Η θάλασσα λάδι...

 
Έτσι ήταν πάντα και χρύσιζε από τις ακτίνες του ήλιου που την χάϊδευαν.
 

"Πρώτα Εκκλησία και μετά μπάνιο", έλεγε η γιαγιά μου. Στα αριστερά μας η θάλασσα και εμείς με τα καλά μας, γραμμή για την Αγία Παρασκευή, την Εκκλησία μας, στα Θεραπειά. Στα δεξιά μας, το δρομάκι, δεντροσκέπαστο και δροσερό μας οδηγούσε στον Ι. Ναό που μας περίμενε.
 
Στην μέση του Σολέα, στο στρογγυλό τραπεζάκι, τα πέντε κεριά στο κηροπήγιο πάνω στον μεσαίο Άρτο τρεμόπαιζαν τις φλόγες τους από το αεράκι που έμπαινε από την ορθάνοιχτη πόρτα.
 
"Την σπουδήν σου τη κλήσει κατάλληλον..." γλυκάνισο και θυμίαμα.
 
Και πιό πέρα, η θάλασσα.
 
Της Αγίας Παρασκευής και γιόρταζε η νουνά μου (και νουνά του μπαμπά μου), γιόρταζε και η θεία Παππούλα. Και οι δυό στο Πέρα, η μία στο Αηναλί Τσεσμέ και η άλλη στο Γαλατά Σαράϊ, καμιά κοντά μας.
 
Τα καθήκοντα επέβαλαν σεβασμό στις παραδόσεις και οι παραδόσεις είχαν κανόνες. "Ναι αλλά η γιαγιά είπε...".
 
Και η θάλασσα λάδι.
 
Νίκη Beales
Ιούλιος 2024, Της Αγίας Παρασκευής
Buckingham, Αγγλία