Ιεραποστολικό

 
Το ΜΙΣΟΣ έχει πέντε γράμματα
Έτσι και η ΑΓΑΠΗ

Η ΕΧΘΡΑ έχει πέντε γράμματα
Έτσι και η ΦΙΛΙΑ
 
Τα ΨΕΜΑΤΑ έχουν επτά γράμματα
Έτσι και η ΑΛΗΘΕΙΑ
 
Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ έχει οκτώ γράμματα
Το ίδιο και η ΕΠΙΤΥΧΊΑ
 
Η ΛΥΠΗ έχει τέσσερα γράμματα
Το ίδιο και η ΧΑΡΑ
 
Ο ΦΟΒΟΣ έχει πέντε γράμματα
Το ίδιο και η ΠΙΣΤΗ
 
Έχεις πάντα επιλογή... Διάλεξε το καλύτερο...
 
Από ''Ιεραποστολή στην Επισκοπή Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης''

ΑΟΖ Ελλάδας

 
Η ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) της Ελλάδας είναι μια θαλάσσια περιοχή που εκτείνεται γύρω από τη χώρα, στην οποία η Ελλάδα έχει ειδικά δικαιώματα εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων, όπως ορυκτά, αέριο και βιολογικοί πόροι. Η ΑΟΖ έχει καθοριστεί σύμφωνα με τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) και περιλαμβάνει την περιοχή που βρίσκεται πέρα από τα εθνικά ύδατα (territorial waters), έως και 200 ναυτικά μίλια από τις ακτές, αν οι συνθήκες το επιτρέπουν.
 

Για την Ελλάδα, η ΑΟΖ είναι ένα κρίσιμο ζήτημα, καθώς η χώρα έχει συμφέροντα σε διάφορες θαλάσσιες περιοχές, ιδιαίτερα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Στην ΑΟΖ της Ελλάδας περιλαμβάνονται οι περιοχές γύρω από τα νησιά του Αιγαίου και της Κρήτης, καθώς και σε περιοχές που συνδέονται με την κυπριακή ΑΟΖ.
 
Η διαμάχη με την Τουρκία αποτελεί ένα από τα κεντρικά θέματα γύρω από την ΑΟΖ στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Η Τουρκία δεν έχει υπογράψει τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας και αμφισβητεί την εκμετάλλευση των θαλάσσιων πόρων από την Ελλάδα και την Κύπρο σε ορισμένες περιοχές, ιδίως γύρω από τα νησιά του Αιγαίου και την Κύπρο. Η Ελλάδα, από την πλευρά της, έχει προχωρήσει σε συμφωνίες για τον καθορισμό της ΑΟΖ με χώρες όπως η Ιταλία, η Αλβανία και η Αίγυπτος, και έχει καταγγείλει τις τουρκικές αξιώσεις ως παράνομες.
 
Η ΑΟΖ αποτελεί επίσης ένα πεδίο έντονων γεωπολιτικών ανταγωνισμών και συνεργασιών στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, καθώς οι φυσικοί πόροι, κυρίως το φυσικό αέριο, έχουν αυξήσει τη στρατηγική σημασία αυτών των θαλάσσιων περιοχών.

Όταν φύγω να τα πείτε

Πορφύριε παγκόσμιε, δώρο Θεού ατίμητο,

φίλε Χριστού θαυματουργέ με χάρισμα αμίμητο,
σπεύδε παντού όπου σε ζητούν, διάσωσε  και προστάτεψε,
σιμά σε κάθε ασθενή  και τις πληγές του γιάτρεψε!

Ο Άγιος Πορφύριος είναι ένας παγκόσμιος Άγιος! Η τρανή, περίτρανη, απτή απόδειξη για τους δυσπίστους, ότι τα αδύνατα για τους ανθρώπους είναι δυνατά για τον Θεό. Με την ξέχειλη χάρη του Θεού, σαγήνευε και σαγηνεύει ψυχές. Ασύληπτα, υπέρλογα αυτά τα σημεία που τελούσε, δυνάμει του εν Τριάδι Θεού. Όχι για να ενυπωσιάσει, όχι για να κερδίσει τον θαυμασμό και τον σεβασμό όσων συγκλονισμένοι και ενεοί γίνονταν δέκτες αυτών των απερινοήτων θαυμάτων και θαυμασίων. Μα για να «ψαρέψει» τις ψυχές τους και έπειτα να τους μιλήσει για την Αγάπη! Τον Χριστό! Δεν έφτιαχνε οπαδούς ο Άγιος Πορφύριος! Συνεχώς στράτευε αφιερωμένους, για πάντα πλέον στρατιώτες του Χριστού. Μέγας στρατολόγος, μέγας μύστης Της Αλήθειας και Της Ζωής! Μέγας χαρισματούχος και συνάμα πιο ταπεινός από τους ταπεινούς. Φαινόμενο παγκόσμιο! Σπάνιο δώρημα του Αγίου Θεού σε όλους μας! Δέος, έκπληξη, Δοξολογία!
 
Πορφύριος παρουσιάζεται κάθε 200 χρόνια έλεγε ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης και δεν υπερέβαλλε διόλου… το αντίθετο μάλιστα! Σκεφτείτε πόσο μας ευεργέτησε ο Κύριος!  Φανταστείτε αυτό το ασθενικό και αδύναμο γεροντάκι, από το φτωχό καλυβάκι του, με σκεπή από τσίγκους και τσιμεντόλιθους, να σταυρώνει, τα 4 σημεία του ορίζοντα, έπειτα να σταυρώνει προς την… Αμερική, όπου εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο καρκινοπαθής  αδελφός γιατρευόταν πλήρως! Και εκείνος ο ταπεινός μιμούμενος τον σφόδρα Αγαπώμενό του Εσταυρωμένο Λυτρωτή, έλεγε συχνά πυκνά όταν κάτι τέτοιο καταπληκτικό συνετελείτο… Άμα φύγω να τα πείτε!
 
Νώντας Σκοπετέας

Κρασί και θεοί στην αρχαία Ελλάδα

 
Στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, η κατανάλωση κρασιού θεωρούταν αναπόσπαστο μέρος της ζωής των ανθρώπων. Το κρασί στην αρχαία Ελλάδα αποτελούσε σημαντικό προϊόν πολιτισμού, γι’ αυτό και λάτρευαν τον Διόνυσο, τον θεό του κρασιού, του γλεντιού και του θεάτρου. Αυτόν τον τόσο γήινο θεό, με τις αντιφάσεις του και τις εξάρσεις του, τον βλέπουμε σε αρκετές απεικονίσεις σε πλήθος αγγείων να βαστά στο ένα χέρι ένα τσαμπί σταφύλια και στο άλλο μια κούπα κρασί.
 

Στην αρχαία Ελλάδα, τα συμπόσια, δηλαδή οι κοινωνικές συγκεντρώσεις όπου οι συμμετέχοντες έπιναν κρασί και συζητούσαν, είχαν τελετουργικό χαρακτήρα. Το πρώτο ποτήρι συνήθως αφιερωνόταν στους Ολύμπιους θεούς γενικά, το δεύτερο στον Δία, τον θεό του ουρανού και της φιλοξενίας (Ξένιο Δία), ως ένδειξη σεβασμού και τιμής, ενώ το τρίτο ήταν αφιερωμένο στον Ερμή, ή στους ημίθεους και τους ήρωες. Αυτές οι προσφορές ήταν μέρος της θρησκευτικής ζωής των αρχαίων Ελλήνων και αναδείκνυαν τη σύνδεση ανάμεσα στη λατρεία και την καθημερινότητά τους.
 
Σύμφωνα με το έθιμο τους, οι αρχαίοι Έλληνες ανακάτευαν πέντε μέρη νερό και δύο μέρη κρασί και μερικές φορές πρόσθεταν μέλι και αλατόνερο ως αρωματικό. Αυτό το τελικό προϊόν ονομάζονταν «οίνος κεκραμμένος», που σημαίνει κρασί αναμειγμένο με άλλα υλικά. Συγκεκριμένα, ο όρος "κεκραμμένος" προέρχεται από το ρήμα "κράνυμι", που σημαίνει "αναμιγνύω".
 
Οι αρχαίοι Έλληνες έφτασαν στο σημείο να προτείνουν την ακριβή ποσότητα κρασιού που έπρεπε να πίνουν. Ο αριθμός τρία ‘3’ ήταν ο μαγικός τους αριθμός. Μετά το τρίτο ποτήρι κρασί, ο αρχαίος Έλληνας έπρεπε να σταματήσει, και να πάει για ύπνο. Τα τρία ποτήρια κρασιού θεωρούνταν για κάθε καλεσμένο μία λογική ποσότητα κρασιού σε ένα συμπόσιο.

To χριστουγεννιάτικο δένδρο

Γιὰ τὸ χριστουγεννιάτικο δένδρο λίγοι ξέρουν ὅτι δὲν εἶναι εὐρωπαϊκὸ ἀλλὰ ἑλληνικό, βυζαντινὸ ἔθιμο. Ὑπάρχει ἕνα τροπάριο στὴν Προσκομιδὴ ποὺ μιλᾶ γιὰ τὸ δένδρον τῆς ζωῆς στὸν παράδεισο, ποὺ εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Οἱ βυζαντινοὶ ἔβαζαν μέσα στὴν Ἐκκλησία ἕνα δένδρο γιὰ νὰ δώσουν τὴν εἰκόνα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς τὸ δένδρον τῆς ζωῆς. 

Τὸ ἔθιμο σιγὰ σιγὰ ἔφυγε ἀπὸ τὸν ἑλληνικὸ χῶρο, διότι ὅταν κατελήφθη ἀπὸ τοὺς τούρκους ἡ Κωνσταντινούπολις ἔπεσε μαύρη σκλαβιά, καὶ μόνον τέτοια δὲν εἴχαμε τὴν δυνατότητα νὰ κάνωμε, καὶ τότε πέρασε στὴν Εὐρώπη. Πῆραν λοιπὸν οἱ εὐρωπαῖοι τὸ δένδρο τὸ στόλισαν, τὸ ξεχώρισαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τὸ ἔκαναν στολίδι τοῦ σπιτιοῦ. Καὶ ξαναγύρισε στὴν Ἑλλάδα ὡς εὐρωπαϊκὸ ἔθιμο. Ὄχι! εἶναι ἑλληνικό!
 
Διεσώθη ἡ ἔννοια τοῦ δένδρου στοὺς πολυελαίους! ὁ κεντρικὸς πολυέλαιος στὴν Ἐκκλησία ἔχει μορφὴ δένδρου, μιᾶς ἐλάτης. Ὅταν ἔφυγε στὴν Εὐρώπη  εμείς τὸ διατηρήσαμε στὸν κεντρικὸ πολυέλαιο τῶν Ναῶν μας.
 
✞ π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

Απόγονοι Μακεδόνων

 
Στην περιοχή των Βαλκανίων βρίσκεται και η δική μας αγαπημένη Πατρίδα, η Ελλάδα, αυθεντικό μέρος της οποίας είναι και η ελληνικότατη Μακεδονία μας, της οποίας τα στοιχεία που αφορούν τη γνησιότητα της ιστορίας της είναι μέγα πλήθος που αποστομώνουν τους πάντες.
 

Επειδή όμως στη ίδια αυτή περιοχή κυκλοφορούν και κάποιοι ακραιφνώς ψευδεπίγραφοι Μακεδόνες, που η ιστορία τους είναι γνωστή και δεν έχουν καμμία απολύτως σχέση με τους αυθεντικούς Μακεδόνες, χρειάζεται να υπενθυμίζουμε από καιρού εις καιρόν εις εαυτούς και αλλήλους κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία και επιχειρήματα, που αποδεικνύουν περίτρανα του λόγου το αληθές.

«Μέθεξις» στο Bristol

 
Ένας νέος Ελληνικός Πολιτιστικός Σύλλογος, με την επωνυμία «Μέθεξις», δραστηριοποιείται στο Bristol της Δυτικής Αγγλίας το τελευταίο διάστημα, αποτελώντας έναν σημαντικό πόλο έλξης για τον πολυπληθή Ελληνισμό της περιοχής. Ο Σύλλογος έχει ως κύριο στόχο την προώθηση της ελληνικής κουλτούρας, γλώσσας και παράδοσης, ενώ παράλληλα ενισχύει την κοινωνική συνοχή και αλληλοβοήθεια μεταξύ των μελών του.
 

Τα μέλη του χαρακτηρίζονται από τη διάθεση να διατηρήσουν και να μεταδώσουν τη ζωντανή ελληνική παράδοση, ειδικά μάλιστα τον χορό, ενώ παράλληλα ενσωματώνονται στο τοπικό κοινωνικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι του Bristol. Οι δραστηριότητες του Συλλόγου περιλαμβάνουν εκδηλώσεις πολιτιστικού και κοινωνικού χαρακτήρα, για ενήλικες και παιδιά. Για την επόμενη εκδήλωση βλέπουμε λεπτομέρειες στην αφίσα της παρούσας ανάρτησης. Μέσα από αυτές τις δράσεις, ο Σύλλογος ενισχύει τη φιλία και την αλληλεγγύη μεταξύ των Ελλήνων της περιοχής, προσφέροντας ένα ζωντανό σημείο συνάντησης και συνεργασίας.

Lost Temple of Poseidon

 
The Temple of Poseidon was once lost but scientists have discovered the structure dedicated to the Ancient Greek God of water.
 

In 2022, archaeologists from the Austrian Archaeological Institute and the Greek Ministry of Culture were able to identify the ancient structure in Elis, Greece which they believe to be the lost Temple of Poseidon of Samikon, described by the ancient Greek geographer Strabo.
 
And it's even bigger than expected as the temple is approximately 28 meters in length and nearly 9.5 meters wide.
 
Layout-wise, it's pretty unique as the structure contains two main rooms, a vestibule, as well as what is thought to be a rear hall.
 
“We are looking at an Archaic temple consisting of two main rooms… the ground plan of the temple is unusual. So far, we know of no comparable buildings," said Birgitta Eder, head of the Athens branch of the Austrian Archaeological Institute.
 
This is considered to be one of the most significant recent finds when it comes to ancient Greek sanctuaries.
 
So, what were the two main rooms of the temple used for?
 
One theory is that the temple was a place of shared worship for two deities or perhaps a central place to conduct meetings for local cities which were in alliance with one another in regard to religion and culture - this was called the Triphylian League.
 
Further information has been learned about the temple, thanks to extra excavations this year.
 
“In the second half of the 4th or first half of the 3rd century BCE, the Archaic temple from the 6th century BCE was remodelled. In the process, the old roof tiles were evenly applied as a subfloor for the new floor. They served as insulation against groundwater and to stabilize the floor. Something that still works today," said Erofili-Iris Kolia, director of the Ephorate of Antiquities of Elis.
 
While Eder noted how the sanctuary “played a central importance in the region” for centuries as a communication and religious hub for Triphylian cities.
 

How were archaeologists able to estimate when this remodelling took place?
 
Additional adjustments to the temple could be dated back to Archaic and early Hellenistic periods due to experts finding pottery on-site which helped to confirm the time period.
 
Are there any artefacts which provide more information about the ruins?
A bronze plaque with an inscription was discovered, it was too fragile to recover by itself so the team had to also take with it the surrounding earth.
 
“Initial X-ray images show parts of an extensive inscription,” Eder explained, and once the details of the inscription are restored it could give us more insight into how the temple was used as well as its history.
 
What do we know about the temple's location?
 
Back in the day, ancient historian Strabo described how the Temple of Poseidon was located within a "grove of wild olive trees," and experts found this matched up with where they found the ancient ruins.
 
It is thought the location wasn't purely for religious reasons, but given how close it is to the coast, near the ancient fortress of Samikon, historians reckon it was also a strategic position too.
 
In particular, the team discovered remains of a double-walled structure north of the temple were found in the early 20th century by Wilhelm Dörpfeld which may have been used as a flood barrier to protect the temple from flood lagoons close by.
 
Are future excavations of the sanctuary planned?
 
Short answer - yes. The team which consists of Austrian, German, and Greek experts are seeking to uncover further details of the structure such as altars, treasure houses, or pathways to get further insight into the ancient ruins.
 
SOURCE: Microsoft Start News

Ευρωπαϊκές σημαίες το 1025 μ.Χ.

 
Το 1025 μ.Χ. ήταν μια περίοδος κατά την οποία οι χώρες της Ευρώπης ήταν διαφορετικές από αυτές που γνωρίζουμε σήμερα, και οι σημαίες ως σύμβολα εθνικής ταυτότητας δεν ήταν ευρέως διαδεδομένες. Στην πραγματικότητα, η χρήση σημαίας για να εκπροσωπήσει ένα έθνος ή βασίλειο, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, ήταν περιορισμένη. Ωστόσο, υπήρχαν διάφορα βασίλεια, πριγκιπάτα και αυτοκρατορίες στην Ευρώπη το 1025 μ.Χ., και κάποια από αυτά είχαν ήδη σύμβολα που θα μπορούσαν να θεωρηθούν πρόδρομοι των σημερινών σημαιών.
 

Μερικές από τις σημαντικότερες πολιτικές οντότητες στην Ευρώπη το 1025 μ.Χ. ήταν:
 
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία (Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία). Το Βυζάντιο ήταν ακόμα σε ακμή το 1025, υπό την ηγεσία του αυτοκράτορα Ιωάννη Α΄ του Κομνηνού. Η σημαία της Αυτοκρατορίας περιλάμβανε τη γνωστή "Χριστιανική Σταυροειδή Σημαία" και τον αυτοκρατορικό χρυσό αετό που συμβόλιζε την αυτοκρατορική εξουσία.
 
Η Αγγλία (Βασίλειο της Αγγλίας). Το 1025, η Αγγλία βρισκόταν υπό την κυριαρχία του βασιλιά Κανούτου του Μεγάλου, αλλά είχε ήδη το σύμβολο του σταυρού του Αγίου Γεωργίου ως βασικό σύμβολο του βασιλείου.
 
Η Σκωτία (Βασίλειο της Σκωτίας). Η Σκωτία ήταν ένα βασίλειο που είχε ήδη διακριτικά σύμβολα όπως τον "Σταυρό του Αγίου Ανδρέα" (ο διαγώνιος σταυρός).
 
Η Δυτική Ευρώπη και το Βασίλειο των Φράγκων (μετέπειτα Γαλλία). Ο Κάρολος ο Απλός ήταν ο βασιλιάς της Δυτικής Ευρώπης (Γαλλία), και αν και δεν υπήρχε η σημερινή γαλλική σημαία, υπήρχαν προάγγελοι του συστήματος με τα βασιλικά σύμβολα και τα οικόσημα.
 
Η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Το 1025, ο αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Κορράδιος Β’, κυβερνούσε. Η αυτοκρατορία είχε τη δική της σημαία και σύμβολα, κυρίως τον διπλό αετό.
 
Το Βασίλειο της Νορβηγίας. Η Νορβηγία, υπό την ηγεσία του βασιλιά Όλαφ Χάραλντσον (Αγίου Όλαφ), πιθανώς είχε σύμβολα και σημαίες για να εκπροσωπήσουν το βασίλειο, αλλά η χρήση τους ήταν περιορισμένη.
 
Η χρήση σημαιών και συμβόλων για κρατικά ή βασιλικά σύμβολα ήταν ακόμα σε πρώιμο στάδιο, και δεν υπήρχε μια τυποποιημένη πρακτική όπως στις μέρες μας. Ωστόσο, τα οικόσημα και τα σύμβολα βασιλικών οικογενειών ήταν συχνά, και σε πολλά από αυτά μπορείς να δεις τα πρόδρομα στοιχεία της σημερινής σημαίας ή εθνικής ταυτότητας.

Christmas Concert & Open House

 
Dearly beloved in the Lord,
 

I would like to share with you the upcoming Archdiocesan events scheduled to take place during the Christmas Season, and to encourage you to promote these wonderful initiatives in your parishes.  Those able to travel, please make every effort to attend with members of your congregation.  Registration is not necessary.
 
Our festal gatherings are wonderful opportunities for us to exchange greetings, as well as to request in person the paternal blessings and prayers of our archpastor, His Eminence Archbishop Nikitas of Thyateira and Great Britain, and by doing so, we demonstrate genuinely the ecclesiastical ethos of the Orthodox. 
 

London-area clergy are strongly encouraged to attend both events with members of their committees and congregations
 
1)       Archdiocesan Christmas Concert sponsored by Christos Lazari Foundation on 19th December 2024, at the Cathedral of the Divine Wisdom.
 
2)       Archdiocesan Christmas Open House, 22nd December 2024, at the newly renovated Thyateira House.
 
I have attached the two formal flyers for your further information and so that you may promote and post these on your community’s bulletin boards and social media.
 
Looking forward to meeting you in the weeks to come, I remain with many thanks and my heartfelt prayers for a blessed and spiritually uplifting Christmas Fast.
 
Fraternally yours,
 
+Archim. Nephon Tsimalis
 
Protosyncellus
Archdiocese of Thyateira and Great Britain | Ecumenical Patriarchate

Του σαρανταλείτουργου οι ταματάρηδες

Μέσα στο παγωμένο σχεδόν μεσόνυχτο ξεκινούν να ετοιμάζονται οι αφιερωμένοι του Αγίου Θεού. Το τάμα του σαρανταλείτουργου και φέτος να ξεπληρωθεί! Όχι για να ακούσουν από τους ανθρώπους το μπράβο… Όχι να ’χουνε να λένε για το κατόρθωμα, πως άντεξαν 40 μέρες και φέτος να μην γράψουν απουσία… Μα για να προσθέσουν έναν μικρό κόκκο της άμμου μπροστά στα πόδια του αφέντη Χριστού. 

Ισάριθμες ωδές και προσευχές και ύμνους και παρουσίες κι αν Σου ανταποδώσουμε Άγιε Βασιλιά μας, ίσες με την άμμο της θάλασσας και πάλι το ελάχιστο άξιο δεν πράξαμε! Μια χούφτα άμμο από αυτές τις μικρές θυσίες αγάπης, Σου αντιδωρίζουμε  οι ανάξιοι. Και μια ανάσα και μια δροσιά και μια ανάπαυση να βρουν και να συγχωρεθούν τα πεθαμένα μας, όπως λέει ο σοφός λαός μας, οι κεκοιμημένοι μας, όπως ορθώς προστάζει η Αγία μας πίστη… Μα και εμείς να λάβουμε τη χαρά της ένωσης ουρανού και γης! Να γίνουμε Ένα, προσδοκώντας την Ανάσταση των νεκρών σωμάτων.
 
Το τάμα του σαρανταλείτουργου ξεκίνησε και φέτος! Μια ευχή κάνουν όλοι οι ταπεινοί ταματάρηδες. Πάντοτε να οικονομεί ο Κύριος, το όνομά τους να είναι γραμμένο στο πρώτο-πρώτο δίπτυχο, το τυλιγμένο με την λειτουργιά και το νάμα την επομένη του Αη-Φιλίππου. Κι αν είναι θέλημά Του, ας αλλάξει και η θέση του ονόματός τους… Η αθάνατη ψυχή τους και πάλι θα νιώσει τον αναπαμό…
 
Δύο πτυχές για τις ψυχές, ζώντων, κεκοιμημένων!
Ονόματα που καρτερούν δακρύρροα γραμμένων!
Χριστός γεννάται, ψάλλετε λαοί και ανυμνείτε!
Σαράντα ειν’ οι Λειτουργιές! Όλοι αναπαυθείτε!
 
Νώντας Σκοπετέας

Κλεοπάτρα και Μακεδονία

 
Ο παππούς της Κλεοπάτρας Ζ' ήταν ο Πτολεμαίος Θ' Σωτήρ, βασιλιάς της δυναστείας των Πτολεμαίων στην Αίγυπτο. Οι Πτολεμαίοι ήταν μακεδονικής ελληνικής καταγωγής, κατάγονται από τον Πτολεμαίο Α' Σωτήρ, έναν από τους στρατηγούς του Μεγάλου Αλεξάνδρου που έγινε ηγεμόνας της Αιγύπτου μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου το 323 π.Χ.
 

Η δυναστεία των Πτολεμαίων κυβέρνησε την Αίγυπτο για σχεδόν τρεις αιώνες, συνδυάζοντας τον ελληνικό και τον αιγυπτιακό πολιτισμό. Η οικογένεια της Κλεοπάτρας, λοιπόν, είχε τις ρίζες της στη Μακεδονία, στην Ελλάδα, πριν ιδρύσει μια δυναστεία στην Αίγυπτο.

Το καζίνο της Πλαζ στα Θεραπειά

 
<<Άργησαν να πέσουν φέτος>> θα έλεγε η γιαγιά μου, <<άργησε να τα ρίξει>> θα πρόσθετε ο θείος Θανάσης, χωρίς να σηκώσει τα μάτια του από  την Απογευματινή. Ο λόγος περί φύλλων και μπαμπάς μου τσιμουδιά, τίποτα, διάβαζε και εκείνος την δική του εφημερίδα, την Εμπρός. Η θεία και η μαμά είχαν άλλα να σκεφτούν, το γλυκό σμέουρα που δεν έδεσε καλά, και <<καλά να πάθεις, έπρεπε να το κάνεις με τις πρώτες που βγήκαν>> μισομάλλωνε η μιά την άλλη, το BURDA, το περιοδικό με πατρόν που δεν είχε και πολλά πράγματα αυτή την φορά, το άλλο, το FEMME D' AUJOURD'HUI  το Γαλλικό, που είχε και κεντήματα.
 

Εγώ, μπροστά στο μικρό μου καβαλέτο, ζωγράφιζα κορμούς δέντρων και άκουγα συγχρόνως. Αγόραζα....
 
Θυμήθηκα αυτές <<τις αγορές>> νωρίτερα σήμερα, ο Νιόμβρης βρίσκεται στου δρόμου τα μισά και τα φύλλα στα δέντρα της γειτονιάς σαν καλοί γονείς προσπαθούν εδώ και καιρό να κρατήσουν τα τέκνα τους σφριγηλά μεν αλλά κολλημένα πάνω τους. Άδικος ο κόπος τους. Ο Βοριάς και ο Νοτιάς, πιάστηκαν στα  χέρια και στο πατιρντί, φύσσα ο ένας από δω, φύσσα ο άλλος από κει, που να αντέξουν τα φύλλα. Πεισματάρικα όπως είναι το ρίχνουν στον χορό, μέχρι και τσάμικο χορεύουν. Στριφογυρίζουν σαν τους δερβίσηδες και τελικά ξαπλώνουν στρωματσάδα σχηματίζοντας χρυσοκίτρινα βουναλάκια μέχρι να ’ρθει ένας άλλος αέρας σαν τον καράγιαλη να τα ξελογιάσει και να τα παρασύρει σε τρέλλες. Οι ταλαίπωροι γονείς/δέντρα παρακολουθούν με λύπη κουνώντας τα κλαδιά τους ενώ τους φεύγουν και τα τελευταία παιδιά τους,
 
Ένα γκρίζο περιστέρι περπατά στην μέση του δρόμου καμαρωτά χωρίς να νοιάζεται για τίποτα. Δίπλα του καταφθάνει και ένα άλλο, το ταίρι του. Συγχρονισμένα και θαρρεί κανείς πως έκαναν μαθήματα μπαλέτου, πέταξε το ένα, πέταξε και τ’ άλλο, με προορισμό το τσάμι, το γεροδεμένο πεύκο, λίγο παρακάτω μπροστά από ένα σπίτι, στην απέναντι πλευρά του δρόμου και πίσω από έναν χαμηλό φράχτη. Αυτό, που διατηρεί το χρώμα και τις βελόνες του χειμώνα καλοκαίρι, ήταν καινουργιοφυτεμμένο και μια σταλιά πράγμα που με το ζόρι φαινόταν πίσω από τον φρεσκοβαμμένο φράχτη που είχε-δεν είχε τρία πόδια, ας πούμε ένα μέτρο, είκοσι και κάτι χρόνια πριν, όταν μετακομίσαμε στην περιοχή. Με την βοήθεια του Θεού, της βροχής, του πολύτιμου στην χώρα τούτην ήλιου και την αγάπη που τρέφουν οι κάτοικοι της για το κομμάτι της γης που περιτριγυρίζει τα σπιτικά τους, πήρε τα επάνω του και μεγάλωσε. Αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε σε ένα συμμετρικά καλοβαλμένο, χάρμα οφθαλμού. Πασίγνωστο είναι βέβαια και το γεγονός πως, εκτός από το στόλισμα τα Χριστούγεννα (την Πρωτοχρονιά μια φορά και έναν καιρό στην Πόλη) και τα άλλα προσόντα, τα πεύκα/τσάμια/έλατα είναι και αειθαλή.
 
Πάντα πράσινο, χειμώνα-καλοκαίρι-άνοιξη και φθινόπωρο, ίσον αειθαλές λοιπόν το πεύκο/τσάμι/έλατο της γειτονιάς μου. Γερό και δυνατό και η λέξη με φέρνει και πάλι στα Θεραπειά. Τα πάντα με οδηγούν εκεί, νυν και αεί στην δική μου Ρώμη. Αυτή την φορά στην άκρη του λιμανιού, πηγαίνοντας προς το Χούμπερ και πριν από το Γερμανικό αφού προσπερνούσαμε τα σκαλάκια που μας κατέβαζαν στη θάλασσα, απέναντι από το δρομάκι της Αγίας Παρασκευής.
 
Σημερινός προορισμός της μνήμης μου, Tarabya Plaj Gazinosu και για να εξηγούμαι, ούτε καζίνο σαν αυτά με τα τρανταχτά ονόματα του Λας Βεγκας, του Μόντε Κάρλο, της Ρόδου και της Πάρνηθας, ούτε κατά διάνοια, όσο για πλαζ, ουδεμία σχέση με τις αμμουδιές της Κίλας, της Χηλής και της Βάρκιζας. Βέβαια είχε αποδυτήρια/καμπίνες, ντουζ για να ξεπλένεται το αλάτι της θάλασσας (το λίγο αλατάκι, στα νερά του Βοσπόρου).
 
Έτσι που λέτε, πλαζ το πρωί και τρα-λα-λά /καζίνο, άνευ χατροπαιξίας, το βράδυ με την σελήνη. Βαλς και ταγκό, χασάπικο, κανένας καρσιλαμάς, τσακίρ κέφι και <<Έχεις κορμί Αράπικοοο, δυο μάτια μαύρα πλάανα...>>, η Πόλα Μορέλλι... με ένα εκρηκτικό κατακόκκινο φουστάνι που σκούπιζε το δάπεδο τραγουδώντας, χορεύοντας και κρατώντας ντέφι, μοίραζε κέφι και μάζευε χειροκροτήματα. Η Μαρούσκα, καπριτσιόζα και τσαχπίνα δεν υστερούσε σε τίποτα, οι Αδελφοί Νεγρεπόντη -τον έναν τον έλεγαν Θόδωρο- με τις κιθάρες και τα ντουέτα τους και μια σειρά από καλλιτέχνες πηγαινοερχόταν και φυσικά, ο Πωλ, ο τενόρος, ο θείος της μαμαζελ Τερέζας, της δασκάλας του πιάνου από το Κονσερβατουάρ και δικής μου δασκάλας, που ο θείος μου ο Μόρφης, ο οποίος σκάρωνε ποιηματάκια και κοτσάκια στην στιγμή, τον ονόμασε κάποτε, <<Αειθαλή>> και όχι άδικα. Σουξέ του << O Sole Mio...>> και δώστου ακόμα πιό πολλά χειροκροτήματα και να οι ρεβεράντζες και οι υποκλίσεις και τα encore και πάλι encore και μπράβο...
  
Είμασταν τακτικοί θαμώνες, οικογενειακό ήταν το περιβάλλον, ακροατήριο/θεατές μέσα αλλά και από έξω. Καθισμένοι στα σκαλάκια της παραλίας, με ένα παγωτό καϊμάκι ή βύσσινο ή και τα δυό μαζί, από τον ντοντουρματζί Βελή που ήταν γνωστότατος σε όλη την Πόλη και που τα αυτοκίνητα σχημάτιζαν ουρές μπροστά στα πόδια του για να γευτούν το φημισμένο παγωτό του, στο χέρι. Άλλοι προτιμούσαν τις μισίρες, τα βρασμένα καλαμπόκια με τα φύλλα τους γύρω-γύρω και με μπόλικο αλάτι. Και τα καρύδια, φρέσκα, σχεδόν πράσινα πάνω σε καρυδόφυλλα. <<Taze ceviz>>, διαλαλούσε ο τεβιζτζής και όπου πάρε-πάρε. Έκανε χρυσές δουλειές ο άνθρωπος.
 
Στους έξω, συγκαταλέγονταν και αυτοί μέσα στις βάρκες, αν είχε και πανσέληνο, σκέτη μαγεία... αφού δεν έλειπαν και οι καντάδες... <<Για μιά κιθαρίτσα...>>. Γέμιζε κάθε βράδυ και με τους μέσα και με τους έξω και άδειαζε πριν τα μεσάνυχτα, δουλειά την άλλη μέρα αν ήταν καθημερινή, Εκκλησία την άλλη μέρα αν ήταν Σαββατόβραδο και ο τρούλος της Αγίας Παρασκευής με τον Σταυρό να μισοδιακρίνεται πίσω από τις πρασινάδες τα καλοκαίρια να μας θυμίζει ότι αύριο είναι Κυριακή.
 
Από ένα παράθυρο ρίχνω μια ματιά στο περήφανο πεύκο που λικνίζεται με χάρη κάνοντας παρέα στον αέρα. Παρ’ ολίγο να σηκώσω το χέρι μου για χαιρετισμό.
 
<<Πεύκο, δέντρο αειθαλές>> λέει η Βικυπαιδεία και θυμούμαι τον θείο Μόρφη που από το σπίτι του στο Τσαρσί στα Θεραπειά του Βοσπόρου, βρέθηκε στον Ωρωπό Αττικής.
 
Μαζί του θυμούμαι και τον αειθαλή Πωλ, εκεί την άκρη του λιμανιού στο Καζίνο της Πλαζ Των Θεραπειών.
 
Νίκη Beales
Νοέμβριος 2024
Buckingham, Αγγλία

King Charles and Orthodoxy

 

King hated the ‘loathsome political correctness’ of most churches

 

Charles said in a newly uncovered 1998 private letter that he was drawn to the Orthodox Church as it was the only Christian denomination that was not ‘corrupted’ by political correctness.
 
As sovereign, Charles is supreme governor of the Church of England, which is the denomination that he was christened and confirmed into.

His comments, made in 1998 while he was Prince of Wales, are therefore likely to be seen as a veiled criticism of the church he was destined to lead upon taking the throne.
 
The letter, marked “private and confidential”, was sent in 1998 from Balmoral Castle to Dudley Popak, an interior designer who had worked with the royal family.
Popak died in 2005 and the letter was among a collection of royal correspondence sold at auction by Lay’s Auctioneers of Penzance, Cornwall, for more than £1,700.
 
The King has often expressed a fascination with and affinity for the Greek Orthodox Church into which his father, Prince Philip, was baptised.
 
In his letter to Popak, Prince Charles, then aged 49, wrote: “Personally, the older I get, the more I am drawn to the great, timeless traditions of the Orthodox Church. They are the only ones that have not been corrupted by loathsome political correctness.”
 
It is not clear what particular policies of the Church of England or other Christian churches had prompted his irritation by 1998. The Church of England had recently changed its laws to permit women to become priests, ordaining the first women in 1994, but there were no signs of royal opposition to the move.
 
In 1998 it was still four years away from the church dropping its opposition to the remarriage of divorcees with living ex-spouses. Moreover, this was a move that ultimately benefited Charles, as it allowed the then Archbishop of Canterbury to give his blessing to Charles’s marriage to Camilla, whose ex-husband was still alive.
 
The church has faced criticism from traditionalists in recent years over its move to allow priests to bless gay couples, but this change was still 25 years away when Charles wrote his letter.
 
A spokesman for Lay’s, the auction house that sold the cache of six letters, said: “It is an interesting, candid and intriguing letter in which Charles expresses his interest in the traditions of the Orthodox Church. The royal family aren’t supposed to make political statements as a rule, certainly in public, but these remarks were made in private correspondence.” Buckingham Palace does not comment on private correspondence.
 
A choir performed Psalm 71 in Greek at the King’s coronation last year, while he is said to have turned to a Greek Orthodox priest, Archimandrite Ephraim, for guidance after his cancer diagnosis.
 
Kaya Burgess
Religious Affairs Correspondent
Thursday October 31 2024, 9.00pm, The Times

Πελοποννησιακός πόλεμος

 
Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος (431–404 π.Χ.) υπήρξε μια από τις πιο καταστροφικές συγκρούσεις στην αρχαία Ελλάδα, κυρίως μεταξύ των δύο μεγάλων συμμαχιών: της Αθηναϊκής Συμμαχίας, υπό την ηγεσία της Αθήνας, και της Πελοποννησιακής Συμμαχίας, υπό την ηγεσία της Σπάρτης. Ο πόλεμος είχε βαθιές πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές επιπτώσεις για όλη την Ελλάδα και αποτέλεσε την αρχή της πτώσης της Αθηναϊκής ηγεμονίας.
 

Οι κύριες αιτίες του πολέμου ήταν η σύγκρουση των συμφερόντων μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης, που ανταγωνίζονταν για την κυριαρχία στην περιοχή. Η Αθήνα, με την ισχυρή ναυτική δύναμη, είχε αποκτήσει μεγάλη επιρροή μέσω της Αθηναϊκής Συμμαχίας, ενώ η Σπάρτη και οι σύμμαχοί της, κυρίως η Πελοπόννησος, υπερασπίζονταν την κυριαρχία τους στη στεριά και τις παραδοσιακές αξίες της στρατιωτικής ισχύος.

Παραιτήθηκε ο Αγγλικανός Αρχιεπίσκοπος

 

Παραιτήθηκε ο Aρχιεπίσκοπος του Canterbury μετά το σκάνδαλο σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών

 

Την παραίτησή του υπέβαλε χθες ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Αγγλίας Αρχιεπίσκοπος του Καντερμπέρι Τζάστιν Γουέλμπι.
 
Ο επικεφαλής της Αγγλικανικής Εκκλησίας τελούσε υπό έντονη πίεση από στελέχη του κλήρου μετά από το πόρισμα έρευνας που τον κατηγορεί πως δεν είχε προβεί σε επίσημη καταγγελία στις αρχές για τις κατηγορίες σε βάρος του κορυφαίου δικηγόρου Τζον Σμάιθ περί κακοποίησης ανηλίκων και νεαρών ανδρών.
 
Ο Τζον Σμάιθ, που πέθανε το 2018 σε ηλικία 75 ετών στο Κέιπ Τάουν χωρίς να οδηγηθεί σε δίκη, κατηγορείται για την τραυματική σωματική, σεξουαλική, ψυχολογική και πνευματική κακοποίηση περίπου 130 αγοριών και νεαρών ανδρών επί πέντε δεκαετίες από το 1970 και μετά, στο Ηνωμένο Βασίλειο, στη Νότια Αφρική και στη Ζιμπάμπουε. Οι επιθέσεις πιστεύεται ότι έγιναν σε περιόδους που απασχολούταν ως εθελοντής σε εκκλησιαστικές θερινές κατασκηνώσεις.
 
Ο Αρχιεπίσκοπος Γουέλμπι διατείνεται ότι δεν γνώριζε ούτε υποψιαζόταν κάτι μέχρι το 2013, αλλά η λεγόμενη έκθεση Μάκιν τού καταλογίζει πως όταν πληροφορήθηκε τις καταγγελίες εκείνη τη χρονιά, γεγονός που ο ανώτατος κληρικός αναγνωρίζει, «προσωπικά δεν έκανε κάτι για να διασφαλίσει» την αστυνομική διερεύνηση της υπόθεσης ενώ «μπορούσε και έπρεπε» να το κάνει.
 
Αίτημα υπέρ της παραίτησης του Αρχιεπισκόπου που συνέταξαν μέλη της Γενικής Συνόδου της Εκκλησίας της Αγγλίας είχε συγκεντρώσει πάνω από 1.500 υπογραφές κληρικών.
 
Στην επιστολή παραίτησης ο 68χρονος Γουέλμπι αναφέρει ότι η έκθεση Μάκιν αποκαλύπτει τη μακρόχρονη «συνωμοσία της σιωπής» για τα ειδεχθή εγκλήματα του Τζον Σμάιθ.
 
Συνεχίζει λέγοντας πως όταν ενημερώθηκε για τις κατηγορίες το 2013 και για το ότι η αστυνομία είχε λάβει γνώση, πίστεψε «λανθασμένα» ότι θα ερχόταν η επίλυση της υπόθεσης.
 
«Είναι πολύ ξεκάθαρο πως πρέπει να αναλάβω προσωπική και θεσμική ευθύνη για τη μακριά και επανατραυματική περίοδο μεταξύ του 2013 και του 2024. Οι τελευταίες ημέρες έχουν ανανεώσει την μακρόχρονη και βαθιά αίσθηση ντροπής που έχω για τις ιστορικές αποτυχίες της Εκκλησίας της Αγγλίας ως προς την ασφάλεια των πιστών», συμπλήρωσε ο παραιτηθείς Αρχιεπίσκοπος του Καντερμπέρι.
 
Ο Αρχιεπίσκοπος Τζάστιν Γουέλμπι είπε πως έχοντας ζητήσει την ευγενική άδεια της Αυτού Μεγαλειότητας του Βασιλιά, αποφάσισε να παραιτηθεί.
 
ΠΗΓΗ: Skai.gr