Κάρα Αγ. Παρασκευής

Mε την ευκαιρία των Εγκαινίων του νεόδμητου Ιερού Ναού του Αγ. Παντελεήμονος & Αγίας Παρασκευής Harrow ΒΔ Λονδίνου (660 Kenton Road, Harrow, Middx. HA3 9QN), πρόκειται να υποδεχθούμε την ερχόμενη Παρασκευή, 2 Νοεμβρίου 2012, την τίμια Κάρα της Αγίας Μεγαλομάρτυρος και Αθληφόρου Παρασκευής, η οποία θα μεταφερθεί στο Λονδίνο από την Ιερά Μονή Ασωμάτων Πετράκη των Αθηνών.

Η τίμια Κάρα της Αγίας Παρασκευής θα είναι στο επίκεντρο των λατρευτικών εκδηλώσεων της Κοινότητάς μας στο Harrow, τις ημέρες που θα τελούνται τα Εγκαίνια του νέου Ναού, Σάββατο 3 και Κυριακή 4 Νοεμβρίου, τα οποία θα τελέσει ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγ. Βρετανίας κ.κ. Γρηγόριος, με τη συμμετοχή του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κιτίου κ.κ. Χρυσοστόμου, πολλών Ιερέων, από την Ελλάδα, την Κύπρο και το Λονδίνο, και βέβαια με την παρουσία πλήθους μελών της Κοινότητας και λοιπών προσκυνητών.

Σημειώνουμε ότι η τίμια Κάρα της Αγίας Παρασκευής θα βρίσκεται στο Ναό καθημερινά για προσκύνηση από τον πιστό λαό του Θεού, από την Παρασκευή το απόγευμα μέχρι και την Κυριακή 4 Νοεμβρίου το απόγευμα.

To αναλυτικό Πρόγραμμα των Ιερών Ακολουθιών των Εγκαινίων θα έχει ως εξής:

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ IEΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

Παρασκευή, 2α Νοεμβρίου 2012

     ·        Παράκληση Αγ. Παρασκευής……………....…………….7.00 μ.μ. - 8.00 μ.μ.

Σάββατο, 3η Νοεμβρίου 2012

·        Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός………………………….7.00 μ.μ. - 8.30 μ.μ.

·        Ιερό Μυστήριο Ευχελαίου………………………………….9.30 μ.μ. - 11.00 μ.μ.

·        Παράκληση Αγ. Παντελ. & Αγ. Παρασκ…………….11.00 μ.μ. - 12.00 μεσ.

·        Ακολουθία της Μεταλήψεως…………………………..12.00 μεσ. - 12.30 π.μ.

Κυριακή, 4η Νοεμβρίου 2012

·        Ακολουθία του Όρθρου…………………………………….8.30 π.μ. - 9.45 π.μ.

·        Ακολουθία των Ιερών Εγκαινίων…………………….…9.45 π.μ. - 11.30 π.μ.

·        Αρχιερατική Θεία Λειτουργία………………………….11.30 π.μ. - 1.00 μ.μ.

            Επιβεβλημένο καθήκον όλων των πιστών χριστιανών, μελών και φίλων της Κοινότητάς μας, είναι να συμπροσευχηθούμε ευλογούμενοι στην πνευματική αυτή πανδαισία, στηρίζοντας συνάμα ηθικά και υλικά το πολύπτυχο έργο της Κοινότητάς μας, που ζωογονεί και τροφοδοτεί ολόκληρη την εγκόσμια πορεία μας και ανοίγει ασφαλώς τις πύλες της αιωνιότητας.

Ὅταν ἡ Πίστη συναντᾶ τὸ βίωμα

Μιὰ πρώτη ἀνάγνωση τοῦ βιβλίου, π. Ἀνδρέας Ἀγαθοκλέους, Λειτουργικὴ Πορεία, Ἱερὸν Ἡσυχαστἠριον Ἁγίας Τριάδος Λυθροδόντας, Κύπρος  2009, σσ. 71.

Μέ πρόλογο τοῦ λογίου Γέροντος Μωϋσέως τοῦ Ἁγιορείτου, τὸ Μετόχι τῆς γεραρᾶς Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Μαχαιρά, Ἱ. Ἡσυχαστήριον Ἁγίας Τριάδος Λυθροδόντας, τῆς προσφιλοῦς καὶ ἁγιοβαδίστου νήσου Κύπρου, κυκλοφόρησε τὸ θαυμάσιο βιβλίο τοῦ καλοῦ καὶ ἐντίμου άδελφοῦ π. Ἀνδρέα Ἀγαθοκλέους, μὲ τὸν τίτλο «Λειτουργικὴ Πορεία».

Πρόκειται γιὰ ἕνα θαυμάσιο πόνημα ποὺ τιμᾶ τὶς ἐν λόγω Μονὲς καὶ τὸν συγγραφέα, γιατὶ μέσα ἀπό μικρὰ, λιτὰ, ἀλλὰ γραμμένα μὲ ζωντανὸ βίωμα κεφάλαια, ὁ πιστὸς εἰσοδεύει στὸ Μυστήριο τῶν Μυστηρίων, τὴ Θεία Λειτουργία. Κι ὄχι μόνο εἰσοδεύει ἀλλὰ τὴν οἰκειοποιεῖται μὲ τρόπο διδακτικὸ -ὄχι δασκαλίστικο- εὐπρεπῆ κι ὄχι βιαστικὸ ἤ κουραστικό, θεμελιωμένο πάνω στὴν Πίστη τὼν Πατέρων καὶ φυσικὰ τῆς Ἐκκλησίας κι ὄχι πειραματικῷ τῷ τρόπῳ.

Μέσα στὰ σαραντατρία πυκνογραμμένα κεφάλαια ὁ σ. ἐξηγεῖ τὰ ὅσα λαμβάνουν χώρα στὴ Θ. Λειτουργία, ἀπό τὸ «Εὐλογημένη ἡ Βασιλέια...» ἴσαμε τὸ «Δ᾿ εὐχῶν...», ἀφήνοντας τὸν ἀναγνώστη του ν᾿ ἀκολουθήσει σ᾿ αὐτὴν τὴν πορεία τὸν ἴδιο τὸν Κύριο. «Τελικὰ συμπορευόμαστε, θὰ μᾶς πεῖ. Ξεκινοῦμε, ἔρχεται μᾶς βρίσκει, τὸν βρίσκουμε, τὸν χάνουμε, τὸν ψάχνουμε, παλεύουμε...» (σ10). Κι αὐτὴ ἡ πάλη ἔχει σημασία... Ὄχι ἡ ἀδράνεια, ἡ ραθυμία, ἡ βιασύνη, ἡ ἀπουσία ἀναζήτησης τοῦ νοήματος αὐτῶν ποὺ συντελοῦνται.

«Τὶ θὰ γινόταν ὀ κόσμος ἀκόμα χωρὶς αὐτὴ τὴν καθημερινὴ , πολλαπλὴ προσευχή;» θὰ μᾶς πεῖ παρακάτω, καθὼς ἀναφέρεται στὴν αἴτηση «Ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου» (σ. 11). Κι ἔχει δίκιο, γιατὶ αὐτὴ ἡ Προσευχὴ εἶναι ἡ παραμυθία ἡ ἰκανὴ στοὺς καιρούς μας. Στοὺς καιρούς μας, μάλιστα, ποὺ εἶναι σκληροὶ καὶ καχεκτικοί, κι ἐπιμένουν στὴν ἄρνηση τῆς Παρουσίας Του. Φυσικὰ τὸ ἀντίδοτο σ᾿ αὐτὴ τὴν συμπεριφορὰ ὑπάρχει σ᾿ ἐκεῖνο ποὺ ἐπαναλαμβάνουμε κάθε τόσο μέσα στὶς αἰτήσεις - ἰκεσίες ποὺ τοῦ προσκομίζουμε. Μὲ κορυφαῖο τὸ λόγο: «ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἠμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα». Γιὰ νὰ ὑπογραμμίσει ὁ σ. «ἡ ἐγκατάλειψη στὰ χέρια Του δὲν εἶναι δεῖγμα ἀδυναμίας ἀλλὰ πίστεως, δυνατῆς καὶ ρεαλιστικῆς. Ὅπως τὸ παιδὶ ἀφήνεται στὴν ἀγκαλία τοῦ πατέρα του» (σελ. 14).

Θὰ μποροῦσα νὰ παραθέσω κι ἄλλες σκέψεις τοῦ σ. ὡστόσο ἀφήνω τὸν ἀναγνώστη μου ν᾿ ἀνακαλύψει μὲ τὴ δέουσα προσοχὴ καὶ ἐμπιστοσύνη τὸν μκρὸν αὐτὸν παράδεισο, κάτω ἀπό τὶς εὐσκιόφυλλες λέξεις τοῦ ὁποίου καὶ θ᾿ ἀναπαυθεῖ νοιώθοντας τὴ δρόσο τοῦ Πνεύματος νὰ τὸν ἀναζωογονεῖ. Γιατὶ «ἡ θεία Λειτουργία ὡς μετάγγιση Ζωῆς αἰωνίου, γίνεται ἡ ζωὴ τῆς ζωῆς μας» (σελ. 68). Καὶ μήπως δὲν συμβαίνει αὐτό; Ἄς προσέξουμε τὴ βιοτὴ τῶν Ἁγίων μας κι ἐκεῖ θὰ τὸ διαπιστώσουμε. Κι ἄν θέλουμε τὸ οἰκειοποιούμεθα ἤ τὸ ἀπορρίπτουμε. Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο προνόμιο ποὺ μᾶς δόθηκε. Ὅμως μᾶς συμφέρει ἡ ἀπόρριψη;

Εὐχαριστοῦμε τὸν πολυαγαπητό μας ἀδελφὸ γι᾿ αὐτὸ τὸ ἐντρύφημα ποὺ μᾶς παρέδωσε καὶ τοῦ εὐχόμαστε καλὴ κι εὐλογημένη συνέχει νὰ ἔχει.

παπα-Κων. Ν. Καλλιανός

Σκόπελος

28η Οκτωβρίου 1940

Εγκύκλιος Σεβ. Αρχιεπισκόπου Θυατείρων & Μ.Β.

Ευλαβεστάτους Ιερείς και Διακόνους

και Αξιοτίμους Προέδρους και τα Μέλη

των Εκκλησιαστικών Επιτροπών

και το Χριστεπώνυμο Πλήρωμα της

Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας.

Αγαπητοί μας εν Κυρίω,

Όπως κάθε χρόνο, έτσι κι εφέτος, οι ανά την Υφήλιον Έλληνες εορτάζουμε καθηκόντως και με την δέουσα μεγαλοπρέπεια, την ιστορική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940. Μία επέτειο, η οποία, όπως και οι υπόλοιπες μεγάλες και απαράμιλλες επέτειοι του Γένους, αποτελούν πάμφωτα ορόσημα στην πολυχιλιετή δημιουργική και μοναδικής σημασίας για την ανθρωπότητα πορεία του Ελληνισμού. Ορόσημα, τα οποία διδάσκουν και δείχνουν τον δρόμο που οφείλει να ακολουθεί ο άνθρωπος προκειμένου να φανεί αντάξιος της ιερής αποστολής του στον κόσμο, την οποία του εμπιστεύθηκε ο Δημιουργός.

Όπως είναι γνωστό, στις μεταμεσονύχτιες ώρες της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο Ελληνισμός, διά στόματος του Πρωθυπουργού της Ελλάδος Ιωάννη Μεταξά προκλήθηκε από την φασιστική τότε λαίλαπα να αποδείξει ότι σέβεται και ανταποκρίνεται πλήρως, χωρίς φόβο, χωρίς μίσος, χωρίς ενδοιασμούς, στις διαχρονικές παραδόσεις και εντολές του Γένους “αμύνεσθαι περί πάτρης”. Και στο θρυλικό εκείνο “ΟΧΙ” που ο Ιωάννης Μεταξάς απηύθυνε στο ιταμό ιταλικό τελεσίγραφο εμπεριέχονται αυτά που δίκαια ονομάζουμε “φιλότιμο, ευψυχία, μεγαλοσύνη, πατριωτισμό, αυταπάρνηση και αυτοθυσία”.

Δεν αποτελούσε το ΟΧΙ του Μεταξά ούτε λεονταρισμό, ούτε μεγαλορρημοσύνη. Αποτελούσε απλά και καθαρά το ψυχικό σθένος του Ελληνικού Λαού να υπερασπίσει την εδαφική και όχι μόνο ακεραιότητα της Πατρίδας μας. Και το έπραξε με ζήλο, αφοσίωση, ηρωισμό και θυσίες αφάνταστες. Και νίκησε γιατί το θέλησε ολόψυχα, ενωμένος όσο ποτέ άλλοτε εναντίον της απρόσκλητης πρόκλησης και αλαζονίας της φασιστικής Ιταλίας. Η δε περιφανής αυτή νίκη του Ελληνικού Λαού στην Πίνδο και την Αλβανία υπήρξε ταυτόχρονα και η αυγή, το έναυσμα της επακόλουθης νίκης των Συμμάχων, με επικεφαλής το Ηνωμένο Βασίλειο, και το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτό είναι το μέγα δίδαγμα που οφείλουμε εμείς οι Έλληνες να αντλούμε κάθε φορά από τις μεγάλες αυτές Εθνικές Επετείους μας, όπως είναι η 28η Οκτωβρίου 1940. Και αυτό να μεταλαμπαδεύουμε στα παιδιά και την νεολαία μας με τις εορταστικές εκδηλώσεις που οφείλουμε να οργανώνουμε κάθε χρόνο.

Στις μέρες μας η Ελλάδα (και η Κύπρος) πιέζεται από την οικονομική κρίση, η οποία πλανάται σε πολλές χώρες της Ευρώπης και ολόκληρης της Υφηλίου. Γι’ αυτό επικρατεί φτώχεια, ανεργία, αβεβαιότητα και απαισιοδοξία που μαστίζουν τον Ελληνικό λαό και ιδιαίτερα τους Νέους. Γι’ αυτό λοιπόν, η Εθνική αυτή Επέτειος είναι μια ευκαιρία ανανέωσης της ελπίδος μας εις τον Θεό, να καλλιεργήσουμε την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια προς τους αδυνάτους και τους φτωχούς και όλοι οι Έλληνες, όπως το Σαράντα, να επιδοθούμε στην ανασυγκρότηση της Πατρίδος και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης μας στις αρετές του Έλληνα να θαυματουργεί και να καλλιεργεί το ιερό όραμα της αναγέννησης και της προόδου της Χώρας. Όλα αυτά χρειάζονται κόπους, στερήσεις, εντιμότητα, θυσίες, σκληρή δουλειά και πίστη. Αυτές τις αρετές επεστράτευσεν ο Ελληνισμός στις κρίσιμες εκείνες μέρες του Σαράντα, όταν ο φόβος του μεγάλου δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου επεσκίασε την Ευρώπη, και πέτυχε την νίκη με τη βοήθεια του Θεού και τις θυσίες του. Είναι δε τοις πάσι γνωστόν ότι η Κύπρος μετείχε με ενθουσιασμό εις τον τιτάνιον εκείνον Αγώνα του 1940 εναντίον της φασιστικής Ιταλίας και πολλοί Ελληνοκύπριοι άφησαν τα κόκκαλά τους εις τα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας. Σας συμβουλεύουμε, λοιπόν, πατρικά όπως σ’ όλα τα Σχολεία της Ομογένειας, αλλά και στους Συλλόγους και τα Σωματεία μας οργανωθούν, όπως κάθε χρόνο, ειδικές εορταστικές εκδηλώσεις για να τιμηθούν οι Δημιουργοί του ΟΧΙ και όλοι όσοι συνέβαλαν στην επιτυχία του Έπους της 28ης Οκτωβρίου 1940.

Στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Σοφίας θα γίνει η επίσημη πανηγυρική Δοξολογία και ομιλία από τον Εξοχώτατο Πρέσβυ της Ελλάδος κ. Κωνσταντίνο Μπίκα, την Κυριακή, 28 Οκτωβρίου 2012. Επίσης σε όλους τους Ιερούς μας Ναούς θα τελεστεί Δοξολογία και Μνημόσυνα για τους Ήρωες του Σαράντα. Επίσης το βράδυ της Κυριακής, 28ης Οκτωβρίου 2012, ο Σύνδεσμος Ελληνορθοδόξων Κοινοτήτων Μ. Βρετανίας οργανώνει πανηγυρική συγκέντρωση και Δείπνο στους χώρους της Κοινότητος Αγίου Ελευθερίου, Leyton Ανατολικού Λονδίνου, με ομιλητή τον κ. Νικόλαο Τορναρίτη, Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Κυπριακής Βουλής για θέματα Παιδείας. Γι’ αυτό και συστήνουμε σε όλους να μεταβείτε στις Εκκλησίες και να γιορτάσετε το Έπος του Σαράντα. Να παραστείτε δε στις οργανούμενες εορταστικές εκδηλώσεις συνοδεύοντες, μάλιστα, και τα παιδιά σας ώστε να γνωρίσουν και αυτά τη μεγάλη σημασία που έχει για όλους μας η Επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940.

Ευχόμενοι δε υγεία και προσευχόμενοι όπως το χρονίζον πρόβλημα της αποκατάστασης της δικαιοσύνης στην μαρτυρική μας Κύπρο εύρει την δίκαια λύση του, διατελούμε μετά θερμών ευχών και της εν Κυρίω αγάπης και τιμής.

Λονδίνο, 28 Οκτωβρίου 2012

Ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας Γρηγόριος

Σημείωση:      Να αναγνωσθεί από Άμβωνος αντί κηρύγματος

την Κυριακή, 28 Οκτωβρίου 2012.

Ολυμπιακές μνήμες

Τα Βρετανικά Βασιλικά Ταχυδρομεία κυκλοφόρησαν τέσσερα νέα γραμματόσημα, αφιερωμένα στις μνήμες και στον απόηχο των φετινών Ολυμπιακών Αγώνων, που πραγματοποιήθηκαν το καλοκαίρι με μεγάλη επιτυχία στην πόλη του Λονδίνου.

 

Τα γραμματόσημα απεικονίζουν: την Τελετή Έναρξης των Παρολυμπιακών Αγώνων, την είσοδο των αθλητών στο στάδιο κατά την Τελετή Έναρξης των Παρολυμπιακών Αγώνων, τους εθελοντές των Ολυμπιακών Αγώνων και την Τελετή Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων.

 

Στο συνοδευτικό έντυπο αναγράφονται τα ονόματα όλων των χρυσών Βρετανών Ολυμπιονικών, όπως επίσης και το άθλημα στο οποίο αγωνίσθηκαν, στους Ολυμπιακούς (29 άτομα) και τους Παρολυμπιακούς του Λονδίνου (34 άτομα).

Μια αληθινή θυσία

Όταν η Chiara Corbella έμαθε ότι ήταν έγκυος στο τρίτο της παιδί, ήταν μια μεγάλη χαρά που κατέληξε όμως σε μια γλυκόπικρη τραγωδία για τη νεαρή Ιταλίδα μητέρα, που πέθανε φέτος τον Ιούνιο, αφού ανέβαλε τη θεραπεία του καρκίνου της για να σώσει το αγαπημένο της μωρό.

Η Κιάρα και ο σύζυγός της Enrico Petrillo ξεκίνησαν μια αξιοθαύμαστη πορεία πίστης το 2010, όταν έμαθαν ότι ήταν έγκυος στον Francisco - και ότι η Κιάρα είχε μια επιθετική μορφή καρκίνου.

Η είδηση ήταν ιδιαίτερα οδυνηρή για το ζευγάρι, καθώς τα δύο αδέλφια του Φρανσίσκο, η Μαρία και ο Δαβίδ, είχαν πεθάνει λίγο μετά τη γέννησή τους. Στην πραγματικότητα, η Κιάρα και ο Ενρίκο είχαν γίνει δημοφιλείς ομιλητές υπέρ της ζωής και κατά των εκτρώσεων, μιλώντας για τις λίγες πολύτιμες στιγμές τους με κάθε ένα από τα δύο πρώτα παιδιά τους πριν η σύντομη ζωή τους τελειώσει.

Αυτή τη φορά, οι γιατροί, είπαν ότι ο Φρανσίσκο ήταν υγιής και αναπτυσσόταν κανονικά. Έτσι, όταν συμβούλευσαν την Chiara να αρχίσει αμέσως θεραπεία για τον καρκίνο της, εκείνη αρνήθηκε, περιμένοντας να γεννηθεί ο Φρανσίσκο το Μάιο του περασμένου έτους. Ο καρκίνος προχώρησε, στερώντας από την Chiara την όραση στο ένα μάτι προτού τελικά υποκύψει στις 13 Ιουνίου 2012.

«Πάω στον Παράδεισο για φροντίσω τη Μαρία και τον Δαβίδ, εσύ μείνε εδώ με τον μπαμπά. Θα προσεύχομαι για σένα», έγραψε η Chiara στο μωρό της Φρανσίσκο σε μια επιστολή, μια εβδομάδα πριν το θάνατό της.

Αν και η ιστορία είναι μια τραγωδία για τους εξωτερικούς παρατηρητές -και βεβαίως και για τον Enrico, με τον οποίον ήταν παντρεμένη η Κιάρα– οι τελευταίες συνομιλίες του ζευγαριού αποκαλύπτουν, σύμφωνα με τα λόγια του νεαρού άντρα, «μια ιστορία αγάπης πάνω στο σταυρό» που έμοιαζε ότι θα νικήσει ακόμη και το θάνατο.

«Η αλήθεια είναι ότι αυτός ο σταυρός -αν τον αγκαλιάσεις με τον Χριστό- παύει να είναι τόσο άσχημος όσο φαίνεται. Εάν έχεις εμπιστοσύνη στο πρόσωπό Του, θα ανακαλύψεις ότι αυτή η πυρκαγιά, αυτός ο σταυρός, δεν καίγεται, και ότι η ειρήνη μπορεί να βρεθεί μέσα στον πόνο και η χαρά μέσα στο θάνατο», είπε ο Enrico.

«Πέρασα πολύ χρόνο φέτος σκεπτόμενος αυτή τη φράση από το Ευαγγέλιο που λέει ότι ο Κύριος δίνει ένα σταυρό που είναι γλυκύς και ένα φορτίο που είναι φως. Όταν κοίταξα στην Chiara όταν ήταν έτοιμη να πεθάνει, προφανώς ήμουν πολύ αναστατωμένος. Αλλά βρήκα το θάρρος και λίγες ώρες πριν -ήταν περίπου οκτώ το πρωί, η Κιάρα πέθανε το μεσημέρι– την ρώτησα. Είπα: “Αλλά Chiara, αγάπη μου, είναι αυτός ο σταυρός πολύ γλυκός, όπως λέει ο Κύριος”; Με κοίταξε και χαμογέλασε, και με απαλή φωνή είπε, “Ναι, Enrico, είναι πολύ γλυκός”».

ΠΗΓΗ: Πενταπόσταγμα

Έλληνας μαθητής...

1^ος  σε παγκόσμιο διαγωνισμό έκθεσης

«...έχε στο νου σου το παιδί - γιατί αν γλυτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα» τραγούδαγε ο Παύλος Σιδηρόπουλος.

Κι έτσι ένοιωσα διαβάζοντας το παρακάτω μήνυμα: «ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ»!

Μια έκθεση με "επίκαιρα" μηνύματα: "Ολυμπιακοί Αγώνες δεν σημαίνουν αναβολικά και μίση αλλά φιλία - ειρήνη". Έλληνας μαθητής της Β' Γυμνασίου, από τα Γιαννιτσά ήταν ο νικητής του διεθνούς διαγωνισμού έκθεσης της Παγκόσμιας Ταχυδρομικής Ένωσης

. Το θέμα του φετινού διαγωνισμού ήταν «Γράψτε μια επιστολή σε έναν αθλητή ή μια μορφή του αθλητισμού που θαυμάζετε, για να εξηγήσετε τι σημαίνουν για εσάς οι Ολυμπιακοί Αγώνες». Στο διαγωνισμό πήραν μέρος πάνω από 1 εκατομμύριο νέοι από 55 χώρες, μέσω των ταχυδρομείων τους και νικητής αναδείχτηκε ο 14χρονος Έλληνας.

«Η σύνθεση είναι πρωτότυπη, πολύ προσωπική και δημιουργική, ενώ αναδεικνύονται έντονα οι Ολυμπιακές αξίες», αναφέρει η διεθνής κριτική επιτροπή επισημαίνοντας τον απλό και δημιουργικό τρόπο γραφής του Μάριου Χατζηδήμου.

Ο νικητής βραβεύθηκε την Παγκόσμια Ημέρα Ταχυδρομείου, δηλ. στις 9 Οκτωβρίου 2012, στην Ντόχα του Κατάρ, στο πλαίσιο του 25ου Παγκόσμιου Συνεδρίου της ΠΤΕ που διεξήχθη με τη συμμετοχή 149 χωρών. Τον Απρίλιο ο 14χρονος είχε αναδειχτεί νικητής στον αντίστοιχο πανελλήνιο διαγωνισμό και η έκθεση διαβιβάστηκε στο διεθνές γραφείο της Π.Τ.Ε μέσω των ΕΛ.ΤΑ, όπου και έγινε η τελική κρίση των εκθέσεων των μαθητών από όλες τις χώρες.

 

Ακολουθεί η έκθεση του Μάριου Χατζηδήμου: 

«Γιαννιτσά, 25/01/12

Κύριο Ρότζερ Φεντερερ,

Tennis sport club of Bussel, Switzerland.

Αγαπητέ Ρότζερ Φέντερερ,

Είμαι ο Μάριος, ένας από τους χιλιάδες, φαντάζομαι θαυμαστές σου. Ένας μικρός, ασήμαντος Μάριος, μπροστά σ' έναν γίγαντα του αθλητισμού. Κι ο λόγος που σου γράφω;

Για να σ' ευχαριστήσω. Να σ' ευχαριστήσω, που ξύπνησες μέσα μου την αγάπη για τον αθλητισμό και το τένις! Χρόνια παρακολουθώ τους αγώνες και τις προσπάθειές σου στα γήπεδα, χειροκροτώ τις νίκες σου και θαυμάζω την επιμονή σου στις δύσκολες στιγμές. Το ανέβασμα σου όμως στο βάθρο του νικητή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, ήταν το «σερβίς», για την δική μου είσοδο στο άθλημα. Άρπαξα την παρατημένη ρακέτα του αδελφού μου και αποφασιστικά μπήκα στο γήπεδο, έτοιμος να νικήσω. Τότε συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικό είναι, να βλέπεις την ρακέτα στα χέρια του Φέντερερ από το να προσπαθείς να την κουμαντάρεις στα δικά σου χέρια. Παιδεύτηκα, ίδρωσα, άκουσα δικαιολογημένα τις φωνές του προπονητή μου, όμως δεν τα παράτησα. Η μορφή σου στο βάθρο του Ολυμπιονίκη, με κρατούσε εκεί και συνέχιζα.

Συνέχιζα και ονειρευόμουνα. Κάποια μέρα, κτυπώντας το μπαλάκι, εκσφενδονίστηκε μαζί και η φαντασία μου, μακριά, πολύ μακριά στον χρόνο και στον τόπο. Βρέθηκα, λέει, εκεί, στην Αρχαία Ολυμπία, στην μεγάλη γιορτή του αθλητισμού, στους πρώτους επίσημους Ολυμπιακούς Αγώνες. 776 π.Χ. - οι κήρυκες γυρνούν όλη την Ελλάδα και αναγγέλλουν το γεγονός. Οι πόλεμοι σταματούν, γιατί ο αθλητισμός ενώνει και συμφιλιώνει τους ανθρώπους, έτσι τουλάχιστον ήταν τότε! Νέοι από κάθε άκρη της χώρας, καταφθάνουν εκεί με λεβέντικη ψυχή και σώμα, για ν' αγωνισθούν τον «καλόν αγώνα», το «Ευ αγωνίζεσθαι». Τι υπέροχες λέξεις, τι φανταστική ατμόσφαιρα! Ήσουν κι εσύ, λέει, εκεί. Οι ιστορικές μου γνώσεις σε απορρίπτουν, όμως η φαντασία μου σε θέλει εκεί. Ν' αγωνίζεσαι και να στεφανώνεσαι με την αγριελιά. Να ποτίζεις με τον ιδρώτα σου, το χώμα της αρχαίας Ολυμπίας και να δοξάζεσαι μαζί με τον Διαγόρα της Ρόδου, τον Πολυδάμα, τον Θεαγένη. Ναι, είμαι περήφανος, που η δική μου πατρίδα, η Ελλάδα, έθεσε τα θεμέλια του σύγχρονου αθλητισμού. Το αθλητικό πνεύμα, σαρκώθηκε και μορφοποιήθηκε στους αγώνες της αρχαιότητας. Η Ολυμπιακή φλόγα, λαμπρυνόμενη με τις άξιες του Ελληνικού πολιτισμού, φώτισε την οικουμένη. Η αγωνιστικότητα, η ευγενής άμιλλα, ο αυτοέλεγχος, η συνεργασία, μέσ' από τον αθλητισμό, εμπλούτισαν και όλη την στάση του ανθρώπου απέναντι στην ζωή. Στεκόσουν εκεί, στεφανωμένος, ακτινοβολώντας την χαρά της νίκης, όταν σε πλησίασα ντροπαλά, σου έπιασα το χέρι, σε κοίταξα στα μάτια και σε ρώτησα:

- Πως νοιώθεις, Ρότζερ; Τι σημαίνουν για σένα όλα αυτά;

- Άκου μικρέ μου, μου απάντησες με μια φωνή κρυστάλλινη, που ακόμα αντηχεί στ' αυτιά μου. «Αγωνίζομαι» σημαίνει «νικώ», να το θυμάσαι αυτό. Η συμμετοχή, ο αγώνας, είναι ήδη μια μεγάλη νίκη, ανεξάρτητα απ' το τρόπαιο. Νίκη ενάντια στους φόβους, τις ανασφάλειες και τις δυσκολίες του εαυτού σου, ενάντια στον εγωισμό και την φιλαυτία σου. Νίκη υπέρβασης του εαυτού σου. Και κάτι ακόμα: «Νικώ» σημαίνει «Αγαπώ». Αγαπώ τον συναγωνιστή μου, που μου έδωσε την ευκαιρία ν' αγωνιστώ, τον προπονητή μου, που μου έμαθε τον τρόπω ν' αγωνίζομαι και να νικώ, τον κόσμο που με στηρίζει στην προσπάθεια και στον δρόμο προς τη νίκη, τον Θεό, που μου χαρίζει την δυνατότητα ν' αγωνίζομαι και να νικώ!

- Άουτ! Μάριε, συγκεντρώσου επιτέλους στο παιχνίδι! Ήταν η φωνή του προπονητή μου, που με έβγαλε ξαφνικά από την ονειροπόλησή μου. Όμως όχι, εκείνη την ημέρα, δεν ήταν δυνατόν να συγκεντρωθώ σε κανένα παιχνίδι. Ήθελα να διηγηθώ, όλα αυτά που έζησα, στους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες. Όλοι μαζί, ο προπονητής και οι συμπαίκτες μου, γίναμε μια συντροφιά κι αναβαπτισθήκαμε στο πνεύμα των Ολυμπιακών αγώνων.

Μιλήσαμε για το περίφημο «Ευ αγωνίζεσθαι», αυτό που οι σύγχρονοι άνθρωποι, μπορούν τέλεια να ερμηνεύσουν ετυμολογικά, όσον όμως αφορά την πράξη, δυσκολεύονται από λίγο έως τραγικά! Στοχεύοντας αποκλειστικά στον πρωταθλητισμό, λούζονται στα βρώμικα κι επικίνδυνα νερά των αναβολικών, θυσιάζοντας στον βωμό της εφήμερης δόξας, την καθαρότητα της ψυχής και του σώματος. Η εξόντωση του αθλητή και η δυσφήμιση των αγώνων, είναι το μόνο αντίτιμο που εισπράττει κανείς από τέτοιες ενέργειες.

Ε, λοιπόν για μένα οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν σημαίνουν, ούτε αναβολικά, ούτε πρωταθλητισμό, ούτε οικονομικά συμφέροντα, οικονομική κρίση, αντιζηλίες και μίση. Σημαίνουν χαρά για την συμμετοχή, «ευ αγωνίζεσθαι», φιλία, ειρήνη και σ' αυτό το πνεύμα εύχομαι να σταθούν οι φετινοί Ολυμπιακοί Αγώνες.

Σταματώ εδώ την φλυαρία μου, που ίσως σε κούρασε και σου εύχομαι μέσα απ' την ψυχή μου, σε όλη σου την ζωή, ν' αγωνίζεσαι, να νικάς και ν' αγαπάς, όπως ακριβώς εσύ μου δίδαξες. Σ' ευχαριστώ για άλλη μια φορά και σε περιμένω, εκεί που πρωτοσυναντηθήκαμε. Στην αρχαία Ολυμπία, στην Ελλάδα, στην πατρίδα του πολιτισμού και του αθλητισμού. Στην πανέμορφη και πολυαγαπημένη μου πατρίδα, που όσες δυσκολίες και τρικυμίες κι αν περνά τώρα, «δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά», γιατ' «έχει στο κατάρτι της βιγλάτορα, παντοτινό, τον Ήλιο, τον Ηλιάτορα»!

Με αγάπη και θαυμασμό,

Μάριος Α. Χατζηδήμου»

Φθινοπωρινές εἰκόνες...

Μιά σειρά ἀπό φωτογραφίες τῆς Πατρίδας, πού ἔχει πιά εἰσοδεύσει στό φθινόπωρο ἐμφανίζουμε σήμερα. Γιατί, ὅπως λέει κι ὁ ποιητής «γυρίσαμε πιά στό φθινόπωρο...» ( Γ. Σεφέρης).

 

Τήν ἐποχή πού εὐωδιάζει βρεγμένο χῶμα, ἀνάσα τοῦ δάσους, πού τήν ἑτοιμάζουν τό πλῆθος τῶν ποικίλων θάμνων, δένδρων -ὅπως εἶναι τά πεῦκα- ἀλλά καί μικρῶν ἀσήμαντων λουλουδιῶν. Εὐωδιάζει  λοιπόν τό «ξούρι», ἡ  κόνιζα, ἀλλά καί ἡ φασκομηλιά, τό θυμάρι, τό θρούμπι καί τόσα ἄλλα...

 

Κι ἐκστασιάζεται ὁ καθένας πού, ὅπως τόν παλιό καλό καιρό, βίωνε στό φθινόπωρο στιγμές ποιητικῆς φόρτισης καί νοσταλγίας. Γιατί στὰ «δειλινά τά πένθιμα, τά φθινοπωρινά» (Κ. Οὐράνης) ὅπου ἡ μοναξιά συντροφεύεται ἀπό τό στοχασμό καί τήν ἀναπόληση, οἱ ψυχές γίνονται πιό τρυφερές, προσήνιες, εὔπλαστες. Κάτι πού ἔρχεται νά θυμίσει καί νά προβάλλει ἡ παράθεση τῶν τοπίων ἀπό τή φθινοπωρινη Σκόπελο, πού ξαποσταίνει ὕστερα ἀπό τή θερινή τήν ἔνταση...

 

Μακάριοι ὅσοι ἀποκρυπτογραφοῦν τό Μυστήριο τῆς παρουσίας τοῦ Δημιουργοῦ, ὁ ὁποῖος «καιρούς καί χρόνους ἔθετο ἐν τῇ ἐξουσίᾳ».

π. Κων. Ν. Καλλιανός

90-χρονα Ι.Α. Θυατείρων & Μ.Β.

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΕΒ. ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

Εφέτος με την βοήθεια του Αγίου Θεού συμπληρώθηκαν ενενήντα συναπτά έτη από το έτος Ιδρύσεως της Ιεράς Μητροπόλεως 1922 και κατόπιν προαχθήσης σε Αρχιεπισκοπή Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας. Ενενήντα χρόνια δημιουργικά και βαρυσήμαντα για τον Ορθόδοξο λαό μας –στη βάση του Ελληνικό, που ζει και προοδεύει στις χώρες της Δυτικής και Κεντρώας Ευρώπης.

Μέχρι το 1922, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, κυρίως οι Ελληνικής καταγωγής, που ήταν εγκατεστημένοι στις εν λόγω περιοχές, δεν είχαν απ’ ευθείας σχέση από οιοδήποτε Πατριαρχείο ή Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία. Γι’ αυτό και οργανώνονταν σε αυτόνομες Κοινότητες και προσλάμβαναν Κληρικούς από διάφορες Oρθόδοξες Εκκλησιαστικές Αρχές, τους οποίους διόριζαν ή έπαυαν κατά βούληση.

Υπήρξε, συνεπώς, σωτήρια η ρηξικέλευθη και αυτόχρημα προφητική η απόφαση του μεγάλου εκείνου Οικουμενικού Πατριάρχη, του αείμνηστου Μελετίου Δ΄ Μεταξάκη (25 Νοεμβρίου 1921 - 20 Σεπτεμβρίου 1923) και της περί αυτόν Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως να ιδρύσει, την Μητρόπολη Θυατείρων με έδρα το Λονδίνο και έτσι να θέσει κάτω από την εκκλησιαστική και πνευματική του κανονική δικαιοδοσία τις διάσπαρτες Κοινότητες των Ελληνορθοδόξων Χριστιανών που ζούσαν στις περιοχές αυτές της Ευρώπης. Ως πρώτον Ποιμενάρχη  της νεοσύστατης αυτής Επαρχίας του Θρόνου διόρισε τον αείμνηστο Γερμανόν Στρηνόπουλον, μέχρι τότε Μητροπολίτη Σελευκείας και ταυτόχρονα Διευθυντή της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, ο οποίος υπήρξε μία από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες στη χορεία των μεγάλων Ιεραρχών του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ορθοδοξίας.

O πρώτος Μητροπολίτης Θυατείρων
Γερμανός Στρηνόπουλος (+1951)

Υπό την εκκλησιαστική επιστασία του Μητροπολίτη Θυατείρων Γερμανού βρίσκονταν όλες οι χώρες της Δυτικής και Κεντρώας Ευρώπης, τις οποίες ήταν υποχρεωμένος να επισκέπτεται και να οργανώνει εκ των ενόντων τους Έλληνορθόδοξους απόδημους, των οποίων ο αριθμός είχε αυξηθεί κατακόρυφα μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, της τραγικής Μικρασιατικής Καταστροφής και της επώδυνης εκείνης ανταλλαγής πληθυσμών, μεταξύ των οποίων και οι πληθυσμοί της Ανατολικής Θράκης, από την οποία ο ίδιος καταγόταν.

Τα ταξίδια εκείνα ούτε εύκολα ήταν αλλά ούτε και η Μητρόπολή του διέθετε την οικονομική άνεση να τα χρηματοδοτεί. Και όμως παρ’ όλες τις δυσκολίες, τα επιτεύγματα υπήρξαν λίαν αξιόλογα και αποτελούν στέφανο τιμής και ιερής μνήμης για τον μεγάλο εκείνο Ιεράρχη, ο οποίος εξεδήμησεν εις Κύριον στις 3 Ιαναουαρίου 1951 και ετάφη στο Λονδίνο. Τον διαδέχθηκε ο πρώην Μητροπολίτης Φιλαδελφείας Αθηναγόρας Α΄ Καββάδας, ο οποίος μέχρι τον θάνατό του το 1962, εργάστηκε σκληρά και αποτελεσματικά ώστε οι χιλιάδες πλέον ομογενείς που κατέφυγαν στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και τον Ελληνικόν εμφύλιον πόλεμον σε αναζήτηση εργασίας, να οργανωθούν σε Κοινότητες και να παραμείνουν όσο το δυνατό κοντά στην Εκκλησία και στις αρχές και παραδόσεις του Γένους. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο για να ενισχύσει το έργο της διαποίμανσης της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας προέβη στην εκλογή πέντε Βοηθών Επισκόπων: Απαμείας Ιάκωβον με έδρα Λονδίνον, Ρηγίου Μελετίον με έδρα το Παρίσι, Θερμών Χρυσοστόμον με έδρα την Βιέννη, Μελίτης Ιακώβον (μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αμερικής) και Ασπένδου Ματθαίον διά τους εν Μεγάλη Βρετανία και αλλαχού Ορθοδόξους Πολωνούς. 

Το έτος 1963 διορίσθηκε Ποιμενάρχης της Μητροπόλεως αρχικά και στη συνέχεια Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας, ο πρώην Επίσκοπος Ελαίας και διακονών εις Καναδάν υπό τον Αρχιεπίσκοπον Αμερικής Ιάκωβον, Αθηναγόρας Β΄ Κοκκινάκης, ο οποίος και συνέβαλε τα μέγιστα στην διαμόρφωση της σημερινής δομής της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας, της οποίας το έτος 1963 η δικαιοδοσία περιορίσθηκε στις Βρετανικές Νήσους, την Ιρλανδία και Μάλτα.

Όταν ο Μητροπολίτης Γερμανός Στρηνόπουλος έφτασε στο Λονδίνο στα μέσα του 1922, υπήρχαν στις Βρετανικές Νήσους μόνο τέσσερεις οργανωμένες Ελληνικές Ορθόδοξες Κοινότητες με ιδιόκτητο Ναό στις πόλεις Λονδίνου, του Λίβερπουλ, του Μάντσεστερ και του Κάρντιφ. Στους τέσσερεις αυτούς Ναούς προστέθηκε και η Κοινότης των Αγίων Πάντων Λονδίνου το 1948, η οποία στεγάστηκε σε Αγγλικανικό Ναό στην περιοχή Camden Town Λονδίνου όπου είχαν ήδη εγκατασταθεί πολλές χιλιάδες μεταναστών, κυρίως εκ Κύπρου.

Το ίδιο συνέβη σταδιακά και με άλλες Κοινότητες όχι μόνο στο Λονδίνο αλλά και σε διάφορες μεγάλες πόλεις του Ηνωμένου Βασιλείου μετά την μαζική μετανάστευση στο Ηνωμένο Βασίλειο χιλιάδων Ελληνοκυπρίων, πριν και μετά την ανακήρυξη της Κύπρου σε Δημοκρατία τον Αύγουστο του 1960. Η συμβολή του Αρχιεπισκόπου Αθηναγόρα Β΄ Κοκκινάκη στην ίδρυση και οργάνωση Κοινοτήτων σε όλη την επικράτεια του Ηνωμένου Βασιλείου υπήρξε αποφασιστικής και κρίσιμης σημασίας για τον εδώ Απόδημο Ελληνισμό και την Ορθοδοξία γενικώτερα.

Η ίδρυση και οργάνωση των Ελληνικών Ορθοδόξων Κοινοτήτων στη Διασπορά αποτελεί έναν από τους απαράβατους όρους όχι μονάχα για την επιβίωσή της, αλλά και για την γενικότερη πρόοδό της. Γι’ αυτό και εκεί όπου υπάρχει Ελληνικός Ορθόδοξος Ναός και οργανωμένη Κοινόνητα, εκεί υπάρχει προοδος σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητος. Κατ’ αρχήν το θρησκευτικό αίσθημα των μεταναστών ενισχύεται και συνεχίζει να παραμένει ζωντανό και ακμαίο και έτσι αποφεύγεται η θρησκευτική τους αλλοτρίωση, η οποία  όταν συμβεί, αποδυναμώνει πολιτιστικά και θρησκευτικά τον λαό και τον καθιστά έρμαιο των κάθε λογής κοινωνικών και θρησκευτικών απροσανατολιστικών ρευμάτων που μαστίζουν την σημερινή κοινωνία. Όπως πολύ προσφυώς αναφέρει ο Οικουμενικός ημών Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος «Η ύπαρξις των ορθοδόξων κοινοτήτων ανά τον κόσμον, ωργανωμένων εις Μητροπόλεις και Αρχιεπισκοπάς, συμβάλλει τα μέγιστα εις τον ευαγγελισμόν της οικουμένης, όχι μόνον διά των διαχριστανικών και διαθρησκειακών διαλόγων, αλλά και από μόνης της παρουσίας των πιστών διά του εν γένει βίου των. Διά τον λόγον τούτον  βέβαιοι ότι ήδη αγωνίζεσθε, καλούμεν υμάς κατά τον νέον ενιαυτόν τον οποίον μας χαρίζει η ευσπλαχνία του Δημιουργού μας, να εντείνετε τας προσπαθείας σας εις την κατά το δυνατόν τελείαν μίμησιν του Δεσπότου Χριστού, διότι ‘υμείς, έστε το φως του κόσμου’».

Μια  καλά οργανωμένη Κοινότητα θέτει επίσης ως έναν από τους αντικειμενικούς της σκοπούς την καλλιέργεια και την προάσπιση της Ελληνικής Παιδείας, Γλώσσας και Πολιτισμού, της οικογενειακής συνοχής και κοινωνικής προόδου. Με αυτόν τον τρόπο προστατεύεται η Ελληνική  μας οικογένεια, χωρίς την οποία η Αποδημία  είναι δυστυχώς καταδικασμένη  σε αφομοίωση και αφανισμό.

Ύστερα από την αδρή αυτή αναφορά στην ίδρυση της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας θα θέλαμε να υπογραμμίσουμε την εξαιρετική πρόοδό της, ιδιαίτερα μετά το 1963.  Όπως πολύ καλά γνωρίζετε, η Αποδημία οργανώθηκε συστηματικά, απέκτησε Ναούς και οικήματα διά την κάλυψη των κοινωνικών, κοινοτικών και εκπαιδευτικών αναγκών του λαού της, χειροτόνησε Ιερείς και Διακόνους για να υπηρετούν το Ποίμνιόν της και εδέχθη στην αγκαλιά της Πιστούς από όλη την χώρα. Ανοικοδόμησε επίσης νέον Ναόν εις την περιοχή Harrow αφιερωμένον εις τους Αγίους Παντελεήμονα και Παρασκευή.

Για να γίνουν όμως όλα αυτά είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να συμμετέχουμε και να συμβάλλουμε, ο καθένας μας και η καθεμία μας με το κατά δύναμιν, στο οικοδόμημα που λέγεται Ορθόδοξη Κοινότητα και γενικώτερα Αποδημία. Η Ορθόδοξη Εκκλησία, ως ένας από τους βασικούς θεσμούς της Ομογένειας, παραμένοντας άρρηκτα δεμένη με τις διαχρονικές αξίες, αρχές και παραδόσεις του Γένους, προσπαθεί να διασφαλίσει όλες εκείνες τις προυποθέσεις που θα την οδηγήσουν στην επιτυχία των στόχων της. Ανάμεσα σε πολλές άλλες αναφέρουμε την πίστη στον Θεό, την αγάπη στον άνθρωπο, την έμφαση στην καλλιέργεια της γλώσσας. Η δημιουργία κατάλληλης στέγης όπου να καλλιεργείται συνειδητά και οργανωμένα η Ελληνορθόδοξη Χριστιανική Παράδοση, συντελεί δε στη ανάπτυξη αισθημάτων σεβασμού προς την φιλόξενη αυτή Χώρα στην οποία ζούμε και θεωρούμε δεύτερη πατρίδα μας, όσο και προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, Ελλάδα και Κύπρο.

Κλείνοντας αυτήν την ομιλία με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 90 χρόνων από την ίδρυση της Βιβλικής αυτής Επαρχίας του Οικουμενικού Θρόνου, απονέμωμεν φόρον τιμής στους κατά καιρούς Εργάτες και Ποιμένες της, τον ευσεβή λαόν της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας, ο οποίος ποικιλότροπα έδωκε καλήν μαρτυρίαν της εν Χριστώ Πίστεώς του, εμπιστεύθηκε την οικογένειά του στον εν Τριάδι Προσκυνουμένον Θεόν και διεφύλαξεν ως κόρην οφθαλμού το Ευαγγέλιον της Αναστάσεως και της Πεντηκοστής. Τόσον ο Κλήρος όσο και ο λαός κράτησαν αναμμένη την λαμπάδα της πίστεως εν Χριστώ, με την βεβαιότητα ότι οι επόμενες γενεές θα την διαφυλάξουν μέχρι της συντέλειας του αιώνος όπως εντέλλεται ο Κύριος προς τον Άγγελον των Θυατείρων «πλήν ο έχετε κρατήσατε άχρις ου αν ήξω» (Αποκ. Κεφ. 2, 25). Στον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν ανήκει η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Λονδίνο, Οκτώβριος 2012

Ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας Γρηγόριος

Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων & Μεγ. Βρετανίας κ.κ. Γρηγόριος

 

Ἱερά Ἀκολουθία - Δοξολογία 90ετηρίδος

τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Θυατείρων καί Μεγάλης Βρετανίας

1922-2012 

ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Ἀπολυτίκια:

Εὐλογητός εἶ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ πανσόφους τούς ἁλιεῖς ἀναδείξας καταπέμψας αὐτοῖς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καί δι’ αὐτῶν τήν οἰκουμένην σαγηνεύσας Φιλάνθρωπε δόξα Σοι.

Τό Ἀπολυτίκιον τοῦ Ναοῦ

Σῶσον, Κύριε, τόν Λαόν Σου, καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν Σου, νίκας τοῖς βασιλεῦσι, κατά βαρβάρων δωρούμενος, καί τό σόν φυλάττων, διά τοῦ Σταυροῦ Σου πολίτευμα.

Δέησις:

Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς κατά τό μέγα ἐλεός σου, δεόμεθά σου, ἐπάκουσον καί ἐλέησον.

Κύριε, ἐλέησον (χ3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν εὐσεβῶν καί Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν

Κύριε, ἐλέησον (χ3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν Γρηγορίου καί πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος

Κύριε, ἐλέησον (χ3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῆς Βασιλίσσης τῆς χώρας ταύτης καί πάσης ἀρχῆς καί ἐξουσίας ἐν αὐτῇ.

Κύριε, ἐλέησον (χ3)

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ ἐλέους, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, συγχωρήσεως καί ἀφέσεως τῶν ἀμαρτιῶν πάντων τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῶν κατοικούντων καί εὐρισκομένων ἐν τῇ πόλει, τῇ χώρα καί Ἱερᾳ Ἀρχιεπισκοπῇ ταύτη, τῶν Ἐνοριτῶν, Ἐπιτρόπων, Κηδεμόνων, Συνδρομητῶν, Δωρητῶν, Εὐεργετῶν, τῶν κοπιόντων καί ψαλλόντων, τῶν Διδασκόντων καί Διδασκομένων ἐν τοῖς Ἐκπαιδευτηρίοις τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς ταύτης καί πάντων ὑμῶν τῶν συνελθούντων καί παρακολουθούντων τήν Ἱεράν Μυσταγωγίαν ταύτην καί τῶν ἀπολειφθέντων πατέρων καί ἀδελφῶν ἡμῶν ὑγείας καί προστασίας καί τοῦ ἄνωθεν φωτισμοῦ πάντων ὑμῶν εἴπωμεν.

Κύριε, ἐλέησον (χ3)

Εὐχή:

Ἐπάκουσον, ἡμῶν ὁ Θεός, ὁ Σωτήρ ἡμῶν, ἡ ἐλπίς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καί τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν· καί ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, Δέσποτα, ἐπί ταῖς ἀμαρτίαις ἡμῶν καί ἐλέησον ἡμᾶς. Ἐλεήμων γάρ καί φιλάνθρωπος Θεός ὑπάρχεις, καί σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Εὐχή:

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν πάντων τῶν εὐσεβῶν καί Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, τῶν ἀειμνήστων Οἰκουμενικῶν Πατριαρχῶν Μελετίου, Ἀθηναγόρου καί Δημητρίου, τῶν Ἀρχιεπισκόπων Γερμανοῦ, Ἀθηναγόρου, Ἀθηναγόρου και Μεθοδίου καί τῶν Ἀρχιερέων Ἰακώβου, Τιμοθέου, Ἀριστάρχου, Χριστοφόρου, Ματθαίου, Εἰρηναίου, Ἐλευθερίου, τῶν Ἰερέων, Ἰερομονάχων καί Διακόνων τῶν διακονησάντων ἐν τῇ Ἰερᾷ Ἀρχιεπισκοπῇ ταύτη, τῶν Μοναχῶν, Μοναζουσῶν καί σύμπαντος τοῦ εὐσεβοῦς καί Ὀρθοδόξου λαοῦ ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθῃ ἐν Κυρίῳ καί ἐτάφῃ ἐν τῇ Ἱερᾷ Ἀρχιεπισκοπῇ ταύτη.

Ὅπως Κύριος ὁ Θεός τάξῃ τάς ψυχάς αὐτῶν ἔνθα οἱ δίκαιοι ἀναπαύονται· τά ἐλέη τοῦ Θεοῦ, τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν καί ἄφεσιν τῶν αὐτῶν ἁμαρτιῶν παρά Χριστῷ τῷ ἀθανάτῳ βασιλεῖ καί Θεῷ ἡμῶν αἰτησώμεθα.

Παράσχου, Κύριε.

Ὁ Θεός τῶν πνευμάτων καί πάσης σαρκός, ὁ τόν θάνατον καταπατήσας, τόν δέ διάβολον καταργήσας, καί ζωἠν τῷ κόσμῳ σου δωρησάμενος, αυτός, Κύριε, ἀνάπαυσον τάς ψυχάς τῶν κεκοιμημένων δούλων σου, ἐν τόπῳ φωτεινῷ, ἐν τόπῳ χλοερῷ, ἐν τόπῳ ἀναψύξεως, ἔνθα ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καί στεναγμός. Πᾶν ἁμάρτημα τό παρ’ αὐτῶν πραχθέν ἐν λόγῳ ἢ ἔργῳ ἢ διανοίᾳ, ὡς ἀγαθός καί φιλάνθρωπος Θεός, συγχώρησον· ὅτι οὐκ ἔστιν ἄνθρωπος, ὃς ζήσεται καί οὐχ ἁμαρτήσει· σὺ γάρ μόνος ἐκτός ἁμαρτίας ὑπάρχεις, ἡ δικαιοσύνη σου δικαιοσύνη εἰς τόν αἰῶνα, καί ὁ νόμος σου ἀλήθεια.

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν φωνῆς τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ἀμαρτωλῶν καί ἐλεῆσαι ἡμᾶς.

Κύριε, ἐλέησον

Ἀπόλυσις

Για τη Θεσσαλονίκη μας

Η Ένωση Μακεδόνων Μεγάλης Βρετανίας (Τhe Macedonian Society οf Great Britain, www.macedonia.org.uk, The Hellenic Centre, 16-18 Paddington Street, London W1U 5AS, UK, Registered Charity No: 1044357) οργανώνει την ερχόμενη Πέμπτη 25^η Οκτωβρίου τ.έ. μια ενδιαφέρουσα διάλεξη στην Αγγλική με θέμα: “Thessaloniki 26 October 1912 - 100 years from the Liberation of Macedonia”.

Ομιλητής θα είναι ο Καθ. Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος, Καθηγητής της Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Η εκδήλωση, που θα πραγματοποιηθεί στην Μεγάλη Αίθουσα Εκδηλώσεων του Ελληνικού Κέντρου Λονδίνου, θα ξεκινήσει με χαιρετισμό από την γνωστή συγγραφέα των έργων «Το νησί» και «Το νήμα» Victoria Hislop.

Η είσοδος είναι ελεύθερη, αλλά είναι απαραίτητη η επικύρωση συμμετοχής στο: sec@macedonia.org.uk ή στο: 020 - 8361 4512.

«Αλέξανδρος» του Ευριπίδη

Η ομάδα Actors of Dionysus, σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Ελλάδος στο Λονδίνο, παρουσιάζει με ενθουσιασμό την Fenella Fielding ως Εκάβη σε μια ημισκηνική ανάγνωση του χαμένου έργου του Ευριπίδη, με τον τίτλο «Αλέξανδρος»! Το έργο αυτό αναδομήθηκε, από τον David Stuttard, κατ΄ ουσίαν από θραύσματα.

Το πρώτο τμήμα της Τριλογίας της Τροίας, ο «Αλέξανδρος», παρουσιάζει την ιστορία του Πάρη, έτσι όπως εξελίχθηκε μετά από τη φημισμένη κρίση του στον πρώτο που διενεργήθηκε ποτέ διαγωνισμό ομορφιάς μεταξύ των τριών πανέμορφων και πανίσχυρων θεών, Ήρας, Αθηνάς και Αφροδίτης.

Αδίδακτο και απαρουσίαστο το έργο αυτό για δυόμιση χιλιάδες χρόνια, κάνει τώρα την εμφάνισή του στο Europe House (32 Smith Square, London, SW1P 3EU), όπου θα παρουσιασθεί την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου στις 7.00 μ.μ.

Για τα ελάχιστα εναπομείναντα εισιτήρια και για άλλες πληροφορίες επικοινωνούμε με τη Λιάνα στο: events@actorsofdionysus.com