Friday 7 August 2015

Από το Λονδίνo, με αγάπη!


Ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα της ευγενικής κας Κατερίνας Παπαδριανού, αποστέλλω με χαρά το παρόν μήνυμα, χαιρετίζοντας την Έκθεση Βιβλίου της γεννέτηρας νηός που πλέει στα ήρεμα νερά της αυτοκρατορικής μας θάλασσας!

Σας διαβεβαιώνω ε απόλυτη ειλικρινεία- ότι το θαυμαστό μπλε της με συνοδεύει πάντοτε, δεκαετίες ολόκληρες, στην περιπέτεια της Αποδημίας. Με ήλιο, με βροχή, με χιόνια, όπου κι αν βρέθηκα στη Διασπορά, βιώνοντας και μελετώντας τις ευλογίες και τις πίκρες της, το καθρεφτάκι του αυτοκινήτου μου έδειχνε και δείχνει αενάως τους κυματισμούς και τα εύηχα ταξίμια της.

Η ουσία είναι πάντοτε παρούσα. Τα λιμάνια με τους φάρους, τα βουνά με τα πεύκα, τα παρτέρια με τα βασιλικά... Τι κι αν βρήκα τάξη, σειρά και πρόοδο στην Εσπερία, εγώ νοσταλγώ το χαμόγελο της μάνας, το γλυκόλαλο τραγούδι του πατέρα, τις ευωδιές του πατρικού κήπου, τις μυρωδιές από το φούρνο της θείας...

Διακονώντας πάντως μιαν... άλλη Ελλάδα, και παράλληλα δίνοντας μαρτυρία Ορθοδοξίας και Πατρίδας, ως άλλος -αν και μικρός κι ελάχιστος- απόστολος, μου δόθηκε η χάρη να παρατηρήσω πρόσωπα και πράγματα με μια γνησιότερη ματιά, κι έτσι να καταφέρω να μεταφέρω -παραφράζοντας τον άξιο ποιητή- ελληνικό ουρανό στις ψυχές των ανθρώπων. Σ' αυτή μου την άσκηση βρήκα πάντα συμπορεύτρια τη μήτρα της ωραιότητας και της αισιοδοξίας, την Ποίηση, καθώς και την ανόθευτη Ιστορία! Για τούτο τις εμπιστεύθηκα και τις υπηρετώ με αφοσίωση.

Προσβλέπω στη σύντομη διακοινωνία μαζί σας και σας στέλνω εγκάρδιο χαιρετισμό φιλίας και συναντίληψης , μέσα από λίγους ανέκδοτους στίχους, που ανάγουν την ψυχή σε επίπεδα σκέψης και γιατί όχι κι αθανασίας:

ΝΕΡΟ

Το νερό είχε μείνει στην εσωτερική τσέπη
αρκετό καιρό.
Το σακάκι γέμισε υγρασία.

Τα συστατικά ακόμα λαμπυρίζουν
στη μισο-φθαρμένη γαλάζια ετικέτα.

Κάλσιο, μαγνήσιο, ποτάσσιο,
σίδηρος, αλουμίνιο...
και μια σειρά από άλλα υλικά.

Αναρωτιέται κανείς,
τι να χρειάζεται τόσο νερό
σε μια ξεχασμένη τσέπη.

Ίσως βέβαια να ποτίζει εκεί
κάποια ανώνυμα συναισθήματα.

Κι έτσι δικαιώνει
            για άλλη μια φορά
Εκείνον που κρέμασε τη γη πάνω του!

                                                                                    Λονδίνο, 21 Μαρτίου 2013
                                                                                    (Παγκόσμια Ημέρας Ποίησης)

Με τις πιο εγκάρδιες ευχές μου.

Πρωτοπρ. Αναστάσιος Δ. Σαλαπάτας
Λονδίνο

2 comments:

Baz le Greque said...

"γεννέτηρας νηός" ??? Δεν νομιζω οτι υπαρχει τετοια λεξις ουτε στα αρχαι Ελληνικα, πολυ περισσοτερο στην καθαρευοσα / νεα Ελληνικα. Τι ενοειται ακριβως? Της "γεννετηρας νησου" η κατι αλλο? Ξερω οτι τα ερωτηματικα μου ειναι ανεστραμμενα εν σχεσει με τα Ελληνικα, αλλα ο υπολογιστης μου δεν θελει να με υποχρεωση!

Anastasios said...

Κατ' αρχάς χαίρομαι που με διαβάζετε. Τιμή μου.

Η γεννέτηρα πόλη μου είναι το ιστορικό Ναύπλιο, που ως σύνθετη λέξη αναλύεται ως "ναυς που πλέει"!