαγράψτε την Δημοκρατία και την πολιτική. Διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω-κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά. Αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη). Σβήστε από την καθημερινότητά σας κάθε ελληνική λέξη.
 
Αλλάξτε τα Ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού (και αυτό βγαίνει από τα ελληνικά και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα). Αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία).
 
Σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες. Αλλάξτε την παιδεία σας. Αλλάξτε το όνομα της ιστορίας. Αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμιά σας. Αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας (χρησιμοποιήστε τον αραβικό). Διαγράψτε την Φιλοσοφία.
 
Διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε...
 
Θα πείτε: «δεν γίνεται»!
 
Σωστά. ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ, γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση!
 
Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον Πλανήτη!
 
Η πρόκληση πάντως ισχύει...

Smyrna catastrophe in Oxford

 

H καταστροφή της Σμύρνης στην Οξφόρδη

 

Mr Eugenides and the burning of Smyrna, George Seferis and the Wasteland

 

This is the title of a lecture given in Oxford on 15 February by Alicia Stallings, the Professor of Poetry at Oxford University. She is an American classicist and poet who has lived in Athens for the last 25 years and is married to the Greek journalist, John Psaropoulos.
 
Unreal City
Under the brown fog of a winter noon
Mr. Eugenides, the Smyrna merchant
Unshaven, with a pocket full of currants
C.i.f. London: documents at sight,
Asked me in demotic French
To luncheon at the Cannon Street Hotel
Followed by a weekend at the Metropole.
 
          The Waste Land
          TS Eliot (Part III – The Fire Sermon 207 – 214)
 
The catastrophe in Smyrna took place in mid-September 1922: Metropolitan Chrysostom was killed on the 9^th and the fire started on the 13^th which was some three weeks before the publication of The Waste Land by the eminent American poet, and adopted Englishman, TS Eliot. The events in Smyrna were the main news item for weeks in the UK and America (as can be seen on the background slide in the above photograph) and the first readers of The Waste Land would have been aware of these events.
 
Smyrna had been a prosperous cosmopolitan trading centre, but now over 300,000 refugees flooded into it, waiting on the quayside in the hope of being evacuated by sea. Several ‘allied’ ships moored in the harbour refusing at first to intervene on the grounds of neutrality. The concern of the western powers was the harm to trade.
 
The coincidence of dates perhaps had even more resonance on their 100^th anniversary in 2022 by when The Waste Land had become a major work in British literature. The same year also marked the centenary of the publication of James Joyce’s Ulysees with its own strong Greek connections.
 
George Seferis had been born in Smyrna in 1900 and left in 1914, never to return. He retained a lifelong nostalgia for the nearby seaside village of Scala (now Urla) where he spent his summers as a child, gazing out at the many ships.
 
Seferis first visited London in 1924 when he was unaware of The Waste Land. The ‘brown fog’ in the above passage was shocking to a Greek and Seferis was inspired by it to write his own poem ‘Fog – say it with a ukulele’, a poem in Greek to which he gave a title in English. The ukulele reference is to a popular song of the time written by Art Conrad.
 
There is no adequate Greek word for a proper English fog. There is perhaps some assonance between the Greek word ομίχλη and τσίχλα – a thrush. In his famous poem Κίχλη Seferis uses the ancient Greek word for thrush though, there, Thrush is the name of ship, not the bird, and the poem is concerned with Elpenor from the Odyssey.
 
It was during a thick fog, again in London, that Seferis first came across The Waste Land – in a bookshop on Oxford Street in 1932; he said he tasted death that day in the fog. Reading of the ships moored off Smyrna made him feel a strong nostalgia. Also chiming with him was the reference Tiresias, the blind seer, in the Odyssey. The following year Seferis embarked on his translation of The Waste Land into Greek.
 
It was a liberal translation in which he says he was striving, above all, to capture the emotion of the original so that his poem is a very Greek poem. Alicia Stallings showed several slides of the Seferis translation, highlighting particular words for the benefit of her largely English audience, and gave a close analysis of several of choices Seferis faced when translating particular words. The title he rendered as Έρημη Χώρα and at the top of the title page he set out prominently, almost as a sub-title, “1922” which is absent in the original. The line ‘Unreal city’ (the first line in the quoted passage above) he translated as ‘Ανύπαρχτη πολιτεία’, a broader word than ‘πόλις’.
 
He used Σμυρνικός, rather than Σμύρνα and perhaps saw in Μετροπόλ a resonance with the hanged Archbishop Chrysostom.
 
Seferis worked seven hours a day for many months on the translation and carried out extensive research. The experience was perhaps a strong influence on him when he came to write his own poem Κίχλη in 1946, during the civil war. This features a communication with the dead, as was the case in The Waste Land, and Tiresias reappears.
 
It will hopefully be clear from this account that the lecture was a rich experience of great literature, both English and Greek and a neat marrying up of the two.
 
The Professor of Poetry at Oxford holds office for four years, having been elected by a vote of the University’s graduates, and is required to deliver one public lecture each term. Her inaugural lecture, “The Bat Poet: Poetry as Echolocation” in November is now available on line at Professor of Poetry | Faculty of English (ox.ac.uk) and no doubt the present lecture will be available on this site shortly.
 
Richard Devereux

Τούβλο από την Πόλη

Ποιός θα το πίστευε, πως ένα απλό τούβλο θα προσέφερε τόση ιστορία, τόση νοσταλγία, τόση συγκίνηση, τόσο έντονο χτυποκάρδι... Κι όμως...

Κι αυτό γιατί το εν λόγω τούβλο μεταφέρθηκε από τη Βασιλεύουσα, την Πόλη του Κωνσταντίνου, την Πόλη των καημών, των θρύλων και των θρήνων της Ρωμιοσύνης... Αξίζει να το δούμε...

Βραβεία Ακαδημίας Αθηνών

 
Το Ανώτατο Πνευματικό Ίδρυμα της Πατρίδας μας, η Ακαδημία Αθηνών, προκήρυξε τα νέα βραβεία για το 2024. Τρία από αυτά, που ανήκουν στην Β΄ ΤΑΞΗ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ αφορούν την Ποίηση. Είναι τα παρακάτω:
 

1. Βραβείο Γ. Αθάνα, με χρηματικό έπαθλο 1.500 ευρώ, για τη βράβευση της καλύτερης εκδεδομένης ποιητικής συλλογής νέου, κατά προτίμηση, ποιητού. Προθεσμία υποβολής των έργων, σε τέσσερα (4) αντίτυπα, έως τις 30 Απριλίου 2024. Tο βραβείο θα απονεμηθεί τον Δεκέμβριο του 2024. H Ακαδημία, αν κρίνει ότι κανένα από τα υποβληθέντα έργα δεν είναι άξιο για βράβευση, έχει το δικαίωμα να απονείμει το βραβείο οίκοθεν σε άλλον νέο ποιητή.
 
2. Βραβείο Λάμπρου Πορφύρα, με χρηματικό έπαθλο 1.500 ευρώ, για τη βράβευση Έλληνα λυρικού ποιητή, για πρόσφατα δημοσιευμένη ποιητική συλλογή. Προθεσμία υποβολής των έργων, σε τέσσερα (4) αντίτυπα, έως τις 30 Απριλίου 2024. Tο βραβείο θα απονεμηθεί τον Δεκέμβριο του 2024. H Ακαδημία, αν κρίνει ότι κανένα από τα υποβληθέντα έργα δεν είναι άξιο για βράβευση, έχει το δικαίωμα να απονείμει το βραβείο οίκοθεν σε άλλον ποιητή.
 
3. Βραβείο Αικατερίνης Σταθοπούλου με χρηματικό έπαθλο 1.500 ευρώ, για τη βράβευση μιας εκ των καλυτέρων ποιητικών συλλογών, που έχει εκδοθεί εντός της τελευταίας τριετίας. Προθεσμία υποβολής των έργων, σε τέσσερα (4) αντίτυπα, έως τις 30 Απριλίου 2024. Το βραβείο θα απονεμηθεί τον Δεκέμβριο του 2024. Αν η προκήρυξη αποβεί άγονη ή κανένα από τα υποβληθέντα έργα δεν κριθεί άξιο για βράβευση, η Ακαδημία δύναται να απονείμει το βραβείο οίκοθεν σε άλλη ποιητική συλλογή.

Καύχηση κι ευγένεια

Καυχιόταν κάποτε το Καλαμπόκι πως είναι καλόψυχο και ζουν απ’ αυτό ζώα, πουλιά και άνθρωποι. Το άκουσε το Σιτάρι και είπε:
 

-         Γιατί είσαι τόσο περήφανο; Επειδή σε τρώνε τα γουρούνια κι η φτωχολογιά; Εμένα όμως με τρώει το αρχοντολόϊ μονάχα.
 
-         Βρε αγριομούστακε, που σου τσουρουφλάνε τα μουστάκια και σε πατάνε τ’ άλογα στ’ αλώνι, δεν έχεις και ντροπή λιγάκι;
 
Ντροπιάστηκε το Σιτάρι και πήγε στη μάνα του, τη Γη, να παραπονεθεί.
 
-         Να πας πίσω, του είπε η μάνα του, να το χαιρετήσεις γλυκά και τότε θα δεις.
 
-         Ώρα καλή σου, αδελφάκι μου, είπε στο Καλαμπόκι το Σιτάρι. Από σένανε καλοπερνούν όλα τα ζωντανά, και τα πουλιά κι η φτώχεια.
 
-         Καλώς την την τιμή της εκκλησιάς, τ’ αντίδωρο της Λειτουργιάς και το καρβέλι της αρχοντολογιάς, είπε τ’ Αραποσίτι!

Ποίημα του Ριχάρδου

 
Με τον αγαπητό φίλο Ριχάρδο, συνοδοιπόρο στα μονοπάτια της ηλιοφώτιστης Ποίησης και αφοσιωμένο Φιλέλληνα, βρεθήκαμε πριν από λίγες ημέρες, με σκοπό να συζητήσουμε για Ποίηση, καθώς και για μια νέα εκδοτική προσπάθεια, για την οποία θα πούμε περισσότερα κάποια άλλη στιγμή.
 

Η συνάντησή μας έγινε σε ελληνική καφετέρια του Bristol, όπου εκεί εκτός των άλλων είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και από μια σπανακοτυρόπιτα. Μετά τη συνάντηση ο Ριχάρδος μου έστειλε ένα Ποίημά του, που ήταν αφιερωμένο ακριβώς σε αυτό το θέμα, δηλαδή στην σπανακοτυρόπιτα. Αμέσως αισθάνθηκα μια έλξη και μια διάθεση να το μεταφράσω στα ελληνικά. Το έκανα με την άδεια του Ποιητή. Παραθέτω παρακάτω το πρωτότυπο Ποίημα στην αγγλική και τη μετάφραση στα ελληνικά.
 

Spanachotyrópittes
 
Triangles of filo
filled with feta and spinach –
we bought them from the bakery
in the old village.
 
You sit outside in the shade
with your book.
I bring out a tub of aubergine dip
and cut you strips of carrot.
 
One glass each of yesterday's wine
to sip till lunch is ready.
I play some Theodorakis songs
(’64 -‘ 75) –
the ones I played back then.
 
I slice a red salad
and chop a green
dressing them with olive oil
lemon juice and all my love
 
cut the country bread
and open the Retsina.
I bring them out to the table
almost forgetting the spanochotyrópittes.
 
 
Σπανακοτυρόπιτες
 
Τρίγωνα του φύλλου
γεμιστά με φέτα και σπανάκι –
τα αγοράσαμε από το αρτοποιείο
στο παλιό χωριό.
 
Κάθεσαι έξω στη σκιά
με το βιβλίο σου.
Βγάζω ένα σκεύος με σάλτσα μελιτζάνας
και σου κόβω λωρίδες καρότου.
 
Ένα ποτήρι ο καθένας από το χθεσινό κρασί
να πιούμε μέχρι να ετοιμασθεί το γεύμα.
Παίζω κάποια τραγούδια του Θεοδωράκη
('64 -' 75) -
αυτά που έπαιζα τότε.
 
Κόβω μια κόκκινη σαλάτα
και ψιλοκόβω ένα λαχανικό
περιχύνοντάς τα με ελαιόλαδο
χυμό λεμονιού και όλη μου την αγάπη
 
κόβω το χωριάτικο ψωμί
και ανοίγω τη Ρετσίνα.
Τα βγάζω έξω στο τραπέζι
σχεδόν ξεχνώντας τις σπανοκοτυρόπιτες.

Θεολογική Σχολή Χάλκης

 

Φτάνουν οι ανατολίτικες πονηριές: Επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής Χάλκης τώρα

 

Όπως είναι γνωστό, η Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης παραμένει πεισματικά φιμωμένη από το έτος 1971 όταν οι Κεμαλιστές τερμάτισαν αυθαίρετα την λειτουργία της η οποία είχε ξεκινήσει περισσότερο από ένα αιώνα νωρίτερα (1843). Η Σχολή συνεχίζει να παραμένει κλειστή παρά τις υποσχέσεις των ισλαμιστών περί επαναλειτουργίας της και παρά τις διαρκώς επαναλαμβανόμενες διεθνείς εκκλήσεις από Ευρώπη και Αμερική.
 
Η Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης ξεκίνησε την λειτουργία της στη Μονή της Αγίας Τριάδας της Χάλκης που είχε ιδρυθεί από τον Πατριάρχη Φώτιο Α′ (858-861 και 878-886).
 
Ο Πατριάρχης Γερμανός Δ′ κατά την πρώτη του πατριαρχεία (1842-1845), ίδρυσε Θεολογική Σχολή (το 1843) στις εγκαταστάσεις της μονής της Αγίας Τριάδας, την οποία και εγκαινίασε στις 13 Σεπτεμβρίου 1844.
 
Στις 28 Ιουνίου 1894 ένας μεγάλος σεισμός κατέστρεψε όλα τα κτίρια της σχολής με συνέπεια να διακοπεί η λειτουργία της. Ακολούθησαν εκτεταμένες επισκευές και αναστηλώσεις από τον κορυφαίο αρχιτέκτονα της εποχής εκείνης Περικλή Φωτιάδη που διήρκεσαν 17 μήνες. Μετά την ολοκλήρωση των έργων τα οποία συμπεριέλαβαν εκτός από την σχολή σε ένα καινούργιο μεγαλοπρεπές κτίριο, το Παρεκκλήσιο της Αγίας Τριάδoς, κοιτώνες για τους φοιτητές της σχολής, αναρρωτήριο, γραφεία και την πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη με πολύ σημαντική ιστορική συλλογή βιβλίων, περιοδικών και χειρογράφων.
 
Το νέο συγκρότημα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης εγκαινιάστηκε στις 1 Οκτωβρίου του 1896, σαν κύρια Θεολογική Σχολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης, φιλοξενώντας και μορφώνοντας Ορθόδοξους Θεολόγους από ολόκληρο τον κόσμο. Απόφοιτοι της Ιεράς Θεολογικής Σχολής της Χάλκης δεν υπήρξαν μόνο χιλιάδες ιερείς αλλά και 343 επίσκοποι καθώς και 12 Οικουμενικοί Πατριάρχες - μεταξύ τους η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος.
 
Πολλοί πατριάρχες, επίσκοποι και πρώην δάσκαλοι έχουν ταφεί σε ειδική περιοχή του κήπου της Ιεράς Θεολογικής Σχολής που βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου της νήσου Χάλκης των Πριγκηπονήσων, σε ένα επίγειο παράδεισο που θυμίζει περιβόλι του ουρανού.
 
Η ανατολίτικη πονηριά της διαχρονικής Τουρκικής εξουσίας γνωρίζει πολύ καλά να απαιτεί ή να διατυπώνει συνεχώς απίθανα αιτήματα σαν να ήταν το φυσικότερο πράγμα του κόσμου. «Ξεχνάει» βέβαια συστηματικά να αποκαταστήσει, έστω κατ’ ελάχιστο, την τεράστια και ανεπανόρθωτη ζημιά που προκάλεσε και προκαλεί στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, έναν από τους μακροβιότερους θρησκευτικούς θεσμούς της ανθρωπότητας, ο οποίος ήδη αριθμεί 17 ολόκληρους αιώνες πολύτιμης πνευματικής και θρησκευτικής δραστηριότητας.
 
Τον τελευταίο αιώνα, το Οικουμενικό Κέντρο της Ορθοδοξίας αποδυναμώθηκε από τον κλήρο του εξαιτίας των εγκληματικών πολιτικών της εκάστοτε Τουρκικής εξουσίας προς τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, της Σμύρνης, της Ίμβρου και της Τενέδου ο οποίος από 120.000 ανθρώπους που αριθμούσε κατά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης το 1923, συρρικνώθηκε σε λίγες μόλις χιλιάδες που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.
 
Αντίθετα, οι Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα που παρέμειναν, σύμφωνα με την Συνθήκη της Λωζάνης, στην Ελληνική Θράκη, αυξήθηκαν ξεπερνώντας τους 100.000 μέσα σε καθεστώς πλήρους ελευθερίας και μέσα σε θρασύτατα κροκοδείλια δάκρυα της Τουρκίας για δήθεν «καταπίεση» τους!
 
Μπορεί ο Ρ.Τ. Ερντογάν να δηλώνει υποκριτικά σε συνέντευξη του στο δίκτυο NTV (22 Απριλίου 2018) πως «Για πολλά χρόνια, ο αριθμός των Ρωμιών πολιτών στην χώρα μας δεν ήταν μικρός. Υπήρχαν δεκάδες χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες. Όμως δυστυχώς λόγω των λαθών που έγιναν και στην χώρα μας οι ρωμιοί πολίτες μας πήγαν στην Ελλάδα. Κι εμείς κάνουμε λάθη και πρέπει να τα βλέπουμε...», μπορεί να μοιράζει υποσχέσεις επαναλειτουργίας της Ιεράς Θεολογικής Σχολής της Χάλκης κοροϊδεύοντας τους πάντες, αλλά πρακτικά η Θεολογική Σχολή της Χάλκης παραμένει ακόμα κλειστή.
 
Η Ελληνική Κυβέρνηση σχεδιάζει να φέρει στην Ελλάδα ιδιωτικά πανεπιστήμια και οι Τούρκοι ισλαμιστές σπεύδουν από τώρα να αξιοποιήσουν την ευκαιρία. Σύμφωνα με τον Δρα Ιωάννη Μάζη, καθηγητή Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής στο ΕΚΠΑ και πρόεδρο του Τμήματος Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών, ένα από τα πρώτα κέντρα τα οποία θα ιδρυθούν στην Ελλάδα θα είναι το Yunus Emre Institute, μια πρώην Γκιουλενική σχολή που έχει ήδη μετατραπεί σε φερέφωνο των πιο σκληρών ισλαμιστών, με γνωστές διασυνδέσεις μέσα στο βαθύτατο κράτος του Ερντογάν. Το Yunus Emre Institute κάνει προβολή πολιτισμικής ισχύος (soft power), προκειμένου να ξεπεράσει αντιστάσεις στον τομέα του Πολιτισμού των χωρών εκείνων, τις οποίες θέλει να χειραγωγήσει.
 
Φυσικά, με τον τρόπο αυτό η Τουρκία εκμεταλλεύεται την «Ευρωπαϊκή Ελλάδα» με το Κοινοτικό κεκτημένο, αλλά μέσα στην Τουρκία συνεχίζει να εφαρμόζει τον νόμο της ανατολίτικης ζούγκλας που δεν σέβεται ούτε τους νόμους της ίδιας της Τουρκίας!
 
Μέσα στην Τουρκία συνεχίζει να στραγγαλίζει εν ψυχρώ και μεθοδικά τους ελάχιστους Έλληνες χριστιανούς που απέμειναν ακόμα στην Βασιλεύουσα, δεν αναγνωρίζει νομική προσωπικότητα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως για την απρόσκοπτη διαχείριση της ακίνητης περιουσίας του, δεν αναγνωρίζει την Οικουμενικότητα του Πατριαρχείου την οποία αναγνωρίζει ολόκληρος ο κόσμος ...εκτός Τουρκίας, κρατάει φιμωμένη της Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης για να εμποδίσει την Θεολογική μόρφωση νέων ορθόδοξων χριστιανών και την τροφοδοσία του Πατριαρχείου με νέους ιεράρχες.
 
Μετατρέπει Χριστιανικές Εκκλησίες - Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς σε τεμένη, όπως τον Ναό της Αγίας του Θεού Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως, την Αγία Σοφία Τραπεζούντος, την Αγία Σοφία στη Νίκαια της Βιθυνίας, την Μονή της Χώρας κ.α., ενώ ταυτόχρονα «διαμαρτύρεται» για … παραμέληση τζαμιών οθωμανικής περιόδου στην Ελλάδα, ή ζητάει φορτικά να δημιουργηθούν καινούργια τζαμιά, σε μια χριστιανική χώρα όπου ήδη λειτουργούν περισσότερα από 300 τζαμιά!
 
Συμπεράσματα: Οι επαναλαμβανόμενες διεθνείς εκκλήσεις για την αυτονόητη επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης εδώ και ολόκληρες δεκαετίες από διαφορετικούς Προέδρους των Ηνωμένων Πολιτειών και το Κογκρέσο των ΗΠΑ, μέχρι ηγέτες διαφόρων Ευρωπαϊκών χωρών και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δεν συγκίνησαν καθόλου τους παντουρκιστές (Κεμαλιστές και Ισλαμιστές) που εξακολουθούν να κρατούν φιμωμένη την Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης.
 
Θα ήταν εντελώς απαράδεκτη και καταδικαστέα, ενδεχόμενη λειτουργία τουρκικού ιδιωτικού πανεπιστημίου στην Ελλάδα, χωρίς να επαναλειτουργήσει προηγουμένως η Θεολογική Σχολή της Χάλκης που παραμένει αδικαιολόγητα κλειστή εδώ και 53 (μέχρι σήμερα) χρόνια.
 
Είναι καλές οι επικοινωνιακές ατάκες τύπου «Φίλε μου Κυριάκο», αλλά η αυθαίρετη φίμωση από την Τουρκική «Δημοκρατία» μιας σχολής που λειτουργούσε επί οθωμανικής αυτοκρατορίας δεν είναι απλώς απαράδεκτη, αλλά θεμελιώνει και κάθε θεμιτή Ελληνική αντίδραση - με πρώτη και καλύτερη την πάση θυσία παρεμπόδιση της ενδεχόμενης λειτουργίας του Ερντογανικού πλέον Yunus Emre Institute μέσα στην Ελλάδα.
 
Φτάνει πιά με τις ανατολίτικες πονηριές «τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου»!
 
Λεωνίδας Κουμάκης
Αρθρογράφος, Νομικός, Συγγραφέας.
Μέλος του International Hellenic Association (IHA)
 
ΠΗΓΗ: Huffington Post