Σκαλοπάτια προς το λιμάνι του Ουρανού

Δ΄ Κυριακή Νηστειών

Μια σκάλα που ενώνει το χώμα με τον Ουρανό.
 
Κάθε της σκαλοπάτι υψοποιό να σε ανεβάσει στο Φως, μα και ολέθριο, μπορεί να σε κατακρημνίσει, να σε βυθίσει στο σκοτάδι.
 
Πάθη και αρετές, οι βαθμίδες τούτης της σκάλας. 
 
Κάθε αναβαθμός μια μικρή νίκη.
 
Την επικυρώνει μόνο η ταπείνωση και του Θεού το δοξολόγημα.
 
Την ακυρώνει κάθε ελάχιστο ίχνος οιήσεως και κενοδοξίας, επίχαρμα για τον επίβουλο της σωτηρίας.
 
Όσες φορές γκρεμίζεσαι τόσες φορές σε ανορθώνει εκείνος ο χτύπος της καρδιάς σου. Όσο εκείνη χτυπά, τόσο σε περιμένει Εκείνος που έχει διάπλατα τα χέρια Του πάνω στον Σταυρό.
 
-Εξεπέτασα προς σε τας χείρας μου! Για σένα παιδί μου! Ανέβαινε ταπεινά στην σκάλα αυτήν την Ουράνια! Κάποτε να φτάσεις στου Ουρανού το λιμάνι!
 
Τέταρτη Κυριακή των Νηστειών! Του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος!
 
Γιορτάζουν ακόμα κι όσοι δεν πάτησαν καν στο πρώτο σκαλοπάτι, μα έχουν της καρδιάς του τα όμματα στραμμένα σε αυτήν την Ουρανοδρόμο σκάλα, που ενώνει τα επίγεια με τα άνω και λαχταρούν αυτήν την θεία ανάβαση. Όπως ο Αλέξης της σκάλας, ο ήρωας του αξέχαστου π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου.
 
Στην αριστουργηματική κλίμακα, σε αυτήν την ανατομία της ανθρώπινης ψυχής, γνωρίζουμε καλά πως ό,τι έχει γραφτεί εντός της αντανακλά απόλυτα σε ΕΜΑΣ!
 
Είναι η ανατομία της δικής μας ταλαίπωρης ψυχής. Τόσο… μέσα έχει πέσει ο Άγιος! Για αυτόν τον λόγο ήρθε στο ξεκίνημα ο παρηγορητικός λόγος του μακαριστού πατρός Κωνσταντίνου, να μας συγκρατήσει και να μην απελπιστούμε!
 
Είναι τόσο δύσκολο να αναμετρηθείς με τις φριχτές αλήθειες της κλίμακας και ταυτόχρονα να συνειδητοποιήσεις πως ούτε μισό σκαλοπάτι δεν έχεις ανέβει τόσους καιρούς τώρα! Θλιβερό το αξεκίνητό σου αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου!
 
Το μυστικό φάρμακο κατά της δαιμονόσπαρτης απελπισίας μας το έδωσε ο Αλέξης της σκάλας!
 
Ας γίνουμε παράξενοι! Αθώοι και χαρούμενοι σαν παιδιά! Ξενωθώμεν του κόσμου τον νουν εις ουρανόν μεταθέντες! Ας ξενιτευτούμε από τα πάθη μας! Εν μετανοία και εξομολογήσει ας πλησιάζουμε όλο και πιο συχνά, θαρρούντες τω ελέει Του στο ποτήριον της Σωτηρίας! 
 
Νώντας Σκοπετέας

Nicolae Steinhardt’s ‘Journal of Joy’

 
It is with great joy that we announce the UK Book Launch of Nicolae Steinhardt’s ‘Journal of Joy’ (‘Jurnalul fericirii’) – the first official English translation of this Romanian classic, published by St. Vladimir’s Seminary Press (Yonkers, NY). 

To celebrate this long-awaited publication the Institute for Orthodox Christian Studies in Cambridge with the support of the Romanian Embassy in London is hosting a book launch and public lecture in London, 1 Belgrave Square, London SW1X 8PH.
 
The event will take place on Friday, 23 May, at 6:00 pm, featuring Rt Revd Rowan Williams (former Archbishop of Canterbury) and Revd Prof. Bogdan Bucur, who will represent the publisher, St. Vladimir’s Theological Seminary, NY, where he serves as Associate Professor of Patristics.
 
The book will soon be available to purchase in the UK from Amazon.
 
This is a free event for which you can register here via Eventbrite, or by sending us an email at info@iocs.ca.ac.uk
 
Looking forward to seeing you all soon.
 
Dr Razvan Porumb
Director of Research and Vice-Principal
The Institute for Orthodox Christian Studies
31 Jesus Lane, Wesley House
Cambridge CB5 8BJ
Charity Registration No. 1076519
Company Registration No. 03785551

Ήλιος και Νερό

🌞🌍 💧 Ο Ήλιος είναι Παλαιότερος από τη Γη, Αλλά το Νερό της Γης είναι Παλαιότερο από τον Ήλιο!
 

🔹 Ηλικία του Ήλιου & της Γης ⏳
 
🌞 Ο Ήλιος σχηματίστηκε πριν 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια, καθιστώντας τον το αρχαιότερο σώμα στο ηλιακό μας σύστημα.
 
🌍 Η Γη σχηματίστηκε πριν 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, σχεδόν 100 εκατομμύρια χρόνια αργότερα.
 
🔹 Η Αρχαία Καταγωγή του Νερού 💦
 
🚀 Παραδόξως, το νερό της Γης είναι ακόμα πιο παλιό από τον Ήλιο!
 
💧 Μόρια νερού (H2O) υπάρχουν εδώ και 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια, προερχόμενα από το πρώιμο σύμπαν μετά τη Μεγάλη Έκρηξη.
 
🌌 Αυτό το αρχαίο διαστρικό νερό ήταν παρόν στο διάστημα πολύ πριν σχηματιστεί το ηλιακό σύστημα και τελικά ενσωματωθεί στη Γη.
 
Οπότε την επόμενη φορά που θα πιείτε ένα ποτήρι νερό, θυμηθείτε - καταναλώνετε κάτι παλαιότερο από τον ίδιο τον Ήλιο! ☀️💦✨

Ο Ακάθιστος Ύμνος

 

<<Τη Yπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια

ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια,

αναγράφω Σοι η Πόλις Σου Θεοτόκε

Άλλως έχουσα το κράτος απροσμάχητον

εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον

ίνα κράζω Σοι: Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε>>

 

Ο Ακάθιστος Ύμνος είναι μία σύνθεση από εκλεκτούς υμνογράφους της Εκκλησιαστικής μας παράδοσης. Είναι ένα έργο με νόημα βαθύ αφιερωμένο στην Παναγία μας. Η απαγγελία αυτού του βαθυστόχαστου ποιήματος ακούστηκε ως δέηση στην Αειπάρθενο το 626 μ.Χ. στον Ιερό Ναό Της Παναγίας των Βλαχερνών στην Κωνσταντινούπολη όταν "η Πόλις" ελευθερώθηκε από πολιορκία βαρβάρων.
 
Ενώ ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ηράκλειος ήταν σε εκστρατεία στην Περσία, έξω από τα τείχη της Βασιλεύουσας, εμφανίστηκαν ορδές βαρβάρων οι οποίες πολιορκούσαν την Πόλη. Η πολιορκία κράτησε επτά μήνες και ο μικρός άνισος στρατός μαζί με τον λαό είχαν απελπιστεί. Τότε όμως ήταν που θριάμβευσε η Χριστιανική πίστη. Έχοντας την Εικόνα της Παναγίας για οδηγό, ο αξιοσέβαστος Πατριάρχης Σέργιος μαζί με το Ιερατείο και πλήθη λαού, κρατώντας λάβαρα, τελούσαν λιτανείες γύρω από τα τείχη της Πόλης, ενισχύοντας αυτούς που προσπαθούσαν να υπερασπιστούν την πίστη τους και την ελευθερία. Ως εκ θαύματος, ξαφνικά μεγάλη καταιγίδα ξέσπασε και φοβερή θαλασσοταραχή βύθισε τα μονόξυλα των εχθρών αναγκάζοντας τους σε φυγή.
 
O πιστός λαός της Πόλης του Κωνσταντίνου, αυθόρμητα πρόστρεξε στην Εκκλησία Των Βλαχερνών -την Αγία Βλαχέρνα- κοντά στον Κεράτιο Κόλπο, για να προσευχηθεί και να ευχαριστήσει την Θεοτόκο. Στην ολονύκτια Ακολουθία που χοροστάτησε ο Πατριάρχης Σέργιος, προστέθηκε το γνωστό και αγαπημένο Κοντάκιο <<ΤΗ ΥΠΕΡΜΑΧΩ...>> και προσευχήθηκαν όλοι δίχως να καθίσουν ούτε στιγμή, εξ' ου η Ακολουθία ονομάστηκε Ακάθιστος Ύμνος. 
 
Η Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου κατέχει σημαντική θέση στην Θρησκευτική και Εκκλησιαστική μας παράδοση. Ψάλλεται σε όλους τους Ιερούς Ναούς μας ανά την Οικουμένη την 5η Παρασκευή της Σαρακοστής. Χωρίζεται σε τέσσερα τμήματα  -Στάσεις- και η κάθε Στάση αποτελείται από έξι Οίκους -Χαιρετισμούς- σε σειρά του Ελληνικού Αλφαβήτου, από το Άλφα μέχρι το Ωμέγα, αρχίζοντας με: Άγγελος Πρωτοστάτης και λήγοντας με: Ω Πανύμνητε Μήτερ. Η κάθε Στάση ψάλλεται στις τέσσερις πρώτες Παρασκευές του Σαρανταημέρου. Σε μερικά μέρη, όπως στην Καππαδοκία,  ο λαός αποκαλούσε τους Χαιρετισμούς <<Τα Γράμματα Της Παναγιάς>> και αλλού λέγονταν και λέγονται ακόμα <<Κοντάκια>>,  η δε Βυζαντινή Αυτοκρατορία από τα πρώτα της κιόλας χρόνια είδε στο πρόσωπό Της μία προστάτη και σύμμαχο και πάντα ζητούσε την προστασία Της.  
 
Νίκη Beales

Γκόγια, Καλλιγάς, Πλάκα: Συγκρίσεις

 
Οι υπεύθυνοι της Εθνικής Πινακοθήκης, με ευθύνη της Κυβέρνησης, επιμένουν να προκαλούν το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων. Με έωλα, έως απαράδεκτα, επιχειρήματα διατηρούν, υπό νέα μέτρα ασφαλείας, τις καρικατούρες που σκοπό έχουν να διακωμωδήσουν τα πιο ιερά πρόσωπα της Χριστιανοσύνης. Από τις σχετικές δηλώσεις των υπευθύνων της Πινακοθήκης φαίνονται καθαρά οι σκέψεις τους. Αυτές δεν έχουν καμία σχέση με εκείνες του ουσιαστικού ιδρυτή της Εθνικής Πινακοθήκης και πολιτισμικού ευεργέτη του Ελληνισμού Μαρίνου Καλλιγά και της προηγούμενης διευθύντριας, αείμνηστης Μαρίνας Λαμπράκη - Πλάκα. Επίσης για την παράλληλη με τα ανοσιουργήματα έκθεση χαρακτικών του, φυσικά, ουδεμία ευθύνη έχει ο αποθανών το 1828 μεγάλος Ισπανός ζωγράφος Φραγκίσκος Γκόγια.  
 

Παλαιό στέλεχος της Εθνικής Πινακοθήκης μας δήλωσε: «Ο κάθε διευθυντής/ντρια πρέπει να κοσκινίζει τους στόχους του, από τους οποίους φαίνεται και η κουλτούρα του και το τί επιδιώκει με την κάθε έκθεση. Γιατί η συγκεκριμένη έκθεση μόνο φασαρία προκάλεσε, λες και λείπουν σε εμάς, τους Έλληνες, οι αιτίες για να τσακωνόμαστε». Και φίλος ζωγράφος μας είπε: « Η Πινακοθήκη πρέπει να είναι τόπος που να μας διδάσκει και να μας ενώνει, να είναι όπως η Σημαία μας, όχι να προκαλεί το κοινό αίσθημα και να διώχνει κόσμο απ’ αυτήν. Επί πλέον οι επιλογές των σύγχρονων καλλιτεχνών πρέπει να γίνονται στην Πινακοθήκη με μεγάλη προσοχή, γιατί η ποιότητα όσων εκτίθενται καταδεικνύει και την ποιότητα της κρίσης της».
 
Άλλος φίλος ζωγράφος μας είπε: «Η Πινακοθήκη δεν καταλαβαίνει ότι με την τρέχουσα έκθεση πέραν του Ελληνικού λαού προσβάλλει τον μέγα Ισπανό ζωγράφο Φρανσίσκο Γκόγια;». Αλήθεια, ο Γκόγια τί φταίει να μπερδευτεί σε αυτή την Έκθεση; Το δελτίο Τύπου της Πινακοθήκης αναφέρεται σε «δύο σημαντικές εκθέσεις». Η έκθεση χαρακτικών του Γκόγια είναι πράγματι σημαντική. Αλλά η άλλη, των Ελλήνων, πώς αξιολογήθηκε ως «σημαντική» για να μπει δίπλα σε αυτή του Γκόγια; Αντιθέτως η έκθεση των χαρακτικών του Γκόγια με το προκληθέν σκάνδαλο δεν έλαβε την πρέπουσα δημοσιότητα. Και με ποια λογική οι υπεύθυνοι της Έκθεσης θεώρησαν πως οι Έλληνες καλλιτέχνες, των οποίων τα έργα εκτίθενται στην  τρέχουσα Έκθεση, «συνομιλούν» με τον Γκόγια; Για να «συνομιλήσουν» θα έπρεπε να το δεχθεί και ο Ισπανός μέγας ζωγράφος. Μάλλον στηρίζονται στο ότι είναι νεκρός και δεν μπορεί να αντιδράσει…
 
Για τη «συνομιλία» σημειώνεται ότι τα εκτιθέμενα χαρακτικά του Γκόγια δημιουργήθηκαν το 1797 και τυπώθηκαν το 1803. Επομένως ο διάλογος με τα έργα του θα έπρεπε  να τοποθετηθεί στην εποχή και στην κριτική που της ασκεί ο ίδιος ο καλλιτέχνης και δεν χρειαζόταν μια αντίστιξη με κάποιον σύγχρονο καλλιτέχνη, ακόμη δε περισσότερο με εκείνον που παρουσιάζει βλάσφημα έργα…
 
Στα κείμενα που γράφτηκαν από την Πινακοθήκη για την έκθεση του Γκόγια τονίζεται ότι ο καλλιτέχνης «εμπνεόταν από τα ιδανικά του Διαφωτισμού, της λογικής, της προόδου και της ελευθερίας, μια ιδεολογική σύγκρουση που αντανακλά και στην εποχή μας…» και πως «αρίθμησε τα χαρακτικά του με τρόπο παραπλανητικό, ώστε να μη γίνονται αντιληπτές οι αιχμές του, ιδιαίτερα απέναντι στην Εκκλησία και την παντοδύναμη Ιερά Εξέταση». Δύσκολο είναι να αποδεχθεί κανείς ότι ήταν αφελής ο Γκόγια και θεωρούσε τόσο ανόητα τα στελέχη της Ιεράς Εξέτασης, ώστε να νομίσει ότι με μια αλλαγή των αριθμών στα έργα του θα γλύτωνε από τα νύχια τους. Κάτι άλλο, προφανώς, συνέβαινε…
 
Ο Γκόγια (1746-1828), πέραν του μεγάλου ταλέντου του, ήταν μια προσωπικότητα με μακρά, για την εποχή του, ζωή, που είχε πολλές διακυμάνσεις. Πράγματι είχε ευαισθησίες περί δικαίου, περί ελευθερίας, περί πολέμου και των συνεπειών από αυτόν. Και πράγματι με τα χαρακτικά του κάνει μιαν έντονη κριτική στην εποχή του και στην παρακμιακή ζωή των συμπατριωτών του. Αυτά τα χαρακτηριστικά όμως καλλιτεχνών και λογοτεχνών δεν συναντώνται μόνο στον άθεο Διαφωτισμό, για τον οποίο -κυρίως τον γαλλικό- δεν θα πρέπει να είχε και τις καλύτερες των εντυπώσεων. Η κατάληψη της Πατρίδας του από τον Ναπολέοντα, το 1807 και η αντίσταση των συμπατριωτών του έπαιξαν τον ρόλο τους. Πάντως ζωγράφησε τον Ιωσήφ Βοναπάρτη, αδελφό του Ναπολέοντα, όταν αυτός τον τοποθέτησε στον θρόνο της Ισπανίας…
 
Κατά το έτος 1799, που φιλοτέχνησε τη συλλογή «Καπρίτσια», αυτή που εκτίθεται στην Έκθεση της Πινακοθήκης, ο Γκόγια ζωγράφισε τους αισθησιακούς πίνακες Μάγια, σκηνές από τη ζωή στη Μαδρίτη και τη «σκηνή από το σπίτι των τρελλών», που εκφράζει την εσωτερική του αναταραχή και απόγνωση. Την ίδια χρονιά (1799) ονομάζεται «Πρώτος ζωγράφος  του Βασιλιά», με ετήσιο μισθό 50.000 ρεάλια. Μέλος της εκλεκτής κοινωνίας της Μαδρίτης, δημιούργησε και θρησκευτικά έργα, από τα οποία διακρίνονται «Ο Εσταυρωμένος Ιησούς» και «Η μετάνοια του Πέτρου». Η Κατερίνα Ανέστη, γράφει στην «Εφημερίδα» (21/03/2021) ότι η προσωπική τραγωδία του Γκόγια, εκφράζεται με το υπ’ αριθμόν 43 χαρακτικό του στον κατάλογο των «Καπρίτσιων» του, που είχε λεζάντα «Ο ύπνος της λογικής ξυπνά τέρατα». Η Ανέστη σημειώνει ότι είναι η έκφραση του εφιάλτη του, βλέποντας την παρακμή της ισπανικής κοινωνίας και πως σε αυτόν τον πίνακα απεικονίζεται ο ίδιος αποκοιμισμένος πλάι στα εργαλεία του και περιστοιχισμένος αλληγορικά από κουκουβάγιες, νυχτερίδες και από μια γάτα με ολάνοιχτα μάτια...
 
Ο Μαρίνος Καλλιγάς (1906-1985)  ήταν ουσιαστικά ο δημιουργός της Εθνικής Πινακοθήκης, αυτός που με τη γνώση και τον πατριωτισμό του πέτυχε να την κάμει ένα πολύ αξιόλογο πνευματικό και πολιτισμικό κέντρο αγοράζοντας σε καλές τιμές  χαρακτικά, πλην του Γκόγια, και των Ντύρερ, Ρέμπραντ, Πικάσο, Ματίς κ.α. Σήμερα η αξία των έργων αυτών είναι πολλαπλάσια. Επίσης ανέδειξε το εικαστικό έργο του Νικολάου Γύζη προβάλλοντας και το μέγιστο έργο του «Ιδού ο Νυμφίος». Ακόμη αγόρασε έργα του Χαλεπά και άλλων γλυπτών και ζωγράφων, τα οποία  δείχνουν την εξέλιξη της νεοελληνικής γλυπτικής και ζωγραφικής. Φέτος είναι τα σαράντα χρόνια από τον θάνατό του και αντί να προβληθεί το έργο και η προσφορά του, με την τρέχουσα έκθεση, αυτά προσβάλλονται.
 
Η Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα, ως διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης επί τριάντα χρόνια,  αφιερώθηκε πλήρως σε αυτήν, στην Τέχνη γενικότερα και στους σπουδαίους Έλληνες δημιουργούς, από τους παλαιούς έως και τους σύγχρονους (Βρυζάκη, Λύτρα, Ιακωβίδη, Μόραλη, Χατζηκυριάκο - Γκίκα κ.ά.). Οργάνωσε μεγάλες εκθέσεις με κορυφαία αυτή του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου. Ίδρυσε παραρτήματα, πλην της Σπάρτης, στην Κέρκυρα, στο Ναύπλιο, στην Αίγινα και δημιούργησε την Γλυπτοθήκη στο Άλσος του Στρατού. Πέτυχε να επεκτείνει και να υπερδιπλασιάσει τα κτίρια της Πινακοθήκης, την οποία και ανακαίνισε. Πέτυχε ακόμη συνεργασία με το Μουσείο του Λούβρου και μεγάλη επιτυχία είχε και η Έκθεση για το 1821. Ετοίμαζε την έκθεση με έργα του Παρθένη, αλλά την βρήκε ο θάνατος. Οι συγκρίσεις του έργου των δύο προηγούμενων διευθύνσεων με τα έως τώρα έργα της σημερινής είναι περιττές...
 
Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ο Γκαίτε και το Δημοτικό Τραγούδι

 
Να γιατί το δημοτικό τραγούδι είναι ο ιερότερος εθνικός πλούτος που έχουμε στη χώρα μας!!!
 

Το καλοκαίρι του 1815, επεφύλασσε μια μεγάλη έκπληξη για τον μεγάλο Γερμανό λόγιο.
 
Κατά τη διάρκεια του παραθερισμού του στη λουτρόπολη του Βισμπάντεν γνωρίστηκε με τον βαρόνο Βέρνερ Φον Χαξτχάουζεν, έναν πολυμαθή Γερμανό γιατρό που λέγεται ότι μιλούσε 13 γλώσσες.
 
Μέσα από τα όποια ενδιαφέροντα συζητούσαν κατά τις διακοπές τους οι δυο άνδρες, το βασικότερο όλων ήταν το Ελληνικό Δημοτικό Τραγούδι.
 
Ο Χαξτχάουζεν κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων πόλεμων υπηρετούσε σε ένα Βρετανικό στρατιωτικό νοσοκομείο όπου ήρθε σε επαφή με πολλούς Έλληνες ναυτικούς και μέσα από αυτούς και το Δημοτικό Τραγούδι, καταγράφοντας μεγάλο αριθμό τραγουδιών τα οποία μετέφρασε στα Γερμανικά.
 
Ο Γκαίτε μαγεύτηκε τόσο που στα τέλη του Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου, υπό την επίρροια τών στίχων τού Δημοτικού Τραγουδιού, κάλεσε στο σπίτι του στην Φρανκφούρτη επιφανείς ανθρώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών, σ’ ένα από εκείνα τα περίφημα φιλολογικά συμπόσια που συνηθίζονταν την εποχή εκείνη.
 
Το παράξενο όμως για ένα Φιλολογικό Συμπόσιο ήταν ότι ο Γκαίτε είχε καλέσει και ζωγράφους κάτι που έκανε τους φιλολόγους να αναρωτιούνται.
 
Η απορία τους λύθηκε όταν ο Γκαίτε άρχισε να τους μιλάει για το Ελληνικό Δημοτικό Τραγούδι.
 
Τους είπε ότι είχε γράψει στον γιο του Αύγουστο πως «μολονότι είναι λαϊκό, είναι τόσο δραματικό, τόσο επικό και τόσο λυρικό, που δεν υπάρχει αντίστοιχο του στον κόσμο».
 
Είπε πως οι εικόνες αυτών των τραγουδιών, τού Ελληνικού Δημοτικού Τραγουδιού είναι εκπληκτικές. «Φανταστείτε, λέει, βάζει δυο βουνά να μαλώνουν μεταξύ τους.
 
Φανταστείτε, λέει, έναν αετό να μιλάει με το κομμένο κεφάλι του κλέφτη.
 
Ο κλέφτης να λέει να του κόψουν το κεφάλι να μην το πάρουν οι Τούρκοι και να μην το πουν στην αρραβωνιαστικιά του…
 
Αφήνω, λέει ο Γκαίτε, για τελευταίο ένα  τραγούδι το οποίο θεωρώ  κορυφαίο».
 
Και τους διάβασε ένα δημοτικό τραγούδι, ένα μοιρολόι.
 
«Γιατ’ είναι μαύρα τα βουνά και στέκουν βουρκωμένα;
Μην’ άνεμος τα πολεμά; Μήνα βροχή τα δέρνει;
Ουδ’ άνεμος τα πολεμά κι’ ουδέ βροχή τα δέρνει.
Μονέ διαβαίνει ο Χάροντας με τους αποθαμένους.
Σέρνει τους νιους απ’ ομπροστά, τους γέροντες κατόπι
Τα τρυφερά παιδόπουλα στη σέλλα αραδιασμένα.
Παρακαλούν οι γέροντες, τ’ αγόρια γονατίζουν
«Κόνεψε, Χάρο, σε χωριό, κόνεψε καν σε βρύση
Να πιουν οι γέροντες νερό κι οι νιοι να λιθαρίσουν
Και τα μικρά παιδόπουλα να μάσουνε λουλούδια!»
«Όχι, χωριά δε θέλω ’γω, σε βρύσες δεν κονεύω
Έρχοντ’ οι μάνες για νερό, γνωρίζουν τα παιδιά τους
Γνωρίζονται τα’ αντρόγυνα, και χωρισμό δεν έχουν».
 
Και τότε γύρισε ο μεγάλος Γερμανός προς τους ζωγράφους λέγοντας «ζωγραφίστε αυτές τις ανεπανάληπτες εικόνες, αυτές τις εκπληκτικές σκηνές, όπου, συνεπήρε μέγας άνεμος το δάσος και το δέρνει, το δέρνει άγρια βροχή, και από κει σαλαγάει ο Χάρος τους νεκρούς, μπροστά τους νέους, πίσω τους γέρους, κι αρμαθιασμένα τα παιδιά  στη σέλλα του και παρακαλάνε αυτά να κονέψει επιτέλους ο Χάρος σε μια βρύση…». λύνοντας την απορία για την παρουσία των ζωγράφων σε ένα Φιλολογικό Συμπόσιο.

Κειμήλια και όπλα του 1821

 
ΕΓΛΥΚΑΔΑ 23/3/2025
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΕΓΛΥΚΑΔΟΣ
 
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ
 
ΕΚΘΕΣΗ ΚΕΙΜΗΛΙΩΝ ΚΑΙ ΟΠΛΩΝ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ 1821
ΤΟ 1821 ΜΑΣ ΕΜΠΝΕΕΙ !
 

Ευχαριστούμε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρών κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ για την άδεια και την ευλογία Του για την πραγματοποίηση αυτής της Έκθεσης.
 

Μας τίμησε με την παρουσία του στον Ιερό Ναό  και στην Έκθεση κειμηλίων ο Αχαιός υφυπουργός Πολιτισμού κ. Ιάσων Φωτήλας, απόγονος του γενναίου αγωνιστή Ασημάκη Φωτήλα.
 

Εκτός απο τα εκθέματα του Εκκλησιαστικού μας Μουσείου, ευχαριστούμε τους: κ. Ιωάννη Λιβαθηνό, αγιογράφο και ιστορικό, την εξαίρετο ιστορικό, ζωγράφο και ιατρό κ. Τσιμπρή για την εμπεριστατωμένη ομιλία της για την προσωπικότητα του Ιεράρχη Παλαιών Πατρών Γερμανού, τον κ. Ζήσιμο Μούρτζη και Δημήτριο Παπαδόπουλο, λαογράφους και συλλέκτες αυθεντικών κειμηλίων, τον κ. Ιωάννη Λύρα ιστορικό συλλέκτη για την παρουσίαση των συλλογών τους που με επίπονη εργασία κατέχουν, τους εκκλησιαστικούς συμβούλους και τις κυρίες που στόλισαν τόσο όμορφα το Ναό, τον Τίμιο Σταυρό και την Εικόνα της Παναγίας μας.

 
Η έκθεση επιχείρησε να αποδείξει τη σημασία της Επανάστασης μέσα από τα υλικά κατάλοιπα της, καθώς και να συντηρήσει τη συλλογική εθνική μνήμη που σχετίζεται με τον αγώνα του 1821 για τα υπέρτατα αγαθά της ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας.

 
Σκοπός είναι επίσης και η ανάδειξη της θυσιαστικής προσφοράς των Ορθοδόξων Κληρικών κατά την Ελληνική Επανάσταση και κατά την προετοιμασία της, καθώς και η προβολή τεκμηρίων τα οποία καταδεικνύουν την άρρηκτη σύνδεση της Ορθοδοξίας Εκκλησίας με την ταυτότητα του Νέου Ελληνισμού, γιατί η Εκκλησία ήταν και Μητέρα και καταφύγιο και σχολείο και κήρυκας της ελπίδας.
 

Εκτέθηκαν προσωπικά αντικείμενα και εκκλησιαστικά βιβλία του Εθνεγέρτου Παλαιών Πατρών Γερμανού και μέσα απο ιστορικές πηγές λειτουργούσε στο Ναό της Μεταμορφώσεως (νυν Κοιμητήριο Εγλυκάδος) που κατείχε ως και την έπαυλη Του πλησίον του Ναού.
 

Η έκθεση αυτή μάς ταξίδεψε στα ένδοξα χρόνια του Αγώνα, μέσα από τα ίδια τα τεκμήρια της ιστορίας: τα όπλα που κράτησαν οι ήρωες, τα προσωπικά τους αντικείμενα, τις σημαίες και τα ιερά κειμήλια που συντρόφευσαν την πορεία τους προς την ελευθερία. Κάθε έκθεμα δεν είναι απλώς ένα αντικείμενο, αλλά μια ζωντανή μαρτυρία της θυσίας, του θάρρους και της αυταπάρνησης των προγόνων μας.

 
Ας κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη τους, όχι μόνο με λόγια, αλλά με πράξεις που τιμούν την ελευθερία, την πίστη και την ενότητα. Γιατί η Ιστορία δεν είναι μόνο παρελθόν - είναι φως που μας οδηγεί και ευθύνη που μας καλεί.

Σας ευχαριστούμε που τιμήσατε με την παρουσία σας αυτή τη διαδρομή στο μεγαλείο της ελληνικής ψυχής.
 
Πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Αθανασόπουλος

Οι ποιητές για το 1821 και την Πατρίδα

Παγκόσμια ημέρα ποίησης η 21^η Μαρτίου, κοντινή ημέρα στην διπλή γιορτή των Ελλήνων, τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και την επέτειο της ενάρξεως της πετυχημένης Επανάστασης του 1821 για την Εθνική μας Παλιγγενεσία. Είναι μια ευκαιρία να θυμίσουμε ποιητές που εμπνεύστηκαν από το Εικοσιένα και την Πατρίδα. Πρώτα τους ανώνυμους ποιητές των δημοτικών μας τραγουδιών. Στον αξιόλογο τόμο με τίτλο «Ηρωικά τραγούδια της Πελοποννήσου», που συνέγραψαν ο πρωτοπρεσβύτερος π. Χρίστος Κυριακόπουλος και ο κ. Δημήτριος Κ. Κυριακόπουλος, αναφέρεται αυτό που έγραψε ο Φώτης Κόντογλου: 

«Άνθρωπος που δεν νιώθει στα κατάβαθα της καρδιάς του τα δημοτικά μας τραγούδια δεν είναι σε θέση να νιώσει αληθινά την Επανάσταση του Εικοσιένα. Μπορεί να την καταλάβει σαν ένα πολιτικό και ιστορικό καθέκαστο, δηλαδή από την υλική πλευρά του, δεν νιώθει όμως απ’ αυτή το “τιμιότατο” δηλαδή την πνευματική φωτοχυσία, που την κάνει αυτήν την Επανάσταση ξεχωριστή ανάμεσα στις λογής λογής επαναστάσεις που γινήκανε». 
 
Σε ένα από αυτά τα ποιήματα που παρατίθενται στον ως άνω τόμο και που η μουσική τους είναι σε τσάμικο χορό, γράφεται:
 
«Χαρά ΄χουν τα Ελληνόπουλα, του Έθνους η ελπίδα, γιατί γιορτάζει η Παναγιά, γιορτάζει κι η Πατρίδα.
Χαρά ΄χει και η Ελλάδα μας στην πιο τρανή γιορτή της, που ξαναβρήκε την παλιά, τη δόξα και τιμή της.
Σαν σήμερα π’ απλώθηκε από την Άγια Λαύρα στη Ρούμελη και στον Μοριά της λευτεριάς η αύρα
και μ’ αίμα ποτιστήκανε οι ρεματιές κι οι λόγγοι στα Δερβενάκια, στα Ψαρά, στο θείο Μεσολόγγι,
στην Τρίπολη και στη Γραβιά παλαίψαν σα λιοντάρια».
 
Δημοτικό τραγούδι είναι και «Της Δέσπως», που περιέχεται στη «Γενική Ανθολογία» (Εκδ. Οίκος Δημητράκου, 1956, σελ.69):
 
Αχός βαρύς ακούεται, πολλά τουφέκια πέφτουν,
Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι;
Ουδέ σε γάμο ρίχνονται, ουδέ σε χαροκόπι,
Η Δέσπω κάνει πόλεμο με νύφες και μ’ αγγόνια
Αρβανιτιά την πλάκωσε στου Δημουλά τον πύργο.
«-Γιώργαινα, ρίξε τ’ άρματα, δεν είν’ εδώ το Σούλι.
Εδώ ΄σαι σκλάβα του πασά σκλάβα των Αρβανίτων.
-Το Σούλι κι αν προσκύνησε, κι αν τούρκεψεν η Κιάφα
Η Δέσπω αφέντες Λιάπηδες δεν έκανε, δεν κάνει».
Δαυλί στο χέριν άρπαξε, κόρες και νύφες κράζει:
«Σκλάβες Τούρκων μη ζήσωμε, παιδιά μ’, μαζί μου ελάτε».
Και τα φυσέκια ανάψανε κι όλοι φωτιά γενήκαν.
 
Σπορέας της Επανάστασης ο Ρήγας ο Βελεστινλής έγραψε τον επαναστατικό Θούριο ξεσηκώνοντας τους Έλληνες να πάρουν τα όπλα κατά της τυραννίας και, όπως γράφει ο Δημήτρης Καραμπερόπουλος, Πρόεδρος της Επιστημονικής Εταιρείας Μελέτης «Φερών-Βελεστίνου-Ρήγα», ως πραγματικός επαναστάτης και ηγέτης, «τους προσέφερε το Σύνταγμα, τον τρόπο διοίκησης του νέου κράτους, της Ελληνικής Δημοκρατίας, που θα εδημιουργείτο μετά την κατάλυση της Τυραννίας» (Πρόλογος εις «Τα επαναστατικά του Ρήγα Βελεστινλή», Επιστ. Ετ. Μελέτης Φερών-Βελεστίνου-Ρήγα, Αθήνα, 1994, σελ. 9).
 
Στο Θούριο και από τον Όρκο των Πατριωτών επιλέγουμε την αρχή και, στη συνέχεια, μια παραίνεση του Ρήγα:
 
΄Ω Βασιλεύ του κόσμου, ορκίζομαι εις Σε,
Στην γνώμην των τυράννων να μην ελθώ ποτέ!
Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ
Εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.
Εν όσω ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός,
Για να τους αφανίσω, θε να ΄ναι σταθερός…
…………………………………………..
Λοιπόν, γιατί αργείτε; Τί στέκεσθε νεκροί;
Ξυπνήσατε, μην είσθε ενάντιοι κ΄ εχθροί.
Πώς οι προπάτορές μας ωρμούσαν σαν θεριά,
Για την Ελευθερίαν πηδούσαν στη φωτιά,
Έτζι κ΄ εμείς, αδέλφια, ν’ αρπάξωμεν για μια
Τ’ άρματα να βγούμεν απ’ την πικρή σκλαβιά!
  
Από τον μεγαλοφυή εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό θυμίζουμε τον ηρωισμό των Μεσολογγιτών και όσων, Ελλήνων και ξένων, που έμειναν μαζί τους ως Ελεύθεροι Πολιορκημένοι. Στο σχεδίασμα Β΄ γράφει το συγκλονιστικό:
 
«Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει, λαλεί πουλί, παίρνει σπειρί κ’ η μάννα το ζηλεύει. Τα μάτια η πείνα εμαύρισε, στα μάτια η μάννα μνέει, στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει – Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τί σ’ έχω ΄γω στο χέρι; Οπού συ μού ΄γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει».
 
Και από τον Εθνικό μας Ύμνο να θυμηθούμε τους στίχους για τη διχόνοια (144-148):
 
144. Η διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή, καθενός χαμογελάει, πάρ το λέγοντας και συ.
145. Κειό το σκήπτρο, που σας δείχνει έχει αλήθεια ωραία θωριά. Μην το πιάστε, γιατί ρίχνει εισέ δάκρυα θλιβερά.
 146. Από στόμα που φθονάει, παλληκάρια, ας μην πωθή, πως το χέρι σας κτυπάει του αδελφού την κεφαλή.
147. Μην ειπούν στον στόχασμό τους τα ξένα έθνη αληθινά, εάν μισούνται ανάμεσά τους δεν τους πρέπει ελευθεριά.
148. Τέτοια αφέστενε φροντίδα, όλο το αίμα οπού χυθή για θρησκεία και για πατρίδα, όμοιαν έχει την τιμή».
           
Ο Ανδρέας Κάλβος στην τέταρτη ωδή του, την επονομαζόμενη «Εις τον Ιερόν Λόχον» γράφει για τα ενδόξως πεσόντα Ελληνόπουλα:
 
«Ω γνήσια της Ελλάδος τέκνα! Που επέσατε εις τον αγώνα ανδρείως, τάγμα εκλεκτών Ηρώων, καύχημα νέον.
Σας άρπαξεν η τύχη την νικητήριον δάφνην, και από μυρτιάν ας έπλεξε και πένθιμος κυπάρισσον στέφανον άλλον.
Αλλ΄ αν τις απεθάνη δια την πατρίδα, η μύρτος είναι φύλλον ατίμητον και καλά τα κλαδιά της κυπαρίσσου…».
 
Από τα πονήματα των ποιητών της γενιάς του 1930 επιλέγω το ποίημα του Γιώργου Σαραντάρη «Εμείς οι Έλληνες» (Από τα «Έργα» του, Εκδ. Βικελαίας Βιβλιοθήκης, Ηράκλειο, 2006, Β΄ Τόμος, σελ. 133). Το έγραψε με περισσή αγάπη προς την Πατρίδα μας:
 
Εμείς οι Έλληνες που σε χαρούμενα νησιά έχουμε τόπο
Σε άμοιρη στεγνή γη που την υγραίνει ευλάβεια στον αιώνα
Η πλούσια ανάμνηση, ο άφθονος ήλιος.
Εμείς, ίσαμε τώρα δουλοπάροικοι ξένων ξεμωραμένων εξουσιών
Που γέρασαν σα δέντρα μελαγχολικά αγνάντια στον τάφο
Και με παράξενο, με αλλόφρονα εγωισμό
Ακόμα μας κρατάνε στην αγκαλιά τους.
Πουλιά που κρυώνουμε και δε νοιαζόμαστε να στήσουμε
Σε πιο πράσινο χώρο τη φωλιά μας.
Εμείς πότε θα διαβάσουμε στην τύχη μας μια ώρα που δε σβύνει
Στα χέρια μας στα νιάτα μας μια χούφτα δύναμη και θάρρος
Που τηνε χρειάζεται και χαιρετάει ο ζωντανός κόσμος.
Η Δύση πού θα βρει καινούργιο δρόμο για τις ανθρώπινες ψυχές;
 
Κι ένα ακόμη ποίημα αγαπημένου ποιητή του 1930, του Νικηφόρου Βρεττάκου, φίλου του Γιώργου Σαραντάρη. Είναι από τη «Λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη» (Εκδ. «Θεμέλιο», 5^η Έκδ. Αθήνα, 2012):
 
Ήτανε τα «Κρυφά Σχολειά» όπου μέσα τους, «χιονισμένο», «βρεγμένο» συνάζονταν όλο το Έθνος.
Και το κιτρινισμένο ράσο του παπά, το υφασμένο πριν απ’ την Άλωση, μύριζε σμύρνα από κείνη που οι μάγοι οδοιπορούντες επήγαν και φιλέψανε τον Ιησού.
Μια σταγόνα ηλίου καθισμένη απάνω σ’ ένα κερί, εθαμπόφεγγε γύρω του, πότε τα μάτια, πότε το μέτωπο, πότε τα μάγουλα των παιδιών, που καθόνταν στο μισοσκόταδο.
Κι όπως πάντοτε, όλοι τους ήταν, πάλι, παρόντες: ο Σοφοκλής, ο Αχιλλέας, ο Οδυσσέας και ο Κυναίγειρος.
Ανασκούμπωνε ο Πλάτων το ράσο και τους έδειχνε με το δάχτυλο τη φωνή τους στο συναξάριο.
Κι εκείνα την άκουγαν, καθώς εμουρμούριζαν όλα μαζί την πανάρχαιη Αλφαβήτα, που η αδρή της συρμή ήτανε το μακρύτερο ζων ύδωρ του κόσμου.
Που διασχίζοντας χιόνια και νύχτες και στίφη βαρβαρικά και λουμπάρδες, ερχόταν κατηφορίζοντας απάνω από τα λευκά μαλλιά του Ομήρου.
 
Παρουσιάστηκαν λίγα από τα ποιήματα και πονήματα που έμπνευσή τους ήταν η αγαπημένη μας Πατρίδα, η Ορθοδοξία Της και και οι ήρωές Της. Σήμερα λησμονιά και αγνωμοσύνη από μερικούς Έλληνες και από το ίδιο το κράτος, που δέχεται η ΕΘΝΙΚΗ Πινακοθήκη να καταστεί άντρο ανθρώπων που δεν σέβονται τίποτε, ούτε τον εαυτό τους.
 
Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Με κατάρτι τον Σταυρό

Όσοι έχουν τον Σταυρό για κατάρτι, στης Ζωής τους την τρικυμισμένη πλεύση, σήμερα γιορτάζουν. Όσων τα πόδια ανηφορίζουν σε αναβαθμούς μετανοίας, οι ψυχές εκλιπαρούν τον Πατέρα Κύριο, να έχει ανοιγμένες πάντοτε τις πύλες του ιλασμού και την Παναγία Μητέρα μας, να ισιώνει της σωτηρίας αυτά τα χαραγμένα μονοπάτια. 

Της Σταυροπροσκυνήσεως! Στα μισά του δρόμου! Στα μισά ενός αέναου ταξιδιού με προορισμό την αιώνια Πατρίδα, του Ζωντανού Θεού την επουράνια πόλη! Θυμόμαστε όσους σήμερα δικαιούνται να εορτάζουν! Χαρμολυπημένο πανηγύρι! Ευφραίνεται σήμερα και ο Νικόλαος. Του βίου την θάλασσα την πλέει αδεώς, δεμένος σε τούτο το κατάρτι! Το πλοίο του πολεμικό! Ζωσμένος με της προσευχής τα σχοινιά και φορώντας τα όπλα του Φωτός, δίνει εκ νεότητός του μάχες, με εκείνον που μοχθεί να τσακίσει κάθε πλεούμενο, με της απελπισιάς τους κεραυνούς και την μανία. Νέος σαν ήταν, του δόθηκε ο Σταυρός του πόνου και της ασθένειας, να τον σηκώσει και να πορευθεί, ακολουθώντας τον Εκουσίως Παθόντα Θεάνθρωπο. Δεν απελπίστηκε, δόξα τω Αγίω Θεώ! Μόνο που κάποτε θέλησε να βρει παραμυθία και να μην έχει το δοξολόγημά του ίχνος από παράπονο και γιατί… Έτσι βρέθηκε στην αυλή της Παναγούδας.
 
Ο καρκίνος προχωρούσε και εκείνος ζήτησε τον στηριγμό από κάποιον Θεοδίδαχτο διαλεχτό!
 
-Γέροντα την ευχή σας!
 
-Καλώς το παλικάρι! Καλώς τον Νικόλαο τον Φίλο του Λόγου!
 
-Ευχηθείτε για μένα πάτερ Παΐσιε, να μην βαρυγκομήσω, να μην τα βάλω με τον Θεό! Σας παρακαλώ εύχεσθε υπέρ εμού του αμαρτωλού!
 
Σιώπησε για λίγο ο πάτερ Παϊσιος… Έπειτα τον κοίταξε κατάβαθα με εκείνο το γαληνό του βλέμμα και είπε:
 
-Νικόλαε, ένα να ξέρεις! Ο Θεός σε έχει στον λογαριασμό του! Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό!
 
Δεν ήθελε τίποτε άλλο! Γέμισε από αληθινή χαρά η ψυχή του! Ένιωσε από την άλλη και τόσο ανάξιος! Να ασχολείται ο Κύριος προσωπικά και αποκλειστικά με μένα τον άθλιο… Δόξα τη ευσπαλαχνία Σου Κύριε, δόξα σοι!
 
Μύριες δόξες στον Χριστό που έκανε δια της Θεοτόκου Παντανάσσης ένα μεγάλο θαύμα! Και τον κρατάει ακόμα στην ζωή μετά από 40 και πλέον χρόνια! Ο καρκίνος θεραπεύθηκε! Άφησε πίσω του σκοτάδι μόνο στα σωματικά του μάτια! Γιατί τα μάτια και τα αισθητήρια της ψυχούλας του είναι πάντοτε σε μια θαυμαστή ενάργεια! Έτσι ολοκλήρωσε τις Πανεπιστημιακές σπουδές του! Δίχως να μπορεί να διαβάσει με τους σωματικούς του οφθαλμούς, αλλά αδιάκοπα προσπαθώντας και μαθητεύοντας στην μελέτη του Θείου, μα και στην Χάρη που όλα τα ασθενή θεραπεύει και όσα λείπουν αναπληρώνει!
 
Με την δύναμη του Θεού έγινε ένας θαυμάσιος Χριστοκήρυκας του Παραδείσου! Συναρπαστικός ο λόγος του γιατί μιλάει συνεχώς για την ολοζώντανη πίστη μας! Μετά από πολλά χρόνια θέλησα να ακούσω την φωνή του στο τηλέφωνο!...
 
...Λίγο πριν κλείσουμε, μόλις του ζήτησα να προσεύχεται για κάποιους εμπεριστάτους καρκινοπαθείς αδελφούς μας, μου φανέρωσε τον παραπάνω διάλογο στα αγιασμένα μέρη του Άθωνα...
 
...Όταν μπορέσεις, άνοιξε το ψαλτήρι στον 31ο ψαλμό! Θα συναντήσεις μέσα ένα ρήμα που φανερώνει όλην την πατρική αγάπη και αδιάλειπτη μέριμνα του Θεού για το πλάσμα Του! Εγώ κάθε φορά που το διαβάζω συγκλονίζομαι!
 
Ξεκίνησα ύστερα από λίγο, να διαβάζω τον 31ο ψαλμό! Ό,τι πιο ελπιδοφόρο και χαροποιό μπορεί να συναντήσει όποιος σηκώνοντας τον Σταυρό των θλίψεων και τα βάρη των αμετρήτων αμαρτιών αναζητά φωνή παρακλήσεως! Ο ψαλμός της συγχώρεσης! Της εξομολόγησης! Της πατρικής εγγύησης!
 
...Συνετιώ σε και συμβιβώ σε εν οδώ ταύτη, ή πορεύση, επιστηριώ επί σε τους οφθαλμούς μου… Επιστηριώ προς σε τους οφθαλμούς μου! Τα μάτια του Θεού! Αυτά με τα οποία κοίταξε κάποτε ο Άγιος τον Νικόλαο και του διαβίβασε το Ουράνιο μήνυμα! Επιστηριώ προς σε τους οφθαλμούς μου! ΕΓΩ έχω τα μάτια μου συνεχώς καρφωμένα πάνω σου παιδί μου! Εσύ συνέχισε να είσαι ένας Σταυροφόρος ταξιδευτής! Το ρήμα της πατρώας αγκάλης! Ρήμα Ζωής αιωνίου! Η πλεύση με το κατάρτι του Σταυρού, έχει Πηδαλιούχο και Καπετάνιο, Εκείνον που δεν θέλει κανείς να βυθιστεί, και όλοι, μα όλοι να φτάσουν σωσμένοι στο ποθεινό λιμάνι…
 
Νώντας Σκοπετέας

Archdiocesan Directives

 

...for Holy Week, Pascha & Upcoming Events

 

Foto by Alexios Gennaris

Reverend Fathers,
Esteemed Presidents,
Beloved Faithful,
 
Grace and peace be with you in the name of our Lord and Saviour Jesus Christ, whose glorious Resurrection we will soon celebrate.
 
I would like to share some directives and guidance with the communities of our Holy Archdiocese as we plan and prepare for the remainder of Holy and Great Lent, Pascha, and the months to follow.
 
A Warm Thanks
I would first of all like to thank the great number of clergy who were able to attend this year’s Vespers of Forgiveness at the Cathedral of the Divine Wisdom. Your presence was a great blessing and a beautiful opportunity for us to enter Holy and Great Lent in a spirit of communion and brotherhood. Such gatherings are rare, but they are most meaningful.
 
National Holidays of Greece and Cyprus
As you know, both Greece and Cyprus will soon celebrate their national holidays, on 25 March and 1 April, respectively. Parishes with members from Cyprus and/or Greece should, as is customary, offer a Doxology at the end of the Divine Liturgy on the respective Sundays preceding these dates. 
 
Following the Doxology, it is both fitting and proper that the shared national anthem of Greece and Cyprus be sung first, followed by “God Save the King”.
 
Consecration of New Church at Monastery of St John the Baptist
The Holy Patriarchal Stavropegic Monastery of St John the Baptist in Essex will be celebrating the Consecration of their newly constructed Church on Sunday 22 June. This will be a great blessing for all of us who cherish the beloved monastic community in Essex. Clergy who desire to attend Saturday evening Vespers in prayerful support of this joyous occasion are welcome to do so. However, our clergy will not be permitted to attend the Divine Liturgy and Service of Consecration itself, considering that we cannot close our parishes on a Sunday morning. This directive also applies to parishes with multiple priests. I thank you for your understanding and kindly ask that you do not submit requests for exceptions to the Archdiocese.
 
Dormition Fast
As clergy and their families are making plans for summer holidays, I take this opportunity to share a reminder that clergy will not be permitted to schedule leaves of absence for the duration of the Dormition Fast and Feast (1-15 August), or the corresponding period for parishes following the Old Calendar.
 
Financial Support for the Archdiocese
We endeavour to exercise discernment and sensitivity to the needs of our communities by not adding to your existing financial obligations with frequent requests for support of our Archdiocese. We do believe that it is feasible for all parishes to take up a collection once a year in support of the many ministries organised and run by our Archdiocese. We therefore suggest that this collection take place on Holy Friday or Holy Saturday. When you send the funds to our Archdiocese, please include your parish number and clearly state that this is your Paschal Gift to the Archdiocese, so that our accountant can properly record your community’s contribution.
 
Thank you for your consideration and attention to these points.
 
As we pass the half-way mark of this Lenten season, looking forward to Holy Week and the Great Feast of Pascha, I pray that God will bless us all and forgive our sins and shortcomings. May His mercy, peace, and joy dispel the darkness that so often threatens to engulf our world, and may we prove to be true witnesses to God’s unfathomable love by allowing the glory of the Resurrection to shine through our hearts and to brighten our faces for all to see.
 
With paternal love and blessings,
 
+ Archbishop Nikitas of Thyateira and Great Britain
 
Archdiocese of Thyateira and Great Britain | Ecumenical Patriarchate

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης 2025

 
Η 21η Μαρτίου είναι μια ιδιαίτερη μέρα, αφιερωμένη στην Ποίηση, τη μορφή τέχνης που εκφράζει συναισθήματα, σκέψεις και ιδέες μέσα από λέξεις με βαθύ νόημα και ρυθμό. Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης αναγνωρίζει την αξία της Ποίησης ως μέσο έκφρασης και επικοινωνίας, ενισχύοντας τη σύνδεση μεταξύ πολιτισμών και ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.
 

Η Ποίηση έχει την ικανότητα να μας ταξιδεύει σε κόσμους εσωτερικούς και εξωτερικούς, να μας κάνει να νιώσουμε συναισθήματα που συχνά δεν μπορούν να εκφραστούν με άλλους τρόπους. Είναι μια μορφή τέχνης που συχνά «χτίζεται» με λέξεις απλές, όμως γεμάτες νόημα. Οι Ποιητές καταφέρνουν να ενσωματώσουν τις εμπειρίες, τους αγώνες και τις ελπίδες τους σε στίχους που μιλούν άμεσα στην ψυχή μας.
 
Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης μας θυμίζει τη δύναμη των λέξεων, την ικανότητά τους να μας ενώνουν και να μας ενδυναμώνουν. Είτε μέσω μιας ηχοτοπίας, είτε με έναν στοχαστικό στίχο, η Ποίηση είναι εκεί για να μας κάνει να σκεφτούμε, να νιώσουμε και να ονειρευτούμε.
 
Σήμερα, λοιπόν, ας τιμήσουμε την Ποίηση και τη δύναμή της, διαβάζοντας ή γράφοντας ένα Ποίημα, εξερευνώντας τη μαγεία των λέξεων.

1η Συνάντηση Ιπποτών Ελλ. Ποίησης

 
Χθες, Τετάρτη βράδυ 19 Μαρτίου 2025, δυο μέρες πριν την εαρινή ισημερία, όπου το φως υποσκελίζει το σκοτάδι, και συμβολικά εορτάζεται η ημέρα της Ποίησης, "οι Ιππότες της Ελληνικής Ποίησης" κάλπασαν στην πρώτη τους διαδικτυακή συνάντηση, κάτω από την μπαγκέτα του Πρωτοπρεσβυτέρου και Ποιητή, πατρός Αναστασίου Σαλαπάτα.
 

Δόκιμοι ποιητές και εραστές της ποίησης κατέθεσαν δείγματα της δημιουργίας τους, τις εντυπώσεις και τα συναισθήματά τους από την ενασχόλησή τους με την ποίηση, τα προσωπικά τους βιώματα από καταξιωμένους ποιητές, τις καλλιτεχνικές προτιμήσεις και τα ενδιαφέροντά τους, τα μελλοντικά σχέδια και τις εκδοτικές προοπτικές τους, ευχόμενοι η επόμενη μηνιαία συνάντησή τους να αποβεί το ίδιο συναρπαστική και καρποφόρα.
 
Δρ. Μαρία Β. Βασιλάκη

The Bristol Greek Community on ITV

 
Our Greek Orthodox Community of Saint Peter and Saint Paul in Bristol attracted the interest of a major British free-to-air public broadcast television network, namely the so-called ITV.
 

By pressing on the picture of this post you can watch the video that was actually produced in our Church and was televised on ITV.

Εθνικές Επέτειοι στο Bristol

 
Η Ελληνορθόδοξη Κοινότητα Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Bristol, με τη συμμετοχή του Ελληνικού Σχολείου της Κοινότητας, διοργανώνει Εορτασμούς, την ερχόμενη Κυριακή 23 Μαρτίου τ.έ., με την ευκαιρία των Εθνικών Επετείων, 25^ης Μαρτίου 1821 και 1^ης Απριλίου 1955.
 

Οι Εορτασμοί θα ξεκινήσουν στον Ιερό Ναό, όπου θα τελεσθεί Δοξολογία. Ο Αντισυνταγματάρχης (ΔΒ) κ. Κωνσταντίνος Κουρούτης θα εκφωνήσει τον Πανηγυρικό Λόγο της ημέρας. Θα παρευρεθούν και άλλοι Αξιωματικοί των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Παιδιά του Σχολείου θα απαγγείλουν ποιήματα. Κατόπιν, θα δοθεί δεξίωση στην Κοινοτική Αίθουσα, με επιμέλεια της Βοηθητικής Αδελφότητας Κυριών και Δεσποινίδων «Αγ. Ταβιθά».